Ο «Επιτήδειος Ουδέτερος» κάνει πάντα ταμείο. Τα «Καλά Παιδιά» είναι αιώνιοι καρπαζοεισπράκτορες.

Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΗΛΙΑΔΗ

Ο Θουκυδίδης μας δίδαξε εδώ και δυόμιση χιλιάδες χρόνια, μέσα από τον διάλογο Αθηναίων – Μήλιων  ότι οι ηγεμονικές δυνάμεις καταφεύγουν στην ωμή (στρατιωτική) ισχύ όταν κρίνουν ότι έτσι εξυπηρετούνται καλύτερα τα δικά τους συμφέροντα, πέρα και πάνω από τις επικλήσεις στο διεθνές δίκαιο, την εθνική κυριαρχία κλπ. Για να επιβεβαιωθεί έτσι και η ρήση του Κλάουζεβιτς ότι «ο πόλεμος είναι η συνέχιση της πολιτικής με άλλα μέσα».

Τα παραδείγματα καταφυγής σε τέτοιες λύσεις, τόσο για τις ΗΠΑ όσο και για την Ρωσία  είναι πολλά, να θυμηθούμε μόνο την κρίση των πυραύλων στην Κούβα, όταν οι ΗΠΑ ακολουθώντας το «δόγμα Μονρόε» διακινδύνεψαν ακόμα και πυρηνικό πόλεμο όταν έκριναν ότι η εγκατάσταση Σοβιετικών πυραύλων στην Κούβα το 1962 αποτελούσε θανάσιμη απειλή για την ασφάλεια των ΗΠΑ.

Κατ΄ αναλογία η Ρωσία θεωρεί ότι η επέκταση του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία  αποτελεί θανάσιμο κίνδυνο για την δική της ασφάλεια, γι’ αυτό θεωρεί ότι έχει το «δικαίωμα» να χρησιμοποιήσει ωμή βία, να εισβάλει στην Ουκρανία για να αποτρέψει κάτι τέτοιο, πιστή στο δικό της ηγεμονικό δόγμα ασφάλειας του «Εγγύς Εξωτερικού»[1].

Όποια και να είναι όμως τα γεωπολιτικά διακυβεύματα και οι βλέψεις των ηγεμονικών δυνάμεων (βλέπε «Αθηναίων») οι μικροί και ανίσχυροι λαοί (βλέπε «Μήλιοι») είναι αυτοί που πληρώνουν τον λογαριασμό της φρίκης του πολέμου, με αίμα, με πόνο, με ακρωτηριασμούς, με προσφυγιά με καταστροφή και απώλεια βωμών και εστιών.

Ο πόλεμος στην Ουκρανία δημιουργεί σκηνικό παγκόσμιων ανατροπών και ομαδοποιήσεων που θα παραμείνουν και μετά την λήξη του πολέμου. Ο συστοιχισμός χωρών πίσω ή δίπλα από τις ηγεμονικές δυνάμεις θα καθορίζει πλέον τις μελλούμενες αναζητήσεις μιας νέας παγκόσμιας ισορροπίας. Οι μεγάλοι και μεσαίοι παίκτες συστοιχίζονται άλλοι ανοικτά, και άλλο λιγότερο ανοικτά ανάλογα με τα συμφέροντα τους:

• Ε.Ε., ΝΑΤΟ, Αγγλοσάξονες κ.α. με τις ΗΠΑ. Προσεκτικά το κάνουν η Κίνα, και η Ινδία είτε υποστηρίζοντας, είτε μη καταδικάζοντας την Ρωσία.
• «Ισορροπημένη» στάση (καταδικάζουν αλλά δεν συμμετέχουν σε επιβολή κυρώσεων) τηρούν μεταξύ άλλων χώρες όπως η Τουρκία, το Πακιστάν, η Σερβία και το Ισραήλ.

Σαν Κύπριοι, που έχουμε υποστεί την φρίκη του πολέμου και της Τουρκικής εισβολής, της κατοχής, της εθνοκάθαρσης, της προσφυγιάς, του εποικισμού, δεν μπορούμε παρά να καταδικάζουμε ανεπιφύλακτα την Ρωσική εισβολή και να ζητούμε την παύση των εχθροπραξιών, και τον σεβασμό της εδαφικής ακεραιότητας της Ουκρανίας. Η θέση αυτή, μαζί με την επίδειξη έμπρακτης αλληλεγγύης προς τους Ουκρανούς πρόσφυγες είναι αδιαπραγμάτευτη, και χωρίς όρους, ανεξάρτητα του αν επιχειρούμε να κατανοήσουμε τις αιτίες του πολέμου – και σίγουρα ΌΧΙ να τον δικαιολογήσουμε!

Το ενδιαφέρον θα είναι να δούμε πως οι παίκτες στην γειτονιά μας  (Τουρκία, Ελλάδα, Κύπρος) τοποθετούνται μέσα σε αυτό το νέο σκηνικό.

Τουρκία

Η Τουρκία εφαρμόζει πολιτική «Επιτήδειου Ουδέτερου» που η ίδια δεν εκλαμβάνει ως περιφρονητική αναφορά αλλά ως κυνική, ευέλικτη πολιτική ακροβατώντας μεταξύ ισχυρών αντιπάλων, ώστε να προσκομίσει όσα περισσότερα οφέλη από τον καθένα μπορεί που να ενισχύουν και ει δυνατόν αυτονομούν τη Τουρκική γεωπολιτική υπεραξία. Η πολιτική αυτή φαίνεται γλαφυρά με τις κινήσεις της Τουρκίας τα τελευταία 10-12 χρόνια και ιδιαίτερα μετά το «πραξικόπημα» του 2016 όπου πουλά εξυπηρέτηση πότε στην Ρωσία και πότε στις ΗΠΑ. Παρά την ιστορική αντιπαλότητα Ρωσίας – Τουρκίας, έχει αναπτυχθεί μεταξύ τους μια σχέση λυκοφιλίας που επιτρέπει στην μεν Τουρκία να εισβάλλει στην Συρία και να κατέχει μέρος αυτής, εμποδίζοντας τη δημιουργία ενός πυρήνα Κουρδικής κρατικής οντότητας (οπλίζοντας και χρηματοδοτώντας ταυτόχρονα μέχρι και τζιχαντιστικές οργανώσεις για το πετύχει). Αυτό εξυπηρετεί τη Ρωσία γιατί με τον τρόπο αυτό κρατά την Τουρκία κατά το δυνατόν μακριά από το Δυτικό μπλοκ, πράγμα που διασπά την ενότητα της νοτιοανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ.

Ταυτόχρονα η Τουρκία αγοράζει Ρωσικό στρατηγικό εξοπλισμό (S-400), παρά τις περί αντιθέτου προειδοποιήσεις του ΝΑΤΟ, και παρά την επιβολή Αμερικανικών κυρώσεων (νόμος CAATSA), υποδηλώνοντας έτσι την στρατηγική της αυτονόμηση, έχοντας αποκτήσει  αυτοπεποίθηση από τα οικονομικά και πληθυσμιακά της μεγέθη, καθώς και από την σε μεγάλο βαθμό ανάπτυξη της αμυντικής της βιομηχανίας, και την εξαγωγή κεφαλαίων και ισχύος, που την προβάλλουν διεθνώς.

Παρά τον αποκλεισμό της από το πρόγραμμα των μαχητικών F35 οι ΗΠΑ (είτε του Τράμπ είτε του Μπάϊντεν) θεωρούν το Τουρκικό γεωπολιτικό «οικόπεδο» σημαντικότερο από την Ελλάδα και την Κύπρο, για αυτό και δεν έπαψαν ποτέ να προσπαθούν να την φέρουν ξανά πλήρως πίσω στο δυτικό «μαντρί» προσφέροντας διάφορα δώρα με πιο πρόσφατο παράδειγμα (πριν τον πόλεμο στην Ουκρανία) τον τορπιλισμό του αγωγού East Med, τη στιγμή μάλιστα που οι ΗΠΑ δεν είναι χρηματοδότες! Η Κύπρος και η Ελλάδα δεν παύουν από το να είναι  χρήσιμα «δώρα» των Αμερικανών προς την Τουρκία για να την κρατήσουν στο Δυτικό μαντρί (βλέπε σχέδιο «Ανάν»)!

Ο πόλεμος στην Ουκρανία προσφέρει  ακόμα μια ευκαιρία προσκόμισης οφέλους για την Τουρκία, γιατί από τη μια καταδικάζει μεν την Ρωσική εισβολή, από την άλλη πουλά εξοπλισμένα μη επανδρωμένα αεροπλάνα (drones) στην Ουκρανία, αλλά και απέχει από την επιβολή των Αμερικανό-Νατοϊκών κυρώσεων,  πράγμα που της επιτρέπει να τοποθετείται σαν διαμεσολαβητής στην διένεξη Ρωσίας – Ουκρανίας και να φιλοξενεί στο έδαφος της συνομιλίες μεταξύ των αντιμαχόμενων.

Η «ειρηνοποιός» αυτή στάση της «επιτήδεια ουδέτερης» Τουρκίας, έχει αναγνωριστεί από όλους τους Δυτικούς παίκτες και όλοι σπεύδουν να συγχαρούν και να συνομιλήσουν με τον Ερτογάν (Μπάϊντεν, Μακρόν, Σολτς), ενώ ο Έλληνας πρωθυπουργός (τοις κείνων ρήμασι πειθόμενος) σπεύδει κι αυτός να συναντηθεί με τον Ερτογάν στην Κωνσταντινούπολη αναβαθμίζοντας και «ξεπλένοντάς» έτσι εντελώς την κατοχική και αναθεωρητική Τουρκία.

Τα κέρδη της Τουρκίας αρχίζουν ήδη να κατατίθενται στο «ταμείο»  όπου πέρα από το θάψιμο του  East Med, η καμπόση Βικτώρια Νούλαντ (3^η τη τάξει στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ, γνωστή και ως κυρία «fuck Europe»), ανακοινώνει την ανάγκη επίλυσης των Ελληνο – Τουρκικών «διαφορών»  (δηλαδή των μονομερών Τουρκικών διεκδικήσεων), την ανάγκη απεξάρτησης της Τουρκίας από το Ρωσικό φυσικό αέριο και της ένταξης της στους ενεργειακούς σχεδιασμούς της Ανατολικής Μεσογείου (λέγε με «Γαλάζια Πατρίδα»), την συνομολόγηση πλαισίου «Στρατηγικής Αμυντικής Συνεργασίας», καθώς και την ανάγκη προώθησης της πώλησης  40 νέων μαχητικών F16 και αναβάθμισης άλλων 80, αφού το Στέιτ Ντιπάρτμεντ κατέθεσε ήδη αίτημα έγκρισης πώλησης στο Κογκρέσο, παρά την απαγόρευση λόγω του Αμερικανικού νόμου CAATSA εξαιτίας της αγοράς των S-400!

Όσο για το Κυπριακό, παρά τις (χλιαρές) φραστικές καταδίκες στα περί λύσης δύο κρατών όλοι περιμένουν την επανέναρξη της διαδικασίας κλεισίματος του Κυπριακού, με τρόπο που να εξυπηρετείται η Τουρκική ατζέντα.

Πραγματικά πλούσιο και επωφελές το Τουρκικό «ταμείο»!

 Ελλάδα

Μαζί με την Πολωνία και τις Βαλτικές χώρες, η Ελλάδα πρωτοστατεί σε αντί – Ρωσική υστερία, πολύ πέραν των όσων η συμμετοχή της σε Ε.Ε και ΝΑΤΟ επιβάλλουν (καταδίκη και κυρώσεις).

Η Ελληνική Κυβέρνηση:

• Ορθά καταδίκασε την Ρωσική εισβολή, και απέστειλε ανθρωπιστική βοήθεια.

 

• Έχει συναινέσει αδιαπραγμάτευτα στην επιβολή κυρώσεων ενώ θα μπορούσε να ζητήσει μαζί με την Κύπρο την ανάγκη επιβολής αντίστοιχων κυρώσεων στην επίσης αναθεωρητική Τουρκία, όσο και στην ανάγκη διατήρησης διπλωματικών διαύλων επικοινωνίας με την Μόσχα, προκειμένου να προστατευθεί η πολυπληθής Ελληνική μειονότητα στην περιοχή της Νότιας Ουκρανίας. Θα μπορούσε έτσι να παίξει η Ελλάδα τον ρόλο του διαμεσολαβητή που τόσο επιδέξια παίζει τώρα η Τουρκία!
• Έχει παραχωρήσει στην Ουκρανία Ρωσικής προέλευσης ατομικό οπλισμό, καθιστώντας έτσι την Ελλάδα μέρος της πολεμικής σύγκρουσης με όλα τα συνεπακόλουθα σχετικά με την μελλοντική Ρωσική εχθρική στάση σε σχέση με τα Ελληνοτουρκικά και το Κυπριακό.
• Έχει δημιουργήσει συνθήκες ενεργειακής και αμυντικής ανασφάλειας για την Ελλάδα (α) με την διακοπή αγοράς φτηνού Ρωσικού φυσικού αερίου και την εξάρτηση από το υπερτριπλάσιου κόστους Αμερικανικό LNG, δίνοντας καίριο κτύπημα στην ήδη γονατισμένη λόγω μνημονίων Ελληνική οικονομία, συντείνοντας μέσα από την ακρίβεια σε περεταίρω φτωχοποίηση του Ελληνικού πληθυσμού και (β)  με την μη δυνατότητα εξυπηρέτησης (συντήρηση, ανταλλακτικά) κρίσιμων Ρωσικών αμυντικών συστημάτων – κρίσιμων κυρίως για την άμυνα των νησιών (S-300, TOR M1 κ.α.).
• Έχει σπεύσει καθ΄ υπόδειξη να συναντηθεί με τον Ερτογάν στην Κωνσταντινούπολη για να τονίσει την ανάγκη της διατήρησης της ειρήνης μεταξύ συμμάχων και να ξεπλύνει έτσι εντελώς την Τουρκία σε μια συγκυρία που η συνάφεια του Τουρκικού αναθεωρητισμού εις βάρος της Ελλάδας θα έπρεπε να παραλληλιστεί με τον Ρωσικό αναθεωρητισμό και φυσικά με τον παραλληλισμό της Ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία με την Τουρκική εισβολή στην Κύπρο. Τα Τουρκικά ΜΜΕ έσπευσαν να χαιρετίσουν το νέο κλίμα που κατ’ αυτούς ανοίγει τον δρόμο της ειρηνικής κοινής εκμετάλλευσης των πλουτοπαραγωγικών πόρων στο Αιγαίο (λέγε με «συνεκμετάλλευση»).
• Έχει απελάσει χωρίς λόγο Ρώσους διπλωμάτες σε μια ολοφάνερη επίδειξη νομιμοφροσύνης προς τον «θείο Σαμ» καταθέτοντας διαπιστευτήρια δουλικότητας, παραβλέποντας εντελώς τις συνέπειες από την ολική ρήξη των Ελληνό-Ρωσικών σχέσεων που διαρκούν αιώνες τώρα.
• Έχει υποθηκεύσει την τύχη του Ελληνισμού της Αζοφικής και της Μαύρης Θάλασσας με ιστορία χιλιετιών. Πώς θα υλοποιηθεί τώρα η υπόσχεση για ανοικοδόμηση του μαιευτηρίου της Μαριούπολης που έχει πλέον περάσει υπό Ρωσικό έλεγχο;
• Τόσο ο Κ. Μητσοτάκης όσο και η Κ. Σακελαροπούλου, καταδικάζοντας (σωστά) την Ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, την περιέγραψαν σαν «τον πρώτο πόλεμο στην Ευρώπη από τον Β΄ΠΠ» προκαλώντας θυμηδία στην Κύπρο, αφού τόσο η Κύπρος όσο και η Γιουγκοσλαβία μάλλον δεν ανήκουν στην Ευρώπη!
• Σαν κορωνίδα των πιο πάνω η συνεχής και φανατικά αντί-Ρωσική ρητορική του ίδιου του Έλληνα πρωθυπουργού, η οποία καλλιεργεί ένα πρωτόγνωρο κύμα αντί-Ρωσικού νέο-μακαρθισμού, έχει πλήρως ανατινάξει κάθε γέφυρα επικοινωνίας και η Ελλάδα θα βρει την Ρωσική εχθρότητα μπροστά της στα Ελληνο-Τουρκικά.
• Η «πληρωμή» τέλος από πλευράς Ουκρανίας ήταν η συμπερίληψη μηνύματος Ουκρανού νέο-ναζί του τάγματος «Αζόφ» κατά την διάρκεια της τηλεοπτικής ομιλίας Ζελένσκι προς το Ελληνικό κοινοβούλιο!

Κύπρος

Πέραν της αυτονόητης καταδίκης της Ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία, πως μπορούμε σαν Κύπρος να τοποθετηθούμε σε αυτό το ζήτημα, προωθώντας ταυτόχρονα και τα συμφέροντα της Κυπριακής Δημοκρατίας;

·        Γενικά μιλώντας, θα έπρεπε όλες οι πράξεις μας να αναδεικνύουν την ομοιότητα μεταξύ Κύπρου και Ουκρανίας σαν θύματα εισβολής μιας κατά πολύ ισχυρότερης χώρας και της ανάγκης σεβασμού του Διεθνούς Δικαίου και της Εδαφικής Ακεραιότητας. ·        Θα έπρεπε ταυτόχρονα να αναδεικνύεται η εξοργιστική υποκρισία της πολιτικής της τήρησης δύο μέτρων και δύο σταθμών εις βάρος της Κύπρου από τις ΗΠΑ, τους Αγγλοσάξονες και τους εταίρους της Ε.Ε. που καταδικάζουν την Ρωσική αρκούδα (και επιβάλλουν εξοντωτικές κυρώσεις) ενώ θωπεύουν τον Τουρκικό γκρίζο λύκο.

 

Τί έχει κάνει η Κύπρος;

• Η αποστολή ανθρωπιστικής βοήθειας στην Ουκρανία και η υποδοχή Ουκρανών προσφύγων είναι σίγουρα έμπρακτη απόδειξη συμπαράστασης και συμπόνοιας προς τους ανθρώπους που σήμερα βιώνουν όσα και εμείς βιώσαμε το 1974.
• Η συμμετοχή μας στην Ε.Ε. επιβάλλει να συμμετάσχουμε στην επιβολή κυρώσεων –ίσως όμως όχι με τον αδιαπραγμάτευτο τρόπο που αυτό έγινε; Μήπως θα έπρεπε ταυτόχρονα (όχι ως προϋπόθεση) να ζητήσουμε να επιβληθούν ανάλογες κυρώσεις και στον Τούρκο εισβολέα; Έστω και αν αποτυγχάναμε να καταφέρουμε κάτι τέτοιο, θα δυσκολεύαμε να εμφανιστεί η Τουρκία σαν «διαμεσολαβητής της ειρήνης», ενώ θα θεμελιώναμε την απαίτηση να επιβληθούν έστω και στο μέλλον οι κυρώσεις. Θα δυσκολεύαμε ίσως επίσης τους Ευρωπαίους, τους Αμερικανούς και Νατοϊκούς σύμμαχους της Τουρκίας (που ενώ είναι μέλος του ΝΑΤΟ δεν συμμετέχει στις κυρώσεις) όχι μόνο να αποδέχονται ένα τέτοιο υποκριτικό ρόλο, αλλά και να αποδίδουν τα εύσημα στην Τουρκία, αναβαθμίζοντας την κάθετα στο νέο παγκόσμιο σκηνικό. Αντ΄ αυτού, η Κυπριακή Δημοκρατία συμμετέχει αδιαπραγμάτευτα, χωρίς ανταλλάγματα, στην επιβολή κυρώσεων.
• Αντί κυρώσεις, στην πιο ευνοϊκή γι’ αυτό συγκυρία και κατ’ αναλογία του τι συμβαίνει με την Ρωσία, η Κ.Δ. επιμένει πεισματικά στην διατήρηση της αδιέξοδης πολιτικής των ΜΟΕ με τυφλή προσήλωση στην πολιτική του κατευνασμού, δήθεν «για να αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη μεταξύ των δύο κοινοτήτων»! Αντί να προτάσσεται ότι όπως στην Ουκρανία, το Κυπριακό είναι θέμα εισβολής – κατοχής, σε μια συγκυρία καθόλα ευνοϊκή για κάτι τέτοιο,  προβάλλεται η εγκληματική κατευναστική πολιτική της δήθεν δημιουργίας «κλίματος εμπιστοσύνης»…                                                                                  

Είναι σαν να συζητούσε η Ουκρανία ΜΟΕ με την Ρωσία στην σημερινή συγκυρία!

• Οι ΗΠΑ ζήτησαν από όλες τις χώρες της ΕΕ/ΝΑΤΟ (συμπ. και της Κύπρου) που κατέχουν Ρωσικό οπλισμό να αποστείλουν τέτοιο οπλισμό στην Ουκρανία. Το 70% των οπλικών συστημάτων της Εθνικής Φρουράς είναι Ρωσικής προέλευσης, αφού οι ΗΠΑ, έχουν επιβάλει εμπάργκο όπλων στην Κύπρο (θύμα εισβολής) αλλά όχι στην Τουρκία (τον εισβολέα)! Πέραν του ότι η Κύπρος θα εμπλεκόταν άκριτα (όπως έγινε με την Ελλάδα) στον Ουκρανικό πόλεμο, ακόμα και να ήθελε η Κύπρος να αποστείλει αυτό τον οπλισμό (νοουμένου ότι οι ΗΠΑ θα αντικαταστήσουν τον οπλισμό αυτό), η διαδικασία θα διαρκούσε τουλάχιστον δύο χρόνια (νομικά κωλύματα, κύρωση συμβάσεων, εκπαίδευση προσωπικού). Παρόλο λοιπόν που δεν τίθεται πρακτικά τέτοιο θέμα, ο κυβερνών ΔΗΣΥ δια του φερέλπιδος Αντιπροέδρου του Χάρη Γεωργιάδη (με την συναίνεση του Αβέρωφ Νεοφύτου βεβαίως) τάσσεται αναφανδόν υπέρ της αποστολής του Ρωσικού οπλισμού της Ε.Φ. στην Ουκρανία. Το να δώσει ο ΔΗΣΥ τα διαπιστευτήρια δουλικότητας στις ΗΠΑ (εν όψει Προεδρικών εκλογών)  είναι πιο σημαντικό από το να σκεφτούμε την μελλοντική εχθρική Ρωσική αντίδραση στο Κυπριακό!

Την ίδια στιγμή, η Βικτώρια Νούλαντ, ανταπέδωσε την επίδειξη «καλής διαγωγής» της Κ.Δ. αναφερόμενη σε «Πρόεδρο του Βορρά» για τον Ερσίν Τατάρ!

• Η τελική επίδειξη ευγνωμοσύνης από τον ίδιο τον Ουκρανό Πρόεδρο Ζελένσκι ήρθε κατά την διάρκεια της διαδικτυακής του ομιλίας στο Κυπριακό κοινοβούλιο όταν απέφυγε επιμελώς να αναφερθεί έστω και στις συνηθισμένες νερόβραστες δηλώσεις συμπαράστασης στον αγώνα της Κύπρου! Όταν μάλιστα η Πρόεδρος του Κυπριακού κοινοβουλίου ξεκίνησε στην αντιφώνηση της να αναφέρεται σε Τουρκική εισβολή, ξαφνικά προέκυψε «τεχνικό πρόβλημα» και η σύνδεση διακόπηκε! Πως να επιτρέψει κάτι τέτοιο ο Ζελένσκι, όταν ζητά η Τουρκία να είναι μεταξύ των χωρών που θα εγγυηθούν την ασφάλεια της;

Η σύγκριση των πεπραγμένων για το Ουκρανικό μεταξύ Τουρκίας – Ελλάδας – Κύπρου μόνο κατάθλιψη μπορεί να προκαλεί! Η Τουρκία κάνει συνεχώς ταμείο, ενώ Ελλάδα και Κύπρος παραμένουν μόνιμοι καρπαζοεισπράκτορες!

Όσο και αν εξοργιζόμαστε αναφερόμενοι στον «επιτήδειο ουδέτερο» οι πράξεις της Ελληνικής και της Κυπριακής κυβέρνησης, διευκολύνουν στην ουσία την συνέχιση από τους τρίτους της πολιτικής των «δύο μέτρων και δύο σταθμών».

Μήπως να μιμηθούμε την Τουρκία κοιτάζοντας περισσότερο το δικό μας συμφέρον αντί να υποβάλλουμε συνεχώς διαπιστευτήρια «καλού παιδιού»; 

[1] Βλέπε σχετική ομιλία του Αμερικανού Γερουσιαστή Bernie Sanders:

https://slpress.gr/videos/omilia-santers-sti-geroysia-gia-to-oykraniko-video/

ΠΗΓΗ apopseis