«Η εργασία μου αυτή γράφτηκε με τη βέβαια προοπτική πως παρ’ όλα τα εμπόδια και παρ’ όλες τις πολύμορφες επεμβάσεις, ο ελληνικός λαός που αγωνίστηκε ηρωικά και έδιωξε τον ξένο κατακτητή, θ’ ανοίξει και πάλι με τον αγώνα του διάπλατα το δρόμο για τη δημοκρατική ανοδική πορεία του και θ’ αρχίσει με τον ίδιο ενθουσιασμό, με την ίδια ορμή και αυτοθυσία να χτίζει την ερειπωμένη από τη φασιστική κατοχή και τον εμφύλιο πόλεμο πατρίδας μας. Η Ελλάδα θα γίνει και εθνικά και οικονομικά πραγματικά ελεύθερη». Αυτά είναι τα πρώτα από τα δυο λόγια του Δημήτρη Μπάτση στο βιβλίο του Η βαριά βιομηχανία στην Ελλάδα που εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1947. Με το πέρασμα του χρόνου θα μπορούσαν και να μην είχαν πια νόημα αυτά τα δυο λόγια κι όμως τώρα ειδικά αυτήν την περίοδο έχουν ένα συμβολικό χαρακτήρα που δεν μπορεί να μας αφήσει αδιάφορους. Μας άγγιξε όμως βαθειά και η δεύτερη επισήμανση του Δημήτρη Μπάτση. «Για το χτίσιμο της καινούριας Ελλάδας δουλεύουν σήμερα, μέσα σε τραγικές συνθήκες και αψηφώντας κάθε κίνδυνο όλοι οι προοδευτικοί επιστήμονες πλάι στον αδάμαστο ελληνικό λαό, προσφέροντας ακόμα και τη ζωή τους, στερεώνοντας έτσι τη νίκη του.» Είναι δύσκολο για ένα στρατηγιστή να μην εντοπίσει την τεράστιο δόση αθωότητας αυτής της πονεμένης δήλωσης, αλλά συγχρόνως είναι εύκολο για τον επιστήμονα να καταλάβει το βάθος αυτής της ομολογίας έχοντας πλάι του ανθρώπους που εδώ και χρόνια δεν ακούγονται και μάλιστα θεωρούνται γραφικοί στον τομέα της ελληνικής ΑΟΖ και ειδικά των υδρογονανθράκων. Τα δυο λόγια του Δημήτρη Μπάτση είναι μόνο η αρχή και παροτρύνουμε τους Έλληνες που θέλουν να γνωρίσουν την ιστορία του ορυκτού μας πλούτου να διαβάσουν το έργο του. Έτσι θα μπορέσουν να καταλάβουν επιτέλους ότι οι μαχητές της ΑΟΖ δεν είναι παρά οι συνεχιστές αυτού του έργου και ότι η θέσπιση της ελληνικής ΑΟΖ δεν είναι παρά η ολοκλήρωση του οράματός του πέρα από κάθε προσδοκία, διότι δεν γνώριζε το μέγεθος των αποθεμάτων που έχουμε στον τομέα του πετρελαίου και του φυσικού αερίου. Πρέπει λοιπόν πάση θυσία να συνεχίσουμε το έργο μας για τη μνήμη αυτού του πρωτοπόρου, αλλά βέβαια και για το μέλλον της Ελλάδας που παλεύει εδώ και χρόνια για να απελευθερωθεί επιτέλους από αυτές τις οικονομικές πιέσεις και να γίνει για το μέλλον των παιδιών μας όχι μόνο ένας ενεργειακός κόμβος λόγω του φυσικού αερίου που βρέθηκε στο Ισραήλ, στην Κύπρο και τώρα στον Λίβανο, αλλά ένας γεωπολιτικός παίκτης όταν θα βρεθεί το φυσικό αέριο στην Ελλάδα μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου