Οι επαναλαμβανόμενες κατά το τελευταίο χρονικό διάστημα εξαγγελίες του υπουργού Εθνικής Άμυνας Νικόλαου Δένδια περί πώλησης των 24 μαχητικών αεροσκαφών Mirage 2000-5 Mk. 2 και των 32 μαχητικών αεροσκαφών F-16C/-D Block 30 της Πολεμικής Αεροπορίας, έχουν αρνητικές συνέπειες όχι μόνο στο ηθικό των ιπταμένων, των τεχνικών και γενικά του προσωπικού που τα υποστηρίζουν, αλλά και σε πολλά άλλα επίπεδα.
Σύμφωνα με πηγές που έχουν βαθεία γνώση των διαδικασιών και της καθημερινότητας της Πολεμικής Αεροπορίας, η ανακοίνωση της πρόθεσης πώλησης των Mirage 2000-5 Mk.2 και των F-16C/-D Block 30 από τα υπουργικά χείλη, στην πράξη, έχει ως άμεση συνέπεια την παύση – αναστολή οποιουδήποτε μεσο-μακροπρόθεσμου σχεδιασμού και επενδύσεων για τους συγκεκριμένους τύπους μαχητικών.
Το Γενικό Επιτελείο Αεροπορίας (ΓΕΑ) πληροφορούμενο την πρόθεση του πολιτικού προϊστάμενου και έχοντας ούτως ή άλλως περιορισμένους οικονομικούς πόρους στη διάθεση του, γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι πρόκειται να «παγώσει» οποιαδήποτε επισκευή ή προμήθεια υλικών που υπερβαίνει κάποιο κόστος, πέραν των απλών καθημερινών / τετριμμένων και χαμηλού κόστους. Για παράδειγμα στην περίπτωση των Mirage 2000-5 Mk. 2 πόσο πιθανή θα πρέπει να θεωρηθεί η αποστολή στη Γαλλία για επισκευή κάποιου μείζονος υποσυγκροτήματος, το οποίο παλαιότερα ίσως υποστηριζόταν από την Ελληνική Αεροπορική Βιομηχανία (ΕΑΒ) αλλά πλέον, λόγω των γνωστών προβλημάτων της εταιρίας, έχει απωλεσθεί η εγχώρια δυνατότητα;
Διότι δεν είναι μόνο ο κινητήρας του αεροσκάφους που απαιτεί εργοστασιακή συντήρηση/γενική επισκευή (overhaul), αλλά και οι διάφοροι σερβομηχανισμοί, ο εκκινητήρας (starter), οι γεννήτριες, το εκτινασσόμενο κάθισμα, τα σκέλη προσγείωσης, κ.λπ. Τι θα γίνει με το πρόγραμμα των κατευθυνόμενων βλημάτων αέρος – αέρος MICA EM/IR που έπρεπε να επαναπιστοποιηθούν (τόσο για τα Rafale όσο και για τα Mirage 2000-5 Mk. 2);
Εννοείται ότι παραπλήσια ερωτήματα ισχύουν και για την περίπτωση των 32 F-16C/-D Block 30 της 330 Μοίρας της 111 Πτέρυγας Μάχης, στην αεροπορική βάση της Νέας Αγχιάλου. Σε αυτή την περίπτωση μάλιστα θα πρέπει να προστεθεί και η σοβαρή διαταραχή του εκπαιδευτικού προγράμματος των νέων ανθυποσμηναγών καθώς τα Block 30 αποτελούν σημαντικό τμήμα της επί τω έργω εκπαίδευσης τους.
Όμως τα ανωτέρω δεν αποτελούν πάρα μόνο μέρος του προβλήματος. Με τις δηλώσεις του (τις οποίες μάλιστα επανέλαβε), ο υπουργός Εθνικής Άμυνας «διέγραψε» με συνοπτικές διαδικασίες το 30% του στόλου των μαχητικών της Πολεμικής Αεροπορίας καταδικάζοντας 56 μαχητικά (τα F-4E PI 2000 δεν συμπεριλαμβάνονται στους υπολογισμούς καθώς με σχεδόν πέντε δεκαετίες σε υπηρεσία, η σχεδίαση έχει εξαντλήσει τα όρια της).
Ειδικά στην περίπτωση των Mirage 2000-5 Mk.2, οι συνέπειες είναι πραγματικά τραγικές. Αφενός τα συγκεκριμένα μαχητικά μαζί με τα Rafale F3R είναι τα μόνα πλήρως επιχειρησιακά σύμφωνα με τα νατοϊκά πρότυπα καθώς είναι εξοπλισμένα με πλήρως λειτουργικό ολοκληρωμένο σύστημα αυτοπροστασίας / ηλεκτρονικού πολέμου. Δυστυχώς το ίδιο δεν ισχύει στην περίπτωση μαχητικών άλλων τύπων.
Αφετέρου, μετά μια δεκαετία «μνημονιακής» απραξίας και μερικά χρόνια εργώδους προσπάθειας για την επαναφορά τους σε πλήρη ενέργεια, δεν καταδικάζονται μόνο τα μαχητικά αλλά και όλη η σχετική με αυτά επένδυση: δεκάδες συνεργεία στη Μοίρα Συντήρησης Βάσης (ΜΣΒ) της 114 Πτέρυγας Μάχης από όπου επιχειρεί η 331 Μοίρα Παντός Καιρού «ΘΗΣΕΑΣ» που τα αξιοποιεί επιχειρησιακά, οι δυνατότητες εργοστασιακής συντήρησης στην ΕΑΒ, οι δυνατότητες συντήρησης – υποστήριξης του ολοκληρωμένου συστήματος αυτοπροστασίας ICMS Mk. 3 από το Εργοστάσιο Τηλεπικοινωνιακών και Ηλεκτρονικών Μέσων (ΕΤΗΜ) της Πολεμικής Αεροπορίας, συν η εκπαίδευση και η εμπειρία δεκάδων ιπταμένων και εκατοντάδων τεχνικών και λοιπών που έχουν δημιουργήσει και υπηρετούν όλο το σύστημα επιχειρησιακής εκμετάλλευσης, υποστήριξης-εφοδιασμού και συντήρησης των μαχητικών του τύπου.
Τέλος, «θύμα» των δηλώσεων Δένδια αποτελεί και η διαδικασία του Εθνικού Αμυντικού Σχεδιασμού (ΕΑΣ), που αποτελεί τον βέλτιστο τρόπο για τον ορθολογικό σχεδιασμό της ανάπτυξης των Ενόπλων Δυνάμεων (ΕΔ), του καθορισμού του μεγέθους τους και της διαχείρισης των ανθρώπινων και των οικονομικών πόρων, ώστε να επιτευχθούν οι εθνικοί σκοποί ασφάλειας-άμυνας που περιέχονται στην Πολιτική Εθνικής Ασφάλειας (ΠΕΑ).
Το ποιοι τύποι μέσων (μαχητικών στη συγκεκριμένη περίπτωση) θα αποσυρθούν και πότε δεν μπορεί να προκύπτει από δηλώσεις – πυροτεχνήματα, αλλά από μελέτη σε βάθος όλων των παραμέτρων εντός του πλαισίου που καθορίζεται από τα θεσμικά κείμενα που το περιεχόμενο τους αποτελεί δικαίωμα και υποχρέωση της εκάστοτε κυβέρνησης. Και η ανάγκη για περισσότερο εμπεριστατωμένη μελέτη και ανάλυση / συνυπολογισμό όλων των εναλλακτικών γίνεται επιτακτικότερη, καθώς ο πολιτικός αρμόδιος για την Εθνική Άμυνα θα έπρεπε να γνωρίζει ότι με τα σημερινά δεδομένα η χρηματοδότηση του υπουργείου του ήδη «αγκομαχά» την περίοδο 2024-2035.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου