Αντί για κορβέτες πάμε ξανά για φρεγάτες αλλά ως το 2030: Οι αλλαγές πλεύσης στο Πολεμικό Ναυτικό της Ελλάδας κοστίζουν σε επιχειρησιακό χρόνο

Παρά τα συσσωρευμένα προβλήματα στον στόλο, το πολεμικό ναυτικό δείχνει προς τον καθένα ότι είναι στην ετοιμότητα που απαιτείται ώστε να φέρει εις πέρας την αποστολή που του έχει αναθέσει η πολιτεία. Πηγή εικόνας: Πολεμικό Ναυτικό

ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΙΔΕΡΗ, HELLAS JOURNAL – Aθήνα

Όσες στρατιωτικές πηγές κι αν ρωτήσαμε, εν ενεργεία κι εν αποστρατεία, ουδείς μπορεί να επιβεβαιώσει ότι απεστάλη στο παρελθόν επίσημο αίτημα πρόσκτησης πολεμικών πλοίων από τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Ιδίως από το Πολεμικό Ναυτικό ξεκαθαρίζουν, ως χρήστες, πως ούτε εστάλη κλιμάκιο για αυτοψία σε κάποιο πλοίο, ούτε εκδήλωσαν ενδιαφέρον.

• Το αν έλαβε το ναυτικό επιτελείο εντολή να εργαστεί για έναν σχεδιασμό μετασκευής ενός παροπλισμένου καραβιού είναι μια άλλη υπόθεση και το «μυστήριο» αυτό λύθηκε πριν από λίγες ημέρες, όταν ο πρώην Α/ΓΕΝ προχώρησε σε αποκαλύψεις.

Στο παρελθόν η μόνη περίπτωση εκδήλωσης ενδιαφέροντος, ήταν για τις φρεγάτες MMSC.

Στη συνέχεια όμως, όταν τελικά η κυβέρνηση αποφάσισε, μετά την εισήγηση του πολεμικού ναυτικού, ότι οι Belh@rra θ’ αποτελέσουν τις επόμενες κύριες μονάδες κρούσης, το ναυτικό επιτελείο ενημέρωσε άπαντες (σ.σ. Αμερικανούς, Βρετανούς, Γερμανούς, Ολλανδούς, Ιταλούς, Ισπανούς) ότι παύει να υπάρχει το παραμικρό ενδιαφέρον.

Το γεγονός ότι επανέρχονται στο προσκήνιο τα παράκτια περιπολικά LCS, είναι κάτι που θυμίζει περισσότερο άσκηση πίεσης προς το ναυτικό και τη νέα ηγεσία που προέκυψε μετά τις κρίσεις, παρά μια πρόταση επίλυσης προβλημάτων.

Και αυτή είναι η άποψη που έχει διατυπωθεί από Ναυάρχους αλλά και κυβερνήτες του στόλου, όταν αυτοί ρωτήθηκαν για το συγκεκριμένο σκαρί. Υπάρχουν βεβαίως και πληθώρα ανοικτών πηγών στις οποίες μπορεί ο καθένας ν’ ανατρέξει και να ενημερωθεί για τον επιχειρησιακό βίο των μόλις δέκα ετών, του συγκεκριμένου τύπου, πλοίου.

Αν αυτό προκύψει στη συνέχεια ως ενδιάμεση λύση, σίγουρα είναι μια κίνηση η οποία θα οδηγήσει σε ακόμη μεγαλύτερη δαπάνη, η οποία σαφώς και θα χρεωθεί στον λειτουργικό προϋπολογισμό του πολεμικού ναυτικού.

Σε μια φαντασιακή σκακιέρα επικοινωνιακών «τρικ» ίσως φανεί επωφελούμενη η Ελλάδα στο πλαίσιο μιας ισχυρής συμμαχίας.

Θαλασσινοί ελιγμοί…

• Στα παραπάνω ως τώρα διατηρεί αποστάσεις η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Εθνικής άμυνας, η οποία, τουλάχιστον σύμφωνα με το σκεπτικό που αναπτύσσει, θα πρέπει να υπάρξει σημαντική αναβάθμιση του πολεμικού ναυτικού εντός της επόμενης εξαετίας.

Η ενίσχυση αυτή έχει διττή σημασία διότι από τη μια πλευρά κύκλοι στο υπουργείο ομιλούν για ισχυρότατες μονάδες που θα διαθέτουν όλα εκείνα τα συστήματα με τα οποία θα υπάρχει η απαραίτητη ανεξάρτητη ισχύ πυρός. Και από την άλλη πλευρά το πρόγραμμα επαύξησης της μαχητικής ικανότητας του πολεμικού ναυτικού, θα χει προστιθέμενη αξία για τα ελληνικά ναυπηγεία.

• Με άλλα λόγια στο υπουργείο Εθνικής Aμυνας βλέπουν ως ευκαιρία την υφιστάμενη καμπή του πολεμικού ναυτικού, ώστε να βγουν στην επιφάνεια τόσο οι απαραίτητες απαιτήσεις του στόλου και ταυτόχρονα η Ελλάδα, είτε μόνη της, είτε σε συμφωνία με κάποιον εκ των ναυπηγικών κολοσσών με τους οποίους συνομιλεί, να καταφέρει να δημιουργήσει πολεμικά σκαριά.

Η Αθήνα έχει τουλάχιστον δύο βασικές ανοιχτές πόρτες στο ναυπηγικό τομέα. Ο ένας είναι με την Γαλλία και ο δεύτερος με την Ιταλία. Κατά το παρελθόν συνομιλίες είχαν γίνει και με άλλες Ευρωπαϊκές εταιρείες που είχαν δώσει αξιόπιστα πλοία στον ελληνικό στόλο.

Και μπορεί τον περασμένο Σεπτέμβριο στο κοινοβούλιο να κατατέθηκε από το υπουργείο άμυνας ο πίνακας με τις προτεραιότητες που είχαν τεθεί, όπου πρώτο πρόγραμμα για την συνέχεια της ενίσχυσης των Ενόπλων Δυνάμεων ήταν οι κορβέτες, όμως η ρότα δείχνει ξεκάθαρα πως αλλάζει ξανά, επαναφέροντας τις φρεγάτες ως τα καταλληλότερα πολεμικά πλοία.

Ο τρόπος με τον οποίο θα ξεκινήσει η οποιαδήποτε διαδικασία από το υπουργείο είναι ακόμη άγνωστος, διότι προηγούνται οι φάκελοι από κάθε επιτελείο με τη νέα προτεραιοποίηση που ζήτησε ο κ. Δένδιας από τους νέους Αρχηγούς.

Μπορεί πάντως οι ναυπηγήσεις στη σύγχρονη εποχή να μην απαιτούν τεράστιο χρονικό διάστημα, όμως η γραφειοκρατία και οι διαρκείς αλλαγές σχεδιασμού σε συνδυασμό με τους δημοσιονομικούς περιορισμούς, δημιουργούν ένα «κοκτέιλ» που μόνο σε fast track ρυθμό μπορεί να κατασκευαστεί κι αυτό στην παρούσα συγκυρία μόνο καλό δεν κάνει σε κλάδους που έχουν συσσωρευμένα προβλήματα…

ΠΗΓΗ https://hellasjournal.com