Λάζαρος Μαύρος
ΤΑ ΟΣΑ βάναυσα διέπρατταν οι Βρετανοί, απεχθείς Αποικιοκράτες, με τη στυγνή καταστολή της άοπλης αυθόρμητης εθνικο-λαϊκής Οκτωβριανής Εξέγερσης του 1931 των Κυπρίων, οι οποίοι απαιτούσαν την Ένωση της Κύπρου με τη μητέρα Ελλάδα και τα όσα επέβαλαν αγρίως εκδικητικά στην Κύπρο οι Εγγλέζοι της Παλμεροκρατίας τη δεκαετία ώς το 1940, δεν στάθηκαν ικανά ώστε ο ευλόγως αντι-βρετανικός ελληνικός κυπριακός λαός να συνταχθεί με τους απεχθέστερους της εποχής εκείνης και προελαύνοντες με αήττητη ισχύ, Φασίστες του Μουσολίνι και Ναζιστές του Χίτλερ.
ΑΠΟ ΤΗΝ 28η Οκτωβρίου 1940, μάλιστα, της ιταλικής εισβολής στην Ελλάδα, ο λαός στην αγγλοκρατούμενη από το 1878 Κύπρο, αυθορμήτως υπέστειλε πάραυτα τον αντι-βρετανισμό του. Έπαρση έκανε τις κρυμμένες στα μπαούλα του γαλανόλευκες ελληνικές σημαίες του, για να συνταχθεί ψυχή τε και σώματι στον διευθυνόμενο από τους Άγγλους αγώνα εναντίον του Φασισμού και του Ναζισμού.
- Χιλιάδες Κύπριοι έσπευσαν να καταταγούν Εθελοντές Πολεμιστές στο «Cyprus Regiment» που συγκρότησαν στο νησί οι Βρετανοί Αποικιοκράτες. Κι έλαβαν μέρος σε πλειάδα επιχειρήσεων του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, εναντίον του Φασισμού και του Ναζισμού. Με εκπεφρασμένο όραμα, κατά το προσδοκώμενο νικηφόρο τέλος του πολέμου και την απελευθέρωση της γερμανο-ιταλο-βουλγαρο-κατεχόμενης Ελλάδος, η Αγγλία να αποδώσει επιτέλους την Κύπρο στη μητέρα πατρίδα.
ΠΙΣΤΕΥΑΝ ακράδαντα ότι, μαζί με τον υπόλοιπο Ελληνισμό, επέλεξαν τη «σωστή πλευρά της ιστορίας». Μόνο που δεν μπορούσαν το 1940 να προβλέψουν ότι, μετά από τη νίκη κατά του Φασισμού και του Ναζισμού, στην καθημαγμένη από την κατοχή 1941-1944, αλλά νικήτρια μητέρα Ελλάδα, θα ενέσκηπτε χειρότερη από πανδημία και πάλιν η φρικτότερη προγονική πανούκλα του Εμφυλίου Πολέμου 1946-1949. Η οποία κατήντησε το ελλα-δικό μας κράτος «ν’ αναπνέει πλέον με δύο πνεύμονας, τον μεν αγγλικόν, τον δε αμερικανικόν», ανίκανο να διεκδικήσει την ενσωμάτωση της Κύπρου, όπως, αντίθετα, άλλοι παράγοντες ευνόησαν το 1947 την ενσωμάτωση της Δωδεκανήσου στη μητέρα Ελλάδα.
ΗΜΕΡΑ έναρξης του Β’ Παγκ. Πολέμου θεωρείται η 1η Σεπτεμβρίου 1939. Η ημέρα της εκτόξευσης του Κεραυνοβόλου Πολέμου (Blitzkrieg) τής εκ δυσμών εισβολής του Χίτλερ στην Πολωνία, που ανάγκασε τις επόμενες ημέρες Αγγλία και Γαλλία να κηρύξουν τον πόλεμο κατά της Γερμανίας, στην οποία οι ίδιες είχαν προσφέρει τον Κατευνασμό ένα χρόνο νωρίτερα με το Σύμφωνο του Μονάχου. Ενώ και η Σοβιετική Ένωση του Στάλιν έσπευσε στις 17 Σεπτεμβρίου 1939 να εισβάλει εξ ανατολών για να μοιραστεί με τον Χίτλερ τα εδάφη της Πολωνίας, ισχύοντος τότε του γερμανο-σοβιετικού Συμφώνου Ρίμπεντροπ - Μολότωφ, που είχε υπογραφεί μόλις τον προηγούμενο μήνα και το οποίο κατέληξε, από τις 22 Ιουνίου 1941, κάτω από τις ναζιστικές ερπύστριες της επίθεσης που ο Χίτλερ εξαπέλυσε εισβάλλοντας στην ΕΣΣΔ. Ωστόσο, ούτε το 1939 ούτε και τα αμέσως επόμενα χρόνια ο πόλεμος που ξέσπασε τότε και ραγδαία κλιμακωνόταν επεκτεινόμενος, θεωρήθηκε ή ονομάστηκε ακόμη ως Παγκόσμιος Πόλεμος.
ΘΟΥΚΥΔΙΔΕΙΑ η επόμενη υπενθύμιση. Έχει, δυστυχώς, τη σημασία της και στις σημερινές περιστάσεις. Επειδή πολλά δείχνουν ότι: «Όμοια ή παραπλήσια, σύμφωνα με την ανθρώπινη φύση», όπως με τα δικά του λόγια προέβλεψε «τὸ σαφὲς σκοπεῖν καὶ τῶν μελλόντων ποτὲ αὖθις», στο Α-22 της Ξυγγραφής του ο Θουκυδίδης: «Κατὰ τὸ ἀνθρώπινον τοιούτων καὶ παραπλησίων ἔσεσθαι», μοιάζει να συμβαίνουν και στις μέρες μας. Κι έχουν αρκετά χαρακτηριστικά γνωρίσματα, ώστε να εκλαμβάνονται πλέον ως προεόρτια ενός, ακήρυχτου μεν, επί θύραις δε, Γ΄ Παγκ. Πολέμου.
- Αρχής γενομένης την 24η Φεβρουαρίου 2022, με τη συνεχιζόμενη έκτοτε εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία. Και όσα προκλήθηκαν από τότε και κλιμακώνονται οσημέραι εξαιτίας της. Σε παγκόσμιες πλέον διαστάσεις και επιπτώσεις, επαπειλούμενης σύγκρουσης Δύσης - Ρωσίας. Με νεκραναστημένο ήδη το ΝΑΤΟ, διευρυνόμενο κιόλας με τη Φινλανδία και τη Σουηδία.
- Προστιθέμενης από 7ης Οκτωβρίου 2023, με τη σφαγή αμάχων Ισραηλινών από την ισλαμο-παλαιστινιακή Χαμάς, της πολλαπλάσιας εκατόμβης Παλαιστινίων με την εισβολή στη Γάζα. Επιδεικτικού υπερπληθωρισμού του «οφθαλμού αντί οφθαλμόν και οδόντα αντί οδόντος». Που ήδη κλιμακώθηκε από 13η Απριλίου 2024, με την πυραυλική επίθεση του Ιράν κατά του Ισραήλ. Το πρώτο με τη συνδρομή των ισλαμιστών καθοδηγούμενών του στο Ιράκ, στη Συρία, στον Λίβανο και στην Υεμένη. Το δεύτερο με τη συνδρομή της προστατευτικής ομπρέλας δυνάμεων των ΗΠΑ, Γαλλίας, Βρετανίας, Ιορδανίας. Και τη στήριξη της Δύσης, της ΕΕ και των χωρών μελών του ΝΑΤΟ πλην της Τουρκίας.
- Η εκρηκτικότερη οσονούπω συνέχεια από πλευράς Ισραήλ θεωρείται βέβαιη. Άγνωστο κιόλας αν από την ώρα που πληκτρολογείται αυτό το άρθρο μέχρι να δημοσιευθεί, θα έχει ήδη αρχίσει η ισραηλινή ανταπόδοση. Και, βεβαίως, τα μετέπειτα προβλέπονται κατά πολύ χειρότερα. Όχι μόνο στην περιοχή αλλά και παγκοσμίως. Όπου δεν λείπουν κι άλλες πολλές εστίες συνεχιζομένων κατά τόπους αιματηρών, όπως και υπό ανάφλεξη πολεμικών συγκρούσεων. Προσφερομένων υπό τις περιστάσεις για φρικτότερους υποτροπιασμούς.
- Δυσκολότερη είναι πάντως η πρόβλεψη κατά πόσον θα εκπληρωθούν οι φιλειρηνικές ευχές για να βρεθούν και να επικρατήσουν πιο νούσιμες και αποτελεσματικές δυνάμεις, ικανές να εκτρέψουν εγκαίρως τις χειμαρρώδεις ροές του ολέθρου. Να εκτονώσουν τις πολεμικές βουλιμίες. Ν’ απενεργοποιήσουν το διάσπαρτο πλήθος των συσσωρευμένων εκρηκτικών.
ΚΑΡΑΔΟΚΕΙ, μέσα σ’ αυτό το πλέγμα των εξελίξεων, ασταμάτητα προετοιμαζόμενη η Τουρκία. Ώστε ν’ αρπάξει και ν’ αξιοποιήσει όποια ευκαιρία βρει, για να προωθήσει τη νεο-οθωμανική επεκτατική της στρατηγική. Με τη μεθοδική Τακτική του Εκκρεμούς έδειξε ικανότητες να εκβιάζει, να εισπράττει, ν’ αποταμιεύει, χωρίς όμως να ρισκάρει μείζονες επισφαλείς διακινδυνεύσεις.
- Το καταστροφικό για τους Οθωμανούς πάθημα του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου τής έγινε διά βίου μάθημα. Όπως και ο συγκριτικά ελαχίστων ζημιών ρόλος του Επιτήδειου Ουδέτερου που επέδειξε στον Β΄ Παγκ. Πόλεμο.
- Επιλέγει να καιροφυλακτεί η Τουρκία, πότε θα της προσφερθούν κι άλλες προδομένες Θερμοπύλες. Όπως της είχε προσφέρει το 1974 στην Κύπρο η επτάχρονη χουντική δικτατορία, που σαν σήμερα, 21η Απριλίου 1967, κατέλυσε τη δημοκρατία στην Ελλάδα και εξέπνευσε 23η Ιουλίου 1974 κάτω από τον όλεθρο της προδοσίας, που διέπραξε παραδίδοντας την Κερύνεια στον τουρκικό Αττίλα.
- Καραδοκεί η Τουρκία, πότε θα βρει ξανά ήδη καθημαγμένα θύματα για να εισβάλει ατιμωρητί στα εδάφη τους. Όπως το 2019 στην ερειπωμένη, λόγω του συνεχιζομένου από το 2011 εμφυλίου πολέμου, Συρία.
- Δεν τολμά, όμως, να ρισκάρει «ένα βράδυ ξαφνικά» για να στείλει τους ασκερλήδες της ούτε καν στο Καστελόριζο. Επειδή γνωρίζει πολύ καλά ότι η Ελλάς και οι ελλα-δικές μας ένοπλες δυνάμεις δεν είναι ούτε Συρία, ούτε Λιβύη.
ΚΑΙ ΤΟΥΤΟ αποτελεί το σπουδαιότερο μάθημα που οφείλουν να μελετούν και προπάντων να πράττουν αναλόγως και να προπαρασκευάζουν τα δέοντα, οι εν Αθήναις και εν Λευκωσία κυβερνώντες και άπαντες οι πολιτεύοντες.
Κλασικό μάθημα της ολέθριας πολιτικής του Κατευνασμού: Το Σύμφωνο του Μονάχου, 29 Σεπτ. 1938, που προσέφεραν στον Χίτλερ η Αγγλία και η Γαλλία. Στη φωτογραφία εξ αριστερών ο Άγγλος Πρωθυπουργός, Άρθουρ Νέβιλ Τσάμπερλεν, ο Γάλλος ομόλογός του, Εντουάρ Νταλαντιέ, ο Γερμανός Αδόλφος Χίτλερ, ο Ιταλός Μπενίτο Μουσολίνι κι ο γαμπρός του, Γκαλεάτσο Τσιάνο. Ένα μόλις χρόνο πριν από την έναρξη του Β΄ Παγκ. Πολέμου...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου