Του Στέργιου Δ. Θεοφανίδη
Πολλά από τα κτίρια στο Vergiate και στο Sesto Calende ανήκαν στο μακρινό παρελθόν στην
SIAI/SAVOIA Marchetti. Η εταιρεία ιδρύθηκε το 1915 ως SIAI (Societa Idrovolonti Alta Italia) και όπως υποδήλωνε και το όνομά της, κύριο αντικείμενό της ήταν η σχεδίαση και κατασκευή υδροπλάνων. Τόσο για πολιτική, όσο και για στρατιωτική χρήση. Το 1925 η εταιρεία που εν τω μεταξύ είχε μετονομαστεί σε SAVOIA (Societa Anonima Construzioni Aeronautiche Savoia) όταν εξαγοράστηκε από τον Umberto Savoia και από το 1922 έφερε την επίσημη ονομασία SAVOIA-Marchetti, μετά από την ένταξη σε αυτή του αρχισχεδιαστή Alessandro Marchetti, έγινε παγκόσμια γνωστή.Ένα υδροπλάνο της τύπου S.16ter με πλήρωμα τους Francesco de Pinedo και Ernesto Campanelli (μηχανικός), πέταξε από τη Ρώμη μέχρι την Αυστραλία και το Τόκιο της Ιαπωνίας. Το παράτολμο εγχείρημα που στέφθηκε από επιτυχία, διήρκεσε από τον Απρίλιο μέχρι τον Σεπτέμβριο του 1925 και σκοπός του ήταν να αποδείξει την ανωτερότητα των υδροπλάνων έναντι των αεροπλάνων ξηράς, στις πτήσεις μεγάλων αποστάσεων.
Ελάχιστα αργότερα, το 1926, το πρωτότυπο του υδροπλάνου S.55P πέτυχε 14 νέα παγκόσμια ρεκόρ ύψους, ταχύτητας, απόστασης ταξιδίου χωρίς ανεφοδιασμό σε καύσιμο και ωφέλιμου φορτίου. Το 1930, 12 τέτοια υδροπλάνα διέσχισαν τον Ατλαντικό, φτάνοντας μέχρι το Rio de Janeiro της Βραζιλίας. Αυτή η ιστορική πτήση απεικονίζεται σε χαλκογραφία δίπλα από την κεντρική είσοδο του κτιρίου διοικητικών υπηρεσιών του Vergiate. To γεγονός ότι το εγχείρημα αυτό που πέρασε επίσης στην παγκόσμια αεροπορική ιστορία με μεγάλα γράμματα, σχεδιάστηκε και υλοποιήθηκε από τον στρατηγό Italo Balbo, στενό συνεργάτη του Μουσολίνι, δεν φαίνεται να επηρέασε τους Ιταλούς.
Vergiate S.55 flight
Ο σεβασμός στην αεροπορική ιστορία και κληρονομιά της χώρας τους επικράτησε και θα επικρατεί. Όπως και ο σεβασμός σε κάθε τι που ανέδειξε την Ιταλία ως πρωταγωνιστή στα παγκόσμια αεροπορικά δρώμενα στο παρελθόν. Ανεξάρτητα από το σε ποια περίοδο της πολιτικής ζωής της χώρας, εξελίχθηκε αυτό το “καθετί”, το κάθε γεγονός δηλαδή ή το εκάστοτε ορόσημο της προόδου της ιταλικής αεροναυπηγικής και της αεροπορικής βιομηχανίας.
Vergiate hangar
Κλασικό παράδειγμα αυτής της κουλτούρας, είναι το υπόστεγο που φιλοξενεί τη γραμμή τελικής συναρμολόγησης των AW139 και άλλων τύπων ελικοπτέρων της Leonardo Helicopters, στο Vergiate. Η ανέγερσή του ολοκληρώθηκε το 1937 και από τότε δεν σταμάτησε (παρά για πολύ μικρά χρονικά διαστήματα…) να λειτουργεί! Ο πρώτος τύπος αεροσκάφους που συναρμολογήθηκε στο εσωτερικό του ήταν το τρικινητήριο μεταφορικό SM.75, άμεσος πρόγονος του βομβαρδιστικού SM.79.
Vergiate hangar history
Το πλάτος του υποστέγου είναι 54 μέτρα (όσες οι εβδομάδες του χρόνου…) και το μήκος του 365 μέτρα (όσες οι ημέρες του χρόνου…). Οι άνθρωποι της Leonardo μάλιστα μας διηγήθηκαν πώς κατασκευάστηκαν οι πρώτες Vespa στο υπόστεγο αυτό μεταπολεμικά… Οι μηχανικοί της Savoia Marchetti χρησιμοποίησαν το τεράστιο απόθεμα των ουραίων τροχών αεροσκαφών SM.79 που υπήρχε, για να τροφοδοτήσουν την αρχική γραμμή παραγωγής της θρυλικής Vespa!
AW139 Vergiate line
Σε προγενέστερο αφιέρωμά μας στο AW139, γράφαμε ότι η Ιταλία μέσω της Leonardo Helicopters παραμένει η μοναδική χώρα στην Ευρώπη με αυτόνομη βιομηχανία, σχεδίασης, ανάπτυξης και κατασκευής ελικοπτέρων. Η κουλτούρα, η φιλοσοφία και η παράδοση στις τάξεις της όπως και στις τάξεις ολόκληρης της ιταλικής αεροδιαστημικής βιομηχανίας, παραμένουν αναλλοίωτες στο χρόνο. Τις ασπάζονται και τις διαφυλάττουν όλοι. Από την ιταλική πολιτική και επιχειρηματική ελίτ, μέχρι τον τελευταίο εργαζόμενο! Γίνονται επενδύσεις με πραγματική αναπτυξιακή προοπτική, δεν αναζητούνται απλά χαμηλού κόστους εργατικά…
Εξηγούμαστε: σε προσεχές αφιέρωμα του DP στο κέντρο προσομοιωτών ελικοπτέρων και αποστολών ελικοπτέρων της Leonardo Helicopters στo Sesto Calende, θα διαπιστωθεί,ότι ενώ η λειτουργία του ξεκίνησε σε συνεργασία με την CAE, σήμερα οι Ιταλοί έχοντας συγκεντρώσει ένα αξιόλογο δυναμικό μηχανικών λογισμικού (software engineers), έχουν αυτονομηθεί πλήρως και σε αυτό το ζωτικό χώρο. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται… Θα διαβάσετε επίσης ότι έχουν ήδη αναγάγει την προσομοίωση σε άλλο επίπεδο, πολύ ανώτερο, προσφέροντας πλέον απεριόριστες δυνατότητες συνεργατικής εκπαίδευσης πληρωμάτων ελικοπτέρων (και διασωστών όχι μόνο ιπταμένων θαλάμου διακυβέρνησης…) με σκάφη επιφανείας και επίγειες δυνάμεις! Όλα αυτά σε εικονικό (VR-Virtual Reality) περιβάλλον.
Οτιδήποτε είναι δυνατόν λοιπόν να σχεδιαστεί και να κατασκευαστεί εγχώρια, έχει απόλυτη προτεραιότητα. Δεν είναι πάγια πολιτική η γενναιόδωρη χρηματοδότηση της αμερικανικής ή της ευρωπαϊκής αεροδιαστημικής βιομηχανίας, προς αποκόμιση θεωρητικών μέχρι ανύπαρκτων επί της ουσίας “πολιτικών” ανταλλαγμάτων. Είναι πάγια πολιτική η συνέχεια μίας παράδοσης 110 σχεδόν ετών και η περαιτέρω ανάπτυξη της αεροδιαστημικής βιομηχανίας μέσω της πλήρους και ταχείας υιοθέτησης και εφαρμογής νέων τεχνολογιών.
AW139 Vergiate line
Για να καταλήξουμε… Για πολλούς λόγους, η ελληνική αμυντική βιομηχανία δεν έχει τις δυνατότητες της ιταλικής. Το πρόβλημα μας όμως δεν είναι αυτό. Εντοπίζεται στο ότι αρχής γενομένης από την πολιτική και επιχειρηματική ελίτ, δεν υφίσταται ούτε η ίδια κουλτούρα, ούτε η ίδια φιλοσοφία στην Ελλάδα. Και από ότι όλα δείχνουν δεν πρόκειται να υπάρξουν ποτέ. Αν υπήρχαν, η Ελλάδα θα ήταν τουλάχιστον αυτόνομη σε τομείς όπως ο ατομικός στρατιωτικός εξοπλισμός και ρουχισμός, τα ταχύπλοα σκάφη, επανδρωμένα και μη, ο ελαφρύς οπλισμός, τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη και συστήματα και πολλά άλλα. Με τα “αν” όμως δεν γράφεται ιστορία…
ΠΗΓΗ defence-point
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου