Είναι καιρός όμως να εξετάσουμε την γέννηση του φεμινισμού το 1848 με την Διακήρυξη των Αισθημάτων. Η πρώτη περιγραφή της πατριαρχικής θεωρίας καταγράφτηκε στην πρώτη διακήρυξη του φεμινισμού την ημέρα που το κίνημα γεννήθηκε το 1848, και που υπογράφτηκε από 68 γυναίκες και 32 άντρες ανάμεσα τους και ένας μαύρος άντρας.
Οι πρώτες αυτές φεμινίστριες και φεμινιστές διακήρυξαν εκείνη την ημέρα στην γέννηση του φεμινισμού πως οι γυναίκες δεν είχαν το δικαίωμα να κατέχουν γη, να σπουδάσουν και να γίνουν πετυχημένες επιχειρηματίες.
Διακήρυξαν επίσης πως το νομικό σύστημα του διαζυγίου κατασκευάστηκε έτσι ώστε να λειτουργεί μεροληπτικά υπέρ των αντρών. Και πως οι γυναίκες ζούσαν σε ένα καταπιεστικό πλαίσιο. Μιας και ήταν αναγκασμένες να ακολουθούν νόμους τους οποίους δεν είχαν δικαίωμα να ψηφίζουν. “Την εξανάγκασε να υποκύψει σε νόμους στην δημιουργία των οποίων δεν είχε συμμετάσχει” δηλώνει η Διακήρυξη των Αισθημάτων. Ξεχνώντας βολικά πως και οι άντρες υπόκεινται στους νόμους αυτούς. Νόμους που δεν είχαν αυτοί συμμετάσχει στην δημιουργία τους. Αλλά οι ελάχιστοι άντρες που είχαν την δύναμη. Και που πολύ συχνά είδαμε πως νομοθετούσαν πολύ σκληρά για τους άντρες. Την ίδια στιγμή που με τους νόμους αυτούς προστάτευαν τις γυναίκες. Και δεν τις αντιμετώπιζαν το ίδιο σκληρά όπως τους άντρες.
ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΕΞΑΛΛΟΥ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ.
Πριν την γέννηση του φεμινισμού λοιπόν οι νόμοι λοιπόν όχι μόνο ήταν ευνοϊκοί για τις γυναίκες αλλά δεν τιμωρούσαν τις γυναίκες με τον ίδιο τρόπο που τιμωρούσαν τους άντρες εκείνη την εποχή. Παραπάνω από έναν αιώνα πριν ο Richard Grant συζήτησε ανοιχτά στην πατριαρχική κοινωνία του Λονδίνου για το πώς σε όλα τα εγκλήματα οι γυναίκες δικάζονται μεροληπτικά και συγκεκριμένα στην περίπτωση του φόνου “χρειάζονται τα διπλάσια πειστήρια για να κρεμαστούν, από ότι χρειάζονται για έναν άντρα. Ακόμα και εάν αποδειχτεί πως ο φόνος έλαβε χώρα από γυναίκα αυτή σχεδόν ποτέ δεν καταδικάζετε”. Την εποχή που ο Grant έγραφε αυτά οι σύζυγοι των γυναικών που σκότωναν τα παιδιά τους καταδικάζονταν ως συνεργοί. Για το έγκλημα των γυναικών τους.
Ακόμα και σήμερα όμως όλες οι σχετικές έρευνες έχουν δείξει πως υπάρχει μια τεράστια διαφορά ανάμεσα στα δυο φύλα όσον αφορά το σύστημα δικαιοσύνης μας. Οι γυναίκες τιμωρούνται εως και με 63% μικρότερες ποινές από τους άντρες για τα ίδια ακριβώς εγκλήματα. Οι γυναίκες συλληφθέντες είναι τρομακτικά πολύ πιο πιθανό να αποφύγουν κατηγορίες και καταδίκη. Και δυο φορές πιθανότερο να αποφύγουν φυλάκιση από ότι οι άντρες. Για τα ίδια ακριβώς εγκλήματα.
Η Διακήρυξη των Αισθημάτων χρησιμοποιεί μισανδρικό και ρατσιστικό λόγο, γενικεύοντας ή λέγοντας ψέματα δημιουργώντας εντυπώσεις. Κάτι που βλέπουμε πως συνεχίζει και κάνει ακόμα και σήμερα ο φεμινισμός. “Ο άντρας αρνήθηκε στην γυναίκα δικαιώματα τα οποία έδωσε στους πιο ανίδεους και κατώτερους άντρες, ξένους και ιθαγενείς”. Και μετά χρησιμοποιεί το προφανές γεγονός ότι οι γυναίκες δεν είχαν το δικαίωμα στην ψήφο για να παραπλανήσει από την αλήθεια που ήταν πως οι περισσότεροι άντρες δεν είχαν ούτε αυτοί τότε το δικαίωμα στην ψήφο. “Έχοντας στερήσει από την γυναίκα από αυτό το δικαίωμα της ως πολίτης, την εκλογική διαδικασία, την αφήνει χωρίς αντιπροσώπευση στην νομοθεσία και έτσι την καταπιέζει από όλες τις πλευρές”.
“ΤΗΝ ΚΑΤΑΠΙΕΖΕΙ ΑΠΟ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΠΛΕΥΡΕΣ”.
Στην προκειμένη το προφανές γεγονός του ότι δεν υπήρχαν γυναίκες που να νομοθετούν προωθείτε για να πείσει για το ψέμα ότι οι γυναίκες ήταν χωρίς αντιπροσώπευση σε αυτήν. Και αυτό επειδή η αντιπροσώπευση δεν εξαρτάται από το φύλο αυτού που αντιπροσωπεύει κάτι. Ούτε τώρα, ούτε και τότε. Όπως είδαμε στις πρώτες αποικίες της Αμερικής οι άντρες που νομοθετούσαν έβαζαν τα συμφέροντα των γυναικών πάνω ακόμα και από τα δικά τους, τους χάρισαν γη και πλούτη, δεν τις εξανάγκασαν με νόμους να έρθουν στην Αμερική όπως έκαναν με τους άντρες, τους έδωσαν δικαίωμα να αλλάξουν γνώμη για τον ποιον θέλουν να παντρευτούν, τους συγχωρούσαν πολύ βασικές για την εποχή παραβιάσεις σε συμβόλαια που μόνο Βασιλιάδες είχαν το δικαίωμα να κάνουν, και τιμωρούσαν με θάνατο όποιον άντρα προσπάθησε να τις φέρει με βία στην Αμερική, κάτι που γίνονταν πολύ συχνά με τους άντρες.
Με λίγα λόγια είχαν την καλύτερη αντιπροσώπευση που θα μπορούσαν να έχουν στις νομοθετικές αίθουσες. Πριν την γέννηση του φεμινισμού. Με νομοθεσίες που τους παρείχαν προνόμια και πλούτη για τα οποία δεν δούλεψαν ποτέ. Τις προστάτευαν από παραβατική συμπεριφορά, κάτι που δεν έκαναν με τους άντρες. Και τις άφηναν να παραβιάζουν νόμους χωρίς να τις τιμωρούν. Και πάνω σε αυτό το ψέμα βασίζεται ο βασικός ισχυρισμός της Διακήρυξης των Αισθημάτων. “Την αφήνει χωρίς αντιπροσώπευση στην νομοθεσία και έτσι την καταπιέζει από όλες τις πλευρές”. Ο μύθος λοιπόν της πατριαρχικής καταπίεσης είναι βασισμένος σε ένα ψέμα. Που έγραψαν γυναίκες τόσο προνομιούχες που δεν είχαν καν αντίληψη των προνομίων τους. Και που χρησιμοποίησαν την στρατηγική του προφανούς γεγονότος για να αποσπάσουν την προσοχή από την αλήθεια. Και να δημιουργήσουν εντυπωσιασμούς.
ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ.
Ο μύθος της πατριαρχικής θεωρίας έχει τις ρίζες του στην Διακήρυξη των Αισθημάτων. Οι επόμενες γενιές των φεμινιστριών απλά επέκτειναν το φάσμα των ψεμμάτων που πρωτογράφτηκαν σε αυτήν την Διακήρυξη. Δεν εφεύραν κάτι καινούργιο ούτε απέκτησαν διαφορετική ατζέντα όπως πολλοί πιστεύουν. Οι άνθρωποι αυτοί, άντρες και γυναίκες, πιστεύουν λανθασμένα πως ο φεμινισμός ξεκίνησε ως ένα ευγενής κίνημα. Που αναζητούσε ισότητα. Και πως είναι πολύ πρόσφατη ιστορικά η μισανδρική του παρέκκλιση.
Ας δούμε λοιπόν τι είχε να πει για τους άντρες η βασική συγγραφέας της Διακήρυξης των Αισθημάτων και βασική αρχιτέκτονας του φεμινισμού Elizabeth Stanton στην γέννηση του φεμινισμού. “Το αρσενικό στοιχείο είναι μια καταστροφική δύναμη, στείρα, εγωιστική, επεκτατική, αγαπά τον πόλεμο, την κατάκτηση, την απόκτηση, και σπέρνει στον υλικό και πνευματικό κόσμο διχόνοια, χάος, αρρώστια και θάνατο”. Γλυκούλα.
ΟΧΙ ΤΟΣΟ ΜΕΓΑΛΗ Η ΔΙΑΦΟΡΑ ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΛΕΝΕ ΟΙ ΣΗΜΕΡΙΝΕΣ “ΦΕΜΙΝΑΖΙ” ΕΤΣΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ;
Και προσοχή, μιλάει έτσι για τους χιλιάδες άντρες που απήχθησαν και πέθαναν με φριχτούς τρόπους για να χτίσουν τις πόλεις στις οποίες αυτή ζούσε και που νομοθέτησαν έτσι ώστε αυτή χωρίς να κάνει απολύτως τίποτα να διαχειρίζεται πλούτο και γη.Στην γέννηση του φεμινισμού.
Η Stanton τσουβαλιάζει όλους τους άντρες σε αυτή την δήλωση. Με έναν τρόπο που σήμερα θα περιγράφονταν ως κήρυγμα μίσους. Ξεχνώντας παράλληλα βολικά πως οποιαδήποτε ανάγκη της, ευκολία, κοινωνικό στάτους και την ασφάλεια και προστασία που αυτή απολάμβανε από την ημέρα που γεννήθηκε και που είχε ως δεδομένη σε όλη της την ζωή, της τα παρείχαν οι άντρες. Που θυσίασαν τα σώματα τους για να χτίσουν τις κοινωνίες αυτές χωρίς ποτέ να απαιτήσουν να διακινδυνέψουν τις ζωές τους οι γυναίκες. Άντρες που για αιώνες έχουν εξαναγκαστεί από την γυναικοκεντρική κουλτούρα και τους νόμους να θυσιάζουν τα σώματα τους. Σε ασύλληπτους για τα σημερινά δεδομένα αριθμούς. Για να χτίσουν και να προστατέψουν ασφαλείς κοινωνίες για τις γυναίκες.
Η STANTON ΗΤΑΝ ΑΠΛΑ ΣΥΝΗΘΙΣΜΕΝΗ ΣΤΟ ΝΑ ΤΗΝ ΥΠΗΡΕΤΟΥΝ.
Τόσο που, όποιος κάθε προνομιούχος και κακομαθημένος αφέντης, ήταν εντελώς τυφλή στο μαρτύριο των αντρών που την υπηρετούσαν. Γιατί όμως λοιπόν προνομιούχες λευκές γυναίκες εφεύραν τον μύθο της πατριαρχικής καταπίεσης στα μέσα του 19ου αιώνα; Γιατί αυτή η ξαφνική επιθυμία για να αναπροσδιορισμό των σχέσεων ανάμεσα στους άντρες και τις γυναίκες. Και γιατί αυτή η ξαφνική απαίτηση στην ψήφο; Γιατί αυτοί οι ισχυρισμοί κακών αντρών που καταπιέζουν αγαθές γυναίκες δεν έλαβαν χώρα πριν αυτή την περίοδο;
ΔΥΟ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΘΑ ΜΑΣ ΒΟΗΘΗΣΟΥΝ ΝΑ ΚΑΤΑΝΟΗΣΟΥΜΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΣΤΙΓΜΗ.
Οι άνθρωποι εξελίχθηκαν μέσα σε έναν θανατηφόρο και αδιάφορο για την επιβίωση μας κόσμο για χιλιάδες χρόνια. Οι γυναίκες έπρεπε να γεννούν παιδιά τα οποία είχαν απαιτήσεις και ανάγκες για χρόνια από τις μητέρες τους. Που αφιέρωναν τις ζωές τους στην ανατροφή τους. Μόνο γρήγοροι, δυνατοί και έξυπνοι άντρες μπορούσαν να εξασφαλίσουν την επιβίωση τους. Οι άντρες έπρεπε να αναπτύσσουν όλο και περισσότερο αυτά τους τα χαρακτηριστικά ώστε να καταλαβαίνουν και να διαχειρίζονται καλύτερα τον φυσικό κόσμο σε αντίθεση με τις γυναίκες που οι πιθανότητες επιβίωσης τους ήταν πολύ μεγαλύτερες και που εξαρτιόνταν από δυνατούς και χαρισματικούς άντρες για αυτήν.
Καθόλη την διάρκεια της ιστορίας οι γυναίκες αναζητούσαν την στήριξη δυνατών αντρών για να την προστατέψουν και να εξασφαλίσουν την επιβίωση της και την ασφάλεια της ώστε να επιτευχθεί η αναπαραγωγή του είδους. Οπουδήποτε και να κοιτάξει κάποιος δεν μπορεί παρά να δει πως κυριολεκτικά κάθε έκφραση των πολιτισμών μας έχει εφευρεθεί, κατασκευαστεί και συντηρηθεί από άντρες. Ακόμα και σήμερα. Ο κόσμος χτίστηκε σχεδόν αποκλειστικά από άντρες. Και ο μύθος του φεμινισμού δημιουργήθηκε για να πείσει πως ήταν οι άντρες αυτοί που απέτρεψαν τις γυναίκες από το να συμβάλλουν στο χτίσιμο και την εξέλιξη των κοινωνιών μας.
Ο μύθος αυτός με την σειρά του όπως εξάλλου είδαμε και στην πρώτη του μορφή στην Διακήρυξη των Αισθημάτων, διαγράφει βολικά τις θυσίες που έκαναν οι άντρες για να χτιστούν οι κοινωνίες μας. Και αναγάγει την γυναίκα ως ένα ολοκληρωτικό θύμα της καταπίεσης τους.
Ο ΦΕΜΙΝΙΣΜΟΣ ΑΝΑΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΕ ΤΗΝ ΓΥΝΑΙΚΑ ΩΣ ΚΑΤΑΠΙΕΣΜΕΝΗ ΑΝΤΙ ΓΙΑ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΜΕΝΗ ΚΑΙ ΣΥΝΤΡΟΦΟ.
Και ο μισανδρισμός κανονικοποιήθηκε από τότε ακόμα ως δίκαιος. Γιατί όμως το 1848; Πριν από αυτή την εποχή ήταν εύκολο για την γυναίκα να καταλάβει πως ο κόσμος είναι εξαιρετικά πολύ επικίνδυνος ώστε να κατηγορήσει τον άντρα για καταπίεση. Ο πόλεμος ήταν φρικιαστικός και γίνονταν σώμα με σώμα, για αυτό και εξάλλου οι γυναίκες απαιτούσαν από τους άντρες να πολεμήσουν για αυτές και ντρόπιαζαν όσους δεν το έκαναν. Οι άντρες αντιμετώπιζαν τιμωρίες και βασανιστήρια τα οποία ποτέ δεν αντιμετώπιζαν οι γυναίκες, η χειρωνακτική εργασία ήταν κυριολεκτικά θανατηφόρα και οι πολιτικοί αρχηγοί ζούσαν συνεχώς με τον τρόμο της δολοφονίας τους από πολιτικούς αντιπάλους.
Ήταν πολύ πιο ασφαλές λοιπόν να αφήσουν όλη αυτή την βρωμοδουλειά στα χέρια των αντρών. Και να τους αποπλανούν ώστε να τους χρησιμοποιούν ως άβαταρς (εκπροσώπους) στον κόσμο. Αυτό είναι μια κοινή αποδοχή της εξελικτικής ψυχολογίας που έχει αποδειχτεί εδώ και δεκαετίες. Οι γυναίκες προτιμούσαν και συνεχίζουν να προτιμούν ισχυρούς και δυνατούς άντρες. Ενώ οι άντρες προτιμούσαν και συνεχίζουν να προτιμούν εμφανίσιμες γυναίκες. Μέχρι τα μέσα του 19ου αιώνα όμως οι άντρες έκαναν τον φυσικό κόσμο και το πολιτικό περιβάλλον αρκετά ασφαλή. Ώστε να πειστούν οι γυναίκες πως πλέον δεν υπάρχει κάποιος κίνδυνος για τα σώματα τους. Όπως εξάλλου είδαμε οι γυναίκες ήρθαν στην Αμερική μόνο όταν οι άντρες θυσίασαν κατά χιλιάδες τα σώματα τους για να χτίσουν δρόμους, σπίτια, μαγαζιά, πόλεις και φυσικά περιουσίες.
ΗΤΑΝ ΠΛΕΟΝ ΑΣΦΑΛΕΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΝΑ ΕΠΙΤΙΘΕΝΤΑΙ ΣΤΟΥΣ ΑΝΤΡΕΣ ΑΝΤΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΠΟΠΛΑΝΟΥΝ.
Αν και οι φεμινίστριες του 1848 απεχθάνονταν και μισούσαν τους άντρες, δεν δίσταζαν να χτυπήσουν ανελέητα οποιαδήποτε άλλη ομάδα θεωρούσαν απειλή προς την ατζέντα τους. Αυτές οι πρώτες φεμινίστριες που σήμερα χαίρονται την αποδοχή ακόμα και ανθρώπων που σιχαίνονται τον φεμινισμό. Και που θεωρούνται πυλώνες ηθικής στον πόλεμο για την ισότητα δεν επιθυμούσαν την ίδια ελευθερία για τους σκλάβους που τις υπηρετούσαν όσο αυτές καταπιέζονταν από τους άντρες. Ένα βασικό σημείο της Διακήρυξης των Αισθημάτων που φυσικά συχνά παραβλέπεται είναι πως η Elizabeth Stanton η βασική δημιουργός της όπως και του πρώτου φεμινιστικού κινήματος, δεν ενδιαφέρονταν για ισότητα όταν οργάνωσε το συνέδριο στο οποίο υπογράφτηκε η Διακήρυξη αυτή.
Η Stanton οργάνωσε το συνέδριο για να ξανακερδίσει την υπόληψη και το κοινωνικό στάτους που έχασε όταν προσβλήθηκε στο Παγκόσμιο Συνέδριο κατά της Σκλαβιάς το 1840, 8 χρόνια πριν.
ΕΚΕΙ ΒΑΣΗ ΤΩΝ ΑΚΑΔΗΜΑΪΚΩΝ ΥΠΗΡΞΕ Η ΠΡΩΤΗ ΣΚΕΨΗ ΓΙΑ ΤΟ ΦΕΜΙΝΙΣΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ.
H Erin Blakemore, φεμινίστρια, γράφει για το Smithonian: “Ο αγώνας για τα γυναικεία δικαιώματα ξεκίνησε με ένα φιάσκο για το ποιος θα κάτσει που. Η Elizabeth Cady Stanton και η Lucretia Mott συναντήθηκαν όταν τις ανάγκασαν να κάτσουν σε ένα σημείο αποκλειστικά για γυναίκες στο Παγκόσμιο Συνέδρια κατά της δουλείας το 1840”. Η Erin συνεχίζει: “η θέση που κάθεται κάποιος παίζει ακόμα και τώρα σημαντικό ρόλο στην πολιτική. Κάθε χρόνο αντιμετωπίζουμε περίεργα έθιμα και διαφωνίες στο ποιος κάθεται που. Και όλα τα μάτια είναι στραμμένα στην Πρώτη Κυρία που κάθεται στην πρώτη σειρά”.
Εκεί η Stanton και η Μott συμφώνησαν να κάνουν ένα συνέδριο που θα αφορούσε τα δικαιώματα των γυναικών. Το δικαίωμα στην ψήφο ήταν τόσο ασήμαντο για την Stanton που παραλίγο να μην συμπεριληφθεί καν στην Διακήρυξη των Αισθημάτων. Εξάλλου γιατί οι γυναίκες της εποχής να ενδιαφέρονταν για την ψήφο όταν ήταν οι γυναίκες, οι μητέρες και οι κόρες των αντρών οι οποίοι ψήφιζαν; Και γιατί να ενδιαφέρονταν για την ψήφο μιας και οι νόμοι ήταν πάντα ευνοϊκοί ως προς τις γυναίκες; Η ίδια η Mott αναφέρει μετά την πρώτη συνάντηση της με την Stanton: “ελπίζω να είναι μια καλή επιρροή στον άντρα της” όσον αφορούσε την ψήφο του συζύγου της.
ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗΝ ΨΗΦΟ ΣΥΜΠΕΡΙΛΗΦΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΠΡΟΚΗΡΥΞΗ ΤΩΝ ΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ ΛΕΠΤΟ.
Μετά την γεμάτη πάθος ομιλία ενός μαύρου άντρα και πρώην σκλάβου, του Frederick Douglas. H ομιλία του Douglas που όπως θα δούμε αργότερα στόχευε και στο δικαίωμα στην ψήφο του μαύρου άντρα έκανε την πρόταση αποδεκτή και το δικαίωμα στην ψήφο συμπεριλήφθηκε στην Διακήρυξη των Αισθημάτων η οποία χλευάστηκε αρχικά από άντρες και γυναίκες ως μια απλή αντιστροφή των ρόλων και όχι ως αγώνας για ισότητα.
Το δικαίωμα λοιπόν στην ψήφο, που είναι το βασικότερο επιχείρημα των φεμινιστριών σήμερα, δεν συμπεριλήφθηκε παρά την τελευταία στιγμή στην Διακήρυξη των Αισθημάτων. Στο πρώτο φεμινιστικό συνέδριο. Εγκρίθηκε μετά την προτροπή ενός μαύρου άντρα και ψηφίστηκε από 68 γυναίκες και 32 άντρες. Η ίδια Διακήρυξη που τσουβάλιασε όλους τους άντρες, ανεξαρτήτως εθνικότητας, τάξης και χρώματος σε καταπιεστές. Και τους χρωμάτισε με τα μισανδρικά χαρακτηριστικά που οι φεμινίστριες ακόμα και σήμερα αποδίδουν στους άντρες.
ΟΧΙ ΚΑΙ ΤΟΣΟ ΕΥΓΕΝΗΣ Ο ΣΚΟΠΟΣ ΕΤΣΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ;
Και φυσικά δεν σταματάει εκεί. Αν και ήταν ένας μαύρος άντρας ο λόγος που η ψήφος για την γυναίκα συμπεριλήφθηκε στην Διακήρυξη των Αισθημάτων, λίγα χρόνια αργότερα η Elizabeth Stanton και η φίλη της Susan B. Antony πολέμησαν με μανία και τεράστιο απόθεμα μίσους το δικαίωμα των μαύρων στην ψήφο. Η απόλυτη στάση των μητέρων του φεμινισμού ενάντια στο δικαίωμα των μαύρων στην ψήφο συνοψίζεται από την Antony όταν αυτή είπε “προτιμώ να κόψω το δεξί μου χέρι πριν να δουλέψω ή να απαιτήσω το δικαίωμα της ψήφου για τον Νέγρο και όχι για την γυναίκα”.
Πρόσφατα μαύροι γέμισαν την ταφόπλακα της Antony με αυτοκόλλητα που έγραφαν “ψήφισα”. Εκτός αυτού οι σουφραζέτες της εποχής φορούσαν λευκά στις συναντήσεις και τις πορείες τους για να συμβολίσουν την αγνότητα τους και την καθαρότητα της φυλής τους. Οι φεμινίστριες είδαν ως απειλή στις διεκδικήσεις τους τον μαύρο άντρα. Και χτύπησαν ανελέητα και με μανία εναντίων του. Για κάτι που όχι μόνο δεν τις ενδιέφερε αρχικά αλλά και που προστέθηκε στην Διακήρυξη τους εξαιτίας ενός μαύρου άντρα. Η στάση της Stanton αποξένωσε τον Douglas που καταλάβαινε πως οι λευκές γυναίκες είχαν ήδη πολιτική δύναμη μέσω των συζύγων τους. Τα άβαταρς τους.
“Ο Douglas πίστευε πως οι λευκές γυναίκες, ήδη ενδυναμωμένες. Από την σχέση τους με τους πατεράδες, γιούς και συζύγους τους, είχαν έμμεσα το δικαίωμα στην ψήφο”. Σύμφωνα με τον ίδιο. “Οι μαύρες γυναίκες θα είχαν την ίδια δύναμη όπως και οι λευκές γυναίκες εάν οι μαύροι άντρες αποκτούσαν το δικαίωμα στην ψήφο”. H Stanton γνώριζε πολύ καλά την δύναμη που κατείχε μέσω των αντρών συγγενών της. Και ήθελε να στερήσει την δύναμη αυτή από τις μαύρες γυναίκες πολεμώντας με μανία το δικαίωμα στην ψήφο του μαύρου άντρα.
ΒΡΙΣΚΟΜΑΣΤΕ ΣΕ ΜΙΑ ΕΠΟΧΗ ΟΠΟΥ ΥΠΟΣΧΕΤΑΙ ΠΟΛΥ ΔΥΝΑΜΗ.
Η βιομηχανική επανάσταση υπόσχεται πολύ πλούτο, η πολιτική δεν είναι πλέον αιματηρή και δολοφονική όπως ήταν κάποτε και έτσι οι λευκές πλούσιες γυναίκες αναζήτησαν έναν εύκολο τρόπο να αρπάξουν την κυριαρχία που πάντα αναζητούσαν. Οι ίδιες αυτές γυναίκες που υποθετικά ήταν κατά της δουλείας και δεν τις ένοιαζε καν η ψήφος στην γέννηση του φεμινισμού, αργότερα πολέμησαν με όλη τους την δύναμη κατά του δικαιώματος στην ψήφο των μαύρων. Και δημιούργησαν ένα προφανές γεγονός ότι οι γυναίκες δεν είχαν δικαιώματα. Χρησιμοποιώντας ένα ψέμα, ότι οι άντρες καταπίεζαν την γυναίκα κατά την διάρκεια όλης της ιστορίας.
Ακόμα και σήμερα οι φεμινίστριες συχνά μας υπενθυμίζουν πως οι άντρες καταπίεζαν την γυναίκα επειδή της στερούσαν το δικαίωμα στην ψήφο αδιαφορώντας βολικά για το γεγονός του ότι ούτε οι περισσότεροι άντρες είχαν αυτό το δικαίωμα, όπως και για το γεγονός του ότι ούτε οι ίδιες οι γυναίκες νοιάζονταν για αυτό, ακόμα και στην Διακήρυξη των Αισθημάτων, μιας και είχαν στα χέρια τους τεράστια δύναμη μέσω των αντρών. Στην σταυροφορία τους για περισσότερη δύναμη, προνόμια και έλεγχο οι φεμινίστριες διεξήγαγαν από τότε μια μονόπλευρη προπαγάνδα μίσους για τους άντρες. Την οποία συνεχίζουν ακόμα και σήμερα για τον έλεγχο των Δυτικών κοινωνών.
ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΕΧΟΥΝ ΗΔΗ ΚΕΡΔΙΣΕΙ.
Και αυτό επειδή δεν συνάντησαν καμία απολύτως αντίσταση. Και αυτό επειδή οι κοινωνίες μας ήταν ήδη γυναικοκεντρικές και παρείχαν και προστάτευαν τις γυναίκες. Επειδή ντροπιάζουν και συκοφαντούν οποιονδήποτε δεν συμφωνεί με το επιλεκτικό αφήγημα τους. Και τέλος επειδή χρησιμοποιούν με έξυπνο τρόπο την στρατηγική των προφανών γεγονότων. Όπως την γέννηση του φεμινισμού. Για να κάνουν το ψέμα τους πιστευτό. Οι φεμινίστριες ελέγχουν πλέον κάθε φάσμα των Δυτικών κοινωνιών.
Το εκπαιδευτικό σύστημα από το νηπιαγωγείο μέχρι τα πανεπιστήμια και το νομικό σύστημα. Το ποινικό και οικογενειακό Δίκαιο. Με νομικά παραθυράκια έχουν καταφέρει να δίνουν με διακρίσεις βάση φύλου προνόμια στις γυναίκες. Στους χώρους εργασίας, επιχειρηματικότητας και εκπαίδευσης. Ο νόμος και ο κόσμος πλέον θεωρεί όπως εξάλλου και τότε πως οι γυναίκες πρέπει απλά να ακούγονται χωρίς διαφωνία. Και να πιστεύονται χωρίς αμφιβολία, χωρίς στοιχεία ακόμα και σε περιπτώσεις σημαντικών εγκληματικών κατηγοριών. Έχουν επεκτείνει το φάσμα της σεξουαλικής κακοποίησης στα βλέμματα και τις αγκαλιές.
Έχουν αποδυναμώσει το τεκμήριο της αθωότητας των αντρών και προσπαθούν να το τερματίσουν. Με καμπάνιες που αποζητούν να πιστεύουμε τις γυναίκες θύματα. Ακόμα και όταν αποδειχτεί πως αυτές έλεγαν ψέματα. Την ίδια στιγμή που προσπαθούν να κρατήσουν τις γυναίκες έξω από τις φυλακές ακόμα και για τα πιο ειδεχθής εγκλήματα. Και το σύστημα μας παράγει τις μελλοντικές φεμινίστριες δικηγόρους, δικαστίνες και νομοθέτες.
ΕΧΟΥΝ ΕΙΣΒΑΛΛΕΙ ΣΤΗΝ ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΕΠΑΝΑΠΡΟΣΔΙΟΡΙΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΒΑΣΗ ΤΟΥ ΔΟΓΜΑΤΟΣ ΤΟΥΣ.
Ο φεμινισμός έχει επικρατήσει και επιβληθεί σε κάθε φάσμα της Δυτικής κουλτούρας. Και για να κατανοήσουμε τα γιατί πρέπει να ανατρέξουμε στο παρελθόν. Χωρίς τις παρωπίδες και τα φίμωτρα που μας επιβάλλονται στις φεμινιστικές εκδόσεις της ιστορίας. Γιατί δυστυχώς ακόμα και αυτοί που καταλαβαίνουν το μίσος που τρέφουν οι φεμινίστριες για τους άντρες, πιστεύουν ακόμα πως αυτές είναι κάποιες εξαιρετικά μεμονωμένες περιπτώσεις “φεμινάζι”. Που παραστράτησαν από τον αρχικό ευγενή λόγο της ύπαρξης του φεμινισμού. Υπονοώντας έτσι πως με “συνεργασία” και “καλή θέληση” μπορούν οι φεμινίστριες αυτές να αλλάξουν. Και να ξαναγυρίζουν στις αρχικές ευγενείς ρίζες του φεμινισμού.
Και οι ρίζες αυτές, από όσο είδαμε σε αυτή την αναδρομή, δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια ακόμα ψευδαίσθηση. Ένα ακόμα προφανές γεγονός. Που κάνει επίκληση στην γέννηση του φεμινισμού. Και την ισότητα. Για να μην εξετάσει τις βαθιά ρατσιστικές και μισανδρικές ρίζες των πρώτων εκείνων φεμινιστριών.
ΠΗΓΗ https://odem.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου