Αν και μια πλήρους κλίμακας εισβολή στον Λίβανο είναι απίθανη, τις επόμενες εβδομάδες το Ισραήλ θα εξετάσει κλιμακούμενα μέτρα κατά της Χεζμπολάχ (στο εσωτερικό του Λιβάνου), διακινδυνεύοντας για το Ισραήλ έναν πολυμέτωπο και μακροχρόνιο πόλεμο.
Καθώς κλιμακώνονται τα αντίποινα και για τις δύο πλευρές, στα σύνορα Ισραήλ-Λιβάνου, Ισραηλινοί πολιτικοί απειλούν με εκτεταμένη στρατιωτική δράση κατά της Χεζμπολάχ. Στην πιο πρόσφατη σκληρή δήλωση από Ισραηλινούς αξιωματούχους, ο αρχηγός των Ισραηλινών Αμυντικών Δυνάμεων, αντιστράτηγος Herzi Halevi, στις 10 Ιανουαρίου δήλωσε στα ισραηλινά στρατεύματα ότι η κυβέρνηση θα τα τοποθετήσει στις απαραίτητες θέσεις για να διασφαλίσει τα βόρεια σύνορα.
Το ισραηλινό υπ. Υγείας προειδοποίησε, επίσης, τα νοσοκομεία στο Βόρειο Ισραήλ να είναι έτοιμα να δεχθούν μαζικές απώλειες και να σχεδιάσουν πιθανές διαταραχές στον ιατρικό εφοδιασμό σε περίπτωση μεγάλης κλίμακας επίθεσης της Χεζμπολάχ. Τα σχόλια και οι προειδοποιήσεις έρχονται μετά τη στοχοποίηση από το Ισραήλ υψηλόβαθμων στρατιωτικών ηγετών της Χεζμπολάχ στον Λίβανο και τη Χεζμπολάχ να ανταποδίδει προσπαθώντας να πλήξει στρατηγικούς στρατιωτικούς στόχους του Ισραήλ. Τα περιστατικά αυτά εντάσσονται σε ένα ευρύτερο μοτίβο σταθερής κλιμάκωσης μεταξύ των δύο πλευρών.
Η ΤΡΕΧΟΥΣΑ στρατιωτική στρατηγική του Ισραήλ πιέζει τη Χεζμπολάχ να αποσυρθεί από τα σύνορα. Η στρατηγική αυτή βασίζεται στην κλιμάκωση επιθέσεων κατά των ηγετών της Χεζμπολάχ και της δολοφονίας ηγετών της Χαμάς στο εσωτερικό του Λιβάνου, χωρίς μεγάλες ισραηλινές χερσαίες επιχειρήσεις. Αυτή η στρατηγική απαιτεί λιγότερους στρατιωτικούς πόρους και επιτρέπει στα βόρεια σύνορα να παραμείνουν σε μεγάλο βαθμό στελεχωμένα από εφέδρους, καθώς οι μονάδες μάχης πρώτης γραμμής συνεχίζουν τις επιχειρήσεις στη Λωρίδα της Γάζας.
Σηματοδοτεί, επίσης, το συνεχές ενδιαφέρον του Ισραήλ για ένα πολιτικό αποτέλεσμα που θα προβλέπει την εφαρμογή της απόφασης 1701 του ΟΗΕ και την αποχώρηση των δυνάμεων της Χεζμπολάχ από τον Νότιο Λίβανο. Ομως, η στρατηγική αυτή δημιουργεί νέα πολιτικά κίνητρα για τη Χαμάς και τη Χεζμπολάχ να προβούν σε αντίποινα κατά του Ισραήλ. Και αυτά τα αντίποινα με τη σειρά τους ενισχύουν τη στρατηγική επιταγή του Ισραήλ να σπρώξει τους μαχητές πιο μακριά από τα σύνορα για να μειώσει την αποτελεσματικότητα των επιθέσεων των αντιπάλων του.
ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ που η τρέχουσα στρατιωτική στρατηγική του Ισραήλ αποτύχει να δημιουργήσει μια βιώσιμη ουδέτερη ζώνη, είναι πιθανό να κάνει μεγαλύτερες επιθέσεις εναντίον των στρατιωτικών υποδομών της Χεζμπολάχ για να αυξήσει την πίεση στη μαχητική ομάδα, συμπεριλαμβανομένης της χρήσης συνεχών χερσαίων επιδρομών και χτυπημάτων πέραν της νότιας συνοριακής ζώνης.
Αυτό το σενάριο κλιμάκωσης πιθανότατα θα περιλαμβάνει περισσότερο πυροβολικό, άρματα μάχης και αεροπορική ισχύ κατά οχυρωμένων θέσεων της Χεζμπολάχ με το ενδεχόμενο βραχυπρόθεσμων περιορισμένων επιδρομών από δυνάμεις ειδικών επιχειρήσεων, αλλά όχι αποστολή μαζικών στρατευμάτων εντός του λιβανέζικου εδάφους. Ο στόχος αυτής της κλιμάκωσης θα ήταν και πάλι να σηματοδοτήσει στη Χεζμπολάχ και τον Λίβανο ότι το Ισραήλ προετοιμάζεται για χερσαίες επιδρομές μεγαλύτερης κλίμακας που θα μπορούσαν να αναζωπυρώσουν έναν πλήρη πόλεμο. Η εκστρατεία αυτή θα μπορούσε να ξεκινήσει ακόμη και πριν ο ισραηλινός στρατός τερματίσει τις επιχειρήσεις στη Γάζα και οι μονάδες μάχης πρώτης γραμμής επιστρέψουν στον Βορρά, καθώς θα βασιζόταν στην ισραηλινή Αεροπορία και στις ταξιαρχίες εφέδρων που έχουν ήδη αναπτυχθεί στην περιοχή.
ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ που αυτές οι πιο εκτεταμένες επιθέσεις αποτύχουν, το Ισραήλ θα χρησιμοποιήσει χερσαίες επιδρομές στον Νότιο Λίβανο. Είναι, ωστόσο, συγκρατημένο να επιλέξει μια εισβολή πλήρους κλίμακας εν μέρει επειδή η κατοχή της Γάζας σημαίνει ότι οι πόροι του θα ήταν περιορισμένοι – επομένως, δεν επιθυμεί να καταλάβει και να κρατήσει μόνιμα εδάφη στον Λίβανο, όπως έκανε από το 1982 έως το 2000. Αλλά μπορεί να δείξει ότι μια τέτοια επιλογή υπάρχει, πραγματοποιώντας περιορισμένες χερσαίες εισβολές στον Νότιο Λίβανο και με ταξιαρχίες πρώτης γραμμής που θα μπορούσαν να καταλάβουν και να κρατήσουν προσωρινά τα εδάφη.
Οι επιχειρήσεις αυτές θα επικεντρώνονταν στην εκκαθάριση και την κατοχή εδαφών, την καταστροφή των υποδομών της Χεζμπολάχ και την πρόκληση όσο το δυνατόν μεγαλύτερης ζημιάς στις στρατιωτικές δυνατότητες και τους μαχητές της πριν αποσυρθούν από την περιοχή – μια εκστρατεία που θα μπορούσε να διαρκέσει μήνες. Αυτή η στρατηγική θα συνδυαζόταν, επίσης, πιθανώς με μια κλιμακούμενη αεροπορική εκστρατεία σε ολόκληρο τον Λίβανο, η οποία θα μπορούσε να περιλαμβάνει μεγάλα πλήγματα στην καρδιά της Χεζμπολάχ στην κοιλάδα Μπεκάα και τη Βηρυτό.
Αυτή η στρατηγική, ωστόσο, μπορεί να αναδιαμορφώσει και πάλι τα πολιτικά κίνητρα της Χεζμπολάχ για αντίποινα, προετοιμαζόμενη για μακροχρόνια σύγκρουση, ειδικά αν οι ισραηλινές χερσαίες επιδρομές κάνουν τους πολίτες και τους πολιτικούς του Λιβάνου να συσπειρωθούν στην υποστήριξη της Χεζμπολάχ, όπως έκαναν το 2006. Σε αυτήν την περίπτωση, το Ισραήλ θα μπορούσε να εγκλωβιστεί σε έναν παρατεταμένο συνοριακό πόλεμο με τη Χεζμπολάχ, στον οποίο ο δρόμος προς την αποκλιμάκωση περιορίζεται από τις πολιτικές επιταγές και των δύο πλευρών.
ΤΟ ΙΣΡΑΗΛ έχει τη δυνατότητα να επαναλάβει μια πλήρους κλίμακας εισβολή μόλις τερματιστούν οι πολεμικές επιχειρήσεις στη Γάζα, αν και κάτι τέτοιο θα προκαλούσε πιθανότατα άμεσα ιρανικά αντίποινα, γεγονός που καθιστά κάτι τέτοιο απίθανο. Είναι πιθανό να εξετάσει αυτήν την επιλογή μόνο εάν έχει πλήρη διπλωματική υποστήριξη από τις ΗΠA, έχει ολοκληρώσει τους κύριους στρατιωτικούς στόχους του στη Γάζα, έχει εσωτερική πολιτική ενότητα και υποστήριξη της επιχείρησης και εάν η Χεζμπολάχ έχει κλιμακώσει τις επιθέσεις, όπως με χτυπήματα σε ισραηλινές πόλεις – καθιστώντας την απειλή της αδύνατο να αγνοηθεί. Αυτά αποτελούν μεγάλα εμπόδια, καθιστώντας μια εισβολή παρόμοια με το 1982 απίθανη, αν και αυτό το σενάριο θα μπορούσε να προκύψει με την πάροδο του χρόνου, εάν το Ισραήλ κολλήσει σε έναν συνοριακό πόλεμο με τους μαχητές, όντας ανίκανο να τους διώξει.
Σε αυτό το σενάριο, το Ισραήλ θα πρέπει να κινητοποιήσει τις ταξιαρχίες μετώπου, υψηλό επίπεδο επιστράτευσης εφέδρων, θέτοντας ως στόχο να φτάσουν στον ποταμό Λιτάνι, όπως έκαναν οι Ισραηλινοί το 2006 σε μια προσπάθεια να εκδιώξουν τη Χεζμπολάχ από την περιοχή. Το Ισραήλ είναι, επίσης, πιθανό να αποτύχει στους στόχους του πριν καταρρεύσει η πολιτική στήριξη στο εσωτερικό ή πριν η Δύση πιέσει να τερματίσει την εκστρατεία. Θα συνεπαγόταν, επίσης, τεράστιους πολιτικούς κινδύνους για την ισραηλινή κυβέρνηση που τη διέταξε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου