Αντώνης Πανούτσος
Το 2010 είχαμε πάει για διακοπές δύο άτομα στο Μιλάνο. Αποφασίσαμε να πάμε στη Σκάλα. Έπαιζε Ρομέο και Ιουλιέτα Γκουνό, τα εισιτήρια είχαν εξαντληθεί, βρήκαμε τελικά στη μαύρη αγορά και κατά τις οκτώ βουρ στον πάνω εξώστη.
Το πρώτο που έμαθα είναι ότι οι φίλοι της όπερας σε παρελθούσες εποχές ήταν κοντοί. Πολύ κοντοί. Μέχρι 1,60 με τα χέρια στην ανάταση αφού για τις επόμενες δύο ώρες κοπάναγα το κεφάλι στην ξύλινη οροφή.
Το δεύτερο ότι you cannot judge a play by it’s theater. Για το επόμενο δίωρο βλέπαμε κάτι μυστήριους να τρέχουν και να τραγουδάνε πάνω σε ένα σκηνικό που αποτελείτο από γεωμετρικά σχήματα στέλνοντας το μήνυμα ότι Μοντέγκοι, Καπουλέτοι και θεατές μπροστά στην ταλαιπωρία είναι ίσοι. Στα θετικά ότι ο σκηνοθέτης δεν εμφανίστηκε στο τέλος για να πει ότι όποιου δεν άρεσε μπορεί να κατέβει στη σκηνή να τον… μπινελικώσει. Στα αρνητικά ότι σε τίποτα δεν είμαστε ασφαλείς, που γράφει και ο φίλος μου ο Πανάγος.
Αναφέρομαι φυσικά στην περιβόητη παράσταση των «Σφηκών» του Αριστοφάνη στην Επίδαυρο. Δεχόμενος ότι αν έχεις ελληνικό διαβατήριο και να μην ξέρεις την Κιτσοπούλου -που δεν την ήξερα-, θα ξέρεις το Iδρυμα Ωνάση -που το ξέρω- και κάτι ψυλλιάζεσαι για αυτό που σε περιμένει. Επίσης, αντιλαμβάνομαι την έννοια της καλλιτεχνικής ανατροπής. Του σοκ. Αν δηλαδή ο καλλιτέχνης θέλει να σοκάρει, δεν θα πάει στο Πειραματικό Θεατρικό Στέκι του Μετς, που όλοι οι θεατές έχουν σοκαριστεί τόσες φορές που για να τους σοκάρεις πλέον θα πρέπει να τελέσεις από πλημμέλημα και βάλε, αλλά σε ένα καθιερωμένο φεστιβάλ. Ενα Ηρώδειο, μια Επίδαυρο κάτι τέλος πάντων καθιερωμένο και καθώς πρέπει. Τώρα πώς γίνεται αυτοί που είχαν πάει να δουν τις «Σφήκες» να μη δικαιούνται να διαμαρτύρονται αφού «την ξέρουν την Κιτσοπούλου», αλλά και να πρέπει να σοκαριστούν ενώ την ξέρουν, το ξέρουν μόνο οι απολογητές του Ωνάσειου, που ο θεός να αναπαύσει την ψυχή του με αυτά που κάνουν με τα λεφτά του στο όνομά του.
Δόξα τον Μεγαλοδύναμο και πειραματικά θέατρα υπάρχουν και κάμπων και βράχων που οι ανατρεπτικοί καλλιτέχνες μπορούν να εκφράζονται. Αυτά όμως τα ένα, δύο αρχαία θέατρα, γνωστά σε όλο τον κόσμο, δεν θα πρέπει να είναι «ασφαλείς ζώνες» που θα προφυλάξουν τον ανύποπτο ή τον ξένο θεατή από ανατροπές; Υπάρχει, όμως, ένα μυστικό. Μέσα σε κάθε ανατροπέα κρύβεται ένα ανασφαλές πλάσμα που περιμένει από τον κλασικό χώρο να τον καταξιώσει. Και το υπουργείο Πολιτισμού τού δίνει τη δυνατότητα.
Στενό μαρκάρισμα για τον Παρθενώνα
Το μεσημέρι της περασμένης Δευτέρας ο Θεόδωρος Θεοδωρίδης συναντήθηκε με τον Γιώργο Γεραπετρίτη στο υπουργείο Εξωτερικών. O Θεοδωρίδης, γενικός γραμματέας της UEFA, δηλαδή Νο2 στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, είχε συνεργαστεί στο παρελθόν με τον Γιώργο Γεραπετρίτη για θέματα του ποδοσφαίρου. Αυτή τη φορά η συνάντηση στην οποία ήταν παρών και ο υφυπουργός Αθλητισμού Γιάννης Οικονόμου αφορούσε τον τελικό του Σούπερ Καπ ανάμεσα στη Μάντσεστερ Σίτι και τη Βαλένθια που θα γίνει τον Αύγουστο στο γήπεδο Καραϊσκάκη. Γνωστό και σαν Κύπελλο των Δημάρχων αφού στην εκδήλωση ήταν εκτός του δημάρχου Πειραιά και ο δήμαρχος Αθηναίων Κώστας Μπακογιάννης.
Ενα από τα προβλήματα της διοργάνωσης ήταν και το λογότυπο. Οι αρχαιολόγοι αντιδρούσαν ότι στο λογότυπο του τελικού εμφανιζόταν ο Παρθενώνας. Αντίθετα δεν τους ενόχλησαν οι πλαστικές άσπρες καρέκλες και η μπασκέτα των επτά μέτρων στις Σφήκες της Κιτσοπούλου στο Θέατρο της Επιδαύρου. Ούτε έχουν ενοχληθεί τις φορές που το ΚΚΕ κρέμασε πανό στην Ακρόπολη. Το αντίθετο μάλιστα. Γουστάρουν να δείχνουν στους μικροαστούς και στους κυρ Παντελήδες ότι μνημεία και θέατρα ανήκουν στα κόμματα και τα παρεάκια τους. Εχοντας τη στήριξη των φιλελέφτ της τρίτης και βάλε ηλικίας που νομίζουν ότι τρέχοντας πίσω από κάθε τι ανατρεπτικό είναι άγρια νιάτα.
ΠΕΡΙΣΣΕΥΜΑ ΘΡΑΣΟΥΣ
Την περασμένη εβδομάδα στον Αγιο Παντελεήμονα δολοφονήθηκε Κουβανή τρανς. Οι πρώτες αντιδράσεις των ευαίσθητων της αριστεράς ήταν γιατί η αστυνομία να αναφερθεί στο θύμα ως άνδρα. Στη συνέχεια σηκώθηκαν πανό και γράφτηκαν συνθήματα σε τοίχους εκκλησιών: «οι ζωές των τρανς έχουν αξία» και «τσακίστε τους ναζί». Μέχρι, την περασμένη Τετάρτη, να υπάρξουν πληροφορίες από την αστυνομία ότι ένοχος πιθανόν να είναι ένας πολίτης του Μπαγκλαντές που έκλεψε ό,τι βρήκε στο σπίτι του θύματος και τελικώς έφυγε από το παράθυρο.
Και τώρα τι γίνεται; Θα υπάρχουν και άλλες διαδηλώσεις στο Σύνταγμα αν δολοφόνος της «προσφύγισσας» είναι ένας μετανάστης από το Μπαγκλαντές; Μάλλον όχι. Οχι δηλαδή ότι έχουν και μεγάλο πρόβλημα. Θα πουν -αν πουν- σιγά που θα τον έπιανε η αστυνομία αν ήταν Ελληνας αντί να ήταν από το Μπαγκλαντές. Και θα περιμένουν το επόμενο θύμα που δεν θα είναι κάποιος Ελληνας που τον σκότωσαν ενώ λήστευαν το σπίτι του για να ξαναβγούν στους δρόμους.
Το ίδιο ισχύει και για την αντιπολίτευση που ο ΣΥΡΙΖΑ για να ακουστεί χρειάστηκαν να γίνουν οι πυρκαγιές. Τώρα να κάνει αντιπολίτευση το κόμμα που στη «βάρδιά του» έγινε το Μάτι και έστησε παράσταση να το καλύψει χρειάζεται θράσος… Μπορεί και να είναι το μόνο που απομένει στην Κουμουνδούρου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου