Από Σάββας Δ. Βλάσσης
Στις 17 Αυγούστου, ο πρόεδρος της Ουκρανίας Βολοντιμίρ Ζελένσκι, έκανε μία λιτή ανάρτηση στο Χ, διαφημίζοντας προϊόντα της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας που χρησιμοποιούνται στον πόλεμο.
Στον ναυτικό αγώνα, ανέφερε το κατευθυνόμενο βλήμα επιφανείας – επιφανείας Neptune και τα μη επανδρωμένα σκάφη (USV) MAGURA V5 και Sea Baby.
Σε χερσαία συστήματα, μνημόνευσε το αυτοκινούμενο πυροβόλο Bohdana και τα αντιαρματικά βλήματα Stugna και Corsar.
Στα αεροπορικά συστήματα, παρουσίασε τα μη επανδρωμένα διαφόρων κατηγοριών Bober, Morok, και Liutyi.
Στο σχετικό βίντεο που συνόδευε την ανάρτηση, αναφερόταν μεταξύ άλλων: «Οι Ουκρανοί έχουμε αποδείξει ότι μπορούμε οι ίδιοι να αναπτύξουμε και να παράγουμε εξελιγμένα όπλα. Κι ότι έχουμε να προσφέρουμε κάτι σε άλλες χώρες».
Το μήνυμα διπλό: δεν στηριζόμαστε μόνο στην βοήθεια των συμμάχων στον αγώνα που δίνουμε αλλά και στις δικές μας δυνάμεις. Η αυτονομία αυτή δε, μας επιτρέπει να είμαστε χρήσιμοι κι εμείς, σε συμμάχους.
Θα μπορούσε να έχει κάνει μια ανάλογη ανάρτηση ο Έλληνας πρωθυπουργός ή ο ΥΕΘΑ;
Ασφαλώς.
Κατ’ αναλογία, θα μπορούσε ένα τέτοιο μήνυμα να περιλαμβάνει τα κάτωθι αντιπροσωπευτικά:
Ναυτικά συστήματα: Σκάφος Ανορθοδόξου Πολέμου ΑΓΗΝΩΡ.
Χερσαία συστήματα: τεθωρακισμένο όχημα ΟΠΛΙΤΗΣ (4×4).
Αεροπορικά: Μη Επανδρωμένο Αεροχήματα AQUILA, SARISA SRS-1, ATLAS 8.
Υπάρχει βεβαίως μια διαφορά: η Ελλάδα δεν έχει αναθέσει συμβάσεις προμήθειας για τις ένοπλες δυνάμεις της.
Εξαίρεση, το ένα και μοναδικό ΑΓΗΝΩΡ, που αναπτύχθηκε μάλιστα με χρηματοδότηση από το Πολεμικό Ναυτικό και έχει κριθεί πολύ ικανοποιητικό σε επιδόσεις και απόδοση. Αλλά μέχρι εκεί. Υφίστανται ανάγκες για αριθμό αναλόγων ΣΑΠ προς κάλυψη των συνολικών απαιτήσεων αλλά δεν υπάρχει κάποια κίνηση προς αυτή την κατεύθυνση. Ένα μικρό ναυπηγικό πρόγραμμα περιορισμένου κόστους θα μπορούσε να ξεκινήσει εύκολα αλλά όλο το ενδιαφέρον και η χρηματοδότηση δισεκατομμυρίων κατευθύνονται σε φρεγάτες και κορβέτες.
Το τεθωρακισμένο όχημα ΟΠΛΙΤΗΣ, επίσης έχει αγνοηθεί. Παρουσιάστηκε προ τριετίας, μετά βίας έγινε μια παρουσίαση κι αξιολόγηση (άτυπη όμως για να μην χαλάσει η δουλειά του “εθνικού οχήματος”) ατύπως ελέχθη από τους επιτελείς ότι εάν συμμετείχε στην διαδικασία θα μπορούσε να καταταχθεί στην πρώτη θέση, μέχρι εκεί όμως. Όταν προωθήθηκε η προμήθεια των SPIKE NLOS από το Ισραήλ, είχε δοθεί εντολή να μην γίνει καμμία συζήτηση ως προς το όχημα φορέα των συστημάτων. Αν υπήρχε πολιτική στηρίξεως της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας, τί πιο φυσιολογικό από το να απαιτηθεί η εγκατάσταση σε εγχώριο όχημα; Το ωραίο είναι ότι ο τότε ΥΕΘΑ, σε συνέντευξη είχε υποστηρίξει ότι στην σχετική προμήθεια απασχολούσε «πώς θα εμπλέξεις ή θα εντάξεις σε κάποιο ποσοστό και την εγχώρια αμυντική βιομηχανία»… Πάντως όπως έχει γράψει ο ΔΟΥΡΕΙΟΣ ΙΠΠΟΣ, σε σχετικές νύξεις του ΓΕΣ για εναλλακτικό φορέα, είτε το M1117 είτε το JLTV, τους είπαν να μην ενοχλούν.
Στα μη επανδρωμένα αεροχήματα, προφανώς δεν χάθηκε κι ο κόσμος αν ψωνίσουμε πρώτα μερικά ξένα. Υπάρχουν τόσες επιλογές…
Όπως ο Ζελένσκι παρουσιάζει την χρησιμότητα κι ετοιμότητά του να εξοπλίσει με τα δικά του όπλα άλλα κράτη, ανάλογη ετοιμότητα για τέτοια πολιτική, θα μπορούσε να προβάλει κι ο Έλληνας πρωθυπουργός. Ενισχύοντας φίλους και συμμάχους όπως ο Χαφτάρ, η Αρμενία, η Κύπρος, ακόμη και η μαχομένη Ουκρανία.
Εν όψει του νέου 12ετούς εξοπλιστικού προγράμματος και τις εξαγγελίες περί “Ατζέντας 2030”, ακούγονται διαρκώς προγράμματα για απευθείας αναθέσεις προμήθειας ξένων συστημάτων, συνολικού ύψους αρκετών δισεκατομμυρίων. Για πρόγραμμα αναπτύξεως της Ελληνικής Αμυντικής Βιομηχανίας και σχεδιασμό στοχοθεσίας για συγκεκριμένες κατηγορίες προϊόντων, ούτε συζήτηση. Το πιθανότερο να δούμε κάποια ροή από “ψίχουλα”, μέσω ΕΛΚΑΚ.
Το συμπέρασμα είναι ότι και οι ελληνικές εταιρείες έχουν δυνατότητα σχεδιάσεως, αναπτύξεως και παραγωγής οπλικών συστημάτων. Αυτό ισχύει ήδη. Σήμερα. Απλώς οι αρμόδιοι δεν φαίνεται να έχουν επαρκή κίνητρα, για να τα προτιμήσουν.
ΠΗΓΗ https://doureios.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου