Αναστάσιος Παπανδρέου
Όπως έχουμε πολλάκις αναφέρει μέσα από το Defencereview.gr, το Πολεμικό Ναυτικό βρίσκεται μπροστά σε μία καμπή όπου μεγάλος αριθμός μονάδων κρούσης (φρεγάτες, ΤΠΚ και υποβρύχια) χρήζουν αντικατάστασης.
Με εξαίρεση την απόκτηση των 3+1 φρεγατών FDI HN καθώς και με τα όσα έχει εξαγγείλει ο ΥΕΘΑ Νίκος Δένδιας με τον εκσυγχρονισμό των φρεγατών ΜΕΚΟ ΗΝ και την απόκτηση στο μέλλον αριθμού αμερικάνικων φρεγατών τύπου Constellation, ο υποβρύχιος στόλος χρειάζεται επίσης πλήρη ανανέωση. Σε επίπεδο ΓΕΝ η Διεύθυνση Εξοπλισμών εργάζεται προς τη κατεύθυνση σύνταξης των τεχνικών προδιαγραφών και επιχειρησιακών απαιτήσεων των νέων υποβρυχίων ενώ η πολιτική ηγεσία έχει αναφέρει πως το ΠΝ βρίσκεται σε φάση πρόσκτησης νεών υποβρυχίων.
Όπως έχουμε αναφέρει και στο παρελθόν τα ελληνικά υποβρύχια Type 209 1100 & 1200 είναι παρωχημένα και μεγάλης ηλικίας και χωρίς ουσιαστική επιχειρησιακή αξία στο σύγχρονο ναυτικό περιβάλλον απένταντι σε νέας γενιάς συσκευές ηχοεντοπισμού και ανθυποβρυχιακά όπλα. Ως εκ τούτου, είναι αδήρητη ανάγκη ο ελληνικός υποβρύχιος στόλος να παραμένει σε ικανούς αριθμούς (κατ’ ελάχιστον 10 Υποβρύχια) αλλά και να διατηρεί την ποιοτική υπεροχή ώστε να μπορεί να αντιμετωπίσει τους υπέρτερους αριθμούς της απειλής. Δεν είναι τυχαίο ότι το Πολεμικό Ναυτικό έχει ζητήσει την ύπαρξη 10-12 υποβρυχίων στον στόλο ώστε να μπορεί να φέρει σε πέρας την αποστολή του. Προς το πάρον όμως και χωρίς να έχει υπάρξει κάποια χειροπιαστή απόδειξη ο στόλος βαίνει μειώμενος προς τα 4+1 υποβρύχια. Το 4+1 δηλώνει ουστιαστικά ότι αναφερόμαστε σε τέσσερα σύγχρονα υποβρύχια Type 214 HN για τα οποία έχει εξαγγελθεί πρόγραμμα αναβάθμισης και ένα παλαιό αλλά αναβαθμισμένο υποβρύχιο Type 209/1200 το οποίο όμως τη δεκαετία του 2030 θα είναι πλέον και αυτό 50 ετών.
Είναι γεγονός ότι πρέπει να παραγγελθούν νέα υποβρύχια για καλύψουν την αριθμητική διαφορά μεταξύ του πραγματικού αριθμού και του επιθυμητού. Σε αυτή την περίπτωση, λογικά οι εταιρίες που θα δηλώσουν παρόν θα είναι η Naval Group με το εξαιρετικό Scorpene, η TKMS με τα T-209/1400 mod ή T-214 νέας γενιάς, η Saab με το Α70 και η Fincantieri με το νέο U-212 NFS. Δεν αποκλείεται βέβαια να δηλώσει το παρόν και η Navantia με κάποιο έκδοχο του δικού της S-80. Ένα τέτοιο πρόγραμμα εκτός του ότι θα είναι κόστους περίπου 3,5-4,2 δις ευρώ για τέσσερα υποβρύχια, σημαίνει ότι το πρώτο υποβρύχιο θα μπει σε ελληνική υπηρεσία το νωρίτερο έξι έτη μετά την κοπή του πρώτου μετάλλου. Αυτό σημαίνει ότι εάν η παραγγελία γίνει το 2030 τότε το πρώτο υποβρύχιο θα βρίσκεται στον προβλήτα της Δ.Υ. το νωρίτερο το 2036-2037 και με ορίζοντα ολοκλήρωσης του προγράμματος το 2040. Και όλα αυτά στην καλύτερη των περιπτώσεων. Επίσης, αν και οι αξιωματικοί του πολεμικού ναυτικού γνωρίζουν πολύ καλύτερα, θέλουμε να πιστεύουμε ότι τα γερμανικά T-209/1400 mod που προσφέρει η TKMS θα είναι μια λύση ανάγκης, εφόσον ουσιαστικά δεν προσφέρουν κάποιο ποιοτικό πλεονέκτημα συγκρινόμενα με νέας σχεδίασης υποβρύχια.
Όπως είναι φανερό για να καλυφθεί η απαίτηση ενός στόλου 10-12 υποβρυχίων είτε θα χρειαστεί να παραγγελθούν επιπλέον μονάδες είτε θα πρέπει να στραφούμε στη λύση απόκτησης νεότερης γενιάς μεταχειρισμένων μονάδων εάν φυσικά είναι διαθέσιμα. Όπως και στην περίπτωση των σκαφών επιφανείας, οι προτεινόμενες λύσεις είναι πάρα πολύ λίγες και ίσως και όχι άμεσα διαθέσιμες. Η πιο ενδιαφέρουσα προοπτική είναι η απόκτηση αριθμού από τα U-212A του γερμανικού ναυτικού και ίσως και του ιταλικού εάν και εφόσον είναι και αυτά διαθέσιμα. Στις 19 Δεκεμβρίου το γερμανικό πολεμικό ναυτικό ανακοίνωσε την απόκτηση ακόμη τεσσάρων υποβρυχίων U-212 CD, ανεβάζοντας το συνολικό αριθμό των προς απόκτηση υποβρυχίων στα έξι. Σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα οι παραδόσεις των υποβρυχίων θα ξεκινήσουν το 2027 με το πρώτο υποβρύχιο του τύπου να παραδίδεται στο νορβηγικό ναυτικό τον εταίρο του προγράμματος ενώ τα δύο πρώτα υποβρύχια για το γερμανικό ναυτικό αναμένεται να παραδοθούν το 2031 και 2034 αντίστοιχα, με τα τέσσερα τελευταία να έπονται. Τα U-212 CD έρχονται προς αντικατάσταση των έξι υποβρυχίων U-212Α Batch I & II, επομένως από το 2030 και έπειτα θα υπάρχουν διαθέσιμα προς πώληση στο εξωτερικό. Από την άλλη τα αντιστοιχα τέσσερα υποβρύχια U-212Α του ιταλικού ναυτικού αναμένεται να αντικατασταθούν τη δεκαετία του 2040 και θα περάσουν από πρόγραμμα αναβάθμισης για επαύξηση των ικανοτήτων τους και αύξηση της ομοιοτυπίας με τα νεότερα U-212 NFS. Τα γερμανικά υποβρύχια της κλάσης έχουν παραδοθεί, τα τέσσερα του Batch I μεταξύ των ετών 2005 και 2007 και τα δύο του Batch IΙ τα έτη 2015 και 2016 αντίστοιχα. Το οποίο σημαίνει ότι τα συστήματά τους είναι αν όχι τα ίδια, τουλάχιστον ίδια τεχνολογικά με τα αντίστοιχα συστήματα που μπήκαν στα ελληνικά Τ-214ΗΝ την εποχή εκείνη. Συν τοις άλλοις, τα U-212Α παρουσιάζουν υπέρτερες επιδόσεις χαμηλής ακουστικής και είναι κατασκευασμένα από αμαγνητικό χάλυβα. Εξ άλλου, όπως είναι γνωστό τα Τ-214ΗΝ είναι ένας σχεδιαστικός συγκερασμός των κλάσεων Τ-209 και U-212.
Συνεπώς όταν ξεκινήσει το πρόγραμμα απόκτησης νέων υποβρυχίων το οποίο ελπίζουμε ότι θα γίνει μέσα από μια διαγωνιστική διαδικασία και όχι μέσα από άλλη μία απεύθειας ανάθεση όπως έχει γίνει με όλα τα μεγάλα προγράμματα τα τελευταία χρόνια. Και το τονίζουμε και το ξανά επισημαίνουμε αυτό, γιατί μέσα από μια διαγωνιστική διαδικασία ο μόνος κερδισμένος είναι το ελληνικό κράτος και οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις, από τη στιγμή που πετυχαίνεται η καλύτερη τιμή και τα μεγαλύτερα οφέλη. Μέσα από συγκεκριμένες διαγωνιστικές διαδικασίες όπου η κάθε σχεδίαση θα πρέπει να αποδείξει ότι πληροί τους όρους του διαγωνισμού. Στο πλαίσιο αυτό, η γερμανική πλευρά θα μπορούσε να προσφέρει με μικρό κόστος τα αποσυρθέντα U-212A τα οποία αν και τριάντα ετών τον καιρό εκείνο θα έδειναν μια πολύτιμη ανάσα στον προυπολογισμό του Π.Ν. για μια δεκαετία τουλάχιστον συμπληρώνοντας παράλληλα τους απαραίτητους αριθμούς. Αντίστοιχα, και η ιταλική πλευρά θα μπορούσε να προσφέρει κάτι αντίστοιχο και ίσως και πιο δελεαστικό από τη στιγμή που τα ιταλικά υποβρύχια του τύπου θα έχουν περάσει και από πρόγραμμα αναβάθμισης μέσης ζωής. Δύσκολο ναι, αδύνατο όχι από τη στιγμή που το ιταλικό επιχειρείν έχει αποδείξει και στο παρελθόν με τις φρεγάτες FREMM στην Αίγυπτο ότι είναι σε θέση να το πράξει αν είναι προς το συμφέρον της ιταλικής βιομηχανίας.
U-212Α
Τη δεκαετία του 1990 το γερμανικό ναυτικό έψαχνε τον αντικαστάτη των υποβρυχίων Τ-206 που βρίσκονταν σε υπηρεσία. Η σύμπραξη με την Ιταλία δημιούργησε το U-212A ένα υποβρύχιο ικανό να επιχειρεί τόσο στο στενό περιβάλλον της Βαλτικής όσο και στα βαθιά ύδατα της Μεσογείου. Ένα σύνολο δέκα μονάδων κατασκευάστηκε μεταξύ του 2005-2017 για τα δύο ναυτικά, έξι μονάδες για το Kriegsmarine και τέσσερις μονάδες για το Marina Militare. Τα κύρια χαρακτηριστικά του υποβρυχίου είναι: ολικό μήκος 56-57,15μ, μέγιστη διάμετρος 7μ, ύψος 11,87μ, εκτόπισμα στην επιφάνεια 1509 τόνους και εκτόπισμα κατάδυσης 1720 τόνους. Έχει μέγιστη ταχύτητα στην επιφάνεια 12 κόμβους και σε κατάδυση 16 κόμβους ενώ η εμβέλεια με ταχύτητα 8 κόμβων αγγίζει τα 8000 ν.μ. Το μέγιστο επιχειρησιακό βάθος είναι τα 250 μέτρα. Το πλήρωμα αποτελείται από 27 άτομα, 9 αξιωματικούς και 15+3 υπαξωματικούς.
Το σκάφος είναι κατασκευασμένο από μη μαγνητικό χάλυβα και χωρίζεται σε δύο καταστρώματα και πέντε κύρια τμήματα. Στην πλώρη βρίσκεται το τμήμα των τορπιλοσωλήνων όπου βρίσκονται οι έξι τορπιλοσωλήνες των 533 χιλιοστών, ακολουθεί το τμήμα των ενδιαιτήσεων του πληρώματος, στο μέσο βρίσκεται το κέντρο διεύθυνσης του σκάφους και το κέντρο πληροφοριών μάχης, ακολουθεί το μηχανοστάσιο με τις κυψέλες καυσίμου και την ηλεκτρομηχανή και τέλος τον ηλεκτροκινητήρα permasyn και το σύστημα χειρισμού των ουραίων πηδαλίων. Η διαμόρφωση των ουραίων πιδαλίων είναι τύπου Χ επιτρέποντας στο σκάφος να κάνει κινήσεις ακριβείας ζήτημα πρωταρχικό σε κλειστές αβαθείς θάλασσες όπως η Βαλτική όπου το μέσο βύθισμα είναι στα 51 μέτρα. Επίσης επιτρέπει στο υποβρύχιο την ομαλή επικάθηση στον πυθμένα της θάλασσας εάν αυτό χρειαστεί κατά τη διάρκεια απόκρυψης του υποβρυχίου από εχθρικά υποβρύχια και σκάφη επιφανείας.
Ο μηχανολογικός εξοπλισμός του Τ-212Α αποτελείται από μία ηλεκτρομηχανή τύπου MTU 396 16V ισχύος 1060 kw, 2 συστοιχίες μπαταριών μολύβδου οξέος και το σύστημα ΑΙΡ PEMFC που αποτελείται από εννέα κυψέλες των 34kw έκαστη. Τα παραπάνω συστήματα κινούν έναν ηλεκτροκινητήρα Permasyn της Siemens τύπου FR6439 των 2850 kw που είναι συνδεδεμένος με μία επτάφτερη προπέλα. Το υποβρύχιο είναι εξοπλισμένο με ενσωματωμένο σύστημα σόναρ DBQS-40FTC, το οποίο διαθέτει κυλινδρική διάταξη για παθητική ανίχνευση μέσης συχνότητας, σόναρ ρυμουλκούμενης συστοιχίας χαμηλής συχνότητας TAS-3, σόναρ πλευρικής διάταξης FAS-3-1 για ανίχνευση χαμηλής / μεσαίας συχνότητας, παθητικό σόναρ μέτρησης απόστασης PRS 3-15. Το ενεργό σόναρ ανίχνευσης ναρκών υψηλής συχνότητας είναι το Atlas Elektronik MOA 3070.
Επίσης, το υποβρύχιο εξοπλίζεται με περισκόπιο της Zeiss Optronik SERO 14 με οπτικό αποστασιόμετρο, θερμικό σύστημα απεικόνισης και παγκόσμιο σύστημα εντοπισμού θέσης. Το περισκόπιο επίθεσης είναι το Zeiss SERO 15 και είναι εξοπλισμένο με αποστασιόμετρο λέιζερ. Το ραντάρ ναυτιλίας είναι το Type 1007 της Kelvin Hughes και το σύστημα ESM είναι το FL 1800U της EADS μία έκδοση του αντίστοιχου συστήματος ESM των φρεγατών τύπου Brandenburg και Bremen. Το υποβρύχιο φέρει επίσης τέσσερις εκτοξευτές αντιμέτρων κατά τορπιλών τύπου TAU 2000 των δέκα αντιμέτων (δολωμάτων παραπλάνησης απειλών – decoys) της Atlas Electronics. Το σύστημα διαχείρισης μάχης είναι το ISUS 90-20. Ο οπλισμός του αποτελείται από 12 τορπίλες DM2A4 ή BlackShark.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου