Μια ανάρτηση στα κοινωνικά δίκτυα του αρχηγού της τουρκικής αντιπολίτευσης, εγείρει εύλογα ερωτήματα για τη στάση των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, καθώς το πολιτικό σύστημα αγωνίζεται να πείσει την υφήλιο ότι το πρόβλημα με τις σχέσεις της χώρας με τη Δύση είναι λάθος να προσωποποιείται στον Ερντογάν. Είναι ευρύτερο και βαθύτερο. Πλέον δεν μπορεί να συγκαλυφθεί. Όλα δείχνουν πως όσο και να στρουθοκαμηλίζουν Ουάσιγκτον και Βρυξέλλες, αναπόφευκτα πλησιάζει η ώρα της κρίσης.
Του Ζαχαρία Μίχα*
(Διευθυντής Μελετών στο Ινστιτούτο Αναλύσεων Ασφάλειας και Άμυνας – ΙΑΑΑ/ISDA)
Η είδηση προέρχεται από τον θανάσιμο αντίπαλο του Ερντογάν, τον ηγέτη της αντιπολίτευσης, Κεμάλ
Υπερθεματίζοντας λοιπόν στη σκληρή στάση που τηρεί ο Ερντογάν απέναντι στους δυτικούς του συμμάχους, κάλεσε τον Τούρκο πρόεδρο να κλείσει την αεροπορική βάση του Ιντσιρλίκ που χρησιμοποιείται από το ΝΑΤΟ, ως αντίδραση στην «αδιαφορία» της Δύσης στα προβλήματα ασφαλείας της Τουρκίας, που την οδήγησαν στην απόφαση να μπλοκάρει τη διεύρυνση του ΝΑΤΟ με τη Σουηδία και τη Φινλανδία.
Δεσμεύεται μάλιστα να τον στηρίξει! Όπως αναφέρει, το Λαϊκό Ρεπουμπλικανικό Κόμμα (CHP), θα στηρίξει τον κυβερνώντα συνασπισμό του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP) του Ερντογάν και του ακροδεξιού Κόμματος Εθνικιστικής Δράσης (MHP), στην κατάθεση πρότασης στο Κοινοβούλιο που θα αφορά συζήτηση για το κλείσιμο της αεροπορικής βάσης στο Ιντσιρλίκ της νότιας Τουρκίας.
Ασφαλώς δεν μπορεί κανείς παρά να επισημάνει ότι η τουρκική πολιτική, παρότι ακραία αντισυμμαχική, αποδεικνύει στην πράξη ότι αντιλαμβάνεται πως το -έστω ορισμένο στρεβλά και επιθετικά προς όλους- εθνικό συμφέρον αποτελεί βασική προτεραιότητα. Η εξυπηρέτησή του υπαγορεύει την πολιτική συμμαχιών της χώρας.
Οι συμμαχίες στόχο έχουν να ενισχύσουν την ασφάλεια των συμμετεχόντων κρατών, όχι να την καθυποτάξουν στην εξυπηρέτηση στόχων που στρέφονται σε βάρος της. Παρότι ο όρος ασφάλεια χρησιμοποιείται από την Τουρκία για να αιτιολογηθεί και να νομιμοποιηθεί ο αναθεωρητισμός.
Πρόκειται ασφαλώς για έναν υπολογισμό που αφορά μια λεπτή εξισορρόπηση στην άσκηση της εξωτερικής πολιτικής. Οι χώρες προφανώς έχουν ως προτεραιότητα την προάσπιση του πυρήνα των συμφερόντων τους. Έχουν όμως κάποιο περιθώριο διπλωματικών κινήσεων και ελιγμών, εάν η συμμαχική «ομπρέλα» προσδίδει προστιθέμενη αξία στο κύρος της χώρας και την εξυπηρετεί ευρύτερα.
Ωστόσο, την ανάρτησή του ο Κιλιτσντάρογλου τη χρωματίζει και με έντονη ιδεολογική χροιά! Δηλώνει αντίθετος στον… νεοφιλελευθερισμό και στην παρουσία ξένων στρατευμάτων στην Τουρκία! Κατά συνέπεια, ο αντιδυτικισμός του μοιάζει να έχει έντονο εσωτερικό πολιτικό χρώμα! Με ύπουλο πολιτικά τρόπο μάλιστα, επιχειρεί προσέγγιση του εθνικιστή κυβερνητικού εταίρου, του MHP!
Διότι νωρίτερα εντός της εβδομάδας, ο Ντεβλέτ Μπαχτσελί είχε ζητήσει αποχώρηση της Τουρκίας από το ΝΑΤΟ και τη δημιουργία μιας νέας στρατιωτικής συμμαχίας! Αυτή η αναφορά μοιάζει να προωθεί τον αναπροσανατολισμό της τουρκικής αμυντικής πολιτικής προς τον «Ευρασιανισμό». Μοιάζει να επιδιώκει την αναβίωση της πολιτικής συμμαχίας των εθνικιστών με τους Κεμαλιστές, με αλλαγμένη όμως την πολιτική ατζέντα.
Είναι απορίας άξιον εάν θα μπορέσουν να κατανοήσουν με αυτή την τελευταία αφορμή στην Ουάσιγκτον και στις Βρυξέλλες, τη δομική μετάλλαξη που έχει συντελεστεί στα θεμέλια της τουρκικής κοινωνίας. Οι ελπίδες ολικής επαναφοράς της Τουρκίας στο δυτικό στρατόπεδο με βάση τα δεδομένα μιας άλλης εποχής, δεν είναι απλώς φρούδες, αλλά συνιστούν μια επικίνδυνη ιδεοληψία που ναρκοθετεί τη δυτική αρχιτεκτονική ασφαλείας.
Πέραν του Ερντογάν, τόσο ο Κιλιτσντάρογλου όσο και ο Μπαχτσελί δείχνουν να θέτουν ως προϋπόθεση παραμονής της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ το «να την παίρνουν στα σοβαρά». Με αυτό υπονοείται η απόλυτη υποταγή της Συμμαχίας στην πολιτική εξόντωσης των Κούρδων και την επαναφορά της σκανδαλώδους ανοχής με στάση Ποντίου Πιλάτου στις αναθεωρητικές τουρκικές βλέψεις απέναντι στα δυο κράτη του Ελληνισμού. Ήδη, σημαντικά μίντια στην Τουρκία προβαίνουν πλέον σε ονομαστική αναφορά στα ελληνικά νησιά των οποίων η κυριαρχία θα αμφισβητηθεί προσεχώς.
Το μήνυμα που υποκρύπτεται είναι ότι όσο η Τουρκία θα μεγαλώνει ελέγχοντας γεωστρατηγικής σημασίας σταυροδρόμια, τόσο θα ενισχύεται και το ΝΑΤΟ. Με τη διαφορά ότι η πολιτική της Συμμαχίας θα υποτάσσεται πάντα και υποχρεωτικά στον αναθεωρητισμό της Τουρκίας. Και όπως αποδείχθηκε πολλάκις στην πράξη, οι Τούρκοι γνωρίζουν καλά πως να εκβιάζουν αενάως, με άξονα τη γεωστρατηγική σημασία του χώρου που καταλαμβάνουν. Μήπως ήρθε η ώρα να δοθεί ένα τέλος στον παραλογισμό;
ΠΗΓΗ defence-point
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου