Μπορεί να έχουν υπάρξει διαβεβαιώσεις ότι η Ελλάδα θα είναι ανάμεσα στις χώρες που θα πετά F-35, αυτό όμως δεν έχει αποτυπωθεί προς ώρας δια της επίσημης οδού που είναι η απάντηση στο ελληνικό αίτημα. Πηγή: Lockheed Martin
Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΙΔΕΡΗ, HELLAS JOURNAL
Ο Γιασάρ Γκιουλέρ μπορεί να μην φοβάται τα ελληνικά F-35, την ίδια στιγμή όμως τόσο ο ίδιος, όσο και η διπλωματική προμετωπίδα της γείτονος κυριολεκτικά παρακαλεί για το πράσινο φως στο αίτημα της Τουρκίας για τα 40 καινούρια και την αναβάθμιση άλλων 80 F-16.
To F-35 βεβαίως, τουλάχιστον σε επίπεδο επίσημης απάντησης των ΗΠΑ προς την Ελλάδα, αποτελεί μια εκκρεμότητα, με όλες τις πληροφορίες να προσδιορίζουν την αποστολή αυτή τους πρώτους μήνες της νέας χρονιάς.
Άνθρωποι που παρακολουθούν στενά την εξέλιξη αυτή λένε ξεκάθαρα ότι η αποδέσμευση του F-35, μόνο ως πλατφόρμα, αποτελεί μια κατεξοχήν πολιτική απόφαση πάνω στην οποία κρέμοντα λεπτές γεωπολιτικές ισορροπίες.
Και οι ΗΠΑ διαχρονικά έχουν δείξει ότι δεν επιθυμούν στη νοτιοανατολική πτέρυγα της Συμμαχίας να βρίσκεται μια δυσαρεστημένη Τουρκία η οποία μετρά και καταγράφει κάθε κίνηση της Ουάσιγκτον που έχει να κάνει με την ενίσχυση της Ελλάδας, άρα και το άνοιγμα της ψαλίδας του ισοζυγίου δυνάμεων.
Το θετικό νεύμα των ΗΠΑ για την είσοδο της Ελλάδας στις χώρες που θα πετούν με το stealth αεροσκάφος έχει δοθεί, σε αντίθεση με την Τουρκία που δεν έχει λάβει καν διαβεβαίωση για τα F-16. Δεν αρκεί πάντως το νεύμα ή οι θετικές εισηγήσεις, διότι όλα τα προηγούμενα πρέπει να πάρουν την επίσημη μορφή της απάντησης του Στέιτ Ντιπάρτμεντ προς την χώρα μας.
Στροφή των 180 μοιρών
Στην Αθήνα το μόνο βέβαιο είναι ότι δεν υπάρχει βιασύνη. Οι προσεκτικές κινήσεις αλά fast track των διαδικασιών του 2020/2021, αποτελούν παρελθόν καθώς η επαναξιολόγηση των πραγμάτων φέρνει άλλα πρότυπα. Και στην παρούσα στιγμή καταγράφεται η στροφή των 180 μοιρών στον τομέα, της έως πρότινος, δυναμικής προσπάθειας για ενίσχυση των Ενόπλων Δυνάμεων. Από τη μια οι ανάγκες τα κονδύλια να κατευθυνθούν σε άλλους τομείς, από την άλλη η αναμονή των τελικών αποφάσεων που έχουν να κάνουν με τις αμυντικές δαπάνες, τα ελλείμματα και την Ευρωπαϊκή εποπτεία. Η οικονομική «τρίλιζα» δεν έχει εύκολη επίλυση κι εκεί ακριβώς συνεχίζουν και θα συνεχίσουν να συσσωρεύονται τα προβλήματα.
Η επιθυμία για την απόκτηση του μαχητικού 5ης γενιάς περισσότερο έχει να κάνει με μια στρατηγική κίνηση που ενισχύει ιδιαίτερα την χώρα μας σε Συμμαχικό επίπεδο. Άλλωστε το F-35 δεν είναι το αεροσκάφος που θ’ αναλωθεί στον ουρανό του Αρχιπελάγους κυνηγώντας τουρκικά F-16. Ούτε είναι αυτή η αποστολή του, ούτε με τα συστήματα που έχει, χρειάζεται να μπει στα λεγόμενα «ψαλίδια»…
Μέσα από τα όσα είπε ο Τούρκος υπουργός άμυνας, ουσιαστικά έδειξε ότι τίποτα απ’ όσα έχουν προγραμματιστεί να γίνουν από την τουρκική αμυντική βιομηχανία δεν θα σταματήσουν. «Στόχος η καλή γειτονία και ο διάλογος. Δεν θα υπονομεύσουμε τα εθνικά μας συμφέροντα», είπε ο Γιασάρ Γκιουλέρ. Και μέσα από αυτή τη σύντομη φράση ξεκαθαρίζεται ότι οι στρατηγικές επιδιώξεις της Τουρκίας παραμένουν οι ίδιες, ενώ παράλληλα οι στόχοι που έχει θέσει η Άγκυρα για να ενισχυθεί επιχειρησιακά, δεν εγκαταλείπονται, ούτε κάνουν στροφή 180 μοιρών…
Το βέβαιο είναι ότι η Τουρκία «πονά» όταν βλέπει τον αριθμό των ελληνικών F-16 Viper να μεγαλώνει όσο περνά ο καιρός. Στην Άγκυρα ανοίγει μια «πληγή» όταν ξέρει πως είτε από την Τανάγρα, είτε από την Σκύρο τα Rafale F3R που στις πτέρυγές τους μπορεί να χουν και πυραύλους Meteor είναι σε υπηρεσία επιφυλακής.
Στην Τουρκία σιωπηρά έχουν αποδεχτεί ότι στον αέρα τα πράγματα για την TuAF δεν είναι καθόλου καλά. Κι αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με την αγωνία του ισοζυγίου δυνάμεων. Περισσότερο μετρούν τις διαθεσιμότητές τους και το αν μέσα από αυτές μπορούν να υπηρετήσουν αποστολές στ’ ανατολικά σύνορά τους, εκπαίδευση, αλλά και αποστολές σε επίπεδο Συμμαχίας…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου