Πυλώνας της επιτυχίας των γαλλικών στρατιωτικών εξαγωγών για περισσότερα από 60 χρόνια μετά τον πόλεμο, η οικογένεια των μονοκινητήριων μαχητικών Mirage τελείωσε με το μαχητικό Mirage 2000 στις αρχές της δεκαετίας του 2010. Ωστόσο, η παρατήρηση των αναγκών των στρατών και των προσδοκιών της διεθνούς αγοράς, δείχνει ότι υπάρχουν πολλά επιχειρήματα για τη δημιουργία της νέας οικογένειας της Γαλλίας και της Dassa, πέρα από την οικογένεια της Raffault. .
Είτε τελειώσει είτε όχι, το πρόγραμμα πολεμικών αεροσκαφών επόμενης γενιάς SCAF που φέρνει σε επαφή τη Γερμανία, την Ισπανία και τη Γαλλία δεν θα δει το φως της δημοσιότητας πριν από το τέλος της δεκαετίας του 2040, και πιθανώς ακόμη και στις αρχές της δεκαετίας του 2050. την παραδοχή του Eric Trappier, Διευθύνοντος Συμβούλου της Dassault Aviation. Πρέπει να ειπωθεί ότι για τη γαλλική κατασκευαστή αεροσκαφών, αλλά και για τη γερμανική αντίστοιχη Airbus DS, αυτή η νέα ημερομηνία κάθε άλλο παρά στερείται νοήματος.
Πράγματι, το 2050 θα αρχίσει να εξετάζεται η αντικατάσταση της πλειοψηφίας των Rafale και Typhoon, αλλά και των F-35A που πωλήθηκαν πρόσφατα. Ωστόσο, το SCAF Next Generation Fighter θα εξελιχθεί σε μια εμβέλεια προσαρμοσμένη στην αντικατάσταση αυτών των αεροσκαφών, αρχικά του γαλλικού Rafale και του γερμανικού και ισπανικού Typhoon κατά την πρώτη δεκαετία, και στη συνέχεια το αεροσκάφος εξήχθη πέρα από αυτό.
Προφανώς, τόσο για τη Dassault όσο και για το Airbus DS, δεν έχει ενδιαφέρον να φτάσει στην αγορά πολύ νωρίς, με κίνδυνο να επαναληφθεί το φαινόμενο που έδωσε προτίμηση στο F-35A σε πολλούς διαγωνισμούς, με το επιχείρημα ότι το Rafale και το Typhoon ήταν αεροσκάφη σχεδιασμένα στη δεκαετία του '80, όπου το F-35 είχε σχεδιαστεί 20 χρόνια αργότερα.
Ωστόσο, εάν ένα τέτοιο χρονοδιάγραμμα ικανοποιεί πιθανώς τους κατασκευαστές αεροσκαφών και τους μετόχους τους, ειδικά επειδή θα έχουν επαρκή βιομηχανική δραστηριότητα μέχρι το 2040 με την παραγωγή του τελευταίου αεροσκάφους που παραγγέλθηκε και διασφαλίζοντας τον εκσυγχρονισμό του στόλου, αυτό είναι πολύ πιο προβληματικό για τις αεροπορικές δυνάμεις, ιδιαίτερα για την Αεροπορική και Διαστημική Δύναμη.
Πράγματι, ό,τι κι αν πει η Dassault Aviation, το Rafale, ακόμη και στις μελλοντικές επαναληπτικές εκδόσεις του, δεν θα μπορέσει να διατηρήσει μια αξιοσημείωτη τεχνολογική υπεροχή έναντι του αεροσκάφους που θα τεθεί σε υπηρεσία μέχρι το τέλος της τρέχουσας δεκαετίας, εκτός από την ανάπτυξη ενός νέου εξελικτικού κλάδου του αεροσκάφους, για να μην αναφέρουμε τις ευκαιρίες εξαγωγών που πιθανότατα θα είναι σημαντικά χαμηλότερες μεταξύ 2030 και 2050.
Σε αυτό το πλαίσιο, θα μπορούσε να είναι σημαντικό, για τη γαλλική αεροπορία, αλλά και για το σύνολο της εθνικής αεροναυτικής βιομηχανίας, να αναπτύξει ένα αεροσκάφος συμπληρωματικό του Rafale αλλά και του NGF/SCAF, τοποθετημένο σε ένα τμήμα παραδοσιακής αριστείας. από τη γαλλική αμυντική αεροναυτική βιομηχανία, ένα μονοκινητήριο μαχητικό υψηλών επιδόσεων κληρονόμος της διάσημης οικογένειας Mirage. Σε αυτό το άρθρο, θα μελετήσουμε αυτή την υπόθεση μέσα από 4 συμπληρωματικά επιχειρήματα υπέρ μιας τέτοιας προσέγγισης.
1- Η άφιξη νέας γενιάς πολεμικών αεροσκαφών από το 2030
Υπάρχουν, μέχρι σήμερα, τουλάχιστον 6 προγράμματα στον κόσμο που στοχεύουν στην ανάπτυξη, για το 2030, νέας γενιάς μαχητικά αεροσκάφη που προσφέρουν επιδόσεις τουλάχιστον τόσο υψηλές όσο αυτές που μπορούν να αναμένονται από τις μελλοντικές εκδόσεις του Rafale. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, αυτό είναι το Πρόγραμμα NGAD της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ που αφορά την ανάπτυξη ενός μαχητικού αεροπορικής υπεροχής που προορίζεται να αντικαταστήσει το F-22 Raptor, μια συσκευή που εξακολουθεί να θεωρείται σήμερα ως το καλύτερο μαχητικό αεροσκάφος της στιγμής.
Εξοπλισμένο με πολύ προηγμένες τεχνολογίες και εξίσου υψηλή τιμή, είναι πιθανό ότι όπως το F-22, το NGAD δεν προορίζεται να προσφερθεί στη διεθνή σκηνή, εκτός πιθανώς σε ορισμένους πολύ προνομιούχους συμμάχους όπως το Ισραήλ ή η Ιαπωνία. Συνεπώς, πιθανότατα δεν θα αντιπροσωπεύει ανταγωνιστή για το Rafale, ούτε από εμπορική ούτε από επιχειρησιακή άποψη, οι πιθανότητες να βρεθεί ένα NGAD να αντιμετωπίσει ένα Rafale είναι πολύ περιορισμένες.
Αυτό μάλλον δεν θα συμβεί με το F/A-XX του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ, το πρόγραμμα που προορίζεται να αντικαταστήσει το F/A-18 E/F Super Hornet, το οποίο πιθανότατα θα προσφερθεί για εξαγωγή όπως ήταν το Super Hornet και το Hornet πριν από αυτό. Τέλος, το F-35, και οι εξελίξεις του που πιθανότατα θα έχουν ανανεωθεί μέχρι τότε, θα συνεχίσουν να επιβάλλονται σε πολλές αγορές.
Ωστόσο, οι πιο σημαντικοί ανταγωνιστές, εμπορικοί ή επιχειρησιακοί, του Rafale και των εξελίξεων του μετά το 2030 πιθανότατα δεν θα κατασκευαστούν πέρα από τον Ατλαντικό. Πρόκειται για αεροσκάφη όπως το νοτιοκορεατικό KF-21 Boramae, ένα μεσαίο μαχητικό με χαρακτηριστικά 5ης γενιάς, το οποίο θα τεθεί σε υπηρεσία μέχρι το τέλος της δεκαετίας, καθώς και το ρωσικό Su-57e, την έκδοση εξαγωγής του καθορισμένου διαδόχου. της οικογένειας Flanker.
Άλλα προγράμματα βρίσκονται σε διαφορετικά επίπεδα ανάπτυξης, όπως το τουρκικό T-FX εάν καταφέρει να λύσει ορισμένες κρίσιμες τεχνολογικές πτυχές ή το ρωσικό Su-75 Checkmate, εάν το πρόγραμμα συνεχιστεί πράγματι ενώ η ρωσική αμυντική βιομηχανία, όπως και τα υπόλοιπα της χώρας, βυθίζεται σε σοβαρές δυσκολίες. Η Κίνα, από την πλευρά της, αναπτύσσει το J-35, ένα δικινητήριο μαχητικό 5ης γενιάς, το οποίο είναι ελαφρύτερο και λιγότερο ακριβό από το J-20, και το οποίο θα μπορούσε να χρησιμεύσει ως βάση για την αντικατάσταση του J-10 εντός των αεροπορικών δυνάμεων του 'APL, και μάλιστα θα προσφερθεί για εξαγωγή στο σχετικά εγγύς μέλλον.
Αυτά τα αεροσκάφη νέας γενιάς θα μειώσουν σημαντικά την τεχνολογική πρόοδο και τις δυνατότητες του Rafale από τις αρχές της δεκαετίας του 2030, ακόμη και αν το γαλλικό αεροσκάφος είναι εξοπλισμένο με προηγμένες τεχνολογίες όσον αφορά τη σύντηξη δεδομένων, τη συνεργατική εμπλοκή και τον πόλεμο πολλαπλών χρήσεων. την πιθανή προσθήκη πολεμικών drones από τις αρχές της επόμενης δεκαετίας. Με άλλα λόγια, εάν δεν υπάρξει υπέρβαση του Rafale F4 και στη συνέχεια του F5 το 2030 ή ακόμη και το 2040, είναι πιθανό ότι δεν θα παρέχει πλέον στις αεροπορικές δυνάμεις που το εφαρμόζουν, σημαίνοντα τεχνολογικά πλεονεκτήματα όσον αφορά τις δυνατότητες σε σχέση με αυτές τις νέες συσκευές.
Σε αυτό το πλαίσιο, η άφιξη ενός νέου αεροσκάφους με βάση τα χαρακτηριστικά που έκαναν την επιτυχία της οικογένειας Mirage, δηλαδή ενός μονοκινητήριου μαχητικού υψηλών επιδόσεων ικανού να ανταγωνιστεί τα πιο προηγμένα αεροσκάφη της στιγμής, δεν θα ήταν μόνο στον αέρα δυνάμεις να διατηρήσουν μέχρι το 2050 και την άφιξη του NGF τη διάσημη ικανότητα να «μπαίνει πρώτος», που τόσο συχνά προβάλλεται, αλλά και στη Γαλλία να τοποθετείται σε ένα τμήμα σχετικά αδιαμφισβήτητο από τον ανταγωνισμό, τα αντικατάσταση F-16, Mirage 2000 και Mig. -29, για χώρες που δεν έχουν τα μέσα ή τη θέληση να εξοπλιστούν με βαρύτερα και ακριβότερα αεροσκάφη.
2- Ένα μαχητικό Mirage για να ξεπεράσει τα όρια της εξέλιξης του Rafale
Το Rafale έχει πολλές ιδιότητες, το πιο εντυπωσιακό και ανατρεπτικό από τα οποία δεν είναι άλλο από την εξαιρετική του ικανότητα να εξελίσσεται. Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο το πρώτο Rafale M που παραδόθηκε στο Γαλλικό Ναυτικό στις αρχές της δεκαετίας του 2000 στο πρότυπο F1, και εξοπλισμένο μόνο με δυνατότητες Air-Air, εξελίσσεται τώρα στο Charles de Gaulle στο πρότυπο F3R omnirole και σύντομα στο πρότυπο F4 φλερτάροντας με την 5η γενιά. Η ανάπτυξη αυτής της νέας έκδοσης θα τελειώσει σύντομα και η επόμενη έκδοση, που ονομάζεται F5 και η οποία φαίνεται να οδεύει προς την ενοποίηση drones και εξωγενών συστημάτων, είναι ήδη υπό προετοιμασία.
Ωστόσο, οι μελλοντικές εξελίξεις του Rafale περιορίζονται από περιορισμούς που είναι πολύ δύσκολο, αν όχι αδύνατο, να παρακαμφθούν εκτός από τον επανασχεδιασμό ενός μεγάλου μέρους του αεροσκάφους. Έτσι, εάν η Safran υποστηρίζει ότι ο κινητήρας του στροβιλοκινητήρα M88 μπορεί να προσφέρει πολύ μεγαλύτερη ώθηση, περισσότερους από 9 τόνους με μετακαυστήρα, δηλαδή απόδοση συγκρίσιμη με το αμερικανικό F414, αυτό μπορεί να γίνει μόνο με τροποποίηση του μεγέθους και του βάρους του. , κάτι αδύνατο για την κυψέλη του το Rafale, τουλάχιστον όχι χωρίς να υποβαθμίζει το κεντράρισμα και συνεπώς την απόδοση της συσκευής.
Ομοίως, αν και διακριτικό, το Rafale δεν είναι stealth. Επιπλέον, όπως και άλλα αεροσκάφη της γενιάς του, όπως το Typhoon ή το Super Hornet, δεν είναι εξοπλισμένο με αμπάρι για τη μείωση της υποβάθμισης της υπογραφής του ραντάρ που συνδέεται με τη μεταφορά πυρομαχικών κάτω από το φτερό. Ομολογουμένως, γνωρίζουμε πλέον ότι το παθητικό stealth, όπως αυτό του F-35, δεν αποτελεί απόλυτη εγγύηση επιβίωσης ή μη ανίχνευσης, ειδικά με την εμφάνιση ραντάρ χαμηλής συχνότητας και παθητικών ραντάρ. Ωστόσο, αποτελεί ένα μη αμελητέο πλεονέκτημα στη μάχη, περιορίζοντας την εμβέλεια ανίχνευσης πολλών ραντάρ, ιδιαίτερα των ραντάρ ελέγχου πυρός.
Το Rafale μπορεί προαιρετικά να φέρει ενισχυμένες δυνατότητες εμπλοκής για να ξεπεράσει αυτή την αδυναμία, αλλά αυτές θα δημιουργήσουν περισσότερα contrails και θα παρεμποδίσουν τις ενέργειες stealth. Στην πραγματικότητα, επειδή δεν μπορεί να αλλάξει την καθαρή απόδοσή του ή το stealth του, το Rafale μπορεί να αλλάξει μόνο τον ενσωματωμένο εξοπλισμό του ή να βασιστεί σε λειτουργικά εξαρτήματα όπως τα drones, για να εμμείνει στις μελλοντικές επιχειρησιακές εξελίξεις. Και εδώ, η ανάπτυξη μιας νέας συσκευής, σχεδιασμένης σε πολύ πιο σύγχρονα τεχνολογικά πρότυπα, θα επέτρεπε να παραχωρηθούν στις γαλλικές και συμμαχικές αεροπορικές δυνάμεις ανανεωμένες ικανότητες, προσαρμοσμένες στις επιχειρησιακές προκλήσεις που έρχονται.
Επιπλέον, μια τέτοια συσκευή θα πρόσφερε πολλές επιχειρησιακές προστιθέμενες αξίες στη Γαλλική Πολεμική Αεροπορία, είτε όσον αφορά τη μάζα με μια συσκευή σχεδιασμένη να είναι εξ ορισμού πιο οικονομική στην απόκτηση και στην εφαρμογή λόγω της διαμόρφωσης ενός κινητήρα. Επίσης, επιτρέποντάς της να έχει μεικτό στόλο, και επομένως να μην εξαρτάται από ένα μόνο μοντέλο, το οποίο πολλές σύγχρονες αεροπορικές δυνάμεις θεωρούν σημαντικό ευάλωτο σημείο.
Επιπλέον, εφόσον η συσκευή σέβεται το DNA της οικογένειας Mirage, θα προσφέρει βελτιστοποιημένες δυνατότητες όσον αφορά την αεράμυνα, συμπεριλαμβανομένου του τομέα αναχαίτισης. Τέλος, και αυτό δεν είναι καθόλου αμελητέο, ένα Mirage NG με τα χαρακτηριστικά της 5ης γενιάς, θα επέτρεπε στις γαλλικές αεροπορικές δυνάμεις να αυξήσουν την τεχνογνωσία τους στη χρήση αυτών των συσκευών, τόσο για να προετοιμαστούν για την άφιξη του NGF όσο και για να αντιταχθούν καλύτερα. αεροπορία με αεροσκάφη αυτού του τύπου τα επόμενα χρόνια.
3- Κινητοποιήστε τη γαλλική αεροναυτική BITD
Παρά τις πρόσφατες και πολυάριθμες επιτυχίες του στη διεθνή σκηνή, είναι σαφές ότι το Rafale ήταν το τελευταίο μαχητικό αεροσκάφος που σχεδιάστηκε από τη γαλλική αμυντική βιομηχανία και αυτό από τα μέσα της δεκαετίας του 80 έως τα μέσα της δεκαετίας του 90. Φυσικά το ίδιο το αεροπλάνο, το κελί του και τα χειριστήρια πτήσης του, αλλά και τον κινητήρα turbojet M88, που σήμερα βρίσκεται μια γενιά πίσω από τους πιο πρόσφατους και πιο σύγχρονους κινητήρες turbojet, όπως το F-135. Επιπλέον, στο πλαίσιο του προγράμματος SCAF, εάν τελειώσει, ένα μεγάλο μέρος αυτής της βιομηχανίας θα έχει μόνο κοινό ρόλο στην ανάπτυξη της συσκευής, καθώς 5 από τους 7 πυλώνες του προγράμματος βρίσκονται υπό γερμανικό και ισπανικό έλεγχο.
Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για δύο μεγάλους κατασκευαστές του BITD, τον ειδικό ηλεκτρονικών Thales και τον κατασκευαστή πυραύλων MBDA. Με άλλα λόγια, και παρόλο που το θέμα συχνά ελαχιστοποιείται ή ακόμη και αποφεύγεται τόσο από τους κατασκευαστές όσο και από τις εποπτικές πολιτικές, η γαλλική αμυντική αεροναυτική βιομηχανία βρίσκεται σήμερα κοντά σε μια κατάσταση απώλειας τεχνογνωσίας και δεξιοτήτων, κάτι που τονίζεται από το γεγονός ότι Για όλες τις μεγάλες γαλλικές αεροναυτικές εταιρείες, η συνιστώσα της Άμυνας σπανίως αποτελεί αντικείμενο επενδύσεων που δεν χρηματοδοτούνται άμεσα από το κράτος.
Στο πλαίσιο αυτό, η ανάπτυξη ενός προγράμματος υψηλών προδιαγραφών κατά την περίοδο 2025-2035 για την ανάπτυξη ενός διαδόχου της νέας γενιάς Mirage 2000, δεν θα επέτρεπε μόνο μια σωτήρια επανακινητοποίηση ολόκληρης της γαλλικής αμυντικής αεροναυτικής βιομηχανίας, συμπεριλαμβανομένης της εφοδιαστικής αλυσίδας. αλλά και να ξεπεράσει τα τεχνολογικά κενά και τα κενά χωρητικότητας στα οποία θα εκτεθεί στο πρόγραμμα SCAF.
Επιπλέον, και αυτό δεν είναι καθόλου αμελητέο, αυτό το πρόγραμμα θα μπορούσε να καταστήσει δυνατή την εφαρμογή ορισμένων τεχνολογικών προόδων που αρχικά θα έπρεπε να είχαν δει το φως της δημοσιότητας μόνο για την SCAF, και επομένως τη συσσώρευση βιομηχανικής, αλλά και τεχνολογικής και επιχειρησιακής εμπειρίας. τους κινδύνους και το κόστος της αντικατάστασης του Rafale. Στο τέλος, είναι πιθανό ότι ένα σημαντικό μέρος των επενδύσεων που απαιτούνται για την ανάπτυξη αυτού του νέου Mirage θα αφαιρεθεί άμεσα από τις επενδύσεις που απαιτούνται για την ανάπτυξη του FCAS.
4- Πολλές ευκαιρίες για διεθνή συνεργασία
Η γαλλογερμανική συνεργασία σήμερα απειλείται από όλες τις πλευρές, δεν είναι πια μυστικό. Μέσα σε αυτό το πολύ περιοριστικό πλαίσιο, η ανάπτυξη ενός ενδιάμεσου και συμπληρωματικού προγράμματος θα επέτρεπε στη Γαλλία να δημιουργήσει προηγμένους δεσμούς συνεργασίας με άλλα έθνη, τόσο για να μειώσει τη δημοσιονομική επιβάρυνση μιας τέτοιας εξέλιξης όσο και για να εδραιώσει την αγορά που θα μπορούσε να διευθυνσιοδοτηθεί από μια πιθανή συσκευή μόλις σχεδιαστεί.
Επιπλέον, στη θλιβερή αλλά προβλέψιμη περίπτωση που το πρόγραμμα SCAF έπρεπε να εγκαταλειφθεί λόγω στρατηγικών ή/και βιομηχανικών διαφορών μεταξύ Παρισιού και Βερολίνου, αυτή η συνεργασία θα μπορούσε να αποτελέσει αποτελεσματική βάση για την έναρξη του σχεδιασμού ενός SCAF bis για αντικατάσταση το Rafale μέχρι το 2050. Αρκετές χώρες θα είχαν πράγματι συμφέρον να επενδύσουν στην ανάπτυξη ενός γαλλικού μονοκινητήριου μαχητικού διαδόχου του Mirage 2000, στην πρώτη θέση του οποίου βρίσκονται ορισμένα κράτη που έχουν εφαρμόσει τη συσκευή, όπως η Ελλάδα που επιδιώκει περισσότερο από ποτέ να αναπτύξει τη δική της αεροναυτική βιομηχανία καθώς και να βρει μια λύση για την αντικατάσταση του F-16 από το 2040 με μια συσκευή πιο οικονομική από το Rafale ή το F-35 αλλά ικανό να επιβληθεί ενάντια στο τουρκικό αεροσκάφος, συμπεριλαμβανομένου του μέλλοντος TFX.
Στον ίδιο τομέα, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα επενδύουν πολλά στην ανάπτυξη της δικής τους αμυντικής βιομηχανίας, σε σημείο να έχουν μελετήσει εκτενώς την ανάπτυξη ενός μονοκινητήριου μαχητικού με τη Ρωσία, ένα έργο που πιθανώς ενέπνευσε το Su-75 Checkmate . Επιπλέον, το Άμπου Ντάμπι έχει σημαντικά μέσα για να υποστηρίξει τις φιλοδοξίες του, καθώς και σημαντική επιρροή στη Μέση Ανατολή για την υποστήριξη των εξαγωγικών προσφορών. Αυτή είναι και η περίπτωση της στενής της συμμάχου, της Αιγύπτου, η οποία, όπως και οι δύο προηγούμενες, εφάρμοσε ένα στόλο Mirage 2000 πριν στραφεί στο Rafale, και που θα έχει, μέσα σε δεκαπέντε χρόνια, να αντικαταστήσει έναν πολύ μεγάλο στόλο F-16.
Στην Ευρώπη, η Σουηδία θα μπορούσε να είναι κορυφαίος εταίρος, ειδικά δεδομένου ότι η χώρα αγωνίζεται να τοποθετήσει το JAS 39 Gripen E/F, και θα είναι δύσκολο για αυτήν, υπό αυτές τις συνθήκες, να αναπτύξει μόνη της την προγραμματισμένη αντικατάστασή της. για το 2035 -2040. Πρέπει να σημειωθεί σχετικά ότι η Στοκχόλμη πρόσφατα πήρε κάποια απόσταση, αν όχι κάποια απόσταση, με τη συμμετοχή της στο βρετανικό πρόγραμμα FCAS. Επίσης στην Ευρώπη, η Πορτογαλία και η Ρουμανία θα πρέπει να αντικαταστήσουν τους στόλους τους F-16 εντός δέκα ετών, ενώ οι πόροι τους καθιστούν δύσκολη την απόκτηση των Rafale, Typhoon ή F-35.
Στην πραγματικότητα, πολλές χώρες σε όλες τις ηπείρους θα βρεθούν σύντομα σε δύσκολη θέση να αντικαταστήσουν τα F-16 ή Mig-29 τους, χωρίς να προσφέρεται καμία παρόμοια λύση από τα μεγάλα στρατιωτικά αεροναυτικά έθνη, εκτός από την Κίνα και το J-10C της. Σε αυτό το πλαίσιο, η Γαλλία θα μπορούσε πιθανώς να συγκεντρώσει πολλούς σημαντικούς παράγοντες για να συμμετάσχουν στην ανάπτυξη και την κατασκευή ενός διαδόχου του Mirage, ειδικά επειδή πολλές μη ευρωπαϊκές χώρες τείνουν να αποστασιοποιηθούν από τη διπλωματική ειρωνεία των Ηνωμένων Πολιτειών , η Κίνα και η Ρωσία ασχολούνται τώρα.
Συμπέρασμα
Εάν η υπόθεση της ανάπτυξης ενός Super-Rafale ως εναλλακτικής στην αποτυχία του SCAF προσφέρει ορισμένα ενδιαφέροντα, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο σχεδιασμός ενός διαδόχου του Mirage θα παρουσίαζε επίσης μερικά από τα πιο σημαντικά πλεονεκτήματα. την αγορά και τη συνεργασία. Σε μια τέτοια περίπτωση, η Γαλλία θα μπορούσε στη συνέχεια να επανατοποθετηθεί σε ένα τμήμα για το οποίο η μελλοντική ζήτηση θα είναι αναμφίβολα υψηλή, ενώ η ανταγωνιστική προσφορά θα είναι πολύ λιγότερο πυκνή από ό,τι για το τμήμα μεσαίου δικινητήριου μαχητικού. στο οποίο ανήκει το Rafale και το μελλοντικό NGF.
Γεγονός παραμένει ότι σήμερα, αφενός οι πολιτικές φιλοδοξίες και αφετέρου η βιομηχανική απροθυμία, καθιστούν δύσκολη την ανάδυση ενός τέτοιου προγράμματος, αλλά ένα από τα πιο ελπιδοφόρα. Καλό είναι λοιπόν να θυμόμαστε τι είπε ο στρατηγός Ντε Γκωλ για τη βιομηχανική προσπάθεια της Άμυνας».Αν αφήναμε τους Γάλλους να το κάνουν, θα έφτιαχναν μπρελόκ, όχι αεροπλανοφόρα. Το μπρελόκ είναι εύκολο να κατασκευαστεί και να πωληθεί εύκολα. Αλλά δεν χτίζεις ένα μεγάλο έθνος πουλώντας μπρελόκ."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου