FILE PHOTO: Η απάντηση στο ελληνικό αίτημα για τα 20+20 F-35 τοποθετεί την χώρα μας στο κλειστό club των χωρών- χρηστών του stealth μαχητικού. Photo: Lockheed Martin
ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΙΔΕΡΗ, HELLAS JOURNAL – Αθήνα
Το κείμενο της πολυπόθητης, για την κυβέρνηση LOA, δημοσιεύθηκε επίσημα από τους Αμερικανούς, ενώ την Δευτέρα, θα γίνει επισημοποίηση και στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας.
Όπως κύλησε παράλληλα το ελληνικό αίτημα για τα F-35 μαζί με εκείνο για τα τουρκικά F-16, με τον ίδιο τρόπο έγινε και η δημοσιοποίηση των δυο επίσημων απαντήσεων των Ηνωμένων Πολιτειών σε Αθήνα και Άγκυρα.
Από τη μια πλευρά διαβάζοντας την λίστα της επίσημης απάντησης προς την Τουρκία αντιλαμβάνεται ο καθένας ότι πέραν των kit για την αναβάθμιση των αεροσκαφών, τα 40 καινούρια viper κι όλα εκείνα που τα συνοδεύουν, υπάρχει και πληθώρα άλλων αντικειμένων που φανερώνουν τη σημερινή ένδεια της TuAF.
Επιπλέον όμως έχει κι ένα «κατεβατό» οπλισμού κι όποιος αεροπόρος τον διάβασε, σχολίασε ότι «αυτό λέγεται προετοιμασία ισχυρής αεροπορίας για οτιδήποτε».
Στον αντίποδα η απάντηση στο ελληνικό αίτημα για τα 20+20 F-35 ναι μεν τοποθετεί την χώρα μας στο κλειστό club των χωρών- χρηστών του stealth μαχητικού, πλην όμως απουσιάζει η λίστα των όπλων.
Σε προηγούμενα ρεπορτάζ έχουμε αναπτύξει τι σημαίνει ο συνδυασμός F-16 Viper, Rafale F3R και F-35, στα έμπειρα χέρια των ιπταμένων της πολεμικής αεροπορίας.
Ανώτατες στρατιωτικές πηγές λίγο νωρίτερα, έλεγαν στην Hellasjournal, ότι η πολεμική αεροπορία αναμένει σε περίπου δυο μήνες από σήμερα την επίσημη απάντηση για το ποια όπλα αποδεσμεύουν οι Αμερικανοί, από εκείνα που είχαν ζητηθεί τουλάχιστον τρεις φορές ως τώρα τα τελευταία 4 χρόνια. Και αυτή η λίστα αφορά τα μαχητικά F-16 Viper.
Αν μέσα σε αυτή θα συμπεριληφθούν και τα όπλα των F-35 είναι κάτι άγνωστο. Όμως οι ίδιες πηγές δήλωσαν σχεδόν με βεβαιότητα ότι οι συνομιλίες που είχαν γίνει με την αμερικανική πλευρά, είχαν δείξει ότι δεν θα υπήρχε κανένα πρόβλημα για τον οπλικό φόρτο των αεροσκαφών 5ης γενιάς.
Μένει να φανεί αν οι συνομιλίες και οι διαπραγματεύσεις που ξεκίνησαν περίπου πριν από 1,5 χρόνο με την αμερικανική πλευρά θ’ αποτυπωθούν στις αποφάσεις για τα όπλα που θα φέρουν τα ελληνικά F-35…
Με αφορμή την ενίσχυση της TuAF με τον αμιγώς ομογενοποιημένο στόλο δεν μπορούμε να μην θίξουμε τα διαχρονικά κακώς κείμενα της πολεμικής αεροπορίας, τα οποία δεν είναι λίγα, παρά το γεγονός ότι στην παρούσα στιγμή διαθέτει ιδιαίτερα υψηλή διαθεσιμότητα στα μαχητικά αεροσκάφη.
Η απουσία δικτυοκεντρικής κουλτούρας
Αν ανατρέξουμε στην πιο πρόσφατη αγορά, πριν τα Rafale, εκείνη έγινε το 2009 όταν το ελληνικό κράτος αγόρασε τα F-16 Block 52 Advanced, με πολύ περιορισμένα όπλα, μικρό αριθμό JDAM & JSOW και στη συνέχεια ήρθε η προμήθεια της GBU-50.
Ο συγκεκριμένος τύπος αγοράστηκε χωρίς ατρακτίδια, ενώ η εμβέλεια της GBU-50 είναι τριπλάσια από την απόσταση που μπορεί ο ιπτάμενος να χρησιμοποιήσει το μουσειακό Lantirn.
Σοβαρές αγορές, όπως οι συλλογές Spice, έως τώρα αγνοήθηκαν παρά τις πιέσεις του αεροπορικού επιτελείου. Και τώρα που η απόφαση ελήφθη και προχώρησε, ήρθε ο πόλεμος στη Μ. Ανατολή, με ότι σημαίνει αυτό για τον χρόνο της προμήθειας, αφού οι Ισραηλινές εταιρείες ότι παράγουν το αποδίδουν στις IDF.
Αυτό σημαίνει με άλλα λόγιο ότι επί μια 15ετία, έγινε μια αγορά από το υστέρημα του ελληνικού λαού και αυτά τα αεροσκάφη δεν υποστηρίχθηκαν με τον ενδεδειγμένο τρόπο ώστε ν’ αποδώσουν τα δέοντα σε περίπτωση που απαιτείτο.
Το ίδιο μαρτυρά και η «γαλλική σχολή» καθώς η αεροπορία βάδισε στο ίδιο μοτίβο. Τα Mirage 2000-5 βλέπουμε ότι είναι αεροσκάφη που ενώ ο προηγούμενος τύπος μπορούσε να υποστηρίξει τους πυραύλους Exocet, τα dash5 δεν φέρουν τη δυνατότητα αυτή, ενώ το Link 16 συνεχίζει ν’ αγνοείται.
Οι αριθμοί που δεν βγαίνουν…
Ο ολιστικός τρόπος σχεδίασης της τουρκικής πολεμικής αεροπορίας δείχνει ότι διαφέρει σημαντικά κι αυτό αναδεικνύεται μέσα από την επίσημη απάντηση των Αμερικανών, διότι αποδεσμεύουν πολλά απ’ όσα ζήτησε η Άγκυρα.
Η εισαγωγή στο πραγματικό πρόβλημα, στο σύγχρονο θέατρο επιχειρήσεων, είναι η δυνατότητα δικτυοκεντρικών επιχειρήσεων…
Στην παρούσα στιγμή τα φώτα της δημοσιότητας εστιάζουν στα νέα Viper της Τουρκίας και δεν αναδεικνύεται η συνολική δυνατότητα δικτυοκεντρικών επιχειρήσεων.
Στην Τουρκία υπάρχουν, με τα τεχνικά προβλήματα που έχουν, 195 F-16 Block 52 Advanced . Αυτά είναι που και σήμερα απασχολούν την πολεμική αεροπορία κι όχι τα F-16 Viper, ίσως ύστερα από ορισμένα χρόνια.
Διότι ναι μεν εμείς θα έχουμε 83 F-16 Viper+24 Rafale F3R, αεροσκάφη με ραντάρ AESA, όμως την ίδια στιγμή ακριβώς απέναντι υπάρχουν περίπου 200 μαχητικά με δικτυοκεντρικές δυνατότητες, που σημαίνει πως σε τυχόν επεισόδιο, εάν προσέξουν μπορεί να μην μας καταρρίψουν, αλλά δεν θα καταρριφθούν, διότι θα χουν εικόνα από το Link 16.
Όταν η γείτονα παραλάβει και τα 40 καινούρια F-16 Viper, θα χει περίπου 235 αεροσκάφη ικανά να επιχειρήσουν δικτυοκεντρικά. Τα 120 θα είναι ομοιογενής στόλος Viper και τα υπόλοιπα θα είναι Advanced που ουδείς ξεχνά την σημασία τους στην πολεμική αεροπορία.
Εμείς ως Ελλάδα πόσα θα έχουμε; Τα 83 Viper και τα 24 Rafale; Αυτός είναι και ο λόγος που το αεροπορικό επιτελείο βρίσκεται στο σημείο της αναγκαίας πειθούς για την αναβάθμιση των 38 F-16 Block 50 στο επίπεδο Viper, ενώ οι σκέψεις για τα Block 30 δεν έχουν εγκαταλειφθεί.
Τα μελλοντικά νούμερα ΔΕΝ βγαίνουν αν δεν τοποθετηθούν στις δικτυοκεντρικές δυνατότητες και τα υπόλοιπα αεροσκάφη, ακόμη και με την προσθήκη των game changer 20 F-35, τα δεδομένα είναι συγκεκριμένα, ιδίως από την στιγμή που το casus belli δεν πρόκειται να σβηστεί από τον χάρτη του Αρχιπελάγους.
Πολλοί στην πολεμική αεροπορία δείχνουν τα Βελγικά F-16MLU (Block 25) όπου από το 2005, δίχως να έχουν προχωρήσει σε αλλαγή ραντάρ, τοποθέτησαν Link 16, κερδίζοντας την δυνατότητα εξαπόλυσης έξυπνων όπλων, ενώ στην Ελλάδα και την 330 Μοίρα έχουμε τα Block 30 μόνο για air to air, επειδή γνωρίζουν τα «γεράκια» από καλή αναχαίτιση…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου