Αναβαθμισμένη οικονομία

Γράφει ο Κωνσταντίνος Μανίκας, σύμβουλος επιχειρήσεων – συγγραφέας

Τα καλά νέα από τις ανακοινώσεις της JP Morgan για την προοπτική πολλαπλών αναβαθμίσεων του ελληνικού αξιόχρεου στην επενδυτική βαθμίδα, το ερχόμενο φθινόπωρο, και του ΟΟΣΑ που επιβεβαιώνει τη θετική αναπτυξιακή τάση και την ομαλή εξέλιξη

 των δημοσιονομικών στοιχείων και της πορείας του δημοσίου χρέους, επιβεβαιώνουν ότι η σταθερότητα και η πίστη σε δομικές μεταρρυθμίσεις (από την ταχύτητα απονομής δικαιοσύνης έως την ξεκάθαρη και απλή φορολογική λογική), αποτελούν την ελάχιστη βάση πάνω στην οποία μπορεί να στηριχθεί η οριστική υπέρβαση του επίπονου παρελθόντος.

Το ότι η κατάκτηση της επενδυτικής βαθμίδας είναι κάτι αναμενόμενο, δεν σημαίνει ότι αποτελεί και κάτι δεδομένο. Όπως αποδείχτηκε και το 2015, μια απότομη στροφή στις προτεραιότητες, λίγη παραπάνω αναβλητικότητα στις αποφάσεις, λίγη συγκυβερνητική ακινησία και το θετικό πρόσημο πολύ εύκολα γυρίζει σε αρνητικό.

Όπως εξίσου εύκολα ο αναπτυξιακός οίστρος, που μοιάζει να οδηγεί σε υπέρβαση και των φετινών στόχων ελέω και της απότομης μείωσης του ενεργειακού κόστους, να εκτροχιαστεί πρόωρα, φέρνοντας ξανά την οικονομική καχεξία προηγούμενων ετών.

Βέβαια, το πιο συνηθισμένο ερώτημα όταν προσεγγίζουμε μακροοικονομικά μεγέθη, είναι το ποια άμεση χρησιμότητα έχουν όλα αυτά για τον μέσο πολίτη; Είναι όντως λίγο δύσκολο οι μακροπρόθεσμες επιδράσεις να μετατραπούν σε απτή βραχυπρόθεσμη ουσία. Πώς να ταυτιστεί κάποιος με τη μείωση του κόστους δανεισμού; Πώς να νιώσει ως προσωπικό στοίχημα την ανάκαμψη της οικονομίας;

Αν όμως από την άλλη επικεντρωθούμε στο ότι η επάνοδος στην επενδυτική βαθμίδα, βελτιώνει την αξιοπιστία των κρατικών ομολόγων άρα και των τραπεζών που επενδύουν σε αυτά, μειώνοντας και το κόστος του δικού τους δανεισμού, τότε κατανοούμε πως δεν θα ήταν παράλογο να περιμένουμε μια μετακύλιση αυτής της ωφέλειας στους δανειολήπτες και τους καταθέτες, σε μια περίοδο που οι συνεχείς αυξήσεις επιτοκίων εκτοξεύσουν τις δανειακές μας υποχρεώσεις.

Όπως αντίστοιχα και ο στόχος για μια σταθερά σημαντική αναπτυξιακή καταγραφή μόλις μετατραπεί από μια αφηρημένη έννοια σε συγκεκριμένη συνεισφορά στην καταπολέμηση της ανεργίας, στη βελτίωση του βιοτικού επιπέδου και στη δυνατότητα διεύρυνσης των κοινωνικών πολιτικών μέσω πραγματικών κι όχι δανειακών πόρων, τότε αποκτά για όλους μας την προσωπική αξία που της αναλογεί.

ΠΗΓΗ http://lastpoint.gr