Του Γιώργου Σιδέρη
Ένα από τα πιο σημαντικά προγράμματα που εκκρεμούν για την ενίσχυση της αμυντικής θωράκισης του Στρατού Ξηράς είναι αναβάθμιση – εκσυγχρονισμός της Αεροπορίας Στρατού.
Αφενός στον τομέα των ελικοπτέρων μάχης, όσο και στον πολύπαθο τομέα των ελικοπτέρων μεταφοράς.
Η ισχύς πυρός των Apache, σε συνδυασμό με εκείνη των μεταχειρισμένων Kiowa που είχαν σωθεί από σκράπ, όταν αποφάσισε το ΓΕΣ να τα αγοράσει από τους Αμερικανούς μαζί με πλήθος ανταλλακτικών, στις μέρες μας αποτελούν μια ως μια φονική απάντηση στον ουρανό του Έβρου αλλά και στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου.
Όμως δεν λείπουν τα προβλήματα για τους ιπτάμενους και τους μηχανικούς της Αεροπορίας Στρατού στους κύριους βραχίονες της εναέριας επίθεσης.
Στον βραχίονα των επιθετικών ελικοπτέρων βρισκόμαστε ακόμη σε αναμονή της αναβάθμισης των Apache Alpha η οποία πρόκειται να γίνει από τους Ισραηλινούς με την προμήθεια και προσαρμογή νέων ηλεκτροπτικών συστημάτων. Παράλληλα η αναβάθμιση αυτή προβλέπει και την «αναζωογόνηση» των κινητήρων τους όπως επίσης και άλλων ηλεκτρονικών συστημάτων. Προς το παρόν οι συζητήσεις είναι πολλές όπως και οι διαπραγματεύσεις.
Στο επίπεδο όμως των ελικοπτέρων- φόβητρο, Apache, υπάρχει και ο δεύτερος κρίσιμος βραχίονας ο οποίος αφορά τα Apache Delta που είναι όχι μόνον το πλέον σημαντικό και και το λιγότερο προβεβλημένο κομμάτι αυτής της εξίσωσης.
Αν κάνουμε μια αναδρομή, τα Apache Delta είχαν πρωταγωνιστήσει ως προμήθεια ισχυρού οπλικού συστήματος στα μέσα της δεκαετίας του 2000 και δικαίως αφού πρόκειται για επιθετικό ελικόπτερο που απογείωσε στην κυριολεξία τις δυνατότητες της Αεροπορίας Στρατού.
Όμως η προμήθεια «σημαδεύτηκε» από μια δύσκολη αρχή διότι έγιναν δυο θανατηφόρα δυστυχήματα ενώ ακολούθησε και μια τρίτη απώλεια απομειώνοντας την δύναμη των ελικοπτέρων από δώδεκα σε εννέα.
Πρόκειται για ένα πρόγραμμα το οποίο λόγω των εξαιρετικών δυνατοτήτων που προσφέρει η πλατφόρμα αυτή, συνοδεύονταν από ιδιαίτερο κόστος μιας και τότε θεωρούνταν το καλύτερο επιθετικό ελικόπτερο στον κόσμο, ενώ παραμένει το ίδιο στις μέρες μας.
Όμως το αναπόφευκτα υψηλό κόστος της προμήθειας επέφερε μείωση της δύναμης σε επίπεδο τάγματος που αποκτήθηκε. Τι εννοούμε; Στις ΗΠΑ η δύναμη τάγματος μεταφράζεται σε τουλάχιστον 22 επιθετικά ελικόπτερα. Στην Ελληνική πραγματικότητα αυτό μείωσε την δύναμη στα 12. Ο αντίλογος βεβαίως υπάρχει και λέει ότι δεν μπορεί να συγκριθεί η Ελλάδα με τις απειλές και τις δυνάμεις που πρέπει να διαθέσει οπουδήποτε η Αμερική. Όμως υποτίθεται ότι εφαρμόσαμε από τότε ένα μοντέλο…
Αντί για τέσσερα στα τέσσερα, ένα στα τέσσερα…
Το κύριο πλεονέκτημα του Apache Delta ήταν η ψηφιακή αναβάθμιση που έφερε, συγκριτικά με το Alpha η οποία χαρακτηρίζεται «θανάσιμος πολλαπλασιαστής ισχύος» απέναντι σε οποιεσδήποτε χερσαίες απειλές.
Αυτό επιτυγχάνεται από δυο παράγοντες συγκριτικά με τις παλαιότερες εκδόσεις:
- τον όγκο πυρός και
- την ικανότητα εντοπισμού στόχων ημέρα και νύχτα σε μεγαλύτερες αποστάσεις.
Στο Apache Delta είναι καθοριστικό για την επίτευξη της συνθήκης το ραντάρ Longbow που είναι προεξέχον χαρακτηριστικό καθώς βρίσκεται τοποθετημένο επί θόλου στο στροφείο του ελικοπτέρου.
Αυτό είναι το σύστημα που κατηγοριοποιεί και εντοπίζει πάνω από 256 στόχους ταυτόχρονα, που μπορεί να βάλει εναντίον τους, τόσο το ίδιο όσο και τα υπόλοιπα ελικόπτερα μιας διμοιρίας ενός λόχου επιθετικών ελικοπτέρων τα οποία διασυνδέονται μέσω ζεύξης δεδομένων.
Στην προμήθεια που έγινε τότε, για λόγους μείωσης του κόστους, αποκτήθηκαν μόλις τρία τέτοια ραντάρ. Το σκεπτικό ήταν πως κάθε λόχος (σ.σ. τέσσερα ελικόπτερα) θα έχει κι από ένα ραντάρ. Λόγω όμως των απωλειών που προαναφέραμε στην αρχή, η δύναμη αυτή πλέον έχει μειωθεί…
Δυστυχώς οι διαδοχικές ηγεσίες, πολιτικές και στρατιωτικές, ουδέποτε προχώρησαν σε μια απόφαση για την προμήθεια των πυραύλων Hellfire που φέρουν κεφαλή RF, η οποία κατ’ ουσία είναι η ψηφιακή έκδοση του βλήματος που συνεργάζεται με το ραντάρ Longbow.
Έτσι, ο στόλος των προηγμένων Apache Delta περιορίστηκε στην χρήση των πυραύλων Hellfire με καθοδήγηση laser, όπως δηλαδή και τα προγενέστερα Alpha τα οποία ναι μεν είναι αποτελεσματικά αλλά ενέχουν σημαντικούς περιορισμούς και στην ουσία δεν εκμεταλλεύονται πλήρως τις δυνατότητες των ελικοπτέρων Delta.
Πρόκειται δηλαδή για μια τυπική περίπτωση προμήθειας ενός κορυφαίου οπλικού συστήματος το οποίο ενώ αποκτήθηκε δεν συμπληρώθηκε με την πλήρως προβλεπόμενη σύνθεσή του και κατά συνέπεια ουδέποτε η Αεροπορία Στρατού μπόρεσε να «απολαύσει» τα κορυφαία πλεονεκτήματα που προσφέρουν στους χρήστες τα Apache Delta.
Βεβαίως η Αεροπορία Στρατού φιλοδοξεί να προχωρήσει τις εξελίξεις παράλληλα με αυτή των ΗΠΑ. Βεβαίως αν δεν γίνει σύντομα η κίνηση «ματ», πάλι θα χάσουμε το «τραίνο» και οι ιπτάμενοι και μηχανικοί της ΑΣ θα ζήσουν μια επανάληψη του 2011, όταν δηλαδή χάσαμε το «εισιτήριο» με την αναβάθμιση των Apache Alpha και τώρα τρέχουμε στο Τελ Αβίβ…
Για τον μεταφορικό στόλο των ελικοπτέρων, θα επανέλθουμε…
ΠΗΓΗ hellasjournal
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου