Του Χρήστου Μαζανίτη
Στη Σύνοδο Κορυφής του Οργανισμού Συνεργασίας της Σαγκάης βρέθηκε πρόσφατα ο Ερντογάν ανακοινώνοντας την πρόθεσή του να ενταχθεί η Τουρκία στον Οργανισμό, στέλνοντας παράλληλα μήνυμα, για τον νέο προσανατολισμό της χώρας του.
Η συμμετοχή της Τουρκίας ως παρατηρητή επί του παρόντος σ’ αυτό τον Οργανισμό, που κάποιοι τον χαρακτηρίζουν και ως αντινατοϊκή συμμαχία, δείχνει με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο την στόχευση της. Η Τουρκία επιδιώκει την ένταξη της σ’ ένα συνασπισμό κρατών που δεν ενστερνίζεται τον δημοκρατικό τρόπο λειτουργίας, εξ ου και το γεγονός ότι αρκετά μέλη του φέρονται να υιοθετούν αυταρχικές ηγεσίες. Ένα κοστούμι που κατά πολλούς μπορεί να φορέσει άνετα ο ίδιος ο Ερντογάν, που έχει δηλώσει στο παρελθόν ότι «η δημοκρατία είναι σαν το τραμ: όταν φτάσεις στον προορισμό σου, κατεβαίνεις».
Οι κινήσεις της Τουρκίας δείχνουν σε όλα τα επίπεδα ότι η αλλαγή στάσης και η στροφή προς τον αυταρχισμό δεν είναι περιστασιακή.
Ο πόλεμος Ρωσίας – Ουκρανίας επιτάχυνε απλά τις εξελίξεις. Ενώ προσπαθεί να εμφανιστεί ότι συμβάλλει στον τερματισμό του πολέμου και ότι αποτελεί τον μοναδικό αξιόπιστο διαμεσολαβητή μεταξύ των αντιμαχόμενων μερών, στην πραγματικότητα παίζει άλλο παιχνίδι. Αρνείται πεισματικά να συμμετάσχει στις κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας και φυσικά την βοηθάει κάτω από το τραπέζι για να τις αποφεύγει. Παράλληλα κάνει «χρυσές δουλειές» πουλώντας drone στην Ουκρανία για την αντιμετώπιση της ρωσικής εισβολής.
Ο Ερντογάν από τον Ρωσο-ουκρανικό πόλεμο καθημερινά κερδίζει και γι’ αυτό δεν βιάζεται καθόλου να τερματιστεί η σύγκρουση, διαμεσολαβώντας προσχηματικά και μόνον. Την ίδια στιγμή δηλαδή που καθημερινά άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους εξαιτίας του πολέμου, οι Τούρκοι κάνουν μπίζνες…
Τα… νέα σύνορα της Δύσης
Γίνεται λοιπόν αντιληπτό όσο ποτέ ότι ο ρόλος της Ελλάδας στο πλαίσιο της διατήρησης της ασφάλειας και της σταθερότητας στην περιοχή είναι κομβικής σημασίας.
Η χώρα μας ως αποδεδειγμένα αξιόπιστος σύμμαχος αποτελεί το σταθερό ανάχωμα στη Νοτιοανατολική Πτέρυγα του ΝΑΤΟ, και σ΄ αυτό πρωτεύοντα ρόλο παίζει το πλέγμα της στρατιωτικής διπλωματίας που έχει εδραιώσει το ΓΕΕΘΑ.
Οι στρατιωτικές συνεργασίες που έχουν αναπτυχθεί σχεδόν μ΄όλες τις χώρες των Βαλκανίων, της Ανατολικής Μεσογείου και ευρύτερα, με μοναδικό στόχο την προώθηση της αμοιβαίας κατανόησης, της σύμπραξης, των αμοιβαίων ωφελημάτων και των συνεργειών όπως και την αποκατάσταση και διατήρηση σχέσεων στη βάση του Διεθνούς Δικαίου και των Διεθνών Συνθηκών είναι η τρανή απόδειξη συνέπειας μεταξύ λόγων και πράξεων.
Κι είναι προφανές ότι αφενός το προσφιλές στην Τουρκία σπορ του «διαίρει και βασίλευε» δεν ευδοκιμεί, αφετέρου οι απαιτήσεις των εταίρων μας έναντι της Τουρκίας για πράξεις και όχι λόγια, ως προς τις προσπάθειες προσέγγισης που καταβάλει, συνιστούν την καλύτερη απόδειξη για τον ρόλο της Ελλάδας που και ισορροπημένος και εποικοδομητικός είναι.
Ουσιαστικά, οι Ένοπλες Δυνάμεις έχουν με σοβαρότητα και συνέπεια χτίσει μια νέα αρχιτεκτονική ασφαλείας στην περιοχή, έχοντας μάλιστα και πρωταγωνιστικό ρόλο.
Το γεγονός αυτό είναι τελικά που «σκορπάει στους πέντε ανέμους» τις αβάσιμες και πέρα από κάθε λογική θεωρίες περί «Γαλάζιας Πατρίδας», εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας και τα λοιπά – στην σφαίρα της γραφικότητας – λεγόμενα του Ερντογάν στην «εκστρατεία» του κατά της χώρας μας.
Από την άλλη, το δίλλημα που θέτει η Τουρκία σήμερα είναι πολύ μεγαλύτερο, γιατί η στάση της δεν παραπέμπει απλά και μόνο σε αναθεωρητισμό, αλλά στο δίλλημα «πολιτισμός ή βαρβαρότητα».
Μεταξύ των δύο, την απάντηση την έχει δώσει αρκετές φορές η ίδια η Τουρκία, στηλιτεύοντάς την τόσο ο ίδιος ο Πρωθυπουργός όσο και ο υπουργός Εξωτερικών, καλώντας την να απόσχει από κάθε πράξη αναβίωσης του βάρβαρου παρελθόντος και των νέο-οθωμανικών της επιδιώξεων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου