Το νέο «ξέσπασμα» του Ερντογάν κατά των… εχθρών που «πέταξε στη θάλασσα», επαναλαμβάνοντας ανερυθρίαστα μιλώντας σε προεκλογική συγκέντρωση στη Σμύρνη, εν όψει δημοτικών εκλογών, δεν εκπλήσσει κανέναν. Το «έπεσα από τα σύννεφα» μπορεί να απαγορεύεται για αναλυτές με τον στοιχειώδη αυτοσεβασμό.
Ταυτόχρονα όμως, εκπλήσσει δυσάρεστα η ταχύτητα με την οποία σπεύδουν εγχώριοι «διπλωματικοί κύκλοι» να δικαιολογήσουν τον κατά φαντασία σουλτάνο, αποδίδοντας τις «ρητορικές εξάρσεις» σε προεκλογικές σκοπιμότητες και τις κατηγορίες της αντιπολίτευσης, ότι πήρε… πολύ λιγότερα από την Ελλάδα που εξασφάλισε τα F-35.
Αυτό δεν σημαίνει ότι η ερμηνεία είναι ολοκληρωτικά λανθασμένη. Παντού υπάρχουν οι εσωτερική πολιτική σκοπιμότητα. Αποδεικνύει όμως το επίπεδο της ανοχής που έχουν αναπτύξει οι δυτικές δημοκρατίες απέναντι στον συγκεκριμένο ηγέτη, ενώ ταυτόχρονα, σπεύδουν σε κάθε ευκαιρία να στολίσουν ακόμα και με πρόστυχα κοσμητικά επίθετα τον ηγέτη της Ρωσικής Ομοσπονδίας, Βλαντίμιρ Πούτιν, εκπρόσωπο άλλου ένα δεσποτικού καθεστώτος, πάντα φυσικά με το μέτρο που έχει υιοθετηθεί στον δυτικό κόσμο.
Ακόμα και στην Ελλάδα παρουσιάζεται το φαινόμεν,… ορκισμένοι εχθροί του Πούτιν να είναι κρυφοί θαυμαστές του Ερντογάν και να προωθούν τις σχέσεις με το καθεστώς του. Κι αν αυτό είναι προϊόν κυνικής θεώρησης – οπτικής του ελληνικού εθνικού συμφέροντος, αναρωτιέται κανείς, ποιο εθνικό συμφέρον εξυπηρετείται από την άκριτη αντιγραφή αυτού που θεωρείται εθνικό συμφέρον των ΗΠΑ, από την παρούσα κυβερνητική ελίτ των Δημοκρατικών. Προφανώς και έναν ηγέτη θα πρέπει να το κρίνει κανείς με βάση τις αρχές και αξίες που υιοθετεί. Ουδείς αντιλέγει…
Αρκεί όμως την ίδια συνταγή να την εφαρμόζει παντού με τον ίδιο τρόπο. Διότι στην περίπτωση της Τουρκίας, τη θέση των αρχών και των αξιών τις καταλαμβάνουν οι γεωπολιτικοί υπολογισμοί, ενώ στην περίπτωση της Ρωσίας, οι γεωπολιτικές σκοπιμότητες οδηγούν στην υποκριτική χρησιμοποίηση της ηθικής. Απέναντι στη Ρωσία επιχειρείται παντός είδους αποκλεισμός, που φθάνει μέχρι την -βολική για πολλούς- επανεμφάνιση του Ψυχρού Πολέμου. Στην περίπτωση της Τουρκίας, αντίθετα, εξαντλείται κάθε επιείκεια, καταπατώντας κάθε έννοια αρχών και αξιών.
Ο Ερντογάν λοιπόν, γράφοντας στα παλαιότερα των υποδημάτων του τις εξελίξεις στις ΗΠΑ με την αποδέσμευση της παραγγελίας 40 νέων μαχητικών αεροσκαφών F-16 και την εξασφάλιση 79 συλλογών για την αναβάθμιση ισάριθμων αεροσκαφών του τύπου στο τουρκικό οπλοστάσιο, στην κορυφαία έκδοση F-16 Block 70, επανήλθε στη γνωστή εμπρηστική ρητορική. Είπε από τη Σμύρνη, ότι «ο αγώνας μας δεν τελείωσε ρίχνοντας τον εχθρό στη θάλασσα στη Σμύρνη», αναφερόμενος για μια ακόμα φορά στη μικρασιατική καταστροφή!
«Οι περιοχές του Μαρμαρά και του Αιγαίου είναι οι περιοχές που φυτεύτηκαν τα πρώτα θεμέλια της χιλιόχρονης ιστορίας μας» συμπλήρωσε ο Ερντογάν, κάνοντας τα πάντα για να πείσει το διεθνές ακροατήριο, ότι ο επεκτατικός πόλεμος και οι κατακτήσεις που έφεραν τους Τούρκους από τις στέπες της Μογγολίας και τις κεντρικής Ασίας στη Μεσόγειο, δεν έχει ακόμα ολοκληρωθεί. Το χειρότερο όλων είναι όμως, ότι ο πυρήνας αυτής της κοσμοθεωρίας είναι απόλυτα φασιστικός, αντιμετωπίζοντας τους Τούρκους ως ένα ανώτερο είδος ανθρώπου, αντιγράφοντας την πρακτική του Αδόλφου Χίτλερ, ο οποίος αιματοκύλησε την ανθρωπότητα.
Ο Ερνοτγάν μοιάζει να θωρεί ότι κινείται με λογική αντίστοιχης των Σταυροφοριών, για λογαριασμό της Ημισελήνου, θεωρώντας ότι ο τελικός στόχος δεν έχει ακόμα επιτευχθεί. Γι’ αυτό ο ιδεοληπτικός και αγράμματος ισλαμιστής, πιέζει σε όλα τα μέτωπα με όλους τους τρόπους, στο όριο. Οι Τούρκοι κατέλαβαν έναν γεωγραφικό χώρο υψηλής γεωστρατηγικής σημασίας, εγκαταστάθηκαν και επιδιώκουν περαιτέρω επέκταση γεωγραφικά. Και στην πορεία, κοροϊδεύει τους… άπιστους εχθρούς. Ο δυτικός κόσμος τον κατευνάζει, θεωρώντας ότι δεν κινδυνεύει. Η ιστορία όμως ενίοτε επαναλαμβάνεται σαν φάρσα.
Η Τουρκία δεν απομονώνεται ό,τι και να κάνει. Πέραν των ακόμα πιο καταθλιπτικών επιδόσεων του καθεστώτος του στο εσωτερικό στο πεδίο των ατομικών ελευθεριών και γενικότερα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων όσων τολμούν να διαφωνούν κι στις διεθνείς σχέσεις της χώρας του ακολουθεί παρόμοια αντιδυτική στάση, απολαμβάνοντας ασυλίας και μόνο έμμεσα του ασκείται πίεση στην προσπάθεια να τον επαναφέρουν στο μαντρί. Οι περιπτώσεις της Χαμάς και του Ιράν, προσφέρονται για να αναδείξουν την υποκρισία της δυτικής πολιτικής απέναντι στα καθεστώτα Ερντογάν και Πούτιν.
Κι αυτά, χωρίς καν να ασχοληθεί κανείς με την εκβιαστική τακτική αναφορικά με την είσοδο Φινλανδίας και Σουηδίας στο ΝΑΤΟ. Εδώ, προς το παρόν είναι κερδισμένος, αφού αποδεσμεύτηκαν τα F-16 Block 70. Η εξεύρεση “λύσης” αποδεικνύει για μια ακόμη φορά, ότι η Δύση δεν ασχολείται με τίποτε άλλο παρά μόνο με τη Ρωσία. Οι κρατούντες στις ΗΠΑ έχουν τη δική τους ατζέντα, την οποία προωθούν με κάθε τρόπο, με αποτέλεσμα να μην αξιολογούν σωστά την τουρκική στάση.
Πιο πρόσφατο επεισόδιο η υποστήριξη της παλαιστινιακής ισλαμιστικής οργάνωσης Χαμάς στη Γάζα, που ευθύνεται για το ξέσπασμα της σφαγής στη Γάζα, με την καταδρομική επιχείρηση σε ισραηλινό έδαφος και τη αδιάκριτη σφαγή πολιτών κάθε ηλικίας και φύλου. Ενώ στον δυτικό κόσμο υφίσταται γενική συναίνεση καταδίκης της Χαμάς, την οποία έχουν μάλιστα χαρακτηρίσει «τρομοκρατική οργάνωση», πολλές χώρες αποφεύγουν ακόμα και να επικρίνουν με την πρέπουσα δριμύτητα το καθεστώς Ερντογάν, παρότι δεν αρνήθηκε απλά να καταδικάσει την ενέργεια, αλλά φιλοξενούσε και εμμέσως συνέβαλλε στην οργάνωση της επιχείρησης.
Ο ίδιος ηγέτης συνεργάζεται με το καθεστώς των μουλάδων της Τεχεράνης, που επίσης θεωρούνται κόκκινο πανί στη Δύση. Κι εκεί τα αντανακλαστικά είναι πολύ διαφορετικά, ιδίως στην περίπτωση των ΗΠΑ. Ενώ αναλαμβάνουν στρατιωτική πρωτοβουλία αντιμετώπισης των υποστηριζόμενων από τους Ιρανούς, ανταρτών Χούθι της Υεμένης που έχουν προκαλέσει τεράστια προβλήματα στη διεθνή οικονομία μέσω του αποκλεισμού της θαλάσσιας εμπορικής οδού που οδηγεί από την Ασία στη Μεσόγειο μέσω της Διώρυγας του Σουέζ, αλλά πληροφορίες τους φέρουν να αποσύρονται από κουρδικές περιοχές. Ανέχονται τον Ερντογάν να υποστηρίζει ότι η Χαμάς διεξάγει εθνικοαπελευθερωτικό πόλεμο από τους Ισραηλινούς, ενώ οι Κούρδοι που δεν υποτάσσονται στο τουρκικό καθεστώς και σφάζονται καθημερινά από τις τουρκικές δυνάμεις σε τέσσερις διαφορετικές χώρες (Τουρκία, Συρία, Ιράκ και Ιράν), δεν χαρακτηρίζονται και δεν αντιμετωπίζονται με τον ίδιο τρόπο.
Κι αν τα γεωπολιτικά συμφέροντα και ο κυνισμός της διεθνούς πολιτικής επιτρέπει αυτή την εξόφθαλμη δυτική ασυνέπεια στη βάση των γεωπολιτικών συμφερόντων, αναρωτιέται κανείς πως ακριβώς σκέπτονται για το ελληνικό εθνικό συμφέρον, οι ετερόφωτοι αναλυτές των Αθηνών που παπαγαλίζουν συστηματικά όσα υποστηρίζει η δυτική ρητορική που περιθάλπει το καθεστώς Ερντογάν. Η Δύση αυτοεξευτελίζεται αναζητώντας δικαιολογίες να πείσει τον εαυτό της κυρίως, όπως ο απατημένος αλλά ψυχολογικά εξαρτημένος σύζυγος. Στο τέλος, αυτή η έλλειψη αυτοσεβασμού που βαφτίζεται γεωπολιτικό συμφέρον, οδηγεί στο να κάνουν στην Τουρκία τα χατίρια για να μην την χάσουν οριστικά…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου