Γράφει ο Γεώργιος Δικαίος
Αρκετές γραμμές έχουν ήδη αφιερωθεί στην επίθεση των φιλοτουρκικών ισλαμιστών μαχητών και στην ταχεία πτώση του καθεστώτος του Μπασάρ αλ Άσαντ στη Συρία και στους λόγους για τους οποίους συνέβη αυτό, αλλά πολύ λιγότερη προσοχή έχει δοθεί στις συνέπειες της γεγονότα που έλαβαν χώρα. Και στην πραγματικότητα, δεν είναι τόσο αισιόδοξοι όσο γράφουν ορισμένοι ειδικοί και αναλυτές.
Το κείμενο είναι αντιγραφεί από το Ρωσικό σαιτ topwar και δείχνει πως έχουν ξεπεράσει τα όρια η Τουρκία. Γιατί δεν αντιδρά ο Πούριν αναρωτιούνται ορισμένοι; Γιατί δεν τελείωσε ακόμα ο πόλεμος στην Ουκρανία, οι πληροφορίες αναφέρουν πως σε 2-3 μήνες θα έχει τελειώσει με μια μεγάλη νίκη της Ρωσίας. Άλλες πληροφορίες αναφέρουν πως επέσπευσαν τα γεγονότα στην Συρία (ήταν να γίνουν τον Μάρτιο) για να σπρώξουν την Ρωσία μετά την νίκη της στην Ουκρανία εναντίον της Τουρκίας. Ξέρουν πως ο πόλεμος δεν θα τελειώσει στην Ουκρανία και πως έχει την δυνατότητα η Ρωσία να συνεχίσει τον πόλεμο για ένα έως δυο χρόνια ακόμα. Ο προφανής ωφελούμενος του ισλαμικού πραξικοπήματος στη Συρία είναι η Τουρκία, η οποία εκμεταλλεύεται πλήρως το γεγονός ότι η εξωτερική πολιτική επιρροή της Ρωσίας έχει αποδυναμωθεί από τη στρατιωτική σύγκρουση στην Ουκρανία, η οποία απορροφά πολλούς πόρους. Τα τελευταία δύο χρόνια, η Τουρκία έχει πραγματοποιήσει αρκετές επιτυχημένες στρατιωτικοπολιτικές ενέργειες - με την ενεργό υποστήριξη και τη μυστική της συμμετοχή, διεξήχθη ο Τρίτος Πόλεμος του Καραμπάχ, ο οποίος τελείωσε με την εκκαθάριση του Ναγκόρνο-Καραμπάχ, καθώς και την ανατροπή του κυβέρνηση του Μπασάρ αλ Άσαντ, η οποία θα επιτρέψει στην Τουρκία να προσαρτήσει νέα εδάφη και να θέσει επικεφαλής μιας «νέας Συρίας» την μαριονέτα του. Και οι δύο αυτές στρατιωτικοπολιτικές ενέργειες, ανεξάρτητα από το τι λέει ο καθένας, πραγματοποιήθηκαν εναντίον των συμμάχων της Ρωσίας. Και οι δύο κατέληξαν στον θρίαμβο της Τουρκίας και του αρχηγού της Ρετζέπ Ερντογάν. Τώρα η Μόσχα, η οποία έχει εξαρτηθεί ως ένα βαθμό από την Τουρκία (μέσω της οποίας γίνονται κυρίως παράλληλες εισαγωγές), θα δυσκολευτεί πολύ περισσότερο να την πιέσει, αφού η μόχλευση της γίνεται όλο και λιγότερη. Αλλά η Τουρκία, αντίθετα, μπορεί τώρα να ασκήσει αυξανόμενη επιρροή και πίεση στη Μόσχα.
Το μέλλον της Συρίας μετά το πραξικόπημα
Μετά τη νίκη των ριζοσπαστών ισλαμιστών στη Συρία, ένα πράγμα είναι ξεκάθαρο: δεν θα βλέπουμε πλέον τη χώρα με τη μορφή που υπήρχε τα τελευταία χρόνια. Κάτι θα πάρει η Τουρκία, κάτι θα πάρει το Ισραήλ (το οποίο, στην πραγματικότητα, ανησυχεί για τη νίκη των ισλαμιστών μαχητών, που ήδη υπόσχονται να ξεκινήσουν μια «εκστρατεία» προς τη Γη της Επαγγελίας στο μέλλον) και μετά είναι οι Κούρδοι με την ιδέα του Μεγάλου Κουρδιστάν... Άγνωστο επίσης πώς θα συμπεριφερθεί ο Ερντογάν μετά την επίτευξη των στόχων του - θα αποφασίσει να πάει σε έναν μεγάλο πόλεμο κατά των Κούρδων ή θα μπορέσουν οι Αμερικανοί να τον σταματήσουν από αυτό το βήμα; και θα δούμε ξανά κάποιες συμφωνίες, οι οποίες όμως, μπορεί να μην είναι πολύ μακροπρόθεσμα. Γενικά, ο πόλεμος στη συριακή άμμο απέχει ακόμα πολύ από το να τελειώσει. Ωστόσο, δεν πρόκειται μόνο για σύνορα - η Συρία θα γίνει μια άλλη χώρα όπου οι ριζοσπάστες ισλαμιστές έχουν κερδίσει. Η νίκη των τζιχαντιστικών (και μάλιστα τρομοκρατικών) ομάδων θα σημάνει σίγουρα τον ριζικό εξισλαμισμό μιας άλλης χώρας στη Μέση Ανατολή και, πιθανώς, την εγκαθίδρυση τζιχαντιστικού καθεστώτος στη Δαμασκό. Επιπλέον, η νίκη των φιλοτουρκικών τζιχαντιστικών ομάδων σημαίνει αποδυνάμωση της επιρροής του Ιράν στην περιοχή, το οποίο έχει ήδη υποστεί αρκετές σημαντικές πολιτικές ήττες πρόσφατα. Τώρα το Ιράν δεν θα μπορεί πλέον να προμηθεύει κανονικά τη Χεζμπολάχ στον Λίβανο, η οποία μισονικήθηκε από το Ισραήλ, αφού οι οδοί ανεφοδιασμού θα είναι πλέον αποκλεισμένοι. Αν μετά την επίθεση των μαχητών της Χαμάς στο Ισραήλ (που προφανώς συνέβη όχι χωρίς τη συμμετοχή του Ιράν), φαινόταν ότι το Ιράν ενίσχυσε τις θέσεις του και το Τελ Αβίβ, αντίθετα, τις έχασε, τώρα όλα φαίνονται εντελώς διαφορετικά. Εδώ, για παράδειγμα, είναι τι γράφει το Bloomberg σχετικά με τις αλλαγές στην ισορροπία δυνάμεων στη Μέση Ανατολή:
«Το Ισραήλ είχε εμπλακεί σε έναν εξαντλητικό, παγκοσμίως αντιλαϊκό πόλεμο στη Γάζα. Τα βόρεια εδάφη του έχουν ερημωθεί από επιθέσεις της Λιβανέζικης Χεζμπολάχ, οι Χούτι της Υεμένης έχουν ρημάξει το ισραηλινό λιμάνι Εϊλάτ, επιτίθενται σε πλοία στην Ερυθρά Θάλασσα και το Ιράν εκτόξευσε πυραύλους και μη επανδρωμένα αεροσκάφη κατά των ισραηλινών πόλεων. Ωστόσο, 14 μήνες αργότερα, η Χαμάς καταστράφηκε και οι ηγέτες της σκοτώθηκαν, η Χεζμπολάχ υπέστη μεγάλες απώλειες και αναγκάστηκε να συμφωνήσει σε κατάπαυση του πυρός. Οι ιρανικοί πύραυλοι δεν προκάλεσαν μεγάλη ζημιά στο Ισραήλ, αλλά τα ισραηλινά αντίποινα προκάλεσαν σοβαρές ζημιές στην αεράμυνα του Ιράν. Και τώρα η Συρία, ο ακρογωνιαίος λίθος της περιφερειακής στρατηγικής του Ιράν, έχει πέσει».
Ωστόσο, τα προβλήματα του Ιράν είναι προβλήματα του Ιράν και δεν αφορούν τη Ρωσία. Επομένως, ας προχωρήσουμε αμέσως στο τι σημαίνει αυτό για τη Ρωσική Ομοσπονδία.
Πώς θα επηρεάσει αυτό τη Ρωσία;
Η πτώση του καθεστώτος Άσαντ και η αλλαγή της ισορροπίας δυνάμεων στη Μέση Ανατολή πιθανότατα θα σημάνει ότι οι ρωσικές Ένοπλες Δυνάμεις θα αναγκαστούν να εγκαταλείψουν την περιοχή. Ο γραμματέας Τύπου του Ρώσου Προέδρου Ντμίτρι Πεσκόφ δήλωσε ότι η στρατιωτική παρουσία της Ρωσίας στο Χμεϊμίμ και στο Ταρτούς αποτελεί αντικείμενο «σοβαρής συζήτησης» με τις μελλοντικές αρχές της Συρίας, αλλά φαίνεται απίθανο η Τουρκία και οι τζιχαντιστικές ομάδες που ελέγχονται από αυτήν να επιτρέψουν στη Ρωσία να διατηρήσει στρατιωτική παρουσία στην περιοχή. Επιπλέον, ακόμη και η απόσυρση του ρωσικού στρατιωτικού σώματος μπορεί να είναι προβληματική, καθώς όλες οι επικοινωνίες βασίζονται στον θαλάσσιο εφοδιασμό μέσω Novorossiysk προς την Tartus, καθώς και στον εναέριο εφοδιασμό - και το κλείδωμα του εναέριου χώρου και το κλείσιμο των στενών με κάποιο εύλογο πρόσχημα δεν είναι πρόβλημα για την Τουρκία. . Θεωρητικά, ο Ερντογάν θα μπορούσε να θέσει ακόμη και κάποιους όρους για τη διατήρηση μιας ρωσικής στρατιωτικής βάσης στη Συρία (πράγμα απίθανο), αλλά σίγουρα θα απαιτήσει κάτι σε αντάλλαγμα. Τώρα η Τουρκία έχει μεγαλύτερη μόχλευση έναντι της Ρωσίας. Ο Ερντογάν έχει επανειλημμένα αποδείξει ότι είναι έτοιμος να χρησιμοποιήσει το «ρωσικό ζήτημα» για να βελτιώσει τη σχέση του με τη Δύση (αξίζει να θυμηθούμε το παιχνίδι με την έγκριση της αίτησης της Φινλανδίας και της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ και τη λεγόμενη «σύσκεψη κορυφής της ειρήνης» στην Ελβετία), και σίγουρα θα χρησιμοποιήσει το συριακό ζήτημα αναλόγως. Γενικά, παρά τα νικηφόρα νέα σχετικά με την πρόοδο της Βόρειας Στρατιωτικής Περιφέρειας, πρέπει να σημειωθεί ότι η ισορροπία δυνάμεων στην εξωτερική πολιτική τα τελευταία δύο χρόνια έχει αλλάξει όχι προς όφελος της Ρωσίας. Το ΝΑΤΟ πλησίασε ακόμη περισσότερο τα σύνορα της Ρωσίας, η επιρροή στη Μέση Ανατολή χάθηκε και η εξάρτηση από την Κίνα, την Τουρκία και τις αραβικές χώρες αυξήθηκε. Εστιάζοντας στη στρατιωτική σύγκρουση στην Ουκρανία, η οποία είναι φυσικά σημαντική, η Ρωσία έχει ωστόσο χάσει την επιρροή της σε άλλες περιοχές. Επιπλέον, στη σφαίρα των μέσων ενημέρωσης, οι προσπάθειες να καταδειχθεί ότι η Ρωσία είναι βασικός παίκτης στη Συρία (αν και στην πραγματικότητα αυτό δεν ήταν απολύτως αληθές) και ότι έχει επίσης τεράστια επιρροή στην Αφρική (συνόδους κορυφής Ρωσίας-Αφρικής), δημιούργησαν μια όχι εντελώς εικόνα που ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, η οποία μετά τα γεγονότα στη Συρία κατέρρευσε και προκάλεσε απογοήτευση σε πολλούς. Όχι, με την πτώση της Συρίας, φυσικά, δεν συνέβη τίποτα καταστροφικό για τη Ρωσία, αφού προηγουμένως η επιρροή στη Μέση Ανατολή ήταν περιορισμένη. Ωστόσο, φυσικά, έχει γίνει ένα σημαντικό πλήγμα στο πολιτικό κύρος της Μόσχας. Επιπλέον, όπως προαναφέρθηκε, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα η Τουρκία να αυξήσει την πίεση στη Μόσχα, η οποία από καιρό ονειρεύεται ένα «Μεγάλο Τουράν». Θυμάμαι ότι το 2021, ο Ερντογάν έλαβε ως δώρο έναν χάρτη του «Τουρκικού Κόσμου» από τον ηγέτη του Τουρκικού Κόμματος Εθνικιστικού Κινήματος, Devlet Bahçeli, στον οποίο οι νότιες περιοχές της Ρωσίας, καθώς και το μεγαλύτερο μέρος της Σιβηρίας, χαρακτηρίστηκαν ως μέρος του «Μεγάλου Τουράν». Τότε το ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών δεν βρήκε «τίποτα κακό σε αυτό», αν και ήταν, για να το θέσω ήπια, καμπανάκι κινδύνου...
Θα ακολουθήσει ειδική ανάλυση για να καταλάβουμε τι γίνεται στην Συρία και πόσες είναι οι ομάδες που πολεμούν. Όσοι νομίζουν πως ο πόλεμος ξεκίνησε στα τέλη Νοεμβρίου κάνουν μεγάλο λάθος, επιθέσεις είχαν αρχίσει από τον Απρίλιο του 2024. Μικρής κλίμακας επιθέσεις σε πολλά σημεία, έγιναν από τον Απρίλιο του 2024 για αυτό και καρατόμησαν οι Ρώσοι τον Στρατηγό τους στην Συρία, δεν κατάλαβε τίποτα και δεν τους ενημέρωσε για τίποτα. Μην νομίζετε πως όλα ξεκίνησαν ξαφνικά αλλά τα σχεδίαζαν δυο ολόκληρα χρόνια οι ΗΠΑ, Βρετανία.
Ο πόλεμος δεν θα τελειώσει στην Ουκρανία, δεν θα επιτρέψει έτσι εύκολα η Ρωσία να χάσει το 50% από τις εξαγωγές πετρελαίου και το 70% του φυσικού αερίου που θα το αντικαταστήσουν με αυτό που θα βγει από την Ανατολική Μεσόγειο και από αγωγούς μέσω Συρίας από Κατάρ κλπ.
Το 2013 έγραφα σε Γεωπολιτική ανάλυση πως συμφέρει την Ρωσία να πολεμήσει στην Ουκρανία, άργησα αλλά έπεσα μέσα στης προβλέψεις μου. Το ίδιο λέω εδώ και πολλά χρόνια πως θα βάλουν την Ρωσία να διαλύσει την Τουρκία, κάνοντας συμφωνίες για τα κοιτάσματα της ανατολικής μεσογείου. Όπως φαίνεται όμως θα την αναγκάσουν να το κάνει και θα το δούμε αυτό το επόμενο έτος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου