Κόκκινες γραμμές από Μόσχα για τα ρωσικά οπλικά συστήματα στην Κύπρο

Γιάννος Χαραλαμπίδης

Από την αγορά ισραηλινών αρμάτων «Merkava» γίνεται στροφή στα γαλλικά «Leclerk». Το «Iron Dome» και το Barak, πώς η Ρωσία χάνει το παιχνίδι στην κυπριακή αγορά και πώς η Ουκρανία εξαρτάται από τις ΗΠΑ μέσω Space-X και Starling
Πώς ο «χάρτης της Ουκρανίας» και τα στρατηγικά δόγματα φτάνουν στην Κύπρο

Η Ρωσία φαίνεται να χάνει το παιχνίδι στην αγορά των εξοπλιστικών συστημάτων, που είχε κατά παράδοση στην Κύπρο. Η πρώτη παραλαβή του αντιαεροπορικού και αντιβαλλιστικού συστήματος «Barak» (δεν πρόκειται για το γνωστό Iron Dome) θα επιφέρει προφανώς νέες πιέσεις από τους Αμερικανούς για την απομάκρυνση από την Κύπρο των ρωσικών οπλικών συστημάτων, όπως οι αντιαεροπορικοί και αντιβαλλιστικοί πύραυλοι Buk M1 με βεληνεκές 42 χιλιόμετρα. Σημειωτέον ότι οι ΗΠΑ στήριξαν επί Κυβέρνησης Αναστασιάδη την αγορά του Barak («Αστραπή»), το οποίο καλύπτει τις τρεις ζώνες άμυνας από τα 35 στα 70 και στα 150 χιλιόμετρα βεληνεκές. Το σύστημα είναι συμβατικό με τα ΝΑΤΟϊκά πρότυπα και η Κύπρος μπορεί, μαζί με το Ισραήλ, όπως πολλάκις επισήμανε από το 2018, να οικοδομήσει μια ομπρέλα ασφαλείας στην περιοχή, που θα καλύπτει τις τρύπες της κυπριακής αεράμυνας.

Η «Αστραπή» (Barak)… και ο «Σιδηρούς Θόλος» (Iron Dome)

Το γράφημα δείχνει τη βασική λειτουργία του αντιπυραυλικού αντιαεροπορικού συστήματος Barak («Αστραπή»), που έχει αγοραστεί από την Κυβέρνηση Ν. Αναστασιάδη, του οποίου η παραλαβή άρχισε τμηματικά και επιδιώκει να καλύψει την τρύπα που προκλήθηκε επί σειρά ετών στην ΕΦ. Έχει τρία στάδια αεράμυνας, 35, 70 και 150 χιλιόμετρα. Δύναται να αναχαιτίζει αεροσκάφη, πυραύλους και ελικόπτερα. Σημαντικό, στον σύγχρονο πόλεμο, είναι η κατάρριψη των drones. Η κυπριακή Κυβέρνηση εκ πρώτης όψεως δεν περιέλαβε στην παραγγελία αυτήν την κατηγορία, χωρίς να αποκλείεται η προμήθειά της υπό την έννοια ότι τα drones αποτελούν άμεση βασική τουρκική απειλή λόγω της Βάσης στο Λευκόνοικο και δη σε βάρος των αρμάτων μάχης, όπως έχει αποδειχθεί στον πόλεμο του Ναγκόρνο Καραμπάχ. Σημειώνεται ότι είναι άλλο σύστημα το BARAK και άλλο το “IRON Dome”. Το τελευταίο είναι αμερικανο-ισραηλινής κατασκευής και ανήκει στην κατηγορία των “artificial intelligence”, των όπλων τεχνητής νοημοσύνης. Έχει δηλαδή τη δυνατότητα να εντοπίζει από μόνο του, χωρίς ανθρώπινη παρέμβαση, τον στόχο, να γνωρίζει πού κατευθύνεται, πού θα κτυπήσει και πότε και ποιον πύραυλο θα χρησιμοποιήσει για ν’ αναχαιτίσει την απειλή σε βεληνεκές 70 χιλιομέτρων. Αναχαιτίζει ακόμη και βλήματα των 155 χιλιοστών του αυτοκινούμενου πυροβολικού. Η αποτρεπτική του ικανότητα είναι συνδεδεμένη με το σύστημα “David’s Sling” («Σφενδόνη του Δαβίδ») και τους Arrow 1, 2 και 3. Η αποτρεπτική ομπρέλα του Ισραήλ στις επιθέσεις του Ιράν λειτούργησε σε συνεργασία με άλλες χώρες, όπως η Ιορδανία και ο 6ο Αμερικανικός Στόλος, και άλλα συμμαχικά πλοία, καθώς και τα μαχητικά «Ταϊφούν» των Βρετανικών Βάσεων. Συνεπώς, η αποτροπή αρχίζει αλλά δεν τελειώνει με την απόκτηση των Barak, που είναι σημαντική.

Η σύμφωνη γνώμη…

Η Μόσχα αντιλαμβάνεται τι συμβαίνει και θέτει τις δικές της κόκκινες γραμμές στη μεταπώληση και μεταφορά οπλικών συστημάτων της Εθνικής Φρουράς, που είναι ρωσικής κατασκευής και προέλευσης, όπως τα άρματα μάχης Τ-80, οι πύραυλοι BUK και TOR-M1. Τα συμβόλαια που υπεγράφησαν προνοούν ότι τα ρωσικά οπλικά συστήματα έχουν πουληθεί για να βρίσκονται στην Κύπρο και οποιαδήποτε άλλη απόφαση θέλει τη σύμφωνη γνώμη της κατασκευάστριας εταιρείας και της ρωσικής, στην ουσία, κυβέρνησης.

Οι θέσεις της Μόσχας είναι γνωστές στη Λευκωσία και είναι συναφείς με τις πιέσεις των ΗΠΑ όπως απαλλαγεί η Κυπριακή Δημοκρατία από τα ρωσικής προελεύσεως οπλικά συστήματα. Η οποιαδήποτε μεταφορά τους στην Ουκρανία θα θεωρηθεί, σύμφωνα με διπλωματικές πηγές, εχθρική ενέργεια. Ήδη, η Λευκωσία έχει στείλει τα παλαιά, ρωσικής κατασκευής, πυροβόλα 100 χιλιοστών στο ουκρανικό μέτωπο. Εάν, επί Τραμπ, προκύψει εκεχειρία, γλιτώνει η Κυβέρνηση από μια επί του θέματος πίεση.

Το ρωσικό αντιπυραυλικό σύστημα BUK M1, που διαθέτει η ΕΦ. Έχει βεληνεκές 42 χιλιόμετρα (μέσου βεληνεκούς) και είναι ιδιαιτέρως αξιόπιστο, όταν αναβαθμίζεται σταδιακά και είναι καλά συντηρημένο.

Σχέδιο των ΗΠΑ

Συναφείς επί του θέματος πληροφορίες αναφέρουν ότι, ειδικώς για τους BUK και τους TOR-MI, οι Αμερικανοί είχαν προτείνει σχέδια απομάκρυνσής τους, που αφορούσαν αραβικές, φίλια προς αυτές -δηλαδή τις ΗΠΑ- χώρες. Το πρόβλημα ήταν ότι οι ΗΠΑ δεν ήταν σε θέση να προσφέρουν Patriot στη Λευκωσία, η οποία, από την άλλη, δεν είχε την έγκριση της Μόσχας και, ως εκ τούτου, δεν επιθυμούσε να έρθει σε μεγαλύτερη ρήξη με τη Ρωσία. Η κυπριακή Κυβέρνηση θα βρισκόταν από κάθε άποψη σε δύσκολη θέση, διότι, εκτός των άλλων, δεν είχε στα χέρια της το αντιαεροπορικό αντιβαλλιστικό σύστημα Barak από το Ισραήλ. Ακόμη και τώρα μπορεί μεν να ήρθε μια παρτίδα, αλλά θα πάρει κάποιο χρόνο μέχρι να τεθεί σε πλήρη επιχειρησιακή ικανότητα. Στο μεσοδιάστημα θα ήταν άσοφο ν’ απομακρυνθούν τα ρωσικά αντιαεροπορικά συστήματα, που δημιουργούν ακόμη ομπρέλα πάνω από την Κύπρο.

Γαλλικά άρματα

Παράλληλα, η Κύπρος φαίνεται να μην αγοράζει τελικά τα ισραηλινά άρματα μάχης «Merkava», των οποίων η αξιοπιστία έχει αποδειχθεί στο πεδίο της μάχης. Μάλλον στρέφεται προς μεταχειρισμένα άρματα μάχης από τη Γαλλία (“Leclerc”), για να καλύψει τις ανάγκες της λόγω των προβλημάτων που υπάρχουν στη συντήρηση και στ’ ανταλλακτικά των T-80. Οι Ρώσοι δηλώνουν ετοιμότητα για την παροχή ανταλλακτικών και συντήρησης, αλλά υπάρχει άρνηση από τη Λευκωσία λόγω του εμπάργκο σε βάρος της Μόσχας, και των πιέσεων που ασκούν οι ΗΠΑ.

Αυτά είναι τα ισραηλινά άρματα μάχης «Merkava», που ήταν σε διαπραγμάτευση ν’ αγοράσει η Κυπριακή Δημοκρατία. Η αξιοπιστία τους έχει δοκιμαστεί στο πεδίο της μάχης. Τώρα, η Κυβέρνηση μάλλον κλίνει προς τα γαλλικά “LECLERC”, πιθανόν μεταχειρισμένα.

Το γαλλικό άρμα μάχης «LECLERC”.

Συρία, ρωσικές Βάσεις και Τουρκία

Βεβαίως, οι κόκκινες γραμμές της Μόσχας έχουν ευρύτερο χαρακτήρα. Αρχίζουν από τον πόλεμο στην Ουκρανία και φτάνουν ώς τη Συρία, όπου η στήριξη επί του καθεστώτος Άσαντ είναι δεδομένη στην περιοχή Χαλεπίου και τα συμφέροντά τους αποκλίνουν εμφανώς από εκείνα της Τουρκίας, η οποία υποθάλπει και υποδαυλίζει τη δράση των τζιχαντιστών και εδραιώνει τη δική της κατοχή. Μάλιστα, η Ρωσία έχει σύμμαχο στη συγκεκριμένη περίπτωση το Ιράν. Το δε βασικό επιχείρημα της Μόσχας είναι ότι η δική της στρατιωτική παρουσία στη Συρία είναι νόμιμη, αφού έχει προσκληθεί από την αναγνωρισμένη κυβέρνηση της χώρας. Από την άλλη, η Άγκυρα προβάλλει τον ισχυρισμό ότι η δική της κατοχή είναι αποτέλεσμα της αδυναμίας της Συρίας να ελέγξει τα σύνορά της, από τα οποία η Τουρκία δέχεται επιθέσεις. Άρα προβάλλει τον ισχυρισμό ότι η παρουσία της δεν είναι μόνιμη, αλλά στη βάση του άρθρου 51 του Χάρτη των Ην. Εθνών για αυτοάμυνα. Οι ρωσικές Βάσεις στη Συρία είναι το μακρύ και το μόνο χέρι που έχει η Μόσχα στην Ανατολική Μεσόγειο και συνιστούν τμήμα της δικής αναθεωρητικής της πολιτικής.

Τέσσερα σημεία

Στο μέτωπο της Ουκρανίας, η Ρωσία προτάσσει την πυρηνική αποτροπή και χρησιμοποιεί σε μια επίδειξη ισχύος τούς υπερηχητικούς της πυραύλους με ταχύτητα 10 mach («Ορένσικ»). Φοβερό όπλο με βόμβες διασποράς, που σημαίνει ότι μπορεί να κτυπά με ταχύτητα πολλαπλούς στόχους. Τώρα οι Δημοκρατικοί παίζουν το τελευταίο χαρτί πριν από την ανάληψη των καθηκόντων του Ντόναλτ Τραμπ, ο οποίος έχει ήδη προχωρήσει στα πρώτα βήματα για ειρήνευση, που αφορούν στην εφαρμογή εκεχειρίας, στο πάγωμα της κατάστασης δηλαδή των κατεχομένων περιοχών για ν’ αρχίσουν συνομιλίες εφόσον δημιουργηθεί ταυτοχρόνως μια νεκρή ζώνη. Η κόκκινη γραμμή των Ρώσων αφορά τέσσερα σημεία: 1. Όχι ένταξη Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ. 2. Όχι πυρηνικά στην Ουκρανία. 3. Δημιουργία ενός καθεστώτος στην Ουκρανία με τα πέντε μόνιμα μέλη του Σ. Ασφαλείας να έχουν την υψηλή επιτήρηση της κατάστασης. 4. Κανείς δεν αγγίζει τη Λευκορωσία, όπως επιχειρήθηκε κατά το παρελθόν από τους Ευρωπαίους, διότι αποτελεί διάδρομο προς τη Μόσχα και ουδόλως μπορεί να φύγει από τον έλεγχο της Ρωσίας για λόγους ασφαλείας.

Η ομηρεία του Ζελένσκι

Με την άνοδο του Τραμπ στην εξουσία, ο Ζελένσκι θα είναι αποδυναμωμένος. Όχι μόνο λόγω της πίεσης που θα ασκηθεί από τις ΗΠΑ για εκεχειρία επειδή τα αμερικανικά σχέδια ανάσχεσης βλέπουν προς Κίνα, αλλά και για έναν άλλο λόγο. Με την έναρξη του πολέμου το 2022, κατά τις πρώτες 48 ώρες οι Ρώσοι διενήργησαν επιθέσεις μέσω του κυβερνοχώρου και απέκοψαν τις επικοινωνίες στην Ουκρανία, την οποία και απομόνωσαν. Το κράτος ήταν σχεδόν παράλυτο. Ούτε διαδίκτυο υπήρχε, ούτε κινητά τηλέφωνα. Η αποκατάστασή τους επήλθε μετά την επέμβαση των ΗΠΑ και του Έλον Μασκ, ο οποίος είναι ιδιοκτήτης του Space-X και του Starling. Με τα συστήματα αυτά, και δη μέσω δορυφόρων που βρίσκονται σε τροχιά χαμηλού ύψους από τη Γη και τερματικών που εγκαταστάθηκαν κατά χιλιάδες στην Ουκρανία, αποκαταστάθηκαν οι επικοινωνίες και στην κυβέρνηση και στη δημόσια υπηρεσία και μεταξύ των πολιτών και ειδικότερα εντός των ενόπλων δυνάμεων. Η δράση των Ουκρανικών Ενόπλων Δυνάμεων είναι συνδεδεμένη με εκείνη των drones και άλλων σύγχρονων αμερικανικών και Δυτικών οπλικών συστημάτων, που λειτουργούν μέσω του Starling. Ο Έλον Μασκ είναι στο πλευρό του Προέδρου Τραμπ και χωρίς το Starling δεν λειτουργεί ομαλά στην Ουκρανία ούτε η κυβέρνηση, ούτε η δημόσια υπηρεσία, ούτε η κοινωνία, πόσω μάλλον ο στρατός. Άρα έχουμε μια Ουκρανία εξαρτώμενη από τις ΗΠΑ. Εάν κατεβάσουν τον διακόπτη, ο Πρόεδρος Ζελένσκι πέφτει στο σκότος. Υπό αυτές τις συνθήκες γίνεται αντιληπτό ποιος -και πώς- μπορεί να είναι ο ρόλος του Ουκρανού Προέδρου σε πιθανές διαπραγματεύσεις και ποιος των συνεργατών τού Τραμπ και του Πούτιν.

Ευρώπη, Δόγμα και Κύπρος

Από την πλευρά τους, έχουν μεν ρόλο οι Ευρωπαίοι, αλλά μετά από εκείνον των ΗΠΑ, από τις οποίες μέσω ΝΑΤΟ μπορεί να λειτουργήσει με αξιοπιστία μια αποτρεπτική έναντι της Ρωσίας απειλή. Πόσο επιτυχής θα είναι η πρωτοβουλία των ΗΠΑ, είναι θέμα χρόνου και συμφερόντων. Είτε επιτύχει είτε αποτύχει, θα δημιουργηθεί ένα νέο καθεστώς στην Ευρώπη σε ό,τι αφορά τις σχέσεις των κρατών μελών της και των ΗΠΑ από τη μια και της Ρωσίας από την άλλη. Αυτές οι αλλαγές θα επεκταθούν και στη Μέση Ανατολή και στην Ασία. Δεν μπορούν, δε, να μην επηρεάσουν την Ανατολική Μεσόγειο, στην οποία, όπως διεφάνη από την κρίση στη Μέση Ανατολή, κουμάντο κάνουν όταν το θελήσουν οι ΗΠΑ και όταν σταδιακά αποχωρήσουν, αφήνεται χώρος για δράση στην Τουρκία. Εφόσον δεν βρίσκεται το Δόγμα του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου σε εφαρμογή ως υποσύστημα ασφάλειας της Δύσης, δηλαδή της ΕΕ, που είναι θεσμικά συνδεδεμένη και πρακτικά εξαρτώμενη από το ΝΑΤΟ, η γεωπολιτική και κυρίως η γεωστρατηγική σημασία και ηγεμονία της Τουρκίας θα ενισχύεται και μέσω Κύπρου, καθορίζοντας, ταυτοχρόνως, τις όποιες συνομιλίες και τη λύση.

ΠΗΓΗ https://simerini.sigmalive.com