Μάχη των Φαρσάλλων. Ο πίνακας του ζωγράφου Γεωργίου Ροϊλού αποθανατίζει το έντονο στοιχείο σύγχυσης της μάχης.
Στάθης Βασιλείου
Ο “ατυχής ελληνοτουρκικός πόλεμος” του 1897 δεν είχε καλή εξέλιξη. Στη διάσπαση του μετώπου στη Μελούνα, ο ελληνικός στρατός διαιρέθηκε και υποχώρησε άτακτα προς το νότο. Κάποιες μονάδες παρέμειναν σε τοποθεσίες του Βελεστίνου αλλά ο όγκος του στρατού υποχώρησε στα Φάρσαλα.
Εκεί έγινε προσπάθεια αναδιοργάνωσης, οχύρωση της τοποθεσίας με ανάπτυξη ευζωνικών ταγμάτων στις λοφοσειρές του Τεκέ γύρω από τη πόλη και συγκρότηση αμυντικής γραμμής. Η έλλειψη συνεννόησης, όμως μεταξύ των αξιωματικών ανέτρεψε κάθε σχεδιασμό. Τα τμήματα του συνταγματάρχη Σμολένσκη στο Βελεστίνο αφέθηκαν στην τύχη τους. Η λοφοσειρά του Τεκέ δεν οχυρώθηκε, με τους Ευζώνους να αναπτύσσονται με μεγάλα κενά μεταξύ τους.
Στις 5 Μαΐου 1897 ισχυρές τουρκικές δυνάμεις τριών μεραρχιών επιτέθηκαν με σφοδρότητα στην τοποθεσία. Μετά από μάχες που κράτησαν όλη μέρα, ο ελληνικός στρατός υποχώρησε με σχετική τάξη στο Δομοκό. Ο Σμολένσκης στο Βελεστίνο θα κρατήσει τρείς μέρες μόνος του πριν υποχωρήσει κι αυτός για να αποφύγει την πλήρη καταστροφή. Στη μάχη του Δομοκού θα λάβει χώρα η τελευταία αντιπαράθεση και θα ολοκληρωθεί η ελληνική ήττα. Στις 8/20 Μαΐου ο Σουλτάνος θα διατάξει παύση πυρός μετά από προτροπή των Μεγάλων Δυνάμεων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου