ΓΑΛΛΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΚΑΙ Ο ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΤΩΝ ΟΔΟΦΡΑΓΜΑΤΩΝ

Θυμάμαι όταν πρωτοεμφανίστηκε ο Τομά Πικετί, ένας γάλλος οικονομολόγος, αντιμετωπίσθηκε με δύο υπερβολές.

Η μια ήταν των υποστηρικτών του: τον χαρακτήρισαν νέο Μάρξ.

Η άλλη των…πολύξερων του διαδικτύου. Η επωδός τους ήταν “τι να μας πει και αυτός”.

Και όμως, το βιβλίο του Πικετί “Κεφάλαιο” είναι καταλυτικό στην ανάδειξη των νέων ανισοτήτων.

Ο ΠΙκετί πρότεινε, μεταξύ άλλων, την φορολόγηση των μεγάλων πολυεθνικών επιχειρήσεων απο έναν παγκόσμιο θεσμό για την μείωση των ανισοτήτων.

Το μεγάλο πρόβλημα που αναδύεται στην ευρωπαίκή δύση είναι αυτό. Οι τεράστιες ανισότητες απο τη μια και ο χλευασμός της ανθρώπινης ανάγκης για ταυτότητα απο όσους βολεύονται με ένα παγκόσμιο σύστημα στο οποίο η μαφιόζικη συμπεριφορά κυριαρχεί και θεωρείται το μέλλον. ΄΄Οποιος δεν προσαρμοστεί εξαφανίζεται.

Αυτό ορισμένοι το αποκαλούν κοινωνικό δαρβινισμό αλλά οι εξελικτικοί βιολόγοι, όπως παλαιότερα οι ιδεοληπτικοί, αντιδρούν. Δεν υπάρχει, λένε, κοινωνικός δαρβινισμός.

Εν πάσει περιτπώσει. εδώ που έφθασαν τα πράγματα δεν μας ενδιαφέρει τι λένε οι βιολόγοι.

Η τεράστια, λοιπόν, ανισότητα που περιθωριοποιεί καθημερινά μεγάλα τμήματα του πληθυσμού είναι ο καταλύτης δημιουργίας ενός ανορθολογικού ρεύματος με παγκόσμια διάσταση. Ενός ρεύματος το οποίο αυτοοργανώνεται. Δεν υπαρχει κέντρο που να το καθοδηγεί.

Δεν υπάρχει κανένα κέντρο που να καθοδηγεί τον Τράμπ την Λεπέν, τον Πούτν, το αντιεμβολιαστικό κίνημα, τον Παϊσιο, τον Ντούνγκιν, και άλλα φαινόμενα σαν και αυτά.

Το κίνημα είναι ανορθολογικό διότι δεν το ενδιαφέρει ο ο κυρίαρχος ορθολογισμός.

Το ενδιαφέρει να μπορέσει να υπάρξει με αξιοπρέπεια.

Την δυνατότητα ύπαρξης στον άνθρωπο του την δίνει η εργασία. Και την αξιοπρέπεια η αίσθηση ότι κάπου ανήκει. Σε κάτι που κάποια στιγμή υπήρξε σπουδαίο. Γι αυτό όλα τα έθνη φροντίζουν και αναδεικνύουν πλευρές της ιστορίας τους κατά τις οποίες μεγαλούργησαν. Και αν δεν έχουν εφευρίσκουν, Έστω και με μυθοπλασία.

Αυτά τα απλά πράγματα δεν τα αντιλαμβάνονται στην Ευρώπη. Αποστρέφουν το πρόσωπό τους απο αυτά. Αλλά όποιος δεν θέλει να δει την πραγματικότητα, θα υποστεί κάποια στιγμή τις συνέπειες της αβλεψίας του.

Ήρθε η σειρά της Γαλλίας να αντιμετωπίσει αυτό το πρόβλημα.

Το σενάριο να επικρατήσει η Λεπέν την Κυριακή είναι το ασθενέστερο αλλά δεν είναι απίθανο.

Αν συμβεί, όλες οι σταθερές με τις οποίες δημιουργήθηκε μια μεταπολεμική Ευρώπη αλλάζουν.

Αλλά αν δεν συμβεί, τώρα, θα συμβεί πολύ σύντομα αν οι ηγεσίες και οι κοινωνίες δεν επαναπροσδιορίσουν το τι θέλουν, πως το θέλουν και αυτό που θέλουν να το πετύχουν με όλους μαζί.

Διαφορετικά, όπως έγραψα και σε άλλο σχόλιο, η λύση θα δοθεί στα οδοφράγματα.

Π.Σ.

ΠΗΓΗ anixneuseis