Πραγματικά εντυπωσιάζομαι όποτε διαβάζω τις παρεμβάσεις αυτών που παριστάνουν τους «επανενωτικούς» -γιουνάιτεντ και τέτοιο- και θεωρούν όλους τους υπόλοιπους διχοτομιστές. Υπάρχουν μερικές ιστοσελίδες όπου παρελαύνει το απαύγασμα της σοφίας τους.
Χτες, έπεσε το μάτι μου στο κείμενο μιας από τις πρωταγωνίστριες του «κινήματος» η οποία σχολίαζε τις διαμαρτυρίες των πρατηριούχων καυσίμων των ελεύθερων περιοχών για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν λόγω της προμήθειας πολλών από τα κατεχόμενα.
Ειρωνευόταν, φυσικά, τους ανθρώπους (αφού είναι Ελληνοκύπριοι θα τους ειρωνευτεί τι θα κάνει!), που αναζητούν τρόπους να λύσουν το πρόβλημά τους, το οποίο οι ίδιοι χαρακτηρίζουν ως πρόβλημα επιβίωσης, και κατέληγε με το συμπέρασμα της σοφίας της: «Η λύση του Κυπριακού και η δημιουργία ενός δικοινοτικού κράτους θα κτυπούσε στη ρίζα αυτές τις νοοτροπίες και τους τραμπουκισμούς των παραγοντίσκων».
Παραγοντίσκους θεωρεί τους πεζινάρηδες των ελεύθερων περιοχών και μάλιστα από αυτούς που με τη λύση του Κυπριακού δεν θα μπορούν να προβάλλουν «απαιτήσεις για την τσέπη τους» σε κάθε προεκλογική περίοδο. Και τραμπουκισμός είναι επειδή είπαν ότι θα αποταθούν στην Ευρωπαϊκή Ένωση για να καταγγείλουν ότι παραβιάζεται ο Κανονισμός της Πράσινης Γραμμής. Λες και δεν έχουν τέτοιο δικαίωμα στη δημοκρατία. Φυσικά, τους έκανε η σοφή τους ανθρώπους να μην ξέρουν πού να πα να κρυφτούν. Ακούς εκεί να διαμαρτυρηθούν!
Όμως, είναι εντυπωσιακό που πιστεύουν κιόλας ότι η λύση του Κυπριακού θα εξαφανίσει από την Κύπρο τις αξιώσεις ή και τις νοοτροπίες διαφόρων κλάδων εργαζομένων, επιχειρηματιών, πολιτικών, δημοσιογράφων ως και αυτό το ονειρικό δικοινοτικό κράτος που θα φέρει η λύση θα είναι μια ιδανική κατάσταση, που δεν υπάρχει πουθενά αλλού στον πλανήτη. Παρόλο που γνωρίζουν ότι τις ίδιες κακές (αν είναι γι’ αυτές που μιλούν) νοοτροπίες έχουν Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι και όταν σμίξουν στο δικοινοτικό τους κράτος απλώς θα σμίξουν και οι νοοτροπίες τους. Ίσως να πολλαπλασιαστούν κιόλας.
Έπιασαν τους πεζινάρηδες τώρα, λόγω της συγκυρίας με τα φτηνά καύσιμα των κατεχομένων, αλλά κατά καιρούς, την ίδια λογική (λογική, τρόπος του λέγειν) αναπτύσσουν για πολλούς. Πότε για τους πολιτικούς, πότε για τους δημοσιογράφους, που μετά τη λύση δεν θα έχουν λόγο ύπαρξης. Λες και στο ιδανικό κράτος του μυαλού τους, δεν θα υπάρχουν πολιτικοί ή δημοσιογράφοι ή επιχειρηματίες, οι υπουργοί θα είναι οι τελειότεροι του κόσμου (ας είναι και ο καταζητούμενος Αρικλί), όπως και οι βουλευτές και οι αστυνομικοί και οι δημόσιοι υπάλληλοι.
Τι εύκολη διέξοδος, όμως, να λες αυτό που επαναλαμβάνουν σε κάθε περίσταση. Διά πάσαν νόσον, που λένε: «Με τη λύση του Κυπριακού θα λυθεί και το τάδε πρόβλημα». Το λένε και πολλοί πολιτικοί, όταν δεν έχουν απαντήσεις. Από τις τουρκικές πειρατείες στην κυπριακή ΑΟΖ μέχρι τα επεισόδια στη Δένεια. Παρενοχλούν οι Αττίλες τους γεωργούς στη νεκρή ζώνη, σου λένε: Με τη λύση του Κυπριακού θα λυθούν αυτά τα προβλήματα. Συζητάς με ποιο τρόπο θα βγει το φυσικό αέριο από τα έγκατα, σου λένε, με τη λύση του Κυπριακού δεν θα έχουμε πρόβλημα. Τώρα, «η λύση του Κυπριακού και η δημιουργία ενός δικοινοτικού κράτους» θα κτυπήσει στη ρίζα τους τις νοοτροπίες και τους τραμπουκισμούς.
Τα λένε, όμως, ως να εμποδίζουν τη λύση οι Ελληνοκύπριοι. Πότε οι δημοσιογράφοι, που δεν τους αρέσουν, πότε οι πολιτικοί, πότε οι υπεραγορές, πότε οι πεζινάρηδες. Ο καθένας μπορεί να λέει αυτές τις ανοησίες και να παριστάνει τον οπαδό της όποιας λύσης. Διότι η πραγματικότητα είναι ότι η λύση του Κυπριακού και η δημιουργία ενός δικοινοτικού κράτους θα αντιμετωπίσει πάρα πολλά προβλήματα, ίσως και όλα, αν είναι εννοείται κανονικό κράτος. Όμως, εδώ δεν είναι διαφήμιση του ΠΡΟΠΟ: «Δεν φτάνει μόνο να το λες…».
Όταν λες «δικοινοτικό κράτος», ας πούμε, εννοείς ένα κράτος που θα στήσουν μαζί οι δυο κοινότητες της Κύπρου ή βάζεις μέσα και λίγα συστατικά Ανατολίας για ποικιλία; Όταν λες «λύση του Κυπριακού» εννοείς αυτήν που θα κάνουν μόνοι τους οι Ελληνοκύπριοι -καθένας με τα λόγια χτίζει ανώγια και κατώγια- ή τη θέλουν τη λύση και η τουρκοκυπριακή ηγεσία και οι σουλτάνοι της Άγκυρας;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου