Να κηρυχθεί εθνική εορτή η ημέρα της Συνθήκης της Λωζάννης

 

Αγγελος Στάγκος
astagkos@reporter.gr

Σε φραστικό επίπεδο (προς το παρόν, καθώς δεν ξέρουμε ποτέ με την Άγκυρα τι θα επακολουθήσει) η επιθετικότητα της Τουρκίας έχει ξεπεράσει κάθε όριο, όπως επεσήμανε πριν μερικές μέρες και ο πρωθυπουργός. 

Ο Ερντογάν και οι άνθρωποί του βρίσκονται σε παροξυσμό και δεν αρκούνται πια σε επιθέσεις κράτους προς κράτος ή έστω κράτους προς κυβέρνηση, αλλά μας βρίζουν ως έθνος. «Άθλιους» μας ανεβάζουν «πιόνια» μας κατεβάζουν, μεταξύ άλλων εξίσου προσβλητικών, προωθώντας εμφανώς την θεωρία ότι η Τουρκία αντιμετωπίζει και επίθεση από την πλευρά της «άπιστης» Δύσης με επικεφαλής τις ΗΠΑ και την Ευρώπη από κοντά, που θέλουν να την περιθωριοποιήσουν. Υποτίθεται ότι σε αυτό το σενάριο η Ελλάδα παίζει το ρόλο της αιχμής του δόρατος, εξ ου και οι Αμερικανοί ιδρύουν βάσεις στη χώρα μας, κάτι που οι Τούρκοι δεν εγκρίνουν φυσικά.

Ο φραστικός παροξυσμός της Τουρκίας, που διατυπώνεται πια με βρισιές μπεχλιβάνηδων και χαμάληδων, συνοδεύεται επίσης με παραπληροφόρηση, «fake news» και άλλα κόλπα που στόχο έχουν αφενός να δημιουργήσουν εντυπώσεις σε βάρος μας στη διεθνή κοινή γνώμη, αφετέρου να δικαιολογήσουν δικές τους ενέργειες και δραστηριότητες. Γι΄ αυτό άφησαν και πέρασαν 38 πρόσφυγες σε νησίδα (εκτός ελληνικών συνόρων) στον Έβρο, προκειμένου να κατηγορηθεί η ελληνική πλευρά ότι άφησε να πεθάνει παιδάκι. Γι΄ αυτό ισχυρίζονται ότι ελληνικά αεροπλάνα παραβιάζουν τον δικό τους εναέριο χώρο, προκειμένου να δικαιολογήσουν τις δικές τους καθημερινές παραβιάσεις. Γι΄ αυτό δημιούργησαν θέμα ότι δήθεν οι S – 300 που βρίσκονται στην Κρήτη «κλείδωσαν» δικά τους αεροπλάνα σε νατοϊκή άσκηση, προκειμένου να «αθωώσουν» την αγορά των S – 400 από τη Ρωσία στα μάτια των Αμερικανών (δεν το κατάφεραν ακόμη). Γι΄ αυτό τώρα ξαναμιλούν για το Λαύριο ως κέντρο εκπαίδευσης Κούρδων τρομοκρατών και να δείτε που αυτό ειδικά θα το καλλιεργήσουν περισσότερο, παρά τις διαψεύσεις της Αθήνας, που είναι όντως ειλικρινείς.

Η αλήθεια είναι ότι ως Έλληνας έχω βαρεθεί να ακούω τις συνεχείς βρισιές, προκλήσεις και τα νταηλίκια των Τούρκων μπεχλιβάνηδων. Πολύ θα ήθελα να τους δω να τρίβεται η μούρη τους. Ως νοήμων πολίτης όμως αντιλαμβάνομαι ότι σωστά η κυβέρνηση δεν χάνει την ψυχραιμία της και δεν παρασύρεται σε παιχνίδια και ευθείες αντιπαραθέσεις που μπορεί να καταλήξουν σε θερμή σύρραξη. Αυτό άλλωστε θέλουν οι Τούρκοι, ρίχνοντας μάλιστα την ευθύνη σε μας. Είναι πρωταρχικός τους στόχος κάτι τέτοιο.

Η Συνθήκη της Λωζάννης

Ωστόσο, η Ελλάδα θα μπορούσε να προχωρήσει σε κάποιες αποφάσεις με φαντασία που θα στείλουν μηνύματα προς διάφορες κατευθύνσεις στο εσωτερικό και διεθνώς, περιλαμβανομένου του ΝΑΤΟ. Μία τέτοια ιδέα είναι να ανακηρύξει σε εθνική γιορτή την 24^η Ιουλίου ή την 6^η Αυγούστου. Η πρώτη είναι η ημέρα υπογραφής της Συνθήκης της Λωζάννης το 1923, η δεύτερη είναι η ημέρα έναρξης της εφαρμογής της το 1924. Η Συνθήκη είναι διεθνής – την έχουν υπογράψει εκτός από την Ελλάδα και την Τουρκία, η Γαλλία, το Ηνωμένο Βασίλειο, η Ιταλία, η Ιαπωνία, η Ρουμανία και η Γιουγκοσλαβία (άγνωστο στον υπογράφοντα τι ισχύει για τις χώρες στις οποίες διαμελίστηκε η τελευταία) – και καθορίζει τα οριστικά σύνορα της Τουρκίας και της Ελλάδας, μεταξύ άλλων. Τότε τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου εντάχθηκαν επίσημα πια στη δική μας κυριαρχία και με την υπογραφή της Τουρκίας. Επομένως είναι σαφές ότι η σημερινή Ελλάδα πήρε το σημερινό σχήμα της με την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάννης στις 24 Ιουλίου, 1923, ή στις 16 Αυγούστου του 1924 που εφαρμόστηκε. Επομένως δικαιολογείται πλήρως να χαρακτηριστεί επίσημη εθνική εορτή το γεγονός. Εξάλλου, για τον ίδιο λόγο γιορτάζουν ουσιαστικά οι Τούρκοι την ίδρυση του τουρκικού κράτους και εμείς δεν διεκδικούμε τίποτα από αυτούς, ούτε και παραχωρούμε τίποτα. Αυτό δεν είναι το «σλόγκαν» μας;

Κάποιοι θα πουν ότι η σημερινή Ελλάδα περιλαμβάνει και τα Δωδεκάνησα μετά του Καστελλόριζου, που ενσωματώθηκαν με την Συνθήκη των Παρισίων το 1947. Όμως με τη Συνθήκη της Λωζάννης εκχωρήθηκαν από την Τουρκία στην Ιταλία το 1923 και στη Συνθήκη των Παρισίων η Τουρκία δεν συγκαταλέγεται μεταξύ εκείνων που υπέγραψαν γιατί δεν την αφορούσε, ούτε την αφορά. Και για να μη φανούμε γελοίοι, καλό θα είναι να καταργήσουμε την ημέρα του «Όχι» σαν εθνική γιορτή, πρώτον, για να μην έχουμε τρεις εθνικές γιορτές, δεύτερον, γιατί δεν πρόκειται για γιορτή εθνικής παλιγγενεσίας, ούτε οριστικής διαμόρφωσης συνόρων, τρίτον γιατί με αυτήν γιορτάζαμε την έναρξη ενός πολέμου, όταν οι πάντες γιορτάζουν τη λήξη (π.χ. Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος), τέταρτον, γιατί η Ιταλία είναι πια σύμμαχος χώρα και εταίρος.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ανακήρυξη της ημερομηνίας της υπογραφής της Συνθήκης της Λωζάννης, ή της εφαρμογής της, θα ενοχλήσει την Τουρκία που θέλει να την αναθεωρήσει. Αλλά δεν μπορεί να πει τίποτα με επιχειρήματα που στέκουν, ούτε το ΝΑΤΟ του Στόλτενμπεργκ δικαιούται να εκνευριστεί. Γιορτάζουμε την τελική μορφή των συνόρων μας (η προσθήκη των Δωδεκανήσων την Συνθήκη της Λωζάννης έχει αφετηρία) και ταυτόχρονα τα σημερινά οριστικά  όρια των συνόρων της «συμμάχου» Τουρκίας!

Υ.Γ. Όποιοι συμφωνούν με την ιδέα να σηκώσουν το χέρι τους…

Πηγή: Reporter.gr

ΠΗΓΗ https://www.reporter.gr