Του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ Π. ΜΑΛΛΙΑ, πρέσβη επί τιμή, Αθήνα
1. Ο Χάρτης των Ηνωμένων Εθνών επιτάσσει στο Άρθρο 2 παρ.4 ότι «Oλα τα μέλη θα απέχουν στις διεθνείς τους σχέσεις από την απειλή ή χρήση βίας κατά της εδαφικής ακεραιότητας ή πολιτικής ανεξαρτησίας οποιουδήποτε κράτους…».
Επίσης, η Τελική Πράξη του Ελσίνκι προβλέπει ότι «…Τα κράτη θα απέχουν της χρήσης βίας κατά της εδαφικής ακεραιότητας ή πολιτικής ανεξαρτησίας οποιουδήποτε κράτους. Κανένας ισχυρισμός δεν μπορεί να προβληθεί ως αιτιολογία για την προσφυγή στην απειλή ή στη χρήση βίας κατά παραβίαση της Αρχής αυτής».
Α. Απειλή κατά της σταθερότητας, ασφάλειας και ειρήνης στην Νοτιοανατολική Μεσόγειο.
Β. Καταστρατήγηση του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών και του status quo όπως έχει διαμορφωθεί βάσει συνθηκών και δεσμευτικών πολιτικών Κειμένων.
Για την Ελλάδα η απειλή είναι υπαρξιακή. Η Τουρκία επιδιώκει:
– την αμφισβήτηση της βάσει Συνθηκών σημερινής εδαφικής ολοκλήρωσης της Ελλάδος,
– την μεταβολή των όρων άσκησης της ελληνικής κυριαρχίας στα νησιωτικά συμπλέγματα του Αιγαίου Πελάγους,
– τον υπό την απειλή κήρυξης πολέμου περιορισμό της κυριαρχίας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδος στο Αιγαίο Πέλαγος και στην Ν.Α.Μεσόγειο. Να μην επεκτείνουμε όπως κατά Δίκαιο έχουμε δικαίωμα τα χωρικά μας ύδατα.
- 3. Α. Με την Ρωσική εισβολή και τον πόλεμο του Προέδρου Πούτιν στην Ουκρανία, γεννιέται στην Ευρώπη ένας ανισόρροπος, καινούργιος κόσμος. Ο κυνισμός του πολέμου και των όπλων-προσφυγικών, ενεργειακών, τροφοδοτικής αλυσίδας περιλαμβανομένων-ο αναθεωρητισμός, η υποτίμηση της ανθρώπινης ζωής και αξίας, καθώς και η «παρασυνεπής λογική» είναι βασικά συστατικά του. Μας είναι γνωστά άλλωστε.
Β. Η τουρκική εισβολή και η κατοχή της Κύπρου και η επιχειρησιακή προβολή των τουρκικών διεκδικήσεων στο Αιγαίο και στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο επιβεβαιώνουν ότι το διαχρονικό δόγμα εδαφικής επέκτασης της Τουρκίας δεν διαφέρει του Lebensraum. Ο τουρκικός αναθεωρητισμός εμπνέεται από το περί «ζωτικού χώρου» δόγμα.
Γ. Ορισμένες αντιδράσεις τρίτων προκαλούν απορία. Δηλώνουν ορθώς ότι δεν αμφισβητείται η εδαφική ακεραιότητα και η κυριαρχία της Ελλάδος. Ουδέποτε η Ελλάδα αρνήθηκε τον καθαρά οριοθετημένο ως προς την θεματική διάλογο. Επί του προκειμένου όμως τι ακριβώς να συζητήσουμε; Την ελληνική κυριαρχία και τον περιορισμό της στα νησιά μας ή πως και γιατί να μην ασκήσουμε την κυριαρχία και τα κυριαρχικά μας δικαιώματα στο Αιγαίο και στην Νοτιοανατολική Μεσόγειο;
4. Ειρήνη σημαίνει, προϋποθέτει και συνεπάγεται την πρωτοκαθεδρία, την κατίσχυση του Διεθνούς Δικαίου. Το Άρθρο 33 του Χάρτου των Ηνωμένων Εθνών περιέχει ορισμένες μορφές ειρηνικής επίλυσης διαφορών. Έχουμε όμως εκ προοιμίου υπόψη ότι :
Α. Μία επιλογή προσφυγής σε διμερή συνδιαλλαγή με εκτροπή από την αρχή κυριαρχίας του Δικαίου – με όρους μη πολέμου ή απειλής πολέμου αντί της κατά δίκαιο ειρήνης- αποτελεί για την Τουρκία το ιδανικότερο πλαίσιο επιβολής στην Ελλάδα μίας υποχρεωτικής συμβίωσης (modus vivendi). Θα στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό αν όχι αποκλειστικά στους πολιτικούς συσχετισμούς και πολιτικές σκοπιμότητες. Αγνοώντας σε μεγάλο βαθμό επίσης το διεθνές δίκαιο.
Β. Η συμβίωση αυτή θα στηρίζεται σε ενδεχόμενες διευθετήσεις στο περιθώριο όμως της Σύμβασης των Η.Ε. για το Δίκαιο της Θαλάσσης, και συνάμα θα υποκαθιστά στην πράξη ορισμένες πρόνοιες της Συνθήκης της Λωζάννης, καθώς και άλλων Συνθηκών. Αυτό επιβεβαιώνει η εδώ και χρόνια ολοένα διευρυμένη τουρκική ημερήσια διάταξη. Η ευρεία θεματική ως μόνη δυνατή «συζήτηση -πακέτο» τίθεται από την Άγκυρα ως ο μόνος αποδεκτός και συνεπώς ως αποκλειστικός στόχος του διμερούς διαλόγου.
Γ. Η πολιτική της Τουρκίας δεν έχει βραχυπρόθεσμο χαρακτήρα. Ισχύει εδώ και πενήντα χρόνια και θα ισχύσει ανεξαρτήτως του αποτελέσματος των επερχομένων εκλογών. Καθ’ ομολογία στόχος της δεν είναι η εμπέδωση μίας βασισμένης στο δίκαιο ειρήνης, αλλά η «ευκαμψία και προσαρμογή» της Ελλάδος στους πάγιους όρους της Τουρκίας.
Εδώ ακριβώς πρέπει να αναδεικνύεται και δοκιμάζεται η ουσιαστική διαφορά και στάση μεταξύ του συνταγματικού πατριωτισμού και του παράλογου και επικίνδυνου εθνικισμού.
5. Ενισχύοντας την αναπτυξιακή, αμυντική και διπλωματική μας φαρέτρα και ασπίδα επενδύουμε στην σταθερότητα και στην ειρήνη. Προσήλωση στην ειρήνη είναι η αποτελεσματική ενίσχυση της στρατιωτικο-διπλωματικής αποτροπής, οι συμμμαχίες και συμπράξεις για συστηματική αμυντική μας προετοιμασία για την αποτελεσματική απόκρουση κάθε στρατιωτικής απειλής. Διότι:
- Α. Το δίκαιο της ισχύος δυστυχώς εφαρμόζεται μεταξύ ισχυρού και αδύναμου. Η ισχύς του δικαίου όμως αναμφίβολα υπάρχει μεταξύ δύο ισοδύναμων. Η ενίσχυση της άμυνας και η αποτελεσματική διπλωματία επιτρέπουν τον διάλογο από θέσεως ισχύος και όχι τεκμαιρομένης από την άλλη πλευρά αδυναμίας.
Β. Αμυντικά ισχυρή είναι η Ελλάδα, με θετικές οικονομικές επιδόσεις, ανθεκτικότητα και δημοκρατική σταθερότητα, παρά την καθημερινή γκρίνια. Με ισχυρές σχέσεις αμοιβαίας εμπιστοσύνης με ΗΠΑ και Γαλλία και συμφωνίες με δεσμευτικές ρήτρες που βαίνουν πέραν του ΝΑΤΟ.
Επιπλέον, δύναμη είναι η προσήλωση στο διεθνές δίκαιο, στις αρχές του Χάρτη του ΟΗΕ και στο ευρωπαϊκό κεκτημένο.
6. Η αμυντική και διπλωματική μας ισχύς και ετοιμότητα, η αυτοπεποίθηση και η αποφασιστικότητα μας είναι σήμερα στο επιθυμητό επίπεδο. Η Τουρκία θυμώνει και θεωρεί ότι την απειλούν:
- Η ενδυνάμωση της ισχύος και της αξιοπιστίας της Ελλάδος και η ενίσχυση της ελληνικής άμυνας.
- Η άρνησή μας να αυτό-αφοπλισθούμε για να διευκολύνουμε τα επιθετικά σχέδιά της.
Όμως, οι διευθετήσεις αυτοάμυνας για την προστασία του πληθυσμού και των υποδομών στα νησιά επιβάλλονται και από το «φυσικό δικαίωμα» (droit naturel) της αυτοάμυνας. Αυτή είναι η ενδεδειγμένη ανάγνωση του Άρθρου 51 του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών.
Η αυτοάμυνα, υπέρτατης ανθρώπινης αξίας φυσικό δικαίωμα. Ουδείς και καμία συνθήκη δεν μπορούν να το αναιρέσουν. Οι διευθετήσεις αυτοάμυνας στα νησιά έχουν τα κοινά χαρακτηριστικά της:
- Δυσαναλογίας: Δεν είναι αναλογικά του μεγέθους των τουρκικών στρατευμάτων και αποβατικών σκαφών . Έγιναν μετά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο και επίσημες απειλές εισβολής .
- Πρόληψης και μη κλιμάκωσης: Δεν έχουν επιθετικό σκοπό ή φύση κλιμάκωσης, αλλά προληπτικό και αποτρεπτικό χαρακτήρα .
7. Έχουμε διερωτηθεί ποια θα ήταν η κατάσταση στην Ελλάδα αν τον Μάρτιο του 2020 είχε καταρρεύσει ο Έβρος; Ποια σήμερα η ισορροπία ισχύος με την Τουρκία ; Ποια η αξία της Ελλάδος ως εταίρου και συμμάχου αν δεν μπορεί να υπερασπισθεί τα σύνορά της;
Το δόγμα εθνικής ασφάλειας κατά την ασύμμετρη επίθεση στον Έβρο αποτυπώνεται στην Κυβερνητική Δήλωση της 2ας Μαρτίου 2020. Ας διατυπωθεί πλέον ως Εθνικό Δόγμα από όλους για όλους έναντι όλων δεσμευτικό απέναντι στον αναθεωρητισμό της Τουρκίας .
8. Με τις ψυχολογικές επιχειρήσεις η Τουρκική Ύβρις στοχεύει στον εκφοβισμό των Ελλήνων και στον κλονισμό της εμπιστοσύνης μας στους πολιτικούς και προς την κυβέρνηση ειδικότερα:
Η παρέμβαση στην κορυφαία θεσμική διαδικασία της άσκησης του δημοκρατικού δικαιώματος της εκλογικής μας αυτοδιάθεσης είναι παράβαση του Άρθρου 2 παρ.4 του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών.
Ο Πρόεδρος Ερντογάν θα προτιμούσε ασφαλώς μια κυβέρνηση η οποία:
– Θα άνοιγε τα σύνορα στον Έβρο, αποσύροντας και την ελληνική ακτοφυλακή από το Αιγαίο.
– Θα «πάγωνε» τα εξοπλιστικά προγράμματα και τις συμφωνίες με τη Γαλλία και τις ΗΠΑ.
– Θα σταματούσε τη διεθνή ενημέρωση για την Τουρκία υιοθετώντας την τουρκική προπαγάνδα για τον Έβρο και το Αιγαίο.
9. Η ενότητα στην πολιτική και των πολιτικών δυνάμεων απέναντι στη Τουρκία είναι αυτοσκοπός. Η πολιτική συνεννόηση δεν μπορεί να είναι περιστασιακή και δειλή. Ο τουρκικός αναθεωρητισμός απαιτεί να είναι ισχυρή, πειστική, να εμψυχώνει. Χωρίς παρενθέσεις και αστερίσκους.
Η ενότητα αυτή ταιριάζει σήμερα στους Έλληνες.
Αλέξανδρος Π. Μαλλιάς, Αρθρογράφος
Πρέσβης επί τιμή. Πρώην Πρεσβευτής της Ελλάδας σε Ουάσιγκτον, Σκόπια, Τίρανα.
- Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου