ΣΥΧΝΑ- πυκνά αναφέρεται πως η ελληνική πλευρά στην Κύπρο έχει ευθύνες για τη μη λύση, ότι δεν επιδεικνύει την αναγκαία ευελιξία για να προχωρήσουν οι συζητήσεις και να καταλήξουν σε συμφωνία. Υπάρχουν, ακόμη και κάποιες ακραίες απόψεις, σύμφωνα με τις οποίες οι Ελληνοκύπριοι δεν λαμβάνουν υπόψη τους τις «ανησυχίες» των Τουρκοκυπρίων και ότι προβαίνουν σε ενέργειες, σύμφωνα με τις οποίες προκαλούν την αντίδραση της κατοχικής Τουρκίας. Όλοι αυτοί οι ισχυρισμοί προφανώς και είναι αποτέλεσμα του γεγονότος ότι το Κυπριακό έχει τεθεί σε μια λανθασμένη βάση. Κι αυτό έγινε εξαρχής, μετά την τουρκική εισβολή το 1974. Οι συζητήσεις που διεξήχθηκαν ήταν σε δικοινοτική βάση, όπως δηλαδή διεξάγονταν πριν την εισβολή. Τι έγινε; Επί της ουσίας συνεχίσθηκαν χωρίς να λαμβάνουν ένα γεγονός, το οποίο ανέτρεψε άρδην τα δεδομένα. Δηλαδή, την εισβολή και συνεχιζόμενη κατοχή.
ΓΙΑΤΙ να φταίει η ελληνική πλευρά επειδή δεν επιλύεται το Κυπριακό; Είναι αυτή που διατηρεί κατοχικό στρατό στο νησί, κατέχει έδαφος ή έχει κουβαλήσει εποίκους με στόχο την αλλοίωση του δημογραφικού χαρακτήρα του νησιού; Όλα αυτά αφορούν την Τουρκία. Μήπως έχουν αποφασίσει οι Τούρκοι να αποσύρουν το στρατό και τους εποίκους από το νησί και η ελληνοκυπριακή πλευρά το έχει απορρίψει; Αυτό δεν έγινε ποτέ και επιβεβαιώνεται από τις συζητήσεις, οι οποίες διεξάγονται από το 1974 και εντεύθεν. Συνεπώς, το πρόβλημα είναι η Τουρκία. Στην Κύπρο υπάρχει ένα πρόβλημα, το οποίο προκάλεσε η Τουρκία. Δεν είναι Κυπριακό, είναι Τουρκικό.
ΜΠΟΡΕΙ το Κυπριακό να επιλυθεί; Δεν υπάρχει πρόβλημα, που δεν επιλύεται φθάνει τα εργαλεία, τα οποία θα χρησιμοποιηθούν, η μεθοδολογία, που θα υιοθετηθεί θα στηρίζεται στο διεθνές δίκαιο. Το Κυπριακό μπορεί να λυθεί και η λύση να είναι βιώσιμη, λειτουργική και δημοκρατική, φτάνει οι συζητήσεις να διεξάγονται στη σωστή τους βάση. Να προταχθεί η διεθνής πτυχή, να επιλυθεί με την αποχώρηση των κατοχικών στρατευμάτων, την κατάργηση του ξεπερασμένου αναχρονιστικού συστήματος των εγγυήσεων.
