Πολλές φορές, στην Ελλάδα, αλλά και ευρύτερα στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ έχει επικρατήσει η αντίληψη πως η αποστασιοποίηση της Τουρκίας από την Δύση, που συντελείται σταθερά για πάνω από μια δεκαετία, συνιστά αποκλειστικό γνώρισμα του καθεστώτος Ερντογάν. Αρκεί μια εναλλαγή στην εξουσία, σύμφωνα με την οπτική αυτήν, για να επανέλθει η Τουρκία στον δρόμο της σύνεσης.
Η πρόσφατη παρέμβαση του ηγέτη της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Κεμάλ Κιλισντάρογλου, στο τουΐτερ έρχεται να αποδείξει το έωλο των εκτιμήσεων αυτών: Στις 26 Μαΐου, επικεφαλής του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος κάλεσε την κυβερνητική συμμαχία Ερντογάν – Μπαχτσελί να προχωρήσει στο κλείσιμο της βάσης του Ιντσιρλίκ, ως έκφραση της τουρκικής αντίθεσης στις υποψηφιότητες ένταξης της Σουηδίας και της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ.
«Ο Μπαχτσελί πρότεινε την αποχώρηση από το ΝΑΤΟ. Το ΝΑΤΟ είναι απαραίτητο για την Τουρκία, ωστόσο, θα πρέπει να δούμε και το πόσο εννοούν στην κυβέρνηση αυτά που λένε. Οι ΗΠΑ έχουν γεμίσει την Ελλάδα με αμερικανικές βάσεις. Η στόχευσή τους είναι ξεκάθαρη. Εάν αυτοί (η κυβερνητική συμμαχία σ.τ.μ.) καταθέσουν στο κοινοβούλιο μια πρόταση για το κλείσιμο των αμερικανικών εγκαταστάσεων στην Τουρκία, θα την υποστηρίξουμε […]», δήλωσε, για να συμπληρώσει: «Είμαστε εναντίον της παρουσίας ξένων στρατευμάτων στα εδάφη μας, όπως είμαστε και εναντίον του νεοφιλελευθερισμού. Από την πλευρά μας είμαστε έτοιμοι να κάνουμε ό,τι μας αναλογεί. Εκείνοι που βρίσκονται στην εξουσία, είναι έτοιμοι κάνουν το ίδιο;» κατέληξε.
Για όποιον παρακολουθεί από κοντά τις εσωτερικές πολιτικές εξελίξεις στην γείτονα χώρα, η παρέμβαση αυτή του Κιλινστάρογλου δεν προκαλεί καμία έκπληξη. Η απόπειρα της Τουρκίας να αναδυθεί σε αυτόνομο πόλο στο διεθνές σύστημα έχει στρατηγικό βάθος, ακολουθείται απαρέγκλιτα εδώ και μια 15ετία, και έχει διαμορφώσει αδήριτες πραγματικότητες για την τουρκική οικονομία και κοινωνία. Η χώρα έχει πραγματοποιήσει μεγάλο οικονομικό, αλλά και πολιτιστικό άνοιγμα στην Μέση Ανατολή, την Κεντρική Ασία, καθώς και την Αφρική, με συνέπεια οι αναφορές και οι αντιλήψεις της ίδιας της κοινής γνώμης στο εσωτερικό της χώρας να έχουν μετατοπιστεί αισθητά προς μια κατεύθυνση αντιδυτική.
Η αντιπολίτευση, έτσι, στην προσπάθειά της να πάρει από τα χέρια του Ερντογάν τη σκυτάλη της εξουσίας, ενσωματώνει στην δική της ατζέντα πολλά από τα στοιχεία του προγράμματός του. Δεν είναι οι προσανατολισμοί της πολιτικής του, έναντι της Ευρώπης, της Δύσης, και σίγουρα έναντι της Ελλάδας που αμφισβητούνται, αλλά ο τρόπος υλοποίησής τους, καθώς και η διαχείριση της οικονομίας από το καθεστώς.
Πράγμα που σημαίνει ότι οι αιχμές της προβάλει η Τουρκία στο εξωτερικό αποτελούν πάγια στοιχεία της πολιτικής της, και δεν πρόκειται να αλλάξουν με μια πιθανή εναλλαγή στην εξουσία…
ΠΗΓΗ ardin-rixi
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου