SAS Technology – Η ελληνική νέα τάξη πραγμάτων στα μη επανδρωμένα αεροσκάφη και τα περιφερόμενα πυρομαχικά. Με αφορμή την παρουσίαση του μη επανδρωμένου SRS-1A στο ΓΕΣ και την εντυπωσιακή παρουσία της SAS Technology στο περίπτερο της Thales στη Διεθνή Αεροδιαστημική έκθεση του Le Bourget, αναφερόμαστε αναλυτικά τις νέες πρωτοποριακές και καινοτόμες λύσεις της ελληνικής εταιρείας στο χώρο των οπλισμένων UAV και Drones.
Του Στέργιου Δ. Θεοφανίδη
Την επικαιρότητα του τελευταίου διαστήματος απασχόλησαν σε μεγάλο βαθμό η διεξαγωγή του δεύτερου γύρου των εκλογών στην Τουρκία και στην Ελλάδα και η διάσκεψη κορυφής του ΝΑΤΟ στο Βίλνιους. Και ενώ όλοι, οι έχοντες κοινή λογική και αναλυτική ικανότητα των γεγονότων τουλάχιστον, αναγνωρίζουν ότι οι τουρκικές διεκδικήσεις έναντι της Ελλάδας θα παραμείνουν ακέραιες, παρά τις συγκυριακές πρωτοβουλίες αποκλιμάκωσης, η ελληνική πραγματικότητα δεν διαφοροποιείται, ή δεν δείχνει να διαφοροποιείται. Το αν αυτό οφείλεται σε ολική επαναφορά προσφιλών στο πολιτικό μας σύστημα ιδεοληψιών, μένει να αποδειχθεί.
Ας διατηρήσουμε όμως την ελπίδα, ότι οι εξελίξεις με τη συγκρότηση νέας κυβέρνησης στην Ελλάδα μετά την 25η Ιουνίου, να μας διαψεύσουν. Γιατί πέρα από το ότι η Ελλάδα επιβάλλεται πλέον να αναλάβει πρωτοβουλία κινήσεων για να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά την Τουρκία, είναι εξίσου επιτακτική ανάγκη να αναδιαμορφώσει την εξοπλιστική της πολιτική και τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζει την ελληνική αμυντική βιομηχανία. Ιδιαίτερα δε τη βιομηχανία που αναπτύσσεται στο χώρο των μη επανδρωμένων αεροσκαφών και συστημάτων, καθώς και των περιφερόμενων πυρομαχικών.
Γράφτηκαν πολλά μετά την πρόσφατη DEFEA σχετικά με τις δυνατότητες της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας, ειδικά σε ό,τι αφορά την εμπλοκή και τα επιτεύγματά της στον κρίσιμο χώρο της σχεδίασης και κατασκευής μη επανδρωμένων αεροσκαφών. Όπως και ταχύπλοων σκαφών. Η μεγαλύτερη όμως επιβεβαιώσει και επιβράβευση της προσπάθειας που καταβάλλεται κυρίως από τον ιδιωτικό τομέα στο ζωτικό αυτό κομμάτι των σύγχρονων επιχειρήσεων, τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη και συστήματα δηλαδή, ήρθε από το εξωτερικό και συγκεκριμένα από την Thales.
To DP αναφέρθηκε στα σημαντικότερα – αντιπροσωπευτικότερα ελληνικής σχεδίασης και κατασκευής UAV και drones που παρουσιάστηκαν στη DEFEA. Καταλήγουμε sε μία αναφορά στη SAS Technology, δεδομένου ότι ήταν η μοναδική σχεδόν εταιρεία με προτάσεις οπλισμένων UAV και drones. Στις αρχικές μας αναφορές στην επιτυχή δοκιμαστική εκτόξευση ρουκέτας από πολυκόπτερο SRS-1, δεν αναφερθήκαμε στη ρουκέτα FZ 90 που χρησιμοποιήθηκε και είναι προϊόν της Thales Belgium, αλλά γενικά κάναμε λόγο για ρουκέτα Hydra 70.
Αυτό έγινε σκόπιμα, δεδομένου ότι σε εκείνη τη φάση η Thales Belgium δεν επιθυμούσε τη δημοσιοποίηση της εμπλοκής της. Η στάση της βέβαια άλλαξε μετά από την επιτυχή δοκιμή, γεγονός που επιβεβαιώθηκε από την συμμετοχή της βελγικής εταιρείας στην παρουσίαση Τύπου της SAS Technology στη DEFEA. Αυτό που επίσης πρέπει να καταγραφεί, είναι το ότι η συνεργασία SAS και Thales Belgium, ξεκίνησε μετά από την άρνηση της ελληνικής πολιτείας να συνδράμει την εταιρεία στο πλαίσιο των δοκιμών.
Συγκεκριμένα, κατόπιν επίσημου αιτήματος, στάθηκε αδύνατη η διάθεση μίας ή δύο ρουκετών Hydra 70 από τα αποθέματα των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων για τη διενέργεια των δοκιμών (σε αυτό το θέμα ίσως χρειαστεί να επανέλθουμε, διότι συγκεκριμένος αξιωματούχος που παραμένει στα πράγματα, προέβη σε μια απαράδεκτη ενέργεια – επίδειξη πρωτοφανούς δουλικότητας στον χειρισμό της υπόθεσης). Μίας δοκιμής από σταθερή εξέδρα στο έδαφος και μιας εναέριας από drone τύπου SRS-1A Sarisa. Τότε ήταν που η SAS Technology στράφηκε στο εξωτερικό, αναζητώντας συνεργασίες. Μία διαδικασία που κατέληξε στη συμφωνία με τη Thales Belgium. Διότι… εκεί έξω άλλα εξετάζουν.
Αξιοποιώντας στο μέγιστο τα χαρακτηριστικά και την ισχύ πυρός μίας ρουκέτας
Οι κατευθυνόμενες ρουκέτες είναι ένα σχετικά νέο είδος όπλου που έχει γνωρίσει τεράστια αποδοχή και διάδοση τα τελευταία δέκα χρόνια. Για πολλούς λόγους. Ένας είναι ότι η κλασσική ρουκέτα των 2,75 ιντσών (70 χιλιοστών) είναι ευρύτατα διαδεδομένη στις τάξεις των ενόπλων δυνάμεων των χωρών-μελών του ΝΑΤΟ. Η βασική “πρώτη ύλη” επομένως, είναι διαθέσιμη και με χαμηλό κόστος μάλιστα.
Κατά το πρότυπο της APKWS, η προσαρμογή σε αυτό το όπλο κεφαλής αναζήτησης ακτινοβολίας λέιζερ (LGR – Laser Guided Rocket), ή κεφαλής αναζήτησης υπερύθρων κατά το πρότυπο της K-LOGIR της Νότιας Κορέας, το έχουν μετατρέψει σε χαμηλού κόστους πύραυλο προσβολής στόχων, υψηλής ακρίβειας.
Κατά συνέπεια η επιμονή της SAS Technology στην αξιοποίηση της ρουκέτας των 70 χιλιοστών, βασίστηκε στην ιδιαίτερα υψηλή σχέση κόστους-απόδοσης που παρουσιάζει η νέα καθοδηγούμενη μορφή της. Η ενσωμάτωση αισθητήρων υπέρυθρης καθοδήγησης και κατεύθυνσης λέιζερ, έγινε δυνατή σε ρουκέτες διαμέτρου 70 μόλις χιλιοστών, χάρη στην αλματώδη ανάπτυξη της τεχνολογίας των ηλεκτροοπτικών και την κατά συνέπεια ευρύτατη χρήση τους σε στρατιωτικές και πολιτικές εφαρμογές.
Που καταλήγουν όλα αυτά… Οι επιλογές των ανθρώπων της SAS Technology είναι μέχρι στιγμής απόλυτα στοχευμένες και μελετημένες. Δεν είναι μόνο το ότι η συγκεκριμένη εταιρεία σχεδιάζει και κατασκευάζει μία μεγάλη γκάμα drones με πολύ μεγάλα περιθώρια αξιοποίησης σε σειρά εφαρμογών. Είναι και ο τρόπος σκέψης, η ευρύτερη φιλοσοφία στην εκμετάλλευση υλικών και συστημάτων για την “παραγωγή” του επιθυμητού αποτελέσματος.
Πέρα από την αξιοποίηση της κλασσικής ρουκέτας των 70 χιλιοστών, μέσω της εκτόξευσής της από σωλήνα φερόμενο από drone, οι άνθρωποι της SAS Technology είχαν την ευφυή ιδέα να αυξήσουν την ακτίνα των εφτά τουλάχιστον χιλιομέτρων του όπλου αυτού (η ακτίνα για επίγεια εκτοξευόμενη Hydra 70 κυμαίνεται από 4-8 χιλιόμετρα και για εναέρια εκτοξευόμενη από 8-11, ανάλογα με την ταχύτητα και το ύψος της πλατφόρμας που τη φέρει), τοποθετώντας το σε φορέα εξοπλισμένο με πτέρυγες.
Ο ανεμοπορών αυτός φορέας που μπορεί να λειτουργήσει και ως περιφερόμενο πυρομαχικό με την προσθήκη ενός μικρού ηλεκτροκινητήρα στο ουραίο τμήμα του, μπορεί να μεταφερθεί από πολυκόπτερα drone, αλλά και UAV σε μεγαλύτερους αριθμούς. Χωρίς τον κινητήρα, ο φορέας “Αιχμή” ΑΗΜ-1Χ έχει βαθμό κατολίσθησης 1/15 περίπου. Δηλαδή για κάθε 1000 μέτρα ύψους που κατολισθαίνει ανεμοπορώντας, διανύει οριζόντια απόσταση 15 χιλιομέτρων.
Αυτό με τη σειρά του σημαίνει ότι αν αφεθεί από ύψος δύο χιλιομέτρων (6500 ποδών), θα διανύσει απόσταση 30 χιλιομέτρων περίπου στο οριζόντιο επίπεδο. Αν σε αυτή την απόσταση προστεθεί και η ακτίνα της ρουκέτας που ανέρχεται σε 7-8 χιλιόμετρα, η συνολική απόσταση προσβολής επίγειων στόχων προσεγγίζει τα 40 χιλιόμετρα! Ο φορέας “Αιχμή” ΑΗΜ-1Χ που πρωτοπαρουσιάστηκε στην πρόσφατη DEFEA, μπορεί όπως προαναφέρθηκε και ως περιφερόμενο πυρομαχικό να καλύψει απόσταση 45 χιλιομέτρων.
Υπολογίζοντας και την απόσταση κατολίσθησης μετά το σβήσιμο του κινητήρα του, η οποία καθορίζεται από το ύψος πλεύσης, η ακτίνα του ΑΗΜ-1Χ υπό διαμόρφωση περιφερόμενου πυρομαχικού μπορεί να υπερβεί τα 70 χιλιόμετρα από το σημείο της άφεσής του! Αντιλαμβάνεται εύκολα επομένως κανείς από τα παραπάνω στοιχεία σε ποια απόσταση και με ποια περιθώρια επιτυχίας μπορεί να πλήξει στόχους μία μονάδα επιπέδου Λόχου, εξοπλισμένη με ένα ή δύο πολυκόπτερα drone τύπου SRS-1 και αριθμό φορέων “Αιχμή”.
Στην περίπτωση των κατευθυνόμενων μέσω λέιζερ ρουκετών (LGR) των 70 χιλιοστών, η κατάδειξη των στόχων μπορεί να γίνει είτε από προωθημένους παρατηρητές (JTAC – Joint Terminal Attack Controllers), είτε από το ίδιο το UAV που φέρει τους φορείς “Αιχμή”, είτε ακόμα και από μαχητικά αεροσκάφη που πετούν σε μεγαλύτερα ύψη και αποστάσεις! Για τις μη κατευθυνόμενες ρουκέτες η στοχοποίηση γίνεται από τον χειριστή του ΑΗΜ-1Χ μέσω ραδιοζεύξης.
Ο φορέας επίσης είναι εξοπλισμένος με αυτόνομη μονάδα αυτόματου πιλότου προκειμένου να προγραμματίζεται να ακολουθεί συγκεκριμένες διαδρομές (pattern) και να βυθίζει προς το στόχο υπό συγκεκριμένη γωνία. Τέλος, η σειρά πολυκοπτέρων SRS-1 της SAS Technology μπορεί να εξοπλιστεί (φορτωθεί) με δύο ή τέσσερις σωλήνες εκτόξευσης ρουκετών RPG-18 ή RPG-26, λειτουργώντας έτσι σε αντιαποβατικό ρόλο, ή εναντίον τεθωρακισμένων οχημάτων από μικρές αποστάσεις.
Κρίσιμα συμπεράσματα…
Όλα τα παραπάνω περιγράφουν τη διαμόρφωση μίας νέας πραγματικότητας στο σύγχρονο πεδίο επιχειρήσεων. Μίας πραγματικότητας που οι ελληνικές πολιτικές και κυρίως οι στρατιωτικές ηγεσίες απλά δεν μπορούν να συνεχίσουν να αγνοούν επιδεικτικά. Οι εποχές των πανάκριβων επιθετικών ελικοπτέρων, ακόμα και των ελικοπτέρων επιθετικής αναγνώρισης έχουν παρέλθει οριστικά και αμετάκλητα. Εάν ένα Apache ή ένα Kiowa, επί παραδείγματι, για να βρισκόμαστε και κοντά στην ελληνική πραγματικότητα, δεν έχουν τη δυνατότητα αξιοποίησης stand-off όπλων όπως το Spike NLOS ή το ευρωπαϊκό AKERON LP, είναι πλέον εύκολοι στόχοι.
H εμπλοκή τους σε μικρό ύψος και με σχετικά χαμηλές ταχύτητες πάνω ή γύρω από το πεδίο επιχειρήσεων είναι πλέον απαγορευτική. Υπό αυτή την έννοια είναι για τα σημερινά δεδομένα εύκολοι στόχοι και αυτό είναι κάτι που αποδείχθηκε και αποδεικνύεται καθημερινά στην Ουκρανία. Και μάλιστα στόχοι που δύσκολα μπορούν να αναπληρωθούν, χωρίς να γίνεται καν λόγος για τα πληρώματα… Σημειώστε ότι οι Ουκρανικές δυνάμεις καθημερινά σχεδόν χάνουν περί τα 300 drone στις επιχειρήσεις!
Υπό αυτά τα νέα δεδομένα συνεπώς απαιτείται άμεσος εξοπλισμός των μονάδων του Πεζικού επιπέδου Λόχου με τέτοια συστήματα, ενώ το ίδιο χρήσιμα φυσικά είναι και για τις αντίστοιχες μονάδες Πυροβολικού και Τεθωρακισμένων. Το κόστος της αγοράς τους είναι πολύ χαμηλό επιτρέποντας την προμήθειά τους σε μεγάλους αριθμούς, ενώ το ίδιο ισχύει και για την υποστήριξή τους. Κατά συνέπεια, αναπληρώνονται πολύ εύκολα και άμεσα, παρέχοντας πολύτιμες και κρίσιμες υπηρεσίες.
Εδώ και μία τουλάχιστον πενταετία αποτελεί ευρεία και ομόφωνη διαπίστωση το γεγονός ότι η Ελλάδα έχει μείνει δεκαετίες πίσω σε σχέση με την Τουρκία στο χώρο των μη επανδρωμένων αεροσκαφών και συστημάτων. Η πρόσφατη DEFEA αποκάλυψε ότι οι δυνατότητες για την άμεση κάλυψη αυτής της υστέρησης υπάρχουν και μάλιστα σε πολύ μεγάλο βαθμό. Δεν μένει παρά η απόφαση.
Θα συνεχίσει η Ελλάδα να είναι ο κλασσικός “πελάτης” που δαπανά δισεκατομμύρια σε πλατφόρμες που τελικά δεν έχει την οικονομική δυνατότητα να αξιοποιήσει κι απλά απαξιώνει, πετώντας “στο πηγάδι” το υστέρημα του Έλληνα φορολογούμενου, ή θα αποφασίσει να συγκροτήσει πραγματική άμυνα και αμυντική βιομηχανία που θα λειτουργεί ως αληθινός μοχλός ανάπτυξης της οικονομίας της;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου