Η επίθεση του Ιράν εναντίον του Ισραήλ και τα πιθανά ισραηλινά αντίποινα αυξάνουν τις πιθανότητες η Τεχεράνη να επιταχύνει την ανάπτυξη πυρηνικών όπλων, κάτι που με τη σειρά του θα ξεκινούσε έναν αγώνα δρόμου σε ολόκληρη την περιοχή για πυρηνικά.
Στην τελευταία τριμηνιαία έκθεσή του για την κατάσταση του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν, ο Διεθνής Οργανισμός Ατομικής Ενέργειας διαπίστωσε στις 10 Φεβρουαρίου ότι το Ιράν διέθετε 5.525,5 κιλά εμπλουτισμένου ουρανίου, συμπεριλαμβανομένων περίπου 123,5 κιλών ουρανίου εμπλουτισμένου έως και 60%. Αυτό δίνει στο Ιράν αρκετό υλικό για τρεις πυρηνικές βόμβες, αν και θα χρειαστεί περαιτέρω εμπλουτισμός έως και 90% για την ανάπτυξη όπλου. Η ισραηλινή κυβέρνηση και ιδιαίτερα ο πρωθυπουργός Νετανιάχου θεωρούν την προοπτική ενός ιρανικού πυρηνικού όπλου ως υπαρξιακή απειλή.
Η απόφαση του Ιράν να επιτεθεί στο Ισραήλ αυξάνει την προσοχή του Ισραήλ στο ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα. Μέσω της επίθεσης, η Τεχεράνη έδειξε ότι ήταν πρόθυμη να διακινδυνεύσει μια πλήρη στρατιωτική σύγκρουση με το Ισραήλ και τις ΗΠΑ. Επιπλέον, η ανικανότητα του Ιράν να προκαλέσει ζημιά στο Ισραήλ χρησιμοποιώντας συμβατικά όπλα μπορεί να οδηγήσει την ισραηλινή ηγεσία στο συμπέρασμα ότι η ιρανική απειλή (μέσω όπλων) είναι πιο περιορισμένη απ’ ό,τι πιστεύει. Εάν οι ηγέτες του Ισραήλ πιστεύουν ότι μπορούν να αντέξουν μια ιρανική συμβατική στρατιωτική απάντηση, ίσως είναι πιο πιθανό να εξετάσουν το ενδεχόμενο στρατιωτικής δράσης κατά του πυρηνικού προγράμματος, των drones και των πυραύλων του Ιράν, ακόμη και μετά την επίλυση της τρέχουσας κρίσης.
Η ισραηλινή επίθεση στο προξενικό κτίριο του Ιράν στη Δαμασκό, η πιθανή στρατιωτική απάντηση του Ισραήλ και η αποτυχία της Τεχεράνης να περάσει τα ισραηλινά συστήματα αεράμυνας δίνουν στο Ιράν μεγαλύτερο κίνητρο να επιταχύνει το πυρηνικό του πρόγραμμα και, τελικά, να αναπτύξει όπλα. Οι Ιρανοί στρατιωτικοί πιθανότατα θα εκτιμήσουν ότι η ικανότητα του Ιράν να ανταποκριθεί στις ισραηλινές ενέργειες είναι κάπως περιορισμένη, λόγω της αποτυχίας να προκαλέσει ζημιά στο Ισραήλ, ακόμη κι αν οι Ιρανοί ηγέτες λένε δημοσίως ότι πέτυχαν τον στόχο τους.
Εάν το Ισραήλ συνεχίσει με στρατιωτικό χτύπημα στο ιρανικό έδαφος, θα αυξηθεί η αίσθηση στην Τεχεράνη ότι το Ιράν έχει περιορισμένη μόνο αποτρεπτική ισχύ έναντι ισραηλινών επιθέσεων εκτός από τους πληρεξουσίους του και τα απευθείας χτυπήματα μεταξύ τους θα εξομαλυνθούν. Σε αυτό το σενάριο, η Τεχεράνη πιθανότατα θα συνειδητοποιήσει ότι θα είναι ευκολότερο για τους μελλοντικούς Ισραηλινούς ηγέτες να δώσουν το «πράσινο φως» για τα επακόλουθα στρατιωτικά πλήγματα σε εγκαταστάσεις πυραύλων, drones και πυρηνικών.
Αυτό θα ενισχύσει την προσπάθεια της Τεχεράνης να δημιουργήσει ισχυρότερη αποτρεπτική ισχύ, μεταξύ άλλων μέσω πυρηνικών όπλων, αν και η κατοχή τους προσφέρει περιορισμένη αποτροπή στη συμβατική στρατιωτική δράση. Ενα ισραηλινό χτύπημα σε ιρανικό έδαφος μπορεί, επίσης, να αναγκάσει την Τεχεράνη να απαντήσει με δικό της χτύπημα. Η Τεχεράνη πιθανότατα θα συνεχίσει να αποφεύγει έναν ευρύτερο περιφερειακό πόλεμο, ο οποίος θα απειλούσε τη σταθερότητα του καθεστώτος.
Οποιαδήποτε επιτάχυνση του πυρηνικού του προγράμματος, και ειδικά η ανάπτυξη πυρηνικών όπλων από το Ιράν, θα αντηχούσε σε όλη τη Μέση Ανατολή. Θα αύξανε τον κίνδυνο μελλοντικής σύγκρουσης, ιδιαίτερα καθώς το Ιράν έχει αποδείξει ότι θα χτυπήσει ισραηλινό έδαφος με το Ισραήλ να ανταποδίδει. Εκτός από το να οδηγήσει το Ισραήλ να αυτοανακηρυχθεί γρήγορα πυρηνική δύναμη, η ανάπτυξη πυρηνικών όπλων από το Ιράν θα οδηγήσει τη Σαουδική Αραβία και την Τουρκία να εξετάσουν το ενδεχόμενο ανάπτυξης των δικών τους πυρηνικών δυνατοτήτων.
Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για τη Σαουδική Αραβία, η οποία, σε αντίθεση με την Τουρκία, δεν βρίσκεται κάτω από την πυρηνική ομπρέλα του ΝΑΤΟ. Καθώς οι ΗΠΑ είναι πιθανό να αντιταχθούν στην ανάπτυξη του δικού τους πυρηνικού οπλοστασίου από τη Σαουδική Αραβία, το Ριάντ μπορεί να πιέσει τις ΗΠΑ να φέρουν τη χώρα -και το υπόλοιπο Συμβούλιο Συνεργασίας του Κόλπου- κάτω από την πυρηνική ομπρέλα των ΗΠΑ και μπορεί να αναγκαστεί να αποδεχθεί ως αντάλλαγμα την ομαλοποίηση των σχέσεων με το Ισραήλ.
Η ανάπτυξη ιρανικών πυρηνικών όπλων θα καθιστούσε, επίσης, ουσιαστικά αδύνατη για τις ΗΠΑ και το Ιράν την επανέναρξη των πυρηνικών διαπραγματεύσεων ή οποιοδήποτε άλλο σχέδιο να μειωθεί η ένταση μεταξύ τους. Οποιαδήποτε ιρανική επιδίωξη πυρηνικών όπλων θα αποξενώσει, επίσης, την Κίνα, η οποία ως απάντηση μπορεί να συνταχθεί πιο στενά με τις ΗΠΑ έναντι της Τεχεράνης και της Ρωσίας που τη στηρίζει.
Το Πεκίνο θα μπορούσε, επίσης, να επιδείξει προθυμία στο να σταματήσει να παρακάμπτει αμερικανικές κυρώσεις στις εξαγωγές ιρανικού πετρελαίου για να πιέσει την Τεχεράνη να αλλάξει πορεία. Μια νίκη του τέως προέδρου, Ντόναλντ Τραμπ, στις εκλογές του 2024 θα έχει, επίσης, σημαντικές επιπτώσεις στον τρόπο με τον οποίο εξελίσσονται τα γεγονότα εάν το Ιράν επιταχύνει το πυρηνικό του πρόγραμμα.
Ενώ ο Τραμπ είναι πιθανό να προσπαθήσει να αποφύγει έναν πόλεμο με το Ιράν, η στενή του σχέση με το Ισραήλ κατά την πρώτη του θητεία μπορεί να δώσει στον Νετανιάχου αρκετή εμπιστοσύνη για να χτυπήσει το πυρηνικό πρόγραμμα της Τεχεράνης. Μια νέα κυβέρνηση Τραμπ θα μπορούσε, επίσης, να αποδειχθεί πιο πρόθυμη από αυτήν του Μπάιντεν να εγκρίνει ένα αμερικανικό χτύπημα στο Ιράν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου