«Η άρνηση της Τουρκίας να δει τα έννομα συμφέροντα της Ελλάδας, δεν μας επιτρέπει να εμπιστευόμεθα τις προσεγγίσεις της και καθ’ όν χρόνο δεν σέβεται τις διεθνείς συνθήκες και συμφωνίες και συμβάσεις. Οι πολιτικοστρατιωτικοί χειρισμοί μας σε θέματα Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας δεν πρέπει να επιδέχονται παρερμηνείες από τους αμφισβητίες των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων. Οι δε θαλάσσιοι αγωγοί δεν αποτελούν εξαίρεση».
Με αυτή τη φράση ο Παναγιώτης Χηνοφώτης, Ναύαρχος (ε. α) Π.Ν., Επίτιμος Αρχηγός ΓΕΕΘΑ, πρ. Βουλευτής Επικρατείας και Υφυπουργός Εσωτερικών, δίνει το στίγμα στο Β’ Μέρος της συνέντευξης στο DP (Διαβάστε το Α’ Μέρος) και τονίζει την ανάγκη αναθεώρησης της ελληνικής στάσης στο θέμα της αμυντικής ισχύος…
ΕΡΩΤΗΣΗ: Δεδομένων των εξελίξεων στη Συρία, σε συνδυασμό πάντα με τη σύρραξη Δύσης-Ρωσίας σε ουκρανικό έδαφος, θα σας παρακαλούσαμε να μας εξηγήσετε τη δική σας οπτική στη συνολική προβληματική που αφορά το γεωστρατηγικό περιβάλλον, εντός του οποίου καλείται να επιβιώσει, δηλαδή να βγει αλώβητη η Ελλάδα.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Η συνολική γεωπολιτική θεώρηση της νέας στρατηγικής εποχής δεν αδικεί τους υποστηρικτές του Sir Halford Mackinder, ούτε απογοητεύει αυτούς του Αμερικανού Nicholas Spykman. Κατά τον Ν. Spykman, και σε αντιδιαστολή με τον Mackinder και την HEARTLAND, όποιος ελέγχει τη RIMLAND κυβερνά την Ευρασία και όποιος κυβερνά την Ευρασία ελέγχει τα πεπρωμένα του Κόσμου. Σε όλο αυτό το παγκόσμιο περιβάλλον, η κατάρρευση του καθεστώτος Μπασάρ Αλ Άσαντ στη Συρία, επιφέρει μία κατάσταση η οποία επιτρέπει πολυπαραγοντικές προσεγγίσεις με πληθώρα μεταβλητών και ληθαργουσών δυνάμεων. Πρόδηλον είναι ότι η γεωπολιτική οπτική της Ελλάδας και άλλων χωρών θα επηρεασθεί με κατά περίπτωση προσαρμογές της γεωστρατηγικής τους.
Οιοδήποτε συμπέρασμα για την εξέλιξη της νέας Συρίας σε αυτό το στάδιο θα ήταν εν πολλοίς αυθαίρετο. Πλην όμως, διαφαίνεται ότι το «θεώρημα ανταλλαγής του G. Homans» [του G. Homans κατά τον I.W. Zartman και M.R. Bernan (The practical negotiator, Yale U.P., 10/9/83)] θα πρυτανεύσει στις διαπραγματεύσεις, στην εξισορρόπηση των διεθνών Δυνάμεων και στην ειρηνική συνύπαρξη αντιμαχομένων στρατιωτικών και παραστρατιωτικών παρατάξεων. Τα επιδιωκόμενα άμεσα και έμμεσα κέρδη πολλά: εδαφικά οφέλη, νομή της κρατικής εξουσίας, ανοικοδόμηση, εκμετάλλευση αγωγών, προμήθειες οπλικών συστημάτων, στρατιωτική συνεργασία, παραχώρηση στρατιωτικών, ναυτικών και αεροπορικών βάσεων και διευκολύνσεων, θαλάσσιες ζώνες (υπόψη η καταγγελία του Μονίμου Αντιπροσώπου της Συρίας στον ΟΗΕ την 29/4/2020 κατά του Τουρκολιβυκού Μνημονίου) κ.ά.
Η Τουρκία επιχαίρει, ενώ επικροτείται, από μεγάλο μέρος της διεθνούς κοινότητος, η γεωστρατηγική της μόχλευση, μη συνυπολογιζομένου του δημοψηφίσματος του 1938 για την Τουρκική προσάρτηση της Συριακής επαρχίας της Αλεξανδρέττας (νυν Iskenderun). Εξυπακούεται και η σκλήρυνση της επεκτατικής της πολιτικής με πρόβολο όχι μόνον τη σκληρή στρατιωτική αλλά και την αιχμηρά της ισχύ (Sharp Power).
ΕΡΩΤΗΣΗ: Η περιοχή όπου κατανοητά εστιάζετε το ενδιαφέρον σας στην προηγούμενη απάντηση, ενώνεται με τον ελληνικό χώρο διά θαλάσσης. Δεδομένης και της προέλευσής σας από το Πολεμικό Ναυτικό, θα θέλαμε ένα πιο ειδικό σχόλιο για τη ναυτική ισχύ της Ελλάδας.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Η εικόνα ενός θαλασσίου έθνους στην διεθνή κοινότητα διαμορφώνεται από όλες τις μορφές ισχύος (σκληρή, ήπια, ευφυή), με πρόβολο τη ναυτική ισχύ. Προς εξοικονόμηση χώρου παραπέμπω στο άρθρο «Για να μην αποδυναμωθεί η ναυτική ισχύς» (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 18/8/24), και «Εις τάξιν απάρσεως» (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 8/10/24), όπου σκιαγραφούνται οι απαιτήσεις για 4 Ομάδες Επιχειρήσεων Κρούσεως, προς περιφερειακή κάλυψη της Ελλάδας και του άξονα Ελλάδας-Κύπρου-Αν. Μεσογείου. Σήμερα, οι απαιτήσεις για 4 Ομάδες Επιχειρήσεων Κρούσεως, είναι πλέον επιτακτικές του παρελθόντος.
Συμπερασματικά, οι Ελληνικές Ε.Δ. είναι συντελεστής ασφάλειας της πατρίδας μας και του Κυπριακού Ελληνισμού καθώς και των θαλασσών, δια του Ελληνικού Στόλου, στην περιοχή του επιχειρησιακού μας ενδιαφέροντος, ο οποίος (σ.σ. ορθώς) κατά δήλωση ΥΕΘΑ την 19/9/24, εκτείνεται πέραν του Αιγαίου, Βαλκανίων, Κύπρου, Μεσογείου και στον Περσικό/Αραβικό Κόλπο, Ερυθρά Θάλασσα, περιοχές διαχρονικά χαρακτηριζόμενες από γεωπολιτική αστάθεια, συνιστώσες ένα εκρηκτικό πεδίο αντιπαραθέσεων.
Παρά ταύτα, οι πολιτικές εξαγγελίες περί ενίσχυσης της ναυτικής μας ισχύος με 16 Μείζονες Μονάδες Κρούσεως (ΜΜΚ), δηλ. 12 Φρεγάτες (Φ/Γ) και 4 Κορβέτες (Κ/Β), απέχουν της ναυτικής πραγματικότητας και διεθνούς ορολογίας επί της συστηματικής διάστασης των πολεμικών πλοίων. Οιαδήποτε νοηματική προσαρμογή δεν καλύπτει την παραδοχή Κορβέτας ως ΜΜΚ και δεν ευσταθεί τυχόν ανανοηματοδότηση. Η χρήση του όρου Κορβέτα ως ΜΜΚ δεν είναι δόκιμη και υποδειγματική. Μόνον οι 12 Φ/Γ αποτελούν ΜΜΚ και αποτελούν μέρος των 18 απαιτουμένων για επαρκή ναυτική ισχύ.
Η δεδομένη συμμετοχή του ΠΝ σε 4 διεθνείς επιχειρήσεις (EUNAVFOR/IRINI, EUNAVFOR/ASPIDES,UNIFIL, NATO/SNMG-2), και κατά περίπτωση στην EUNAVFOR/ATALANTA, προκαλούν αφαίμαξη του Π/Υ του ΠΝ. Από επιχειρησιακής πλευράς και διαθεσιμότητας Μειζόνων Ν. Μονάδων, οι εν λόγω προγραμματισμένες διασυμμαχικές και εθνικές αποστολές, οι απαιτήσεις επιχειρησιακής εκπαίδευσης Μονάδος ή/και Ομάδος πλοίων, ετοιμότητας Μειζόνων Μονάδων Κρούσεως (Φρεγάτες) καθώς και ο συνεπαγόμενος περιοδικός επισκευαστικός κύκλος τους, απαιτούν τουλάχιστον 18 Φρεγάτες.
Αναφορικά με τις επιχειρησιακές απασχολήσεις, ο αριθμός των 190-200 ημερών εν πλω ανά Φρεγάτα για το έτος 2024, καταδεικνύει το σθένος και την επιχειρησιακή απόδοση των πληρωμάτων στην διατήρηση της υψίστης μαχητικής ικανότητας των πλοίων. Παρόμοια κατάσταση συμβαίνει την τελευταία 5ετία. Η επιτυχής ανάπτυξη του Ελληνικού Στόλου το καλοκαίρι του 2020 στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο, προέβαλε την ελληνική ναυτική ισχύ και την ελληνική αποτρεπτική δυνατότητα, ενώ παράλληλα κατεδείχθη ο ρόλος των μειζόνων Ναυτικών Μονάδων Κρούσεως επιφανείας και Υ/Β.
Οι Ναυτικές Δυνάμεις ανάλογα με την προωθημένη και επιλεκτική παρουσία τους, παρέχουν στην Κυβέρνηση την δυνατότητα επιλογής του μηνύματος που επιθυμούν να αποστείλουν στον αντίπαλο. Η αποτροπή στη γεωπολιτική είναι η ψυχή της αμοιβαίας αποθάρρυνσης επιθετικών ενεργειών μεταξύ αντιπάλων χωρών. Οι Ε.Δ. και η πολιτική βούληση είναι οι κυρίαρχοι παράγοντες της αποτροπής.
Καταληκτικά, επισημαίνω ότι η άρνηση της Τουρκίας να δει τα έννομα συμφέροντα της Ελλάδας, δεν μας επιτρέπει να εμπιστευόμεθα τις προσεγγίσεις της και καθ’ όν χρόνο δεν σέβεται τις διεθνείς συνθήκες και συμφωνίες και συμβάσεις. Οι πολιτικοστρατιωτικοί χειρισμοί μας σε θέματα Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας δεν πρέπει να επιδέχονται παρερμηνείες από τους αμφισβητίες των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων. Οι δε θαλάσσιοι αγωγοί δεν αποτελούν εξαίρεση.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Είναι απολύτως σαφή όσα αναφέρετε και εμπεριέχουν μηνύματα προς τις πολιτικές ηγεσίες. Αν σας ζητούσαμε να κωδικοποιήσετε, κλείνοντας τη συζήτηση, όσα πρέπει να γίνουν στον αμυντικό τομέα;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Για την Ελλάδα, οι Ε.Δ. συνιστούν το υπόβαθρο της αποτρεπτικής ικανότητας και δομήτορα της εθνικής ισχύος. Το πρόταγμα ενίσχυσης των Ε.Δ., δεν συνιστά κούρσα εξοπλισμών έναντι της Τουρκίας, αλλά εξασφάλιση της αποτρεπτικής ικανότητος της Ελλάδας. Το κεφάλαιο των Τουρκικών αμφισβητήσεων κατά των κυριαρχικών δικαιωμάτων μας -και όχι μόνον- δεν έχει ημερομηνία λήξεως. Προς τούτο, αντλώντας στοιχεία μόνον από την εγχώρια και διεθνή αμυντική ειδησεογραφία, κατά την άποψη μου, προτάσσεται:
1ον: Η μέριμνα για το προσωπικό και τις οικογένειές τους,
2ον: Η προετοιμασία για «ένα πόλεμο προ του Πολέμου», ήτοι: συνδυασμός υβριδικών απειλών με αιχμή την παραπληροφόρηση, κυβερνοεπιθέσεις μαζί με εφαρμογή αναδυόμενων τεχνολογιών σε non-military tactics για αποσταθεροποίηση, όπως ο Βενθικός Πόλεμος (κατά των υποθαλάσσιων κρίσιμων υποδομών), η τεχνητή νοημοσύνη και τα «πλήρως αυτόνομα συστήματα» (ενεργοποιούμενα επιλέγουν και προσβάλουν στόχους άνευ περαιτέρω παρεμβάσεως του χειριστού), προς εφαρμογή και στα τέσσερα επίπεδα Πολέμου (Πολιτικό, Στρατηγικό, Επιχειρησιακό, Τακτικό). Ο «Πόλεμος προ του πολέμου», με πρόβολο τον «Πόλεμο 5ης γενεάς», συμπληρούται και με την Αιχμηρά Ισχύ,
3ον: Προγραμματισμένη μακροπρόθεσμη ενδυνάμωση της χερσαίας και ναυτικής μας ισχύος με «χρηστικές δυνάμεις» (Usability of Forces) για πόλεμο πολυχωρικό και 5ης Γενεάς (5GW) σε παρατεταμένες επιχειρήσεις, με πυραυλικό πυροβολικό του Σ.Ξ. με εξαιρετικά μακράν εμβέλεια, προβολής ναυτικής ισχύος, ανθυποβρυχιακού πολέμου και Α/Α Άμυνας, απόκτησης θαλασσίου ελέγχου και κατά περίπτωση άρνησης του στον εχθρό,
4ον: Ικανής αεράμυνας, αλλά με σχεδίαση και υλοποίηση της Πολεμικής Αεροπορίας, ως έννομη συνέπεια και αρμοδιότητα της, προς απόκρουση επιθέσεων κορεσμού υπό Α/Φ και λοιπών εναερίων οχημάτων, αποφυγής περισπασμού, παραπλάνησης, σύγχυσης,
5ον: Επιτακτική ανάγκη η ενίσχυση της προωθημένης ανάπτυξης για τη χερσαία άμυνα των ελληνικών νήσων του Αιγαίου και των παραμεθορίων περιοχών καθώς και η αύξηση της στρατιωτικής θητείας με δημιουργία υποχρεωτικής εφεδρείας, στοιχειώδεις προϋποθέσεις της άμυνας ενός θαλάσσιου και νησιωτικού έθνους, προκειμένου να εξασφαλισθεί η αποτροπή, η αεροναυτική κυριαρχία στο θαλάσσιο χώρο Ελλάδας-Κύπρου, και η χωρίς επιχειρησιακές υπεκφυγές υπεράσπιση του Κυπριακού Ελληνισμού,
6ον: Η πολιτική της ανανέωσης των μειζόνων Μονάδων κρούσεως του Στόλου, προτάσσει τη συμπλήρωση του ναυτικού προγράμματος ανανέωσης, αντικατάστασης και εκσυγχρονισμού των Μονάδων του Π.Ν. με μακροπρόθεσμη προοπτική και συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα, τουλάχιστον έως το 2050. Το αυτό ισχύει και για τις εξοπλιστικές ανάγκες του Σ.Ξ. και της Π.Α.,
7ον: Η διαμόρφωση μίας Εθνικής Αμυντικής Βιομηχανικής και Ναυπηγικής Στρατηγικής, στο πλαίσιο ανάπτυξης της σπαργανώδους εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας, θα είναι εμβληματική και θα συνιστά την αρχή μίας συγκροτημένης και συστηματικής προσπάθειας συγκερασμού αμυντικών, τεχνολογικών, ναυτιλιακών, οικονομικών και βιομηχανικών επιδιώξεων, με αύξηση της κατασκευαστικής και επισκευαστικής δυνατότητας των στρατιωτικών εργοστασίων, ναυστάθμων, ΕΑΒ και μίας ελληνογενούς βιομηχανίας παραγωγής πυρομαχικών με ιθυντήρια σημεία την ενίσχυση της αποτρεπτικής ικανότητος των Ε.Δ., την άνθηση της ελληνικής βιομηχανίας και τη σταδιακή απεξάρτηση από συνεπαγόμενες καταστάσεις προμήθειας ή απαγόρευσης οπλικών συστημάτων και εφοδιασμού πυρομαχικών, Κ/Β και ανταλλακτικών.
Η κατακόρυφη επαύξηση της επιχειρησιακής ικανότητας των Ε.Δ., θα κατατείνει στην εκπλήρωση της αποστολής τους και στην επιτυχέστερη ανταπόκριση στις σύγχρονες και μελλοντικές προκλήσεις άμυνας και ασφάλειας προκειμένου να επιτυγχάνεται «κυριαρχία ελιγμού» και «εμπλοκή ακρίβειας» στον κατάλληλο χρόνο σε καταστάσεις με σημαντικό «εθνικό αποτύπωμα».
Όλα τα ανωτέρω, με βάση τις απειλές και κινδύνους, θα πρέπει να ενσωματωθούν σε ένα ισχυρό και αμέσου ολικής, και όχι μερικής, εφαρμογής εξοπλιστικό πρόγραμμα ώστε στη συνέχεια και αναλόγως της προόδου του να αρχίσει η εξαγγελθείσα απενεργοποίηση Μονάδων και Οπλικών συστημάτων. Δεν αποτελεί επιτελικό ζητούμενο ότι το αίσθημα ασφάλειας των Ελλήνων απαιτεί την ισχυροποίηση της αμυντικής ασφάλειας.
15th November 2005 – Signing Ceremony for the Memorandom of Understanding regarding the functional relationship concerning the NATO Maritime Interdiction Operational Training Centre (NMIOTC) – Left to right: General James L. Jones (Supreme Allied Commander Europe) with Admiral Chinofotis (Chief of the Hellenic National Defence General Staff)
O Παναγιώτης Χηνοφώτης, Ναύαρχος (ε. α) Π.Ν., Επίτιμος Αρχηγός ΓΕΕΘΑ, πρώην Βουλευτής Επικρατείας και Υφυπουργός Εσωτερικών. Στη φωτογραφία, ως αρχηγός των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, παραδίδει αναμνηστικό δώρο στον αρχηγό της γερμανικής Αεροπορίας. Παρίσταται ο τότε Α/ΓΕΑ, αντιπτέραρχος Αυλωνίτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου