Μπαγιάτικα σενάρια με ΜΟΕ και αγωγό μεταφοράς αερίου μέσω Τουρκίας: Προτείνονται προτάσεις, που έχουν απορριφθεί πολλές φορές από την κατοχική δύναμη

Του ΚΩΣΤΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ

Από τη μία τα ΜΟΕ και από την άλλη η συντήρηση ενός ξεχασμένου σεναρίου για μεταφορά αερίου με αγωγό μέσω Τουρκίας, επιβεβαιώνουν μία αδιέξοδη πολιτική, που είναι αιχμάλωτη πολλών παραγόντων: Της αδυναμίας διαμόρφωσης αποτελεσματικών πολιτικών και ανάληψης πρωτοβουλιών μέχρι την ιδεολογία του κατευνασμού. Όλα περιστρέφονται γύρω από το να «πεισθεί» η Τουρκία και να συνεργασθεί. Αυτό το έργο το έχουμε ξαναδεί πολλές φορές. Όπως έχουμε σε επανάληψη παρακολουθήσει και το αποτέλεσμα. Η κατοχική Τουρκία «κλειδώνει» το δώρο, την υποχώρηση της ελληνικής πλευράς και «σβήνει» τις προϋποθέσεις, την… ουρά. Και δεν δυσκολεύεται να το πράξει αυτό. Γιατί όταν κάποιος —τρίτος— ακούσει μία ιδέα, μένει συνήθως στην κίνηση-προσέγγιση προς την Άγκυρα. Όπως είναι στην προκειμένη περίπτωση το σενάριο για τον αγωγό μέσω Τουρκίας.

Ο υπουργός Εξωτερικών της Κύπρου, Γιαννάκης Κασουλίδης, σε συνέντευξή του στην αθηναϊκή εφημερίδα «Τα Νέα», επανέφερε το θέμα αυτό στο προσκήνιο την ώρα κατά την οποία το κεφάλαιο της Ενέργειας συζητείται, ιδιαίτερα μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία και τον συνεχιζόμενο πόλεμο, αναγκάζοντας διεθνείς παίκτες να αναζητήσουν εναλλακτικές επιλογές. Την ώρα, που η περιοχή μας, όπως και η χώρα μας, μπορεί να διαδραματίσει ρόλο.

• «Ανάλογες ιδέες για όδευση αγωγών μέσω Κύπρου προς την Τουρκία αντιμετωπίσαμε και στο παρελθόν και είναι πιθανόν να τις αντιμετωπίσουμε και στο μέλλον. Δεν είμαστε αρνητικοί, αλλά οι προϋποθέσεις που θέτουμε είναι σαφείς: οποιαδήποτε συμφωνία θα πρέπει να σέβεται την κυριαρχία και τα κυριαρχικά δικαιώματα της Κυπριακής Δημοκρατίας. Να είναι οικονομικά βιώσιμη και περιβαλλοντικά αποδεκτή. Για να γίνει κάτι τέτοιο πρέπει να προηγηθεί επίλυση του Κυπριακού και διευθέτηση των διαφορών με την Τουρκία, όπως η συμφωνία για την ΑΟΖ» ( Γ. Κασουλίδης, εφημερίδα Τα Νέα, Σάββατο 14.5.2022).

Η πρόταση αυτή επανήλθε, λοιπόν, γνωρίζοντας εκ προοιμίου την απάντηση της Άγκυρας. Η κατοχική δύναμη προφανώς θα θελήσει να αξιοποιήσει το πρώτο σκέλος, αυτό με τον αγωγό, πιέζοντας —λόγω των αναγκών— να προχωρήσει, αφήνοντας τα υπόλοιπα για «μετά τη λύση του Κυπριακού». Όπως γίνεται και με τα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης. Οι Τούρκοι καλοβλέπουν αυτά που αφορούν το αεροδρόμιο και το λιμάνι, όχι όμως το θέμα της περίκλειστης περιοχής της Αμμοχώστου.

Σημειώνεται, πάντως, ότι η μεταφορά αερίου με αγωγό μέσω Τουρκίας (είτε από κοιτάσματα της Κύπρου είτε του Ισραήλ) είναι ένα σενάριο, το οποίο καλόβλεπαν και διάφοροι διεθνείς παίκτες. Όπως οι Αμερικανοί, που έχουν διαμορφώσει στο παρελθόν και σχετικό χάρτη από το Bureau of energy Resources( 2019). Ήταν, άλλωστε, και θέμα, το οποίο συζήτησε ο Τζο Μπάιντεν, όταν είχε έλθει το 2014 στην Κύπρο ως αντιπρόεδρος τότε.

Κάποια στιγμή αυτό το σενάριο, που είναι απομακρυσμένο σήμερα, ενδέχεται να επανέλθει. Όχι γιατί το επανέφερε η Λευκωσία, αλλά επειδή δεν το έχει εγκαταλείψει η Άγκυρα και κάποιοι φίλοι της.

• Το θέμα για τη Λευκωσία είναι πως θέτει προτάσεις, που εκ προοιμίου απορρίπτονται από την κατοχική δύναμη. Ξέρει την αντίδραση της Άγκυρας, αλλά επιμένει. Και δεν επιμένει σε μία διεκδικητική πολιτική, αλλά σε μία πορεία, της οποίας το βασικό στοιχείο είναι να δελεαστεί η κατοχική Τουρκία. Αυτή η προσέγγιση δεν είναι μόνο αδιέξοδη, αλλά ενισχύει και εδραιώνει τα τετελεσμένα.

Η ακολουθούμενη πολιτική, αυτή του κατευνασμού, το μόνο που πέτυχε είναι να αποθρασύνει την Άγκυρα και να αναβαθμίζει βαθμηδόν τις τουρκικές αξιώσεις. Η πολιτική του «δώσε» δεν ευδοκίμησε. Αντίθετα, οδηγεί σε συνεχή κατολίσθηση του Κυπριακού.

Η αποτυχία της πολιτικής του κατευνασμού επιβεβαιώνεται καθημερινά, πλην όμως άλλη πορεία δεν συζητείται. Είτε λόγω φοβικού συνδρόμου, είτε λόγω της αδυναμίας διαμόρφωσης μίας εναλλακτικής πολιτικής. Η διαμόρφωση μίας άλλης πολιτικής πρέπει να συνδέεται και με τις συμμαχίες που διαμορφώνουμε έχοντας απαιτήσεις από τους συμμάχους (όχι μόνο να δίνουμε), θέτοντάς τους και τις προτεραιότητές μας. Το τι θέλουμε, τι επιδιώκουμε δηλαδή. Όλα αυτά συνδέονται και με την αποφασιστικότητά μας να αντιμετωπίσουμε την τουρκική επιθετικότητα. Πολιτική, πάντως, δεν ασκείται με ξαναζεσταμένα, μπαγιάτικα φαγητά, που οι της αντίπερα όχθης αρνούνται να… δοκιμάσουν.

ΠΗΓΗ apopseis