τα πολεμικά πλοία δεν είναι LEGO
Με την άμυνά μας καλό είναι να μην παίζουμε
Κατασκευαστής: Tenix Defence, Williamstown, Australia
Μήκος: 118 meters (387 feet) overall
Πλάτος: 14,8 meters (49 ft)
Βύθισμα: 4,35 meters (14.3 ft)
Εκτόπισμα: 3600 tons (full load) αρχικό και 3810 tons (full load) τελικό (5,83% επιπλέον αρχικού)
Μέγιστη ταχύτητα: 27 knots
Αυτονομία: 6000 NM με 18 knots
Πλήρωμα: 177
Πρόωση CODOG (Combined Diesel or Gas) με δύο άξονες και μεταβλητό βήμα
1 x General Electric LM2500-30 gas turbine (30172 hp / 22500 kW)
2 x MTU 12V1163 TB83 diesel engines (8840 hp / 6590 kW ανά μηχανή)
Οπλισμός: Mk-41 Mod.5 Vertical Launching System (VLS) - 8 κελιά για RIM-7 Sea Sparrow SAM (1 ανά κελίl) και RIM-162 Evolved Sea Sparrow Missile (ESSM) (4 ανά κελί)
1 x Mk-45 (Mod.2) 5”/54 πυροβόλο πλώρης
2 x Mk-32 Mod.5 τριπλοί τορπιλοσωλήνες για τορπίλες Mk-46 αρχικά και MU90 στη συνέχεια
Εναλλακτικά: 1 x Mk-15 Phalanx Close-in Weapon System (CIWS) ή 2 x Mk-141 missile launcher για 8 RGM-84 Harpoon SSM ή άλλο ένα Mk-41 Mod.5 Vertical Launching System (VLS)
Ελικοδρόμιο και hangar για 1 ελικόπτερο Sikorsky S-70B Seahawk ή MH-60R Seahawk
Αισθητήρες και CMS: CEAFAR active phased array radar, CEAMOUNT target illuminators, Saab Systems Celsius Tech 9LV 453 combat management system, Saab Systems Ceros 200 fire control director, Kelvin Hughes SharpEyeTM I-Band navigation radar, Thomson Sintra Spherion B hull-mounted bow sonar, Thales UMS-5424 Petrel mine and obstacle avoidance sonar system και Vampir NG infrared search & track system.
Electronic warfare και decoys: Mark 36 SRBOC, SLQ-25A towed torpedo decoy, BAE Systems Nulka decoy launchers, Rascal Thorn modified Spectre-A electronic support measures, Telefunken PST-1720 Telegon 10 radar intercept unit.
Το AUSPAR (Australia/US Phased Array Radar) είναι μια έκδοση υψηλής ισχύος της αρχιτεκτονικής CEAFAR. Πρόκειται για ένα πρόγραμμα μιας κοινοπραξίας μεταξύ των ΗΠΑ και της Αυστραλίας. Το πρόγραμμα απέδωσε το CEAFAR και το CEAMOUNT:
Το CEAFAR επιχειρεί στην S band είναι ραντάρ 3D καθοδήγησης πυραύλων των φρεγατών κλάσης Anzac του Βασιλικού Ναυτικού της Αυστραλίας (RAN). Παρέχει μια δυνατότητα πολλαπλών λειτουργιών ραντάρ ικανή να εκτελεί τρισδιάστατη αναζήτηση όγκου, αναζήτηση επιφάνειας, υποστήριξη ελέγχου πυρός, ταξινόμηση στόχων σε απαιτητικά περιβάλλοντα παρεμβολών και ψευδοστόχων.
Η συστοιχία κεραιών CEAFAR είναι μια αρθρωτή κεραία ενεργής συστοιχίας φάσης σχεδιασμένη για σταθερή ή κινητή τοποθέτηση. Μπορεί να κλιμακωθεί σε μέγεθος και ισχύ. Οι βασικές μονάδες είναι μπλοκ που μοιάζουν με πλακάκια από μονούς εκπομπούς 8×8, τα οποία συναρμολογούνται για να σχηματίσουν μεγαλύτερες επιφάνειες κεραίας. Κάθε μία από τις έξι ρομβοειδείς όψεις κεραίας αποτελείται από 16 τέτοιες μονάδες. Κάθε μεμονωμένη μονάδα περιέχει έναν δέκτη με πλήρη ψηφιοποίηση στην S band. Η ηλεκτρονική σάρωση με τη βοήθεια διαφορετικών μοτίβων εικονικής κεραίας στη διαδρομή λήψης εκτελείται ταυτόχρονα με τη διαμόρφωση ψηφιακής δέσμης.
Το CEAMOUNT είναι ένα ραντάρ φωτισμού στόχου που λειτουργεί στην X band, συνδεδεμένο με το CEAFAR. Είναι οι τέσσερις ορθογώνιες συστοιχίες κεραιών μεταξύ των κεραιών CEAFAR.
Αναβάθμιση
Τα πλοία της κλάσης Anzac σχεδιάστηκαν με ελάχιστες απαιτήσεις επιθετικών και αμυντικών όπλων και με εξοπλισμό προσαρμοσμένο για μελλοντική τοποθέτηση αλλά χωρίς τοποθέτηση (fitted for but not with). Η RAN και το Βασιλικό Ναυτικό της νέας Ζηλανδίας (RNZN) άρχισαν να σχεδιάζουν αναβαθμίσεις στις φρεγάτες τους πριν τεθούν σε λειτουργία όλα τα πλοία. Αυτές οι αναβαθμίσεις σχεδιάστηκαν και εκτελέστηκαν σε εθνική βάση.
Από το WIP στο ASMD
Το RAN ξεκίνησε τα σχέδια για τη βελτίωση της ικανότητας μάχης των φρεγατών τους το 1996, με το Πρόγραμμα Βελτίωσης του (Warfighting Improvement Program, WIP). Οι σημαντικότερες αναβαθμίσεις που προτάθηκαν στο πλαίσιο του WIP περιελάμβαναν την εγκατάσταση ενός ραντάρ φάσης και ενός δεύτερου συστήματος κατακόρυφης εκτόξευσης Mark 41. Το WIP εγκαταλείφθηκε κοντά στα τέλη του 1999 και έγιναν σχέδια για μια λιγότερο φιλόδοξη αναβάθμιση αντιπυραυλικής άμυνας κατά των πλοίων (anti-ship missile defence, ASMD). Το 2004, η Tenix, η Saab και το Υπουργείο Άμυνας σχημάτισαν μια ιδιωτική δημόσια εταιρική σχέση για την αναβάθμιση της ικανότητας αντιπυραυλικής άμυνας κατά πλοίων (ASMD) της κλάσης Anzac, μέσω της εγκατάστασης των ραντάρ φάσης CEAFAR και CEAMOUNT της CEA Technologies, ενός Vampir NG (Σύστημα αναζήτησης και παρακολούθησης υπερύθρων) και συστήματα ραντάρ πλοήγησης Sharpeye. Στις 18 Ιανουαρίου 2010, το HMAS Perth ελλιμενίστηκε στο Australian Marine Complex στο Henderson της Δυτικής Αυστραλίας για την αναβάθμιση ASMD. Αντικαταστάθηκαν και οι δύο ιστοί της φρεγάτας και βελτιώθηκε η διάταξη του θαλάμου επιχειρήσεων (κέντρου πληροφοριών μάχης).
Απαιτήθηκε πρόσθετο έρμα για τη διατήρηση της ευστάθειας και η συνδυασμένη αύξηση του βάρους έφερε το εκτόπισμα πλήρους φορτίου του πλοίου στους 3.810 τόνους.
Μετά την ολοκλήρωση τον Οκτώβριο του 2010, το HMAS Perth χρησιμοποιήθηκε για τη δοκιμή των τροποποιήσεων, με τις δοκιμές να ολοκληρώνονται τον Ιούλιο του 2011. Η έγκριση για την αναβάθμιση των άλλων επτά RAN Anzac χορηγήθηκε τον Νοέμβριο του 2011, με τις εργασίες για τις ανακατασκευές κόστους 650 εκατομμυρίων δολαρίων Αυστραλίας, να ξεκινούν το 2012. Τον Σεπτέμβριο του 2015, πέντε πλοία είχαν ολοκληρώσει την αναβάθμιση, με το τελευταίο να έχει ολοκληρωθεί το 2017.
Από το HMAS Warramunga και μετά, οι φρεγάτες μετασκευάστηκαν με τη δυνατότητα να μεταφέρουν και να εκτοξεύσουν τον πύραυλο RIM-162 Evolved Sea Sparrow Missile (ESSM) ως αντικατάσταση του πυραύλου Sea Sparrow. Αυτά ήταν τοποθετημένα σε τετράδες σε κάθε κελί στον εκτοξευτή Mark 41 για ωφέλιμο φορτίο 32 βλημάτων. Το Warramunga ήταν το πρώτο πλοίο στον κόσμο εξοπλισμένο με ESSM και η πρώτη δοκιμαστική πυροδότηση πραγματοποιήθηκε στις 21 Ιανουαρίου 2003. Οι τροποποιήσεις τέθηκαν σε λειτουργία σε τρία πλοία τον Ιούνιο του 2004. Τοποθετήθηκε επίσης ένας φωτιστής (το CEAMOUNT) συνεχών κυμάτων στερεάς κατάστασης της CEA Technologies ως μέρος του συστήματος ESSM.
Από το 2005 και μετά, το RAN άρχισε να τοποθετεί στα Anzac και στα Adelaide τους πυραύλους Harpoon Block II σε δύο τετρακάνιστρους εκτοξευτές. Τα αυστραλιανά Anzac μετασκευάστηκαν με την δυνατότητα αλλά χωρίς την τοποθέτηση των Harpoon. Η αρχικά σχεδιασμένη θέση στο κατάστρωμα 02 (κατάστρωμα γέφυρας, ανάμεσα στους δύο ιστούς) βρέθηκε ακατάλληλη και οι εκτοξευτές μεταφέρθηκαν στο κατάστρωμα 01, μπροστά από τη γέφυρα.
Περίπου την ίδια εποχή, το RAN άρχισε να τοποθετεί όλες τις φρεγάτες που αναπτύσσονται στον Περσικό Κόλπο με δύο πολυβόλα M2HB διαμετρήματος 0,50 σε βάσεις Mini Typhoon, εγκατεστημένα στις πίσω γωνίες της οροφής του υποστέγου ελικοπτέρου. Δύο ηλεκτροοπτικοί κατευθυντήρες TopLite EO χρησιμοποιούνται με τα όπλα αυτά.
Οι τορπιλοσωλήνες Mark 32 στις αυστραλιανές φρεγάτες είχαν αρχικά τοποθετηθεί με αμερικανικές ανθυποβρυχιακές τορπίλες Mark 46, αλλά αυτές αντικαταστάθηκαν με τη γαλλο-ιταλική τορπίλη MU90 Impact πριν από το 2008.
.jpg){kind=icon}
Η RAN ξεκίνησε διαγωνισμό για ένα σχέδιο ελικοπτέρου για την αντικατάσταση των Seahawks στα Anzac το 1996, με σύμβαση για 11 ελικόπτερα Kaman SH-2G Super Seasprite που υπογράφηκε το 1997. Εκτός από τα Anzac, το ελικόπτερο που θα αποκτιόταν έπρεπε επίσης να επιχειρεί από τα υπεράκτια περιπολικά σκάφη που σχεδίαζε να κατασκευάσει η RAN με το Βασιλικό Ναυτικό της Μαλαισίας (η Μαλαισία αποσύρθηκε αργότερα από το σχέδιο και η RAN απέκτησε τα μικρότερα περιπολικά σκάφη κλάσης Armidale, τα οποία όμως δεν διέθεταν ελικοδρόμιο), με δεύτερη σύμβαση να υπογραφεί γι' αυτά σε μεταγενέστερη ημερομηνία.
Προκειμένου να αποκτήσει την καλύτερη ικανότητα στη φθηνότερη τιμή, το Υπουργείο Άμυνας της Αυστραλίας επέλεξε να ζητήσει από την Kaman να αποκτήσει ελικόπτερα SH-2F Seasprite 40 ετών που παροπλίστηκαν από το Ναυτικό των Ηνωμένων Πολιτειών και να προσαρμόσει σύγχρονα συστήματα πτήσης στα ανακαινισμένα αεροσκάφη.
Αυτή η προσέγγιση οδήγησε σε μεγάλες καθυστερήσεις και τα ελικόπτερα διαπιστώθηκε ότι δεν λειτουργούσαν σε συνθήκες χαμηλής ορατότητας. Μέχρι το 2006, δέκα από τα ελικόπτερα είχαν παραδοθεί, αλλά σε κανένα δεν επιτρεπόταν να πετάξει. Η απόκτηση του Super Seasprite ακυρώθηκε οριστικά τον Μάρτιο του 2008. Μετά την απόκτηση της παραλλαγής ελικοπτέρου Romeo Seahawk, άρχισαν οι τροποποιήσεις στα Anzac για να πιστοποιηθούν ως το οργανικό ρους ελικόπτερο.
Όταν κυνηγάς το φτηνό, το πληρώνεις πολύ ακριβότερα
Το 1997, η Αυστραλιανή Κυβέρνηση υπέγραψε συμβόλαιο 667 εκατομμυρίων δολαρίων Αυστραλίας με την Kaman για την αγορά 11 αναβαθμισμένων Super Seasprites. Μέχρι το 2005, είχαν εντοπιστεί έως και 40 ελλείψεις στο ελικόπτερο, συμπεριλαμβανομένης της αδυναμίας λειτουργίας σε κακές καιρικές συνθήκες και συνθήκες χαμηλού φωτισμού, και η αδυναμία του να ανταποκρίνεται στα αυστραλιανά πρότυπα αξιοπλοΐας. Τα ελικόπτερα περιορίζονταν αρχικά σε μεταφορικά καθήκοντα κατά τη διάρκεια καλού καιρού πριν καθηλωθούν τον Μάιο του 2006. Μέχρι τις αρχές του 2007, δέκα Super Seasprites είχαν παραδοθεί στο RAN.
Τον Φεβρουάριο του 2007, το RAN ανακοίνωσε ότι το έργο Seasprite ήταν «σχεδόν βέβαιο ότι θα καταργηθεί». Σε αυτό το σημείο, το έργο ήταν έξι χρόνια πέρα από το χρονοδιάγραμμα και το κόστος του είχε αυξηθεί σε 1,1 δισεκατομμύρια δολάρια Αυστραλίας, με πρόσθετη πρόβλεψη 45 εκατομμυρίων δολαρίων Αυστραλίας για περαιτέρω αναβαθμίσεις.
Πάντα οι κυβερνώντες στο παιχνίδι των εξοπλιστικών
Η πώληση ή η διάλυση του στόλου των Seasprites ήταν υπό εξέταση, με πιθανές αντικαταστάσεις που περιλάμβαναν το NHIndustries NH90 ή περαιτέρω παραγγελίες του Sikorsky SH-60 Seahawks. Στις 25 Μαΐου 2007, η Αυστραλιανή Κυβέρνηση ανέφερε ότι θα συνεχίσει να υποστηρίζει το Seasprite. Ο υπουργός Άμυνας Brendan Nelson σχολίασε ότι η πρόοδος στο έργο παρακολουθείται στενά.
Η κυβέρνηση άλλαξε, η νέα αντιπολίτευση συμφώνησε και ο λαός…πλήρωσε
Μετά την εκλογή της νέας κυβέρνησης των Εργατικών, τον Ιανουάριο του 2008 αναφέρθηκε ότι το πρόγραμμα Seasprite ήταν πιθανό να ακυρωθεί λόγω υπερβάσεων κόστους. Επιπλέον, δεν ήταν ακόμη λειτουργικό, παρά την υπογραφή της αρχικής σύμβασης το 1997. Το ίδιο άρθρο σημείωσε επίσης ότι η Sikorsky είχε υποβάλει προσφορά πολλών έτοιμων ελικοπτέρων για να αντικαταστήσουν τα Seasprite της Αυστραλίας. Στις 5 Μαρτίου 2008, το έργο ακυρώθηκε από την κυβέρνηση. Η Kaman σημείωσε το τέλος του έργου "με αμοιβαία συμφωνημένους όρους". Τα κόμματα της αντιπολίτευσης υποστήριξαν επίσης την απόφαση ακύρωσης. Τα ελικόπτερα επιστράφηκαν στην Kaman. Μετά την ακύρωση του Super Seasprite, το S-70 Seahawk προχώρησε ως το λειτουργικό ελικόπτερο των φρεγατών Anzac.
Σκέψεις
Οι δύο πρώτες από τις φρεγάτες ΜΕΚΟ 200 ANZAC δεν υπολογίζονται και η πρώτη φρεγάτα της κλάσης, η HMAS ANZAC θα είναι διαθέσιμη προς πώληση σε πιθανούς αγοραστές στο εξωτερικό με πρώτους στην λίστα τις Φιλιππίνες για διάφορους λόγους που φαίνεται να ευνοούν την Αυστραλία.
Κάνουν οι φρεγάτες ΜΕΚΟ 200 ANZAC για το Πολεμικό μας Ναυτικό;
Γνωστοί και άναυτοι, έγραψαν πρόσφατα σε ‘γνωστό’ ΜΜΕ: «Σε περίπτωση που το πολεμικό μας ναυτικό αποφασίσει να αποκτήσει τα δύο αυτά πλοία από το RAN, θα πρέπει να μελετήσει εάν το σκάφος μπορεί να δεχθεί ένα ή και δύο ciws phalanx όπως στις ελληνικές φρεγάτες και παράλληλα τη μετακίνηση των εκτοξευτών Mk141 στο μεσόστεγο ανάμεσα στη γέφυρα και στον νέο ιστό».
Σαν πρώτη παρατήρηση, τα πολεμικά πλοία δεν είναι LEGO.
Ας δούμε και κάποια άλλα στοιχεία:
1. Τα πλοία μετά την μετασκευή-αναβάθμισή τους, έχουν αυξημένο εκτόπισμα κατά 5,83% επιπλέον του αρχικού τους. Άρα έχουν εξαντλήσει το σύνηθες περιθώριο του 5% αύξησης που προβλέπεται από τους κανονισμούς. Ας λάβουμε υπόψιν μας ότι το αντίστοιχο περιθώριο αύξησης των Constellation θα είναι πάνω από 10% σύμφωνα με τις νέες απαιτήσεις του USN για όλες τις νέες ναυπηγήσεις πολεμικών πλοίων τους.
2. Τα πλοία αυτά σε σχέση με τα αντίστοιχα δικά μας (ΜΕΚΟ 200 ΗΝ) έχουν έναν αεριοστρόβιλο αντί για δύο, διαφορετικούς μειωτήρες στροφών (λόγω του ότι έχουν έναν αεριοστρόβιλο που εξυπηρετεί δύο άξονες) και ελαφρύτερο αξονικό σύστημα λόγω μεταφοράς λιγότερης ιπποδύναμης στις έλικες. Άρα έχουν λιγότερο βάρος (από ότι στα δικά μας) στα κατώτερα σημεία του σκάφους (εκτιμάται για τουλάχιστον 35 με 40 τόνους) και άρα υψηλότερο κέντρο βάρους και άρα δυσμενέστερη ευστάθεια (σε σχέση με τα δικά μας). Για το λόγο αυτό χρειάστηκε και η τοποθέτηση έρματος κατά την διάρκεια της μετασκευής τους. Για τον ίδιο λόγο οι εκτοξευτήρες Mk141 των Harpoon Block II δεν μπόρεσαν να τοποθετηθούν στο κατάστρωμα 02 στο μεσόστεγο ανάμεσα στη γέφυρα και στον νέο ιστό όπως αρχικά ήταν σχεδιασμένο, αλλά ένα κατάστρωμα πιο χαμηλά στο 01 και μπροστά από την γέφυρα. Για τον ίδιο λόγο δεν μπόρεσαν να τοποθετήσουν και δεύτερο εκτοξευτήρα Mark 41 ενώ υπάρχει χώρος δεσμευμένος για αυτό το λόγο, δίπλα στον αρχικό εκτοξευτήρα Mark 41, πίσω από τις τσιμινιέρες.
3. Από όλα τα παραπάνω συνάγεται πολύ εύκολα και χωρίς υπολογισμούς, ότι τα πλοία αυτά είναι οριακά υπερφορτωμένα και δεν μπορούν να δεχτούν ούτε ένα ciws phalanx χωρίς να βγάλουν κάποιο αντίστοιχο βάρος για να γίνει ισοστάθμιση.
4. Όλα τα ηλεκτρονικά τους και το CMS τους, μας είναι άγνωστα στο ΠΝ μας.
5. Δεν διαθέτουν VDS.
6. Εκτιμάται ότι οι κύριες μηχανές ντήζελ και οι ηλεκτρομηχανές τους θα χρειαστούν εκτεταμένη συντήρηση (απαίτηση σε χρόνο και χρήμα) λόγω ωρών λειτουργίας τους.
Με πολύ απλά λόγια, η ταπεινή μας άποψη για τα πλοία αυτά είναι πως χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή και όχι βιαστικές κινήσεις. Αν βέβαια έχουμε φτάσει στο αμήν, τότε ας μη σκεφτόμαστε για μετασκευές και τοποθετήσεις όπλων κλπ αλλά ας τα δούμε όπως είναι με δυό τρία επιπλέον ηλεκτρονικά καλούδια μικρού βάρους και τίποτα άλλο.
Και κάτι ακόμα: Όταν κυνηγάς το φτηνό, το πληρώνεις πολύ ακριβότερα. Αυτό φαίνεται με την ιστορία των ελικοπτέρων Kaman του RAN. Τι μας θυμίζει, τι μας θυμίζει; Μήπως την δικιά μας περίπτωση των P-3 ORION; Λίγο;
Επειδή λοιπόν με την άμυνα της χώρας μας δεν παίζουμε, γιατί εμείς δεν είμαστε Αυστραλία, δεν είμαστε νησί, εμείς είμαστε άλλο ‘φρούτο’ μεσογειακό Ελληνικό. Με την άμυνά μας καλό είναι να μην παίζουμε, αλλά ας είμαστε πάρα πολύ σοβαροί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου