Του Κώστα Στούπα
Υπάρχει μια περιρρέουσα "γκρίνια" στη χώρα μας, η οποία εν μέρει έχει αντικειμενική υπόσταση, εν μέρει οφείλεται σε κάποιο ιδίωμα βαλκανικού ραγιαδισμού και ορθόδοξης μεταφυσικής, καθώς αν πιστεύεις πως η μετά θάνατον ζωή είναι σημαντικότερη από αυτήν προ του θανάτου, δεν διαθέτεις ικανά κίνητρα προόδου εντός του ...μάταιου τούτου κόσμου.
Εν μέρει όμως η "γκρίνια" καλλιεργείται και για πολιτικές και γεωπολιτικές σκοπιμότητες. Ο θαυμασμός (και πηχυαίοι τίτλοι) για τα επιτεύγματα της Τουρκίας π.χ. και η αδιαφορία για τα ελληνικά (που περιορίζονται στα μονόστηλα της ειδησεογραφίας) συνθέτουν την "κερκόπορτα" για απογόνους του Λουκά Νοταρά που επιμένουν να προτιμούν κάποιο τούρκικο φέσι από την παπική τιάρα ή το σκουφάκι των δυτικών δημοκρατιών.
Ο θαυμασμός για τα επιτεύγματα της τουρκικής αμυντικής βιομηχανίας σε αντιδιαστολή με την ανυπαρξία της ελληνικής, αποτελεί κορυφή του παγόβουνου της επιδεικνυόμενης "γκρίνιας" αυτών των φατριών.
Μεταπολεμικά η Ελλάδα, όταν δημογραφικά και οικονομικά διένυε τη φάση που διανύει τώρα η Τουρκία είχε δημιουργήσει έναν αξιοσημείωτο παραγωγικό ιστό ελαφράς βιομηχανίας. Οι μισθοί τότε ήταν χαμηλοί, τα κεκτημένα λίγα, οι κομμουνιστές εκτός νόμου και οι νέοι περισσότεροι από τους γέρους. Κυρίως όμως ήταν το πάθος φτωχών ανθρώπων κατεστραμμένων από τον πόλεμο και τον εμφύλιο να βελτιώσουν τη ζωή τους.
Επί πλέον οι δασμοί κρατούσαν μακριά τον ανταγωνισμό και έτσι κατάφεραν να μεγαλουργήσουν μια σειρά εμπορικά σήματα όπως Πίτσος, Πειραϊκή Πατραϊκή, Pony, Lee Cooper, Morris, Izola κλπ.
Ελάχιστες από τις επιχειρήσεις της πρώτης μεταπολεμικής ελληνικής βιομηχανικής επανάστασης κατάφεραν να επιβιώσουν στις νέες συνθήκες όπως η Τιτάν της οποίας άνω του 50% των πωλήσεων πλέον προκύπτει από τις ΗΠΑ, οι εταιρείες της Βιοχάλκο που εξελίσσονται σε παγκόσμιους παίκτες, της 3ΕΕ, της Μότορ Οιλ και του ομίλου Metlen (Μυτιληναίου) που αποτελεί την ευχάριστη έκπληξη της μεταπολίτευσης.
Η Ελλάδα δεν μπορεί να ακολουθήσει δημογραφικά, πληθυσμιακά και οικονομικά την Τουρκία πλέον που σχεδιάζει αμυντικές δαπάνες πάνω από 40 δισ. δολ. το έτος. Οι οικονομίες κλίμακος είναι συντριπτικές σε βάρος μας αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν πρέπει να προσπαθούμε να εξισορροπούμε και όπου μπορούμε να ακυρώνουμε αυτά τα πλεονεκτήματα.
Δεν πρέπει να καλλιεργούμε αυταπάτες όμως πως αν ρίξει λεφτά το κράτος μπορούμε να σχεδιάσουμε σύγχρονα πολεμικά αεροπλάνα, πλοία ή πυραύλους.
Το κόστος ανάπτυξης και η πολυπλοκότητα τέτοιων οπλικών συστημάτων είναι απαγορευτικά για χώρες των 10 εκατ. με αμυντικές δαπάνες στα 5-6 δισ. ευρώ. Επιπλέον δεν διαθέτουμε κάποια ζώνη χωρών με επιρροή όπως η Τουρκία τις μουσουλμανικές χώρες στις οποίες πουλά μέρος της παραγωγής δημιουργώντας οικονομίες κλίμακας και δυνατότητες απόσβεσης των επενδύσεων στην έρευνα και ανάπτυξη.
Παρόλα αυτά τα τελευταία χρόνια έχουν αναδειχτεί κάποιες ελληνικές αμυντικές εταιρείες υψηλής τεχνολογίας που διαπρέπουν διεθνώς και για τις οποίες ο μέσος Έλληνας σπάνια διαβάζει η ακούει.
Μια τέτοια περίπτωση είναι η Theon που κατασκευάζει μεταξύ άλλων διόπτρες νυκτός και εξελίσσεται σε παγκόσμιο παίκτη. H Theon είναι εισηγμένη στο χρηματιστήριο του Άμστερνταμ και αναπτύσσεται ταχέως διεθνώς.
Αν δείτε κάποια φωτογραφία κάποιας μονάδας ειδικών επιχειρήσεων οποιουδήποτε στρατού του κόσμου με διόπτρες να κρέμονται από τα ειδικά σχεδιασμένα κράνη οι πιθανότητα αυτές οι διόπτρες να είναι ελληνικής ανάπτυξης και κατασκευής είναι πολύ υψηλές.
Άλλη μια περίπτωση είναι η Scytalys που αναπτύσσει συστήματα δικτυών και διαχείρισης δεδομένων από πολλαπλές μονάδες και σημεία έτσι ώστε να λαμβάνονται οι σωστές αποφάσεις και να συντονίζονται οι δραστηριότερες επί των πολεμικών πεδίων.
Θα έχετε παρακολουθήσει σε κάποια πολεμική ταινία τον πρόεδρο των ΗΠΑ με τους στρατηγούς να παρακολουθούν σε μεγάλες οθόνες τις στρατιωτικές δυνάμεις να επιχειρούν σε κάποιο σημείο του πλανήτη λαμβάνοντας οδηγίες σε πραγματικό χρόνο. Τούτο είναι μόνο ένα κομμάτι από αυτό που μπορεί να αναπτύξει η ελληνική εταιρεία.
Η SCYTALYS (μέλος του EFA GROUP) που δραστηριοποιείται σε 55 χώρες, πρόσφατα παρέδωσε στις ένοπλες δυνάμεις της Ινδονησίας ένα πρόγραμμα Διαλειτουργικότητας System Interoperability Kodal (SIK).
Το πρόγραμμα SIK αποτελεί ένα σημαντικό βήμα στον οδικό χάρτη εκσυγχρονισμού των Ενόπλων Δυνάμεων της Ινδονησίας (TNI) καθώς δημιουργεί ένα ισχυρό πλαίσιο κλαδικής διαλειτουργικότητας και εξασφαλίζει την απρόσκοπτη ροή τακτικών πληροφοριών, απαραίτητη για τη διεξαγωγή σύγχρονων μορφών επιχειρήσεων Δικτυοκεντρικού Πολέμου (NCW).
Βλέπε: Η SCYTALYS παρέδωσε έργο διαλειτουργικότητας επόμενης γενιάς στις Ένοπλες Δυνάμεις της Ινδονησίας
Άλλη μια περίπτωση είναι η Delian Alliance (πρώην Lamda Automata) την οποία ίδρυσε ο κ. Δημήτριος Κώττας ο οποίος πριν εργαζόταν πριν στο Apple Special Projects Group σε τομείς που αφορούσαν την αντίληψη για αυτόνομα συστήματα.
Η Delian Alliance αναπτύσσει μεταξύ άλλων αυτόματα συστήματα επιτήρησης συνόρων, δασών και περιοχών και συστήματα stealth παθητικής στόχευσης πυροβολικού.
Μια χώρα σαν την Ελλάδα π.χ. με τέτοια συστήματα θα μπορεί να επιτηρεί όλο το 24ωρο τα σύνορα και τις θάλασσες για 365 μέρες το χρόνο και να εξουδετερώνει στόχους χωρίς να κινητοποιεί μερικές χιλιάδες στρατιώτες.
Υψηλού αμυντικού ενδιαφέροντος είναι και η Apella μια ιδιωτική ελληνική εταιρεία που προσφέρει υπηρεσίες συντήρησης και βελτίωσης αεροσκαφών Η Apella, είναι ένας από τους εγκεκριμένους προμηθευτές της Lockheed Martin και υποστηρίζει το πρόγραμμα εκσυγχρονισμού F-16 της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας (HAF), το οποίο περιλαμβάνει τη σταδιακή αναβάθμιση του στόλου της στην παραλλαγή F-16V.
Ήδη επιταχυμένη διεθνή καριέρα έχει η Intracom Defence (IDE) κατασκεύασε επεξεργαστές για τους πυραύλους Patriot και σύστημα επικοινωνίας και ενεργειακής αυτονομίας για μετακινούμενες μονάδες. H IDE το 2023 πέρασε στα χέρια του ισραηλινού ομίλου Israel Aerospace Industries. Τούτο διευρύνει ακόμη περισσότερο τις προοπτικές της.
Ανέφερα μόνο μερικές περιπτώσεις νέων επιχειρήσεων που διαπρέπουν ήδη διεθνώς. Υπάρχουν και άλλες με προοπτικές να διακριθούν. Το χαρακτηριστικό αυτών των επιχειρήσεων είναι πως στήνονται σε υγιείς βάσεις απευθυνόμενες εξ αρχής στις διεθνείς αγορές. Στις διεθνείς αγορές δεν μετρούν οι διασυνδέσεις και η διαπλοκή αλλά η άρτια και αποτελεσματική τεχνολογία σε ανταγωνιστικές τιμές.
Αν κοιτάξει κάποιος τα αιτήματα αυτών των επιχειρήσεων προς την πολιτεία, θα διαπιστώσει πως δεν ζητούν επιχορηγήσεις και αναθέσεις αλλά δυνατότητες όπως να αμείβουν τα υψηλής ειδίκευσης στελέχη τους με διεθνώς ανταγωνιστικά, υψηλούς μισθούς χωρίς να πηγαίνουν τα μισά χρήματα στην εφορία.
Ελληνικές επιχειρήσεις σαν τις παραπάνω αποτελούν ένα ιδιαίτερα ελπιδοφόρο πρόπλασμα για την σύνθεση ενός ελληνικού παραγωγικού ιστού σε τεχνολογίες του μέλλοντος. Σε σύγκριση με την μεταπολεμική βιομηχανική έκρηξη η παραγωγική επανάσταση που κυοφορείται τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα υπόσχεται περισσότερα.
Τούτο γιατί η μεταπολεμική παραγωγική επανάσταση στηρίζονταν σε δασμούς και επιδοτήσεις και όχι την καινοτομία και τη διεθνή ανταγωνιστικότητα.
Χρόνια Πολλά λοιπόν και ευτυχές το 2025...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου