Η Θέση του «Φ»
Η ΛΕΞΗ αγνοούμενος μπήκε στο λεξιλόγιο μας, εδώ στην Κύπρο, βασικά το 1974. Τότε που γονείς, παιδιά, σύζυγοι, αδέλφια, συγγενείς, αναζητούσαν στα ερείπια, στην καμένη γη από τους βομβαρδισμούς, την καταστροφή που προκάλεσε η τουρκική εισβολή, το δικό τους άνθρωπο.
Από το 1974 μέχρι και σήμερα, σαράντα εννέα χρόνια μετά την εισβολή, παραμένουν ακόμη άνθρωποι των οποίων η τύχη αγνοείται. Αναζητούνται ακόμη από τη Διερευνητική Επιτροπή Αγνοουμένων, τους ψάχνουν οι συγγενείς τους. Είναι ένα κατ΄ εξοχήν ανθρωπιστικό ζήτημα, το οποίο δυστυχώς πολλές φορές επηρεάσθηκε και επηρεάζεται από την πολιτική. Η τουρκική πλευρά δεν ήταν εξαρχής συνεργάσιμη, κι όταν αποφασίσθηκαν βήματα και δρομολογήθηκαν διαδικασίες, έβαζε και βάζει εμπόδια.
Η ΔΙΕΡΕΥΝΗΤΙΚΗ Επιτροπή για τους Αγνοουμένους, ΔΕΑ, άρχισε το ερευνητικό της έργο το 2006. Βασικά στον τομέα της εντόπισης χώρων ταφής κι εκταφών, «όχι όμως και στον ουσιώδη τομέα της διερεύνησης, που συνεπάγεται μεταξύ άλλων την ελεύθερη πρόσβαση σε αρχεία και άλλα στοιχεία και πληροφορίες που θα υποβοηθήσουν την έρευνα για την τύχη αγνοουμένων», όπως αναφέρει η Παγκύπρια Οργάνωση Συγγενών Αδηλώτων Αιχμαλώτων και Αγνοουμένων. Σημειώνεται ότι έκτοτε εκταφές διενεργούνται και στις δύο πλευρές και μέχρι σήμερα έχει ανευρεθεί και ταυτοποιηθεί αριθμός ελληνοκυπρίων και τουρκοκυπρίων αγνοουμένων. Ο αριθμός ταυτοποίησης δεν είναι τόσο μεγάλος όσο θα έπρεπε. Η Τουρκία έχει καταδικαστεί για τις πράξεις της. Η Κυπριακή Δημοκρατία έχει προσφύγει εναντίον της Τουρκίας ( τέσσερις διακρατικές προσφυγές), η κατοχική δύναμη έχει καταδικαστεί, αλλά αυτό δεν επηρέασε τη στάση και την εν γένει συμπεριφορά της.
ΟΙ προσπάθειες πολλές. Η αγωνία των συγγενών, το δράμα τους, συνοδεύει όλους αυτά τα χρόνια από το 1974 και εντεύθεν. Πρόκειται για ένα δράμα και η πιο οδυνηρή επίπτωση της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο. Ό,τι και να αναφέρουμε, όσες προσπάθειες και να γίνουν, εκείνοι που κουβαλούν το φορτίο των αγνοουμένων είναι οι συγγενείς. Με κουράγιο, αγωνία και προσωπικό κόστος, συνεχίζουν να αγωνίζονται με όλα τα μέσα για να διακριβωθεί η τύχη των δικών τους ανθρώπων, που αγνοούνται εδώ και σαράντα εννέα χρόνια. Η Πολιτεία έχει υποχρέωση να συνεχίσει τις προσπάθειες, την ενίσχυση τους. Η διεθνή κοινότητα έχει, επίσης, υποχρέωση να πιέζει την κατοχική δύναμη για να συνεργασθεί. Πρόκειται, επαναλαμβάνουμε, ένα καθαρά ανθρωπιστικό ζήτημα και έτσι θα πρέπει να αντιμετωπίζεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου