Του Νίκου Λυγερού
Ό,τι και να λέγεται από τα ΜΜΕ που ανακυκλώνουν και αναπαράγουν τις τουρκικές δηλώσεις, βλέπουμε ότι η στρατηγική της Κύπρου είναι αποτελεσματική αφού έχει χάρη στις έμπρακτες κινήσεις της, ενεργοποιήσει την ευρωπαϊκή συμμαχία. Η θέσπιση της ΑΟΖ, οι τρεις οριοθετήσεις που έχει κάνει και τα συμβόλαια που έχει υπογράψει για τα θαλάσσια οικόπεδα 2,3,6,7,8,9,10,11 και 12 έχουν δημιουργήσει ένα πολύ θετικό πλαίσιο κοινών συμφερόντων τόσο με την Ευρωπαϊκή Ένωση όσο και με την Αμερική. Κι αν σκεφτούμε ότι αυτές οι δύο υπερδομές λειτουργούν και θα λειτουργήσουν
και στην Ελληνική ΑΟΖ ταυτόχρονα, μπορούμε να καταλάβουμε πόσο σημαντικό είναι. Επίσης το γεγονός ότι το τουρκικό γεωτρύπανο βρίσκεται εκτός των θαλασσίων οικοπέδων παρόλο που είναι εντός της κυπριακής ΑΟΖ, αποδεικνύει πόσο ισχυρά είναι τα συμβόλαια που έχει υπογράψει με τις διάφορες κοινοπραξίες που έχουν μέγιστο ενδιαφέρον να βρίσκονται στην Ανατολική Μεσόγειο. Έτσι όλες οι εντάσεις για τις οποίες ακούμε είναι συγκεκριμένες και δεν έχουν τίποτα το ιδιαίτερο εκτός από το να αποτελούν απεγνωσμένες προσπάθειες εκ μέρους της Τουρκίας για να συμμετέχει σε αυτή την νέα ενεργειακή σκακιέρα, ενώ βρίσκεται εκτός εκ φύσης.
Προθέσεις και συσπειρώσεις
Του Νίκου Λυγερού
Μετά τα αποτελέσματα των Ευρωεκλογών αλλά και των αυτοδιοικητικών εκλογών που τα ενίσχυσαν, μπήκαμε σε μια νέα προεκλογική περίοδο με μία διαφορετική δυναμική. Υπάρχουν κόμματα που εξαφανίστηκαν από την πολιτική σκηνή και άλλα μικρά που εμφανίστηκαν. Αλλά το πιο σημαντικό είναι το πλαίσιο της συσπείρωσης των μεγάλων κομμάτων, αφού οι ψηφοφόροι τους καταλαβαίνουν ποιος είναι ο κίνδυνος της χαμένης ψήφου. Έτσι αποκαλύπτονται και οι προθέσεις των φανατικών που θέλουν να παραμείνουν στην εξουσία ακόμα και αν βλέπουν πόσο καταστροφική είναι η διαχείριση των εθνικών θεμάτων. Από την άλλη, βλέπουμε ότι υπάρχει πλέον ένα πολύ ισχυρό κίνημα που θέλει να τελειώνουμε με αυτήν την περίοδο, διότι βλέπει πώς πήγαν τα πράγματα και πώς χειροτερεύουν με τα απαράδεκτα λάθη που συνεχίζονται ακόμα κι αν έχουμε όλα τα αποδεικτικά στοιχεία της λανθασμένης προσέγγισης όλων αυτών των θεμάτων. Πρακτικά σημαίνει ότι έχουμε μια μορφή βαρβαρότητας που δεν πρόκειται να φύγει αν δεν την διώξουμε με την ψήφο μας. Τώρα το μέτωπο έχει ανοίξει και για αυτόν τον αγώνα που αποτελεί πια μια ιστορική αναμέτρηση με στόχο την απελευθέρωση της Ελλάδας.
Αυτοδυναμία και βαρβαρότητα
Του Νίκου Λυγερού
Το μόνο που θέλει η κυβέρνηση, πίσω βέβαια από την ελαχιστοποίηση του κόστους, είναι να διατηρηθεί η προεδρία ενός του κόμματος. Δεν δίνει καμιά σημασία στα μικρά κόμματα, διότι επί της ουσίας δεν πιστεύει στην έννοια της δημοκρατίας και δεν αντιμετωπίζει τον ελληνικό λαό ως ένα λαό που βλέπει την πραγματικότητα αλλά ως μια μάζα που μπορεί να χειραγωγηθεί μόνο μέσω προπαγάνδας. Έτσι το μόνο της πρόβλημα ουσιαστικά αφού έχει αποφασίσει ότι θα χάσει τις εκλογές ακόμα και με μεγάλη διαφορά είναι το θέμα της αυτοδυναμίας της αντιπολίτευσης. Έτσι η αυτοδυναμία είναι το μόνο που την φοβίζει, διότι ξέρει ότι μπορεί να ανατρέψει τα πάντα από την πολιτική της που εφάρμοσε τόσα χρόνια και να βγάλει το στίγμα της ιδεολογίας της. Γι’ αυτόν τον λόγο ακόμα και η διψήφια διαφορά δεν θα ήταν πραγματικό πρόβλημα γι’ αυτήν αν δεν προκαλούσε και την αυτοδυναμία. Έχει λοιπόν ενδιαφέρον να δούμε ότι ακολουθεί κατά γράμμα τις τεχνικές της βαρβαρότητας και ότι δίνει σημασία μόνο στους ισχυρούς εχθρούς, όχι βέβαια επειδή τους σέβεται αφού δεν πιστεύει ότι υπάρχει άλλη σωστή ιδεολογία, αλλά επειδή φοβάται ότι όλα θα αλλάξουν και θα έρθει η απελευθέρωση από τον ζυγό της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου