Τα ελληνικά μας “παράδοξα” στην εθνική αμυντική οργάνωση και τα εξοπλιστικά

Σε συνέχεια του πρώτου μέρους όπου μελετήθηκε η “θεσμική ένδεια” και οι συστημικές αδυναμίες του ελληνικού πολιτικοστρατιωτικού οικοδομήματος γίνονται όλο και πιο πολύ εμφανείς. Στην ελληνική περίπτωση η ριζική αναδιάρθρωση του «τοπίου» στο ελληνικό στρατιωτικό οικοδόμημα, σε συνδυασμό με τη διατύπωση ολοκληρωμένου οράματος, την ενθάρρυνση της εγχώριας καινοτόμου στρατιωτικής σκέψης και τη θεσμοθέτηση των «εργαλείων» που προαναφέρθηκαν.

Του Περικλή Ζορζοβίλη
ΠΗΓΗ: Εφημερίδα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Θα είχε σημαντικά οφέλη σε πολλαπλά επίπεδα, μειώνοντας σε σημαντικό βαθμό τη λήψη

λανθασμένων αποφάσεων, τεκμηριώνοντας σε ισχυρές βάσεις όσες έχουν ληφθεί (συνεπώς καθιστώντας αυτές συνολικά αποδεκτές) και χαράσσοντας τον βέλτιστο δρόμο για το μέλλον. Ενδεικτικά αναφέρονται:

>Το ΥΠΕΘΑ αντί να είναι περιορισμένο στο ρόλο του… παρακολουθήματος, θα αποτελούσε την επιτομή του κατά την προσφιλή ορολογία της κυβέρνησης «επιτελικού κράτους».

>Αντί της θεσμοθέτησης της θέσης του «Συμβούλου Εθνικής Ασφαλείας» (δηλαδή προσώπου) θα είχε επιλεγεί η θεσμοθέτηση δομής («Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας»), που θα καθιστούσε περισσότερο ισότιμη τη συνεργασία με τη στρατιωτική γραφειοκρατία και δεν θα επέτρεπε την εμφάνιση της φημολογούμενης δυσκολία στη σύνταξη της νέας Πολιτικής Εθνικής Ασφάλειας (όπως μετονομάστηκε η Πολιτική Εθνικής Άμυνας).

>Η ύπαρξη «έγκαιρων, βασισμένων σε γεγονότα, ακομμάτιστων πληροφοριών», δηλαδή της υπηρεσίας κυβερνητικής Λογοδοσίας, θα επέτρεπε στους βουλευτές, του εκλεγμένους αντιπροσώπους του λαού, να συμβάλλουν ουσιαστικά στη συζήτηση στις αρμόδιες κοινοβουλευτικές επιτροπές και στον φορολογούμενο να σχηματίσει άποψη στη βάση αντικειμενικών δεδομένων.

>Θα υποβοηθούσε τη βέλτιστη εφαρμογή της διακλαδικότητας που σήμερα υλοποιείται σήμερα με την πλήρη κάθετη διοίκηση που ασκεί το Γενικό Επιτελείο Εθνικής Άμυνας (ΓΕΕΘΑ) ως υπερ-επιτελείο που ελέγχει το σύνολο των λειτουργιών των Ε.Ε.Δ. (συμπεριλαμβανομένης ακόμη… και της έκδοσης των ανακοινώσεων τύπου από τα Γενικά Επιτελεία), και τη μετατροπή των Αρχηγών των Γενικών Επιτελείων σε «εκπροσώπους του Αρχηγού ΓΕΕΘΑ» (κατά την έκφραση που χρησιμοποιείται στις ανακοινώσεις τύπου).

Αν η κύρια απαίτηση για την υιοθέτηση της διακλαδικότητας είναι η διαπίστωση (τουλάχιστον από εικοσαετίας σε ότι αφορά τη χώρα μας) ότι μέσω αυτής μπορούν να υπερκερασθούν οι μεμονωμένες εκ της φύσης κάθε Κλάδου αδυναμίες και ουσιαστικά να εξουδετερωθούν οι περιορισμοί και οι δουλείες που επιβάλλει η γεωγραφία και οι απαιτήσεις του συγκεκριμένου θεάτρου επιχειρήσεων και η ανάγκη οργάνωσης ενός Ανώτατου Διακλαδικού Επιχειρησιακού Στρατηγείο, που θα ελέγχει επιχειρησιακά τις δυνάμεις στην ειρήνη, στην κρίση και τον πόλεμο, θα εξεταζόταν αντικειμενικά και σε βάθος, σε ποιο βαθμό εξυπηρετείται από τη σημερινή διαρρύθμιση.

Αν για παράδειγμα μήπως τα Γενικά Επιτελεία θα έπρεπε να απωλέσουν κάθε επιχειρησιακή αρμοδιότητα και αφού κατάλληλα αναδιοργανωθούν να επικεντρωθούν στον ρόλο της συγκρότησης, εκπαίδευσης, εξοπλισμού και υποστήριξης δυνάμεων (force providers) που θα διατίθενται στον Ανώτατο Διακλαδικό Επιχειρησιακό Διοικητή (force employer) για να διεξαγάγει επιχειρήσεις στην ειρήνη, την κρίση και τον πόλεμο; Αν οι επιτελικές διαδικασίες του ΓΕΕΘΑ θα έπρεπε να μεταβιβαστούν στο ΥΠΕΘΑ ώστε το Ανώτατο Διακλαδικό Επιχειρησιακό Στρατηγείο να επικεντρωθεί στην κύρια αποστολή του;

>Θα επέτρεπε με ακρίβεια τον προσδιορισμό της οργάνωσης και του εξοπλισμού των υπομονάδων / μονάδων / σχηματισμών ώστε να μπορούν να αντιμετωπίσουν την απειλή όπως αυτή έχει διαμορφωθεί και διαφαίνεται ότι θα εξελιχθεί στο μέλλον και να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις του σημερινού και μελλοντικού χώρου επιχειρήσεων.

Για παράδειγμα θα επέτρεπε την ακριβή μέτρηση της επιχειρησιακής αποδοτικότητας των ουλαμών των τριών ή των τεσσάρων αρμάτων, της ύπαρξης ταγμάτων ελιγμού ενός Όπλου (π.χ. Επιλαρχία Μέσων Αρμάτων, Μηχανοκίνητο Τάγμα Πεζικού) ή σύνθετων (δηλαδή με περισσότερα του ενός Όπλου, πχ. Τεθωρακισμένα και Μηχανοκίνητο Πεζικό), θα καθόριζε τον αριθμό των υπομονάδων ελιγμού του τάγματος (τρεις ή τέσσερις) και την αναλογία τους (στην περίπτωση των σύνθετων), τη δομή των ταξιαρχιών (τριγωνική ή τετραγωνική, δηλαδή με τρεις ή τέσσερις μονάδες ελιγμού), κ.λπ.

>Θα τεκμηρίωνε το ελάχιστο αποδεκτό επίπεδο στελέχωσης των μονάδων ώστε να μπορούν να επιτελέσουν την αποστολή τους και κατά συνέπεια τον αντικειμενικό προσδιορισμό της διάρκειας της θητείας.

>Θα βελτιστοποιούσε τη γεωγραφική κατανομή των μονάδων και των σχηματισμών. Για παράδειγμα θα τεκμηρίωνε τη βασιμότητα ή μη της απόφασης διατήρησης της 32ης Ταξιαρχίας Πεζοναυτών «ΜΟΡΑΒΑΣ» στην παρούσα έδρα της, στο Βόλο, και της εξαγγελθείσας μετακίνησης της Διοίκησης Αμφιβίων Δυνάμεων στον Βόλο ή τον Αλμυρό, δηλαδή εντός του κλειστού κόλπου του Παγασητικού που μπορεί να παρομοιαστεί με φιάλη που «προκαλεί» τον εχθρό να βάλει δύο «πώματα», στον δίαυλο Τρικερίου και τον δίαυλο μεταξύ Πηλίου και Βόρειας Εύβοιας. Ή θα τεκμηρίωνε τη βασιμότητα ή μη της προ δεκαετιών επιλογής εγκατάστασης ενός τάγματος Πεζοναυτών στη Σύρο.

>Θα αποδείκνυε ή μη τη βασιμότητα της απόφασης για τη συνολικού κόστους 291 εκατ. ευρώ, προμήθεια 76 αμφιβίων τεθωρακισμένων οχημάτων της οικογενείας AAV, όταν:

α) ο κύριος χρήστης, το Σώμα των Πεζοναυτών των ΗΠΑ, έχει ήδη αποφασίσει τον παροπλισμό τους καθώς έκρινε ότι αδυνατούν να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις του σημερινού χώρου επιχειρήσεων,
β) από τον Δεκέμβριο του 2021 έχει απαγορευθεί τη χρήση τους σε αμφίβιες επιχειρήσεις και εκπαίδευση, και
γ) το Πολεμικό Ναυτικό δεν διαθέτει τα κατάλληλα για την αξιοποίηση τους πλοία αμφιβίων επιχειρήσεων,
και στη δεύτερη περίπτωση θα αναδείκνυε το περισσότερο επιχειρησιακό αποτελεσματικό μοντέλο διεξαγωγής αμφίβιων επιχειρήσεων ή την επίτευξη του ιδίου επιχειρησιακού αποτελέσματος μέσω της υλοποίησης εναλλακτικών επιλογών.

>Θα αποδείκνυε ή μη τη βασιμότητα της απόφασης για τη συνολικού κόστους 388 εκατ. ευρώ, προμήθεια τριών μη επανδρωμένων αεροχημάτων (ΜΕΑ) MQ-9B Sea Guardian και δύο σταθμών εδάφους όταν:

α) έχουν ήδη μισθωθεί από το Ισραήλ (η σύμβαση υπεγράφη το 2020) τρία ΜΕΑ Heron 1 για περίοδο τριών ετών έναντι κόστους περίπου 40 εκατ. ευρώ
β) φέρεται να έχει προταθεί από τους Ισραηλινούς η προμήθεια πέντε εξοπλισμένων (ανά αερόχημα τέσσερα κατευθυνόμενα βλήματα Spike NLOS και μία βόμβα 500 λιβρών) ΜΕΑ τύπου Heron 1 και δύο επίγειων σταθμών εδάφους έναντι 150 εκατ. ευρώ
γ) Οι μονάδες ΠΒ Μάχης (450 αυτοκινούμενα οβιδοβόλα και 150 Πολλαπλοί Εκτοξευτές Πυραύλων) στερούνται παντελώς ΜΕΑ, τα οποία θα μπορούσαν να αναπτυχθούν και κατασκευαστούν από την εγχώρια τεχνολογική και βιομηχανική βάση.

>Θα επέβαλε την προμήθεια του οργανικού κύριου οργανικού οπλισμού μαζί με την προμήθεια των τροχοφόρων τεθωρακισμένων οχημάτων M1117.

>Θα διαφώτιζε τον φορολογούμενο γιατί ενώ σήμερα προτάσσεται ο εκσυγχρονισμός 183 αρμάτων μάχης Leopard 2A4 με εκτιμώμενο κόστος περί τα 1,4 δις ευρώ, δεν λαμβάνεται πρόβλεψη για την υποπολλαπλάσιου κόστους εν συνεχεία υποστήριξη των αρμάτων μάχης Leopard 2HEL και των αυτοκινούμενων οβιδοβόλων PzH-2000GR που αποτελούν τις κορωνίδες των οπλικών συστημάτων της κατηγορίας τους.

>Θα επέλυε το μυστήριο του εκσυγχρονισμού μέσης ζωής των τεσσάρων φρεγατών τύπου MEKO-200HN («ΥΔΡΑ») του Πολεμικού Ναυτικού που εδώ και περίπου 15 χρόνια χαρακτηρίζεται ως επιχειρησιακά αναγκαίος αλλά ακόμη δεν έχει υλοποιηθεί.

Είναι αυτονόητο ότι ο παραπάνω κατάλογος θα μπορούσε να εμπλουτιστεί με δεκάδες παραδειγμάτων που αφορούν το σύνολο των λειτουργικών πτυχών του ελληνικού στρατιωτικού οικοδομήματος. Τα ίδια παραδείγματα αποδεικνύουν τον υπονομευτικό ρόλο των συστηματικών αδυναμιών και αναδεικνύουν πόσο επιτακτική είναι η ανάγκη καταλυτικής αλλαγής.

ΠΗΓΗ defence-point