Του Ν. ΛυγερούΌταν εξετάζουμε ένα χάρτη δυσκολευόμαστε να δούμε τη δυναμική που κρύβει η στατική του. Κοιτάζουμε την εικόνα και δεν βλέπουμε το έργο. Γι’ αυτό το λόγο, είναι απαραίτητο να ανακαλύψουμε τα θεμελιακά του στοιχεία που τον χαρακτηρίζουν. Συχνά, επίσης, έχουμε μια σύγχρονη αντιμετώπιση των χαρτών, διότι κυριαρχεί η κοινωνικότητα και δεν συνειδητοποιούμε ότι η προσέγγισή μας είναι άχρονη και δεν θα μπορέσει να γίνει διαχρονική. Με άλλα λόγια ακόμα και η υψηλή στρατηγική δεν είναι διαχρονική στρατηγική. Όταν αναλύουμε τον χάρτη της Ευρώπης έχουμε την τάση να επικεντρωνόμαστε σε σύγχρονα στοιχεία, ενώ πρέπει ν’ αρχίσουμε με τα διαχρονικά για να βρούμε τα απαραίτητα θεμέλια της ανάλυσής μας.
Έτσι δεν δίνουμε αρκετά μεγάλη σημασία στη Μεσόγειο διότι είναι θάλασσα. Ενώ πρέπει ν’ αρχίσουμε μ’ αυτή. Τοποστρατηγικά, η Μεσόγειος είναι η αρχή κι η αξία της περιοχής τόσο στο επίπεδο της γεωστρατηγικής όσο και στο επίπεδο της θαλασσοστρατηγικής. Δεν είναι μόνο μεταξύ δύο χερσαίων περιοχών, είναι στη μέση. Με διαφορετικά λόγια είναι το σημείο αναφοράς και το θεμέλιο της όλης δομής. Στη συνέχεια υπάρχει η έρημος της Σαχάρας που παίζει ένα ρόλο καθοριστικό, αφού δημιουργεί μια δεύτερη μεγάλη μάζα που πιέζει τη ζώνη επαφής. Σε αυτό το πλαίσιο μπορούμε να εισάγουμε το πεδίο με τη λωρίδα της Αφρικής και με την Ευρώπη. Ύστερα είναι δυνατό να μιλήσουμε για πεδίο δράσης μέσω της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του άτυπου Μαγκρέμπ. Έχοντας αυτά τα δεδομένα μπορούμε μετά και μόνο να εξετάσουμε το πεδίο μάχης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου