Του Κώστα Ράπτη
Η συμφωνία τετραήμερης κατάπαυσης του πυρός, για την οποία μεσολάβησε το Κατάρ μεταξύ του Ισραήλ και της Χαμάς, εκπνέει απόψε Δευτέρα τα μεσάνυχτα. Και το ενδεχόμενο παράτασής της, το οποίο προβλέπεται από την ίδια τη συμφωνία, αποτελεί το μέγα αναπάντητο ερώτημα με το οποίο αναμετρώνται όλοι οι πρωταγωνιστές.
Κατά το Γαλλικό Πρακτορείο, η Χαμάς είναι θετική απέναντι σε μία παράταση της κατάπαυσης του πυρός για δύο έως τέσσερις ημέρες, ώστε να αυξηθεί ο αριθμός των γυναικών και εφήβων Παλαιστινίων κρατουμένων στις ισραηλινές φυλακές που ανταλλάσσονται, σε αναλογία τρία προς ένα, με τους Ισραηλινούς και αλλοδαπούς ομήρους που απελευθερώνονται από τη Λωρίδα της Γάζας.
Ο πρωθυπουργός του Ισραήλ Μπενιαμίν Νετανιάχου δήλωσε ότι μία παράταση θα αποτελούσε "ευλογία", στον βαθμό που θα συντελούσε στην απελευθέρωση περισσότερων ομήρων, ωστόσο θα πρέπει να θεωρείται δεδομένη η επανάληψη των εχθροπραξιών, προκειμένου να υλοποιηθούν οι στόχοι της ισραηλινής πλευράς, ήτοι η εκρίζωση της Χαμάς και η διασφάλιση του ότι "η Λωρίδα της Γάζας δεν θα είναι πια αυτό που ήταν".
Το πρόβλημα, ωστόσο, είναι ότι οι στόχοι αυτοί αποδείχθηκαν μαξιμαλιστικοί και συνεπώς παγιδεύουν το Ισραήλ σε μια επιλογή χωρίς "στρατηγική εξόδου". Δεν είναι τυχαίο ότι η κυβέρνηση Μπάιντεν που στήριξε πολιτικά και υλικά την πολεμική προσπάθεια του Ισραήλ κάνει βήματα αποστασιοποίησης από κάθε συζήτηση για νέα κατοχή ή εδαφική συρρίκνωση ή μετατροπή σε νεκρή ζώνη της Λωρίδας της Γάζας. Η προοπτική εθνοκάθαρσης της περιοχής (προς την οποία αποβλέπει και η συστηματική καταστροφή των υποδομών της) συναντά το όριό της στην πιθανότητα αποσταθεροποίησης της Αιγύπτου και στο πολιτικό κόστος που συσσωρεύεται εκτός και εντός των ΗΠΑ και μάλιστα σε προεκλογική χρονιά.
Επιτυχίες
Αντιθέτως, η Χαμάς και οι λοιπές ένοπλες παλαιστινιακές οργανώσεις, δεν παύουν να καταγράφουν επιτυχίες. Η πρώτη ήταν βέβαια ο ίδιος ο αιφνιδιασμός του Ισραήλ από τις επιθέσεις της 7ης Οκτωβρίου και ο τραυματισμός του γοήτρου του. Η δεύτερη ήταν ο (προσωρινός;) ενταφιασμός των Συμφωνιών του Αβραάμ με την απόσυρση της Σαουδικής Αραβίας από τις σχετικές συνομιλίες και η τρίτη η μεταστροφή της διεθνούς κοινής γνώμης λόγω της επιλογής του Ισραήλ να αντιδράσει με την προβλέψιμη καταστροφική οργή - ενώ ταυτόχρονα το εβραϊκό κράτος βιώνει τις οικονομικές συνέπειες της μαζικής επιστράτευσης, της ανασφάλειας και της απομάκρυνσης χιλιάδων κατοίκων παραμεθορίων περιοχών από τις εστίες τους.
Οι ανταλλαγές ομήρων και κρατουμένων του προηγούμενου τριημέρου επιδείνωσαν την εικόνα, αν κρίνουμε από το ότι το μεν Ισραήλ σπεύδει να κρύψει από τα μέσα ενημέρωσης τους απελευθερωθέντες πολίτες του, ενώ η παλαιστινιακή πλευρά μετατρέπει τους δικούς της ανθρώπους σε επίκεντρο λαϊκών πανηγυρισμών που εκτοξεύουν τη δημοτικότητα της Χαμάς στη Δυτική Όχθη του Ιορδάνη. Το ότι μάλιστα η τελευταία ομάδα ομήρων απελευθερώθηκε το βράδυ της Κυριακής στο κέντρο της πόλης της Γάζας και όχι στο πέρασμα της Ράφα αποτελεί και ενός είδους "επίδειξη δύναμης", με την έννοια ότι οι υπόγειες υποδομές της Χαμάς λειτουργούν πλήρως, παρά τους ισοπεδωτικούς ισραηλινούς βομβαρδισμούς του Ισραήλ.
Την ίδια στιγμή, ενώ στα σύνορα Ισραήλ-Λιβάνου επικρατεί ηρεμία, καθώς η κατάπαυση του πυρός αφορά και τις μη παλαιστινιακές οργανώσεις, οι Χούθι της Υεμένης συνεχίζουν τις πράξεις ή απόπειρες πειρατείας εναντίον πλοίων ισραηλινών συμφερόντων στην Ερυθρά Θάλασσα.
Η επιστροφή στις εχθροπραξίες αποτελεί συνεπώς για την ισραηλινή ηγεσία μία αναγκαιότητα. Όχι μόνο για τον πρωθυπουργό Νετανιάχου, ο οποίος γνωρίζει ότι μια μόνιμη εκεχειρία θα σημάνει και την ώρα του πολιτικού του τέλους, αλλά πολύ περισσότερο για τη στρατιωτική ηγεσία, που θα πρέπει να αποκαταστήσει το κύρος του ένοπλου βραχίονα του κράτους.
Ωστόσο, η επανάληψη των εχθροπραξιών θα είναι όλο και λιγότερο δημοφιλής για τον πληθυσμό του Ισραήλ, όσο η κατάπαυση του πυρός αποδίδει την απελευθέρωση ομήρων, αλλά και λιγότερο νομιμοποιημένη στο διεθνές ακροατήριο, που πιέζει για τη μονιμοποίηση της προσωρινής ηρεμίας. Από την κινεζική προεδρία στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ και την τηλεφωνική επικοινωνία Ερντογάν-Ραϊσί, μέχρι την απόκλιση της Ιρλανδίας, του Βελγίου και της Ισπανίας από τις έως τώρα μονομερείς τοποθετήσεις της Ε.Ε., η κινητικότητα διευρύνεται. Και η κυβέρνηση Μπάιντεν αναμετριέται με την απροθυμία της να δει τη σύγκρουση να διευρύνεται σε περιφερειακή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου