του Γιάννη Σιδέρη
Ο φιλειρηνισμός της Αριστεράς, ανεξαρτήτως τόπου και χρόνου, συνοψιζόταν πάντα στο κλισέ «βούτυρο ή κανόνια». Το βούτυρο είναι η παραγωγική οικονομία, η οποία δημιουργεί και διανέμει αγαθά στον λαό και τα κανόνια η στροφή προς την πολεμική βιομηχανία που δεσμεύει πόρους, οι οποίοι θα μπορούσαν να διατεθούν στην παραγωγή αγαθών.
Το δίλημμα υπήρχε από την εποχή του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, και πήρε ιδεολογική διάσταση απέχθειας, όταν το χιτλερικό καθεστώς το σχηματοποίησε το 1936 τασσόμενο υπέρ των κανονιών: Ο υπουργός Προπαγάνδας Γκέμπελς είχε πει «μπορούμε να κάνουμε χωρίς βούτυρο, δεν μπορούμε να κάνουμε χωρίς κανόνια».
Το διαζευκτικό πήρε διαστάσεις μεταπολεμικά, όταν φούντωσαν τα κινήματα ειρήνης και αφοπλισμού, τα οποία ήταν όμως αρκετά μονομερή. Διαδήλωναν κατά των αμερικανικών πυραύλων Πέρσινγκ και Κρουζ, αλλά έκλειναν τα μάτια στους αντίστοιχους πυραύλους της Σοβιετικής Ένωσης SS-20, οι οποίοι μπορούσαν, όπως και οι Αμερικανικοί, να φέρουν πυρηνικές κεφαλές.
Υπήρχαν βέβαια και κάποιοι λίγοι, πολύ λίγοι, που διαδήλωναν κατά των δύο πλευρών. Μόνο που στην πλειοψηφία τους δεν ήταν αγνοί φιλειρηνιστές. Ήταν και αυτοί άκρως πολιτικοποιημένοι, κυοφορώντας μαοϊκές απόψεις, και είχαν ως σύνθημα «Ούτε ΝΑΤΟ ούτε Βαρσοβία».
Φυσικά, τότε ο Ψυχρός Πόλεμος έθετε πλαίσιο σιγουριάς. Δεν άφηνε να αναπτυχθούν εμπόλεμες διενέξεις στην ευρωπαϊκή ήπειρο.
Έτσι, είχαν όλοι την πολυτέλεια να δηλώνουν ανθρωπιστές και φιλειρηνικοί, εκ του ασφαλούς. Οι πόλεμοι που γίνονταν ήταν μακρινοί, δεν άγγιζαν την ευρωπαϊκή μακαριότητα.
Γι’ αυτό μπορούσαμε και μεις, με εύκολη και ανέξοδη διεθνιστική αλληλεγγύη, να τραγουδάμε μαζί με τον Σαββόπουλο «Στο Βιετνάμ πυρπόλησαν το ρύζι».
Αυτή η κουλτούρα της αποδοκιμασίας των κανονιών, συνεχίστηκε στην ελληνική Αριστερά με δογματική προσήλωση, ασχέτως αν άλλαξαν οι καιροί. Ασχέτως αν πλέον πνέουν επικίνδυνοι πολεμικοί άνεμοι στην Ευρώπη ή στη δική μας ευρύτερη γειτονιά, που αύριο μπορούν να έρθουν και στην αυλή μας.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα η Νέα Αριστερά. Ο Αλέξης Χαρίτσης στις 27 Νοεμβρίου, κάλεσε τα κόμματα της αριστερής και «προοδευτικής» αντιπολίτευσης, να καταψηφίσουν μαζί με τη Νέα Αριστερά τους «υπερεξοπλισμούς» της κυβέρνησης, που στερούν 5 δισ. ευρώ στη διετία από το κοινωνικό κράτος, την υγεία, την παιδεία, τη στήριξη των πολιτών.
Και παράλληλα να στείλουν «ένα ηχηρό μήνυμα απέναντι στη στροφή των ευρωπαϊκών ελίτ προς την πολεμική οικονομία, να ακουστεί ένα ηχηρό στον μιλιταρισμό και τον εθνικισμό. Ένα μεγάλο όχι στον πόλεμο»!
Αν η πολιτική αφέλεια είχε πρόσωπο, θα είχε το πρόσωπο του προέδρου της Νέας Αριστεράς. Μιλάει σωστά για στροφή των ευρωπαϊκών ελίτ προς την πολεμική οικονομία, αλλά του διαφεύγει ότι η στροφή αυτή έγινε εξ ανάγκης, μετά την επίθεση του Πούτιν στην Ουκρανία. Επίθεση που αφύπνισε και φόβισε την Ευρώπη.
Για τον ίδιο λόγο και χώρες εκτός στρατιωτικών σχηματισμών, όπως η Σουηδία και η Φινλανδία, έτρεξαν να ενταχθούν στο ΝΑΤΟ.
Βέβαια, το μέγεθος της Νέας Αριστεράς είναι λιλιπούτειο. Στις δημοσκοπήσεις κυμαίνεται από 1 έως 2%. Δεν θα είχε σημασία αν δεν ήταν ενδεικτικός τρόπος σκέψης, που ενυπάρχει και στον ΣΥΡΙΖΑ. Γι’ αυτό το κόμμα της πρώην αξιωματικής αντιπολίτευσης, ενώ ο προϋπολογισμός ήδη συζητείται στη Βουλή, δεν έχει αποφασίσει ακόμη εάν θα ψηφίσει ή όχι τις αμυντικές δαπάνες! Σήμερα ίσως αποφασίσει.
Κάποιοι εντός του είναι υπέρ της υπερψήφισης, κάποιοι ταυτίζονται τις απόψεις Χαρίτση, και άλλοι προτείνουν να αποδεχθούν την πρόταση της Νέας Αριστεράς, προκειμένου να μην ορθωθούν αξεπέραστα εμπόδια σε ενδεχόμενη αυριανή συνεργασία των δύο κομμάτων.
Η στρεβλή (αγαπημένη λέξη της παλαιοαριστεράς) αυτή λογική, φτάνει στο σημείο να καταγγέλλει την υπερψήφιση των αμυντικών και από το ΠΑΣΟΚ, ως «στροφή του προς τα δεξιά και επαναφορά του συναινετικού δικομματισμού».
Το ΠΑΣΟΚ μπορεί να στρίψει δεξιά ή αριστερά. Ένδειξη δεν είναι πάντως η υπερψήφιση των αμυντικών δαπανών. Τις ψήφιζε πάντα, ακόμη και την εποχή που ο γερο Καραμανλής το χαρακτήριζε «Αριστερά της Αριστεράς»
Είναι εντυπωσιακή η αταβιστική συνέχιση της αφέλειας. Στην εποχή που ζούμε, αν δεν έχεις κανόνια, και να αποκτήσεις βούτυρο, αν δεν μπορέσεις να το διασφαλίσεις, θα σου το αρπάξουν όσοι το υποβλέπουν.
από το liberal.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου