Η καθιέρωση του Κοινωνικού Κράτους τότε και η ολοκληρωτική αποδόμησή του σήμερα

Τραγικά ξεδιπλώνεται σήμερα μπροστά μας, η ολοκλήρωση ενός εκ των κύριων έργων της μεταπολίτευσης στη χώρα μας. Η καθολική απαξίωση και πλήρης κατάρρευση του Κοινωνικού Κράτους. Ενός Κοινωνικού Κράτους εξαιρετικά εύρωστου και άκρος ευημερούντος μέχρι και τα τέλη της δεκαετίας του 1970. Το οποίο αποτελούσε παράδειγμα προς μίμηση για άλλες χώρες με τα πλεονάσματα των Ταμείων του, την αρτιότητα των παροχών του και τη χρηστή διαχείρισή του. Μια διαχείριση που εξασφάλιζε το ίδιο ή και ανώτερο επίπεδο παροχών και στις επόμενες γενιές Ελλήνων.Αλλά, ας επιχειρήσουμε μια σύντομη ιστορική αναδρομή. Θεμελιωτής του μοντέρνου Κοινωνικού Κράτους θεωρείται ο γερμανός Καγκελάριος Όττο Φον Βίσμαρκ (1815-1898). Κατά την δεκαετία του 1880, έθεσε όλες εκείνες τις προϋποθέσεις που επέτρεψαν την παροχή ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, καθώς και εγγυημένης συνταξιοδότησης σε κάθε Γερμανό πολίτη. Επίσης, θέσπισε για πρώτη φορά το ελάχιστο ημερομίσθιο και τους κανόνες λειτουργίας στους χώρους εργασίας, ενώ θεσμοθέτησε το δικαίωμα διακοπών και επιδόματος ανεργίας. Έτσι, το Κοινωνικό Καλό ως πρώτιστη μέριμνα της Πολιτείας όπως και το δικαίωμα του πολίτη στην πλήρη απασχόληση, προστέθηκαν δίπλα στα θεμελιώδη δικαιώματα ζωής, ελευθερίας και ιδιωτικής περιουσίας.

Στην Πατρίδα μας, πρωτεργάτης του Κοινωνικού Κράτους υπήρξε ο Ιωάννης Μεταξάς. Ο οποίος όχι μόνο πρωτοπορεί για την εποχή του, αλλά και ανοικτά αντιπαρέρχεται παγιωμένα συμφέροντα στον πολιτικό, οικονομικό και συνδικαλιστικό στίβο προκειμένου με αγώνα να επιτύχει την θεμελίωσή του. Με σθένος εγκαθιδρύει τις βάσεις πάνω στις οποίες εργάτες και αγρότες, αλλά και όλη η μεσαία τάξη της χώρας, στηρίχθηκαν για να προστατευθούν και να ευημερήσουν. Υπό τις παρούσες συνθήκες η ενδεικτική λίστα έργων που ακολουθεί φαντάζει επίκαιρη όσο ποτέ, έστω και αν έχουν περάσει 70 και πλέον έτη από τότε. Τόσο γερά ήταν τα θεμέλια που ετέθησαν, αλλά ακόμη και αυτά δεν μπόρεσαν να αντέξουν τρείς δεκαετίες άνομης διαχείρισης, ταμειακής σύλησης και εντέλει Μνημονίου.

1)Καθιέρωση 8ώρου και πληρωμής υπερωριών.
Σήμερα έχει ήδη εν πολλοίς καταλυθεί στην πράξη
2)Καθιέρωση υποχρεωτικής αργίας την Κυριακή.
Μερική κατάλυση για πολλούς συμπολίτες μας
3)Καθιέρωση ελαχίστου εγγυημένου εισοδήματος.
Σήμερα έχει ήδη εν πολλοίς καταλυθεί στην πράξη
4)Καθιέρωση αδείας μετ’ αποδοχών και θερινών διακοπών.
Σήμερα έχει ήδη εν πολλοίς καταλυθεί στην πράξη
6)Ίδρυση του ΙΚΑ.
Σήμερα έχει πτωχεύσει
7)Ίδρυση Κρατικών παιδικών σταθμών.
Σήμερα αδυνατεί το Κράτος να τους συντηρήσει επαρκώς σε πλείστες περιπτώσεις
8)Χαρίζονται δάνεια σε αγρότες.
Σήμερα επιβάλετε η αποπληρωμή τους ακόμη και με το πέρασμα των χρεών στις επόμενες γενιές
9)Επιτυγχάνεται πλήρης απασχόληση.
Σήμερα επισήμως έχουμε 1.500.000 ανέργους
10)Επιτυγχάνεται για πρώτη φορά στην ιστορία του Ελληνικού Κράτους, πλεονασματικός προϋπολογισμός.
Παρά την σωρευτική κατακρήμνιση του ΑΕΠ κατά 20% και άνω αυτό δεν έχει καταστεί δυνατό
11)Ξεκινούν οι πρώτες γεωτρήσεις για την άντληση πετρελαίου στα δυτικά κοιτάσματα της χώρας στην περιοχή Κατακόλου Ηλίας.
Οι πιστωτές μας το περιμένουν πράγματι με ανυπομονησία

Ίσως επειδή σήμερα μας τα αποστερούν όλα αυτά, κατανοούμε πληρέστερα τη μέγιστη σημασία τους ως συνεκτική ουσία για την ευημερία της κοινωνίας μας. Ίσως πάλι, χαλυβδώνουν την αίσθηση βαθιάς αδικίας του πολίτη, αποκύημα των Μνημονιακών πρακτικών και έντεχνων πολιτικών μεθοδεύσεων που μας έφεραν στη σημερινή ηθική, κοινωνική και οικονομική κατάρρευση.

ΠΗΓΗ xryshaygh