Κύριο άρθρο Hellas Journal
Στην Ελλάδα είναι πολύ συνηθισμένο το φαινόμενο να… πέφτουμε από τα σύννεφα, συνήθως με πολύ τραγικές αφορμές.
Ξαφνικά ξυπνάμε όλοι από τη νιρβάνα μας και αρχίζουμε τις διαμαρτυρίες, τις καταγγελίες και τα αναθέματα. Γιατί κάτι που σχεδόν όλοι γνωρίζαμε ή υποπτευόμαστε αλλά απλώς δεν μας αφορούσε με βάση τη λογική «και τι μπορώ να κάνω εγώ».
Αυτή η γενική διαπίστωση δεν εξαιρεί κανέναν μας: Ούτε τους πολιτικούς, ούτε τους συνδικαλιστές, ούτε τους δημοσιογράφους, ούτε καν τους απλούς πολίτες. Προφανώς τον καθένα στον βαθμό που τον αφορά. Και η διαβάθμιση των ευθυνών είναι προφανής.
Το τραγικό δυστύχημα στα Τέμπη, όπως από την πρώτη στιγμή έχει επισημάνει η Hellas Journal, είναι ένα προδιαγεγραμμένο έγκλημα.
Προφανώς αυτό που συνέβη στα Τέμπη έχει ως αφορμή ένα ανθρώπινο λάθος. Αλλά οι αιτίες είναι άλλες και δυστυχώς είναι διαχρονικές. Όλα τα κόμματα που κυβέρνησαν και όλοι οι υπουργοί Μεταφορών έχουν μερίδιο. Όλοι «βοήθησαν» ακόμη και με την αδράνειά τους. Ακόμη και κόμματα της αντιπολίτευσης έχουν το δικό τους μερίδιο καθώς κανένα δεν ανέδειξε στους προηγούμενους μήνες και χρόνια την τραγική κατάσταση.
Προφανώς το μεγαλύτερο μερίδιο το έχει πάντα η διοίκηση που το δράμα συντελείται στη… δική της βάρδια.
Δυσάρεστες αλήθειες
Από τις μαρτυρίες που κατατίθενται στον δημόσιο διάλογο -αν αφαιρέσουμε τις ιδιοτέλειες, πολιτικές, συνδικαλιστικές και προσωπικές- αυτό στο οποίο μπορούμε να συμφωνήσουμε ως κοινή συνισταμένη είναι το γεγονός ότι η κατάσταση στους σιδηρόδρομους ήταν επιεικώς προβληματική και επικίνδυνη.
Ας ξεκινήσουμε με τα απλά
Από το 2010 και το πρώτο μνημόνιο το προσωπικό στα τρένα μειώθηκε δραματικά καθώς έφυγαν ή απολύθηκαν εκατοντάδες εκπαιδευμένοι εργαζόμενοι με αποτέλεσμα όλα αυτά τα χρόνια να λειτουργούν στο «κόκκινο» ή και πέρα από αυτό.
Για παράδειγμα, οι σταθμάρχες είναι λιγότεροι από τους μισούς, σύμφωνα με το οργανόγραμμα, με αποτέλεσμα να μην υπάρχουν ασφαλιστικές δικλείδες στις βάρδιες. Αντίθετα όλοι εργάζονται χωρίς ρεπό, σε συνεχείς βάρδιες, σε μονές βάρδιες.
Και επίσης, οι νεοπροσλαμβανόμενοι -ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι πληρούν τα αντικειμενικά κριτήρια- δεν έχουν το χρόνο να εγκλιματιστούν ομαλά και να αποκτήσουν την εμπειρία που απαιτείται για μια τόσο σοβαρή δουλειά, δίπλα σε έμπειρους συναδέλφους τους.
Παράλληλα, έχει συντελεστεί μια ουσιαστική διάλυση των υποδομών. Τα τελευταία χρόνια έγινε προσπάθεια ανάταξης του δικτύου αλλά δεν ήταν, ούτε αρκετή ούτε τόσο συστηματική ώστε να καλύψει τα μίνιμουμ που απαιτούνται για την ασφάλεια της κίνησης των τρένων.
Το γεγονός ότι έχουμε φτάσει στο 2023 και το ήδη μισό, σε σχέση με το παρελθόν, σιδηροδρομικό δίκτυο της χώρας δεν πληροί τους στοιχειώδεις, σύγχρονους κανόνες ασφαλείας είναι αδιανόητο.
Τρένα φτωχός συγγενής: Δόλος και αβελτηρία
Τα τρένα στην Ελλάδα ήταν ανέκαθεν ο φτωχός συγγενής των μεταφορών στη χώρα μας. Και αυτό έχει μεγάλο βαθμό ιδιοτέλειας και συμφερόντων σε όφελος όσων έχουν τεράστια οφέλη από τη μη ανάπτυξη του σιδηροδρομικού δικτύου.
ΚΤΕΛ, νταλίκες, εργολάβοι δρόμων είναι ίσως οι σημαντικότεροι παράγοντες χωρίς αυτό να αποκλείει και άλλες επιμέρους αιτίες.
- Ήδη από το 2011 δεν λειτουργεί ο σιδηρόδρομος σε όλη την Πελοπόννησο. Έχει διαλυθεί το επιμέρους δίκτυο στη Μακεδονία και τη Θράκη. Δεν υπάρχει σιδηροδρομική σύνδεση στην Ήπειρο και τη Δυτική Ελλάδα.
- Η Ελλάδα ίσως η μοναδική χώρα στον κόσμο, σίγουρα στην Ευρώπη, στην οποία τα τρένα δεν φτάνουν μέσα στα λιμάνια για να παραλάβουν τα εμπορευματοκιβώτια.
- Φτιάχνονται μεγάλα έργα όπως η Εγνατία οδός και η γέφυρα Ρίου – Αντιρρίου και δεν υπάρχει καμία πρόβλεψη για σιδηροδρομική γραμμή.
- Τα έργα ανακαίνισης και ηλεκτροδότησης του σιδηροδρομικού δικτύου λιμνάζουν επί δεκαετίες. Πολλά δισ. έχουν δαπανηθεί χωρίς αντίστοιχο αποτέλεσμα
Την ίδια ώρα, σε όλη τη χώρα συμμορίες κόβουν και αφαιρούν καλώδια και άλλο κρίσιμο σιδηροδρομικό υλικό και κανείς δεν ασχολείται ουσιαστικά. Ακόμη και όταν συλλαμβάνουν κάποιον αυτός παραπέμπεται για ένα απλό πλημμέλημα στις ελληνικές δικαστικές καλένδες. Δηλαδή, απλώς ορίζεται μια τακτική (α)δικάσιμος και αυτός ή αυτοί βγαίνουν και συνεχίζουν το έργο τους. Διαλύοντας ακόμη περισσότερο το σιδηροδρομικό δίκτυο.
Βαλκάνιοι πανηγυρισμοί
Πανηγυρίζαμε, λίγους μήνες μήνες πριν επειδή το τρένο στη διαδρομή Αθήνα Θεσσαλονίκη θα πιάνει πλέον την… εξωπραγματική ταχύτητα των 160 χλμ. την ώρα την ώρα που εδώ και δεκαετίες η ταχύτητα αυτή θεωρείται αστεία για άλλα κράτη.
Οι ελληνικοί σιδηρόδρομοι είναι ουσιαστικά ένα ξέφραγο αμπέλι. Ειδικά από τους μικρότερους σταθμούς μπαίνει όποιος θέλει, κάθεται όπου βρει και αν τον ανακαλύψει ο ελεγκτής κόβει ένα εισιτήριο.
Κανένας έλεγχος, καμία ασφάλεια. Στο έλεος του κάθε ψυχασθενή, τζιχαντιστή ή απλώς βλαμμένου που μπορεί να μπει με ένα μαχαίρι, ένα καλάσνικοφ ή μια χειροβομβίδα και να κάνει οτιδήποτε.
Ιδιωτικοποίηση
Η ιδιωτικοποίηση των ελληνικών τρένων δεν είναι εξ’ ορισμού μια κακή επιλογή. Όταν όμως παραδίδεις ένα διαλυμένο προϊόν σε έναν επιχειρηματία είναι πολύ δύσκολο να περιμένεις από αυτόν να χρηματοδοτήσει την πλήρη ανάταξη του συστήματος αλλά και τη βελτίωση της νοοτροπίας των επιβατών δεχόμενος παράλληλα να είναι ζημιογόνος για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα. Άρα, όταν αποφασίσεις να παραδώσεις σε ένα ιδιώτη το σιδηρόδρομο πρέπει να έχεις βάλει συγκεκριμένες δεσμεύσεις και προδιαγραφές με αυστηρά χρονοδιαγράμματα. Αλλιώς όλα θα πάνε σίγουρα στραβά και στο τέλος θα πληρώσεις πολύ περισσότερα από αυτά που θέλεις να γλυτώσεις.
Φτάνουμε λοιπόν στο δια ταύτα:
Καμία ανθρώπινη ζωή πόσο μάλλον δεκάδες ανθρώπινες ζωές δεν μπορούν στη ζυγαριά ούτε με το κέρδος ούτε με την πολιτική σκοπιμότητα.
Κανένα τρένο, το 2023, δεν επιτρέπεται να κυκλοφορεί στην Ελλάδα χωρίς ασφάλεια στο 100%. Δεν είναι επιτρεπτό να έχουν συγκρουστεί μετωπικά δυο τρένα. Δεν μπορεί να συμβαίνει αυτό.
Άρα, ανεξαρτήτως κόστους δεν θα πρέπει να επανακυκλοφορήσει ούτε ένα βαγόνι σε γραμμή τρένου που δεν πληροί όλα τα στάνταρτς ασφαλείας.
Και αυτό πρέπει να συμβεί με απόλυτη προτεραιότητα, στο συντομότερο δυνατό χρόνο.
Τα ταξίδια με σιδηρόδρομο είναι σε όλο τον κόσμο ο καλύτερος και ασφαλέστερος τρόπος μετακίνησης και αυτό πρέπει να γίνει πρώτη προτεραιότητα και στην Ελλάδα.
Τίποτε λιγότερο.
Υ.Γ: Στην Ευρώπη αγωνίζονται να αντικαταστήσουν όλες τις εσωτερικές αεροπορικές διαδρομές με τρένα. Επενδύουν και προσπαθούν με πολλαπλά οφέλη. Στην Ελλάδα…
ΠΗΓΗ hellasjournal
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου