Οι συμμαχίες και οι συνεργασίες είναι σημαντικές για κάθε χώρα, γιατί καμιά δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα από μόνη της. Ακόμα και τα ισχυρά κράτη της υφηλίου χωρίς συμμαχίες είναι αδύνατα. Πόσο δε για μικρές χώρες όπως είναι η Κύπρος. Είναι εξίσου σημαντικό να μη γίνεται μία υπερεκτίμηση των συμμαχιών και συνεργασιών ακόμα και όταν μια χώρα συμμετέχει σε διεθνείς οργανισμούς.
Η Κυπριακή Δημοκρατία από της ιδρύσεώς της κατέστη μέλος του Οργανισμού των Ηνωμένων Εθνών. Ένας οργανισμός που συστάθηκε προκειμένου να συμβάλει στην ειρήνη και στη δημοκρατία ανά το παγκόσμιο. Πλην όμως ο ΟΗΕ δεν ήταν σε θέση να βοηθήσει την Κύπρο όταν δεχόταν επίθεση. Ούτε και συνέβαλε στην αποτροπή συγκρούσεων σε διάφορα μέρη του πλανήτη.
Από το 2004 η Κύπρος είναι κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία είναι ταγμένη και αυτή για να βοηθά τα κράτη μέλη και να προασπίζεται τις αρχές και αξίες πάνω στις οποίες εδράζεται. Βοήθησε την Κύπρο σε πολλούς τομείς, την στήριξε στη διάρκεια της οικονομικής κρίσης και συνέβαλε στην αντιμετώπιση πολλών προβλημάτων που αφορούν στην καθημερινότητα των πολιτών. Ωστόσο, σε καμιά περίπτωση δεν έδειξε να λειτουργεί αποτρεπτικά ή προστατευτικά προς κράτη-μέλη της όπως η Κύπρος και η Ελλάδα.
Τόσο ο ΟΗΕ όσο και η ΕΕ είναι σημαντικοί οργανισμοί που συμβάλλουν με τον δικό τους τρόπο στην παγκόσμια ειρήνη και στη δημοκρατία. Όμως την ίδια ώρα είναι και οργανισμοί οι οποίοι χρησιμοποιούνται από τα ισχυρά μέλη τους για εξυπηρέτηση των δικών τους συμφερόντων. Όμως αποδεδειγμένα δεν παρέχουν καμιά απολύτως ασφάλεια στα μέλη τους.
Το ΝΑΤΟ είχε σταθεί ως αμυντικός βραχίονας προκειμένου να προστατέψει την τότε δυτική Ευρώπη από τον σοβιετικό επεκτατισμό, όπως ήταν και το αφήγημα που κυριάρχησε εκείνη την εποχή. Οι χώρες μέλη του ΝΑΤΟ προστατεύονται, τουλάχιστον θεωρητικά, από πιθανές επιθέσεις. Ποτέ όμως δεν μπήκε σε τεστ η αντίδραση του ΝΑΤΟ, αφού κανένα κράτος μέλος του οργανισμού δεν δέχθηκε επίθεση από πλευράς Ανατολικού Μπλοκ.
Ως συμμαχία προσφέρει στα κράτη μέλη του τη δυνατότητα να εξοπλίζονται με οπλικά συστήματα τελευταίας τεχνολογίας, δίνει την ευκαιρία στις ένοπλες δυνάμεις των μελών του να συνεργάζονται και να συνεκπαιδεύονται προκειμένου να είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν μια κοινή εξωτερική απειλή. Γι’ αυτό και η ομπρέλα του ΝΑΤΟ μπορεί να φιλοξενεί τη Γερμανία και τη Γαλλία, αλλά και την Ελλάδα και την Τουρκία.
Όπως ο ΟΗΕ και η ΕΕ έτσι και το ΝΑΤΟ έχει τα δικά του συμφέροντα και κυρίως κινείται σύμφωνα με τα συμφέροντα των ισχυρών κρατών μελών του. Και το ισοζύγιο δυνάμεων εντός του ΝΑΤΟ δεν είναι το ίδιο όπως στην ΕΕ και στον ΟΗΕ. Ανεξαρτήτως εάν κάποιες χώρες είναι μέλη και στους τρεις οργανισμούς.
Οι ΗΠΑ μπορεί να επηρεάζουν τις αποφάσεις του ΟΗΕ και να καθορίζουν τις ενέργειες του ΝΑΤΟ, αλλά στον χώρο της ΕΕ δεν περνούν οι θέσεις τους εκτός εάν τα ίδια τα μέλη της Ένωσης το επιθυμούν. Από την άλλη η Τουρκία είναι πανίσχυρη εντός του ΝΑΤΟ, ενώ στον χώρο της ΕΕ έχει πολλές αδυναμίες και χρειάζεται η συνδρομή κρατών για να μπορεί να κερδίζει. Γιατί η συμπεριφορά της Τουρκίας είτε στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής αλλά και εντός της ίδιας της Ευρώπης έχει να κάνει σε μεγάλο βαθμό με τη σημασία που έχει εντός του ΝΑΤΟ.
Η συμμετοχή σε έναν οργανισμό δεν εξυπακούεται και άμεση αντιμετώπιση προβλημάτων. Εάν η ίδια η χώρα δεν κάνει όσα χρειάζονται για τη δική της προστασία και εάν τα συμφέροντα εταίρων και συμμάχων δεν ευθυγραμμίζονται, τότε κανείς δεν θα σπεύσει να βοηθήσει.
ΠΗΓΗ philenews
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου