Αναλυτικά ο καλός αναλυτής αναφέρει Ακούστε, τα φληναφήματα περί Ευρωπαϊκού συμφέροντος ή υπερεθνικού συμφέροντος αυτά έχουν καταρρεύσει πλέον και και δικαίως έχουν καταρρεύσει γιατί ποτέ δεν υπήρχαν. Το εθνικό συμφέρον πάντα ήταν το πρωταρχικό, μιλάμε για ένα κρατοκεντρικό διεθνές σύστημα και η Ευρώπη το πληρώνει πάρα πολύ ακριβά πληρώνει πάρα πολύ ακριβά αυτά τα φληναφήματα και τα στερεότυπα και τις δοξασίες που έχουμε, που δημιουργήθηκαν μετά το 1990. Και το πληρώνει να σας πω γιατί; Γιατί δεν είχε μία ρεαλιστική προσέγγιση είχε μία ιδεοληψία αναφορικά με αυτό το όραμα που έχει που αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα. Έδωσε υπερβολική σημασία ενώ ο κόσμος κινείται σαφώς με ρεαλιστικό τρόπο Δηλαδή στις Διεθνείς Σχέσεις επικρατεί ο ρεαλισμός και επικρατεί το εθνικό συμφέρον και η ίδια η Ευρώπη τα κράτη-μέλη και κυρίως τα μεγάλα, οιι ισχυρές χώρες όπως είναι η Γερμανία, η Γαλλία, η Ιταλία, η Ισπανία, ακολούθησαν αυτό το μοντέλο. Τουλάχιστον που ακολούθησαν μέχρι το 90 από κει και πέρα υπήρχαν κάποιες διαφοροποιήσεις κυρίως σε ότι αφορά τη Γερμανία αλλά μετά την επανένωση θα σας έλεγα ότι και εκείνη ακολούθησε ένα ένα δρόμο, με μία προσέγγιση μία μικτή προσέγγιση, το Γερμανικό Εθνικό συμφέρον εξυπηρετήθηκε εμμέσως και με τρόπο που δημιούργησε σοβαρά προβλήματα στην συνοχή της ένωσης Το πρόβλημα αυτή τη στιγμή είναι ότι η Ευρώπη είναι ο μεγάλος χαμένος από αυτή τη σύγκρουση, έχει ξυπνήσει απότομα από το λήθαργο δεκαετιών. Και προσέξτε τώρα τι πρόβλημα αναδύεται. Αυτό που αναδύεται είναι ότι για να μπορέσει η Ευρώπη να λειτουργήσει να είναι λειτουργική ως προς το σύγχρονο κόσμο απαιτούνται κάποιες διορθωτικές κινήσεις και κάποιες αλλαγές που μπορεί να είναι και αλλαγές συνθηκών των συνθηκών δηλαδή των ιδρυτικών συνθηκών της Ένωσης. Μία από αυτές τις αλλαγές όμως είναι η κατάργηση της απόλυτης πλειοψηφίας και του βέτο και η δημιουργία της ειδικής πλειοψηφίας στο επίπεδο της λήψης των αποφάσεων. Αυτό για τα μικρότερα κράτη είναι καταστροφικό και όταν λέω μικρότερα κράτη εννοώ και εμάς. Σκεφτείτε γιατί εμείς δεν είμαστε το Βέλγιο, η Δανία και το Λουξεμβούργο Είμαστε μία χώρα που αντιμετωπίζει μία εκτεταμένη Αναθεωρητική απειλή από το πιο επιθετικό κράτος που υπάρχει στον πλανήτη αυτή τη στιγμή και αυτή την απειλή τουλάχιστον στο επίπεδο των ευρωτουρκικών σχέσεων έχουμε την δυνατότητα να την ισορροπούμε σε εξωτερικό επίπεδο με την ένταξή μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση στο επίπεδο της λήψης των αποφάσεων Εντός Ευρώπης, εάν αυτό το πράγμα αφαιρεθεί, εαν αυτή τη δυνατότητα αφαιρεθεί θα πρέπει και εμείς να δούμε, πρακτικά πρέπει να καταρτίσουμε ένα σχέδιο ένα πλάνο στο οποίο, και να το κάνουμε τώρα γιατί αν φτάσει στο επίπεδο της απόφασης αυτό, θα είναι αργά πλέον. Η Ελλάδα επειδή βλέπει την Ουκρανία και γενικότερα τις Διεθνείς Σχέσεις δεν τις έχει δει και εκείνη ρεαλιστικά, τις βλέπει με ένα τρόπο που προσιδιάζει χώρες, προσεγγίσεις χωρών που δεν έχουν απειλή δεν αντιμετωπίζουν απειλή εμείς λοιπόν πρέπει να ξυπνήσουμε και εμείς από το λήθαργο αυτό και να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε στο επίπεδο στο Ευρωπαϊκό επίπεδο αναφορικά με αυτές τις σαρωτικές αλλαγές που επίκεινται ▶ Πηγή: Κανάλι 1 - Δημοτικό ραδιόφωνο Πειραιά https://kanaliena.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου