Στα τέλη της άνοιξης του 1921 o Ελληνικός Στρατός κατείχε στη Μικρά Ασία τη γραμμή Νικομήδεια – Προύσα – Ουσάκ – Τομλού Μπουνάρ – Μαίανδρος ποταμός. Νωρίτερα, τον Μάρτιο, είχε αποτύχει να καταλάβει τη γραμμή Εσκί Σεχίρ – Κιουτάχεια – Αφιόν Καραχισάρ.
Οι τρεις αυτές πόλεις στην καρδιά της Ανατολίας ήταν σπουδαίοι στρατηγικοί και συγκοινωνιακοί κόμβοι καθώς από εκεί περνούσε η σιδηροδρομική γραμμή Κωνσταντινούπολη-Βαγδάτη, και επιπλέον ήταν σημαντικές βάσεις ανεφοδιασμού του κεμαλικού στρατού.
Τον Ιούνιο, αφού είχε προηγηθεί εντατική προπαρασκευή, η Στρατιά Μικράς Ασίας (υπό τον αντιστράτηγο Αναστάσιο Παπούλα) επιτέθηκε κατά της Κιουτάχειας (το βυζαντινό Κοτύαιο) την οποία υπεράσπιζε ο κεμαλικός στρατός με επικεφαλής τον διοικητή του Δυτικού Μετώπου του τουρκικού στρατού, πασά Ισμέτ Ινονού.
Το ελληνικό σχέδιο προέβλεπε κατά μέτωπο επίθεση κατά της Κιουτάχειας και κυκλωτικό ελιγμό από Βορά και Νότο (κίνηση τανάλιας), με σκοπό να εγκλωβίσει και να αιχμαλωτίσει τον κεμαλικό στρατό. Το Β΄ Σώμα Στρατού θα επετίθετο κατά μέτωπο στην Κιουτάχεια για να καθηλώσει τον τουρκικό στρατό, ενώ τα Α΄ και Γ΄ ΣΣ θα εκτελούσαν τους κυκλωτικούς ελιγμούς.
Η μάχη της Κιουτάχειας και η κατάληψη της πόλης
Η επίθεση του Ελληνικού Στρατού ξεκίνησε στις 2 Ιουλίου και κλιμακώθηκε τις δύο επόμενες μέρες καταλαμβάνοντας τις θέσεις άμυνας του τουρκικού στρατού. Όμως το τουρκικό Γενικό Επιτελείο με επικεφαλής τον Μουσταφά Κεμάλ αντελήφθη εγκαίρως το ελληνικό σχέδιο και έδωσε εντολή στον Ισμέτ Ινονού να αποσυρθεί ο τουρκικός στρατός στα ανατολικά.
Στις 4 Ιουλίου ο ΕΣ κατέλαβε την Κιουτάχεια. Η είδηση έγινε δεκτή με τρομερό ενθουσιασμό στην ελληνική επικράτεια, στη Σμύρνη αλλά και στα παράλια της Μικράς Ασίας.
Η εφημερίδα Σκριπ, για παράδειγμα, έγραφε:
«Ο μέγας θρίαμβος, ο οποίος ανεμένετο, επετελέσθη. Η Κιουτάχεια ευρίσκεται από προχθές εις χείρας του στρατού μας. Η είσοδος του στρατού μας έλαβε χώραν την 3ην μετά μεσημβρίαν ακριβώς. Το πλείστον των υπερασπιζουσών την Κιουτάχειαν εχθρικών δυνάμεων ηχμαλωτίσθη. Η καταδίωξις του εχθρού εξακολουθεί ήδη πέραν της Κιουταχείας. Το ιππικόν καταδιώκει αμειλίκτως τον εχθρόν, ενώ πληθύς αεροπλάνων ενσπείρει τον πανικόν και την αποσύνθεσιν εις τας τάξεις αυτού.
»Βεβαιούται ότι κατά την κατάληψιν της Κιουταχείας συνελήφθη μέγας αριθμός αιχμαλώτων. Ο στρατός μας συνεχίζει ακάθεκτον προέλασιν. Η εχθρική παράταξις διεσπάσθη και αι Κεμαλικαί φάλαγγες υποχωρούν καθ’ όλην την γραμμήν ατάκτως καταδιωκόμεναι.
»Κατά πληροφορίας, αίτινες την προέλευσίν των έχουσιν εκ πηγής αναμφισβητήτου στρατιωτικού κύρους, βεβαιούται ότι ο εχθρός δεν θ’ αργήση ίσως να εκκενώση και το Εσκή Σεχήρ. Ήδη μετά την πτώσιν της Κιουταχείας ο στρατός μας συνεχίζει την τεραστίαν κυκλωτικήν του κίνησιν, αμέσως απειλών το Εσκή Σεχήρ».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου