Κρίσιμες διευκρινίσεις για την ενδεχόμενη πώληση των ελληνικών Mirage 2000 – Οι πληροφορίες από την επίσκεψη του Έλληνα πρωθυπουργού στην Ινδία. – Η προοπτική πώλησης όχι μόνο των 18 παλιών Mirage 2000EG/BG που βρίσκονται στην 114 Πτέρυγα Μάχης στην Τανάγρα, αλλά και των 24 Mirage 2000-5Mk.2 που είναι ενταγμένα στη δύναμη της 331 Μοίρας, απασχόλησε πρόσφατα τη δημοσιότητα στη χώρα μας, υπό το πρίσμα της αξιοποίησης αυτών των μαχητικών προς ενίσχυση του αριθμού των μαχητικών Rafale σε ελληνική υπηρεσία.
Δεδομένου ότι το DP έχει πρώτο και κατ΄ επανάληψη ασχοληθεί με το ζήτημα Mirage 2000, παραθέτοντας όλα τα διαθέσιμα στοιχεία, παρακάτω πλαισιώνονται με ορισμένες κρίσιμες διευκρινίσεις.
Του Στέργιου Δ. Θεοφανίδη
Τα ελληνικά Mirage 2000-5Mk.2 είναι μαχητικά πολλαπλών ρόλων, σε αντίθεση με τα Mirage 2000-5EDA/DDA του Κατάρ που είναι πλατφόρμες αέρος – αέρος. Αυτός είναι οπωσδήποτε και ένας από τους λόγους που η πώληση των εν λόγω μαχητικών στην Ινδονησία δε υλοποιήθηκε, πέρα από τις πολιτικές και οικονομικές διαστάσεις της συγκεκριμένης υπόθεσης, δεδομένου ότι η Ινδονησία που αντιμετωπίζει προβλήματα χρηματοδότησης των εξοπλιστικών της προγραμμάτων, αποφάσισε την αξιοποίηση των 789 εκατομμυρίων δολαρίων που ήταν το κόστος του εν λόγω προγράμματος, αλλού.
> Μέσω του ραντάρ RDY-2, του σπονδυλωτής αρχιτεκτονικής (αναβαθμίσιμη μνήμη) υπολογιστή αποστολής XRi 2 που προέρχεται από αυτόν του Rafale και την ενσωμάτωση τριών εκδόσεων λογισμικού (SEG-51, SEG-52 και SEG-53) τα ελληνικά μαχητικά έχουν πλήρεις δυνατότητες σε ρόλους αέρος – αέρος, αέρος – εδάφους και αέρος – επιφανείας.
> Η ανάπτυξη της έκδοσης πολλαπλών ρόλων Mirage 2000-9 από την οποία προέρχεται το Mirage 2000-5Mk.2 (διαφοροποιούνται μόνο ως προς το σύστημα αυτοπροστασίας και κάποια συστήματα ασφαλών επικοινωνιών), χρηματοδοτήθηκε από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Αυτός ήταν και ο λόγος της (ομοιογένεια σε συνδυασμό με δυνατότητα πολλαπλών ρόλων) της επιμονής του DP στην προοπτική απόκτησης έστω και μικρού (15 έως 17) αριθμού τέτοιων μαχητικών, από αυτά που δεν έχει εκσυγχρονίσει η Αεροπορία των ΗΑΕ.
> Αντίθετα, βάσει των διαθέσιμων στοιχείων, το DP είχε εκφέρει αρνητική άποψη γι το ενδεχόμενο αγοράς των 12 Mirage 2000EDA/DDA του Κατάρ για το λόγο που αναφέρθηκε αρχικά παραπάνω. Είτε επειδή η ελληνική πλευρά δεν το επιδίωξε, είτε επειδή τα ΗΑΕ ήθελαν να προωθήσουν σε ύστερο χρόνο τα μη εκσυγχρονισμένα Mirage 2000-9 (δεν υπάρχουν στοιχεία που να τεκμηριώνουν το ένα ή το άλλο…), ο κρίσιμος χρόνος για την ενίσχυση του στόλου των μαχητικών αυτών δυστυχώς έχει παρέλθει για την Πολεμική Αεροπορία. Χρησιμοποιείται η λέξη “δυστυχώς”, γιατί ακόμη και με το ραντάρ RDY-2 (κεραία μηχανικής σάρωσης), το -5Mk.2 είναι πραγματικά πολύτιμο επιχειρησιακά και σημαντικά χαμηλότερου κόστους εκμετάλλευσης, σε σχέση με το δικινητήριο Rafale.
> Για όλους τους παραπάνω λόγους η Ινδία χρυσοπλήρωσε την περίοδο 2011 – 2012 τον εκσυγχρονισμό 50 δικών της Mirage 2000H/TH στο επίπεδο -5Ι. Όταν η Ινδία αποφάσισε τον εκσυγχρονισμό αναγνωρίζοντας τις δυνατότητες του -5 (η Ινδική Αεροπορία είχε ήδη μεγάλη εκτίμηση στο Mirage 2000 από την απόδοση και τις επιδόσεις του στις επιχειρήσεις στα Ιμαλάϊα (Kargil) το 1999), οι γραμμές παραγωγής των συστημάτων του είχαν κλείσει προ πολλού (2007).
> Η Ινδία κατέβαλλε το αστρονομικό (τότε…) ποσό των 2,4 δισεκατομμυρίων δολαρίων για τον εκσυγχρονισμό 51 μονάδων στο επίπεδο Mirage 2000I (-5Mk.2 με JTIDS data link, ραντάρ RDY-3, σύστημα στοχοποίησης επί κάσκας (HMD) και δυνατότητα αξιοποίησης ατρακτιδίων στοχοποίησης), για τον πολύ απλό λόγο ότι οι γραμμές παραγωγής αεροσκάφους και συστημάτων είχαν κλείσει από το 2007 και χρειάστηκε να επανενεργοποιηθούν!
> Στο τέλος του 2006 είχε λήξει και η προθεσμία της ελληνικής option (προαίρεσης) που περιλάμβανε η Σύμβαση 026Γ/00 ύψους €1.205.282.465 της αγοράς 15 μαχητικών Mirage 2000-5 Μk2 και εκσυγχρονισμού 10 υπαρχόντων Μirage 2000EG στο ίδιο επίπεδο. Είχε υπογραφεί την 21η Αυγούστου 2000. Έξι ολόκληρα χρόνια πριν δηλαδή! Επί έξι ολόκληρα χρόνια συνεπώς και μετά από την αλλαγή δύο κυβερνήσεων, η Ελλάδα επέλεξε να μην εκμεταλλευτεί το χαμηλό κόστος εκσυγχρονισμού (19 εκατομμύρια ευρώ ανά αεροσκάφος, περιλαμβανομένου και του συστήματος αυτοπροστασίας και Η/Π, ICMS 2000Mk.3) ώστε να αναβαθμίσει όλα τα Mirage 2000EG/BG. To ίδιο ακριβώς πράττει και τα τελευταία έξι χρόνια με την άρνηση εκσυγχρονισμού και των F-16C/D Block 50 στο επίπεδο Viper. Φυσικά και για τις δύο αυτές επιλογές ο Έλληνας φορολογούμενος κατέβαλλε και θα καταβάλλει βαρύτατο οικονομικό τίμημα.
– Στην περίπτωση των γαλλικών μαχητικών υπάρχει η δυνατότητα περιορισμού της οικονομικής και επιχειρησιακής ζημιάς που υπέστη η ελληνική άμυνα και αυτό είναι κάτι που δεν υποστηρίζεται αυθαίρετα. Ας δούμε τι έχει προκύψει από την πρόσφατη επίσκεψη του Έλληνα πρωθυπουργού στην Ινδία… Η Αεροπορία της Ινδίας αξιολογεί την ελληνική πρόταση για την προμήθεια των «πρόσφατα παροπλισμένων» Mirage 2000EG/BG της Πολεμικής Αεροπορίας, σύμφωνα με τον εξειδικευμένο αμυντικό δικτυακό τόπο Indian Defence Research Wing (στον σύνδεσμο).
Όπως αναφέρεται στη σχετική ανάρτηση της 1ης Μαρτίου 2024, η πιθανή συμφωνία, που συζητήθηκε κατά την πρόσφατη επίσημη επίσκεψη του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη στο Νέο Δελχί, θα μπορούσε «να προσφέρει πολύτιμους πόρους για την υποστήριξη του στόλου των μαχητικών Mirage 2000 που επιχειρεί η Αεροπορία της Ινδίας μέχρι τον προγραμματισμένο παροπλισμό τους, το 2035. Οι λεπτομέρειες παραμένουν ρευστές, αλλά σύμφωνα με αναφορές η Ελλάδα προσφέρει 18 μαχητικά σε εξαιρετικά ελκυστικές τιμές. Μία ομάδα της Αεροπορίας της Ινδίας θα χρειαστεί να επιθεωρήσει τα αποθηκευμένα μαχητικά πριν την οριστικοποίηση μίας συμφωνίας».
Στο ίδιο δημοσίευμα αναφέρονται τα παρακάτω: “Ο βασικός λόγος για τη διερεύνηση αυτής της λύσης είναι ότι το 2007 η Dassault ολοκλήρωσε την παραγωγή του Mirage 2000. Κατά συνέπεια, η προμήθεια ανταλλακτικών και η συντήρηση του υφιστάμενου στόλου της Αεροπορίας της Ινδίας αντιμετωπίζει προκλήσεις καθώς οι αρχικοί κατασκευαστές εξοπλισμού (OEM: Original Equipment Manufacturer) σταδιακά καταργούν την υποστήριξη. Τα ελληνικά μαχητικά, εφόσον βρίσκονται στην κατάλληλη κατάσταση, θα μπορέσουν να αποτελέσουν οικονομικά αποδοτική πηγή απαραίτητων εξαρτημάτων.
Ωστόσο παραμένουν αβεβαιότητες. Εάν στα προσφερόμενα μαχητικά περιλαμβάνονται και διθέσια εκπαιδευτικά που είναι αναγκαία για το εκπαιδευτικό πρόγραμμα της Αεροπορίας της Ινδίας είναι ασαφές. Επιπρόσθετα υπάρχουν ερωτήματα για τη σκοπιμότητα της ανακατασκευής συγκεκριμένων μαχητικών για να εισαχθούν σε υπηρεσία με την Αεροπορία της Ινδίας. Η συγκεκριμένη πιθανή συμφωνία επισημαίνει τις συνεχιζόμενες προσπάθειες της Ινδίας να εξισορροπήσει τις επιχειρησιακές ανάγκες με τις οικονομικές δυνατότητες. Καθώς επιχειρεί να βελτιστοποιήσει το υπόλοιπο της επιχειρησιακής ζωής του στόλου των Mirage 2000 που επιχειρεί η Αεροπορία της Ινδίας θα πρέπει προσεκτικά να ζυγίσει την οικονομική αποδοτικότητα και βιωσιμότητα της προμήθειας μεταχειρισμένων μαχητικών σε σύγκριση με εναλλακτικές επιλογές”.
> Κατόπιν όλων αυτών, είναι αναγκαίο να επισημανθεί ότι η ύψους 789 εκατομμυρίων δολαρίων (με βάση άλλες πηγές 801,63 εκατομμυρίων δολαρίων) συμφωνία πώλησης των 12 Mirage 2000-5EDA/DDA του Κατάρ στην Ινδονησία, προφανώς ματαιώθηκε για πλειάδα λόγων. Όχι μόνο επειδή τα εν λόγω αεροσκάφη δεν είναι πολλαπλών ρόλων. Η Ινδονησία έχει ήδη υπογράψει συμφωνία ύψους 8,1 δισεκατομμυρίων δολαρίων για την αγορά 42 μαχητικών Rafale F.4. Σκοπεύει επίσης να εκσυγχρονίσει τα μαχητικά Sukhoi Su-30Mk.2 και F-16A/B που διαθέτει η Αεροπορία της. Αντιμετωπίζει επομένως ζήτημα εξασφάλισης των αναγκαίων κονδυλίων, κάτι που επιβεβαιώνει και η έξοδός της από το πρόγραμμα KF-21 Boramae.
> Αυτό που ενδιαφέρει την ελληνική πλευρά, είναι ότι στην ίδια τιμή τουλάχιστον με τα υποδεέστερα καταριανά -5EDA/DDA (ανά μονάδα), μπορεί και οφείλει να επιχειρήσει να βρει αγοραστή για τα 24 Mirage 2000 – 5Mk.2 της Πολεμικής Αεροπορίας. Με βάση αυτή τη λογική προκύπτουν τα 1,7 δισεκατομμύρια δολάρια που αναφέρθηκαν σε προγενέστερο αφιέρωμα του DP. Πρόκειται για νούμερο εφικτό, αν και αυτό είναι κάτι που μένει να διερευνηθεί. Αρκεί να λάβει κανείς υπόψη ότι οι τιμές ακόμη και των μονοκινητήριων μαχητικών 4+ γενιάς, έχουν πραγματικά εκτοξευτεί…
Ενδεικτικά αναφέρεται ότι το δυνητικό κόστος για την αγορά 66 F-16V νέας κατασκευής για την Ταϊβάν χωρίς όπλα, ανήλθε πριν από 4,5 χρόνια σε οκτώ (8) δισεκατομμύρια δολάρια Επειδή το ζήτημα έχει παρά πολλές διαστάσεις, θα υπάρξει και δεύτερη συνεχόμενη αναφορά, με έμφαση στη σύνδεση της πώλησης των Mirage 2000-5Mk.2 με την αγορά πρόσθετου αριθμού μαχητικών Rafale…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου