Δεν μπορεί να περιμένει κανείς να ανατραπεί η κατάσταση στην Ανατολική Ουκρανία, χρειάζεται επιστροφή στον ορθολογισμό και αναγνώριση από όλες τις πλευρές της κατάστασης που έχει διαμορφωθεί σημειώνει ο καθηγητής Γεωπολιτικής και Τουρκικής Εξωτερικής Πολιτικής στο Τμήμα Τουρκικών Σπουδών και Σύγχρονων Ασιατικών Σπουδών του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, Κύριος Μάρκος Τρούλης Ο καθηγητής σε μια εξαιρετική ανάλυση αναφέρει Κοιτάξτε, ο στόχος εξαρχής, ήταν η στρατηγική απομόνωση της Ρωσίας ήταν αυτό που λέμε εντός πολλών εισαγωγικών, ή απορωσοποίηση της Ευρώπης, πολιτικά, οικονομικά ενεργειακά, από άποψη εξοπλιστικών προγραμμάτων και ο τρόπος ο οποίος επελέγη, η μεθοδολογία, ήταν ο εγκλωβισμός της Ρωσίας σε έναν πόλεμο φθοράς, κατατριβής, με το μικρότερο δυνατό κόστος για τη δύση. Αυτό προφανώς προϋποθέτει μία μακροπρόθεσμη στρατηγική η οποία μοιραία εμπλέκει πάρα πολλές, πάρα πολλά μέρη, πάρα πολλούς δρώντες. Ξέρετε, οι αξιότιμοι κύριοι καθηγητές που είναι μαζί, που συνομιλούμε εδώ, το ξέρουνε το δόγμα Νίξον το περίφημο το οποίο τι μας έλεγε ουσιαστικά; Μιλάμε για μία ανασύσταση δηλαδή, μεταφορά βάρους, από πλευράς των Ηνωμένων Πολιτειών, μεταφορά βαρών σε κρίσιμους συμμάχους, σε πυλώνες του δυτικού συστήματος ασφαλείας προκειμένου οι Ηνωμένες Πολιτείες να αποφύγουν τον κίνδυνο της υπερεξάπλωσης της υπερ επέκτασης. Από τη στιγμή που όπως είπα και στην πρώτη μου τοποθέτηση η Ρωσία και η Κίνα έχουν μπει στο ίδιο κάδρο είναι φανερό, είναι εύλογο, λογικό, από πλευράς των Ηνωμένων Πολιτειών, η ανασχετική αυτή στρατηγική να συμπεριλάβει όσο το δυνατόν περισσότερους παίκτες. Γιατί ας μην ξεχνάμε ότι οι επιδιώξεις μέσα από όλη αυτήν την στρατηγική είναι πολύ ευρύτερες, είναι πολύ μεγάλες, μιλάμε για τη νεκρανάσταση του εγκεφαλικά νεκρού ΝΑΤΟ, όπως το ονόμαζε ο Μακρόν, μιλάμε για την προσπάθεια άσκησης πίεσης προς την Κίνα, άσκηση πίεσης προς προβληματικούς εταίρους όπως η Τουρκία, είδαμε το θέμα των S400 και λοιπά. Είδαμε, βλέπουμε μάλλον μία προσπάθεια εσωτερικής αποσταθεροποίησης της Ρωσίας και βλέπουμε και κάτι μοναδικό για τα μεταπολεμικά δεδομένα. Επιστροφή της Γερμανίας στον γεωστρατηγικό ανταγωνισμό χωρίς καμιά Γαλλική αντίδραση, αυτό είναι κάτι το μοναδικό, που νομίζω ότι μόνο μέσα από αυτές τις συνθήκες θα μπορούσε να επιτευχθεί. Συνεπώς αυτό που θέλω να πω σχετικά, ως απάντηση στο ερώτημά σας είναι ότι ακριβώς επειδή το διακύβευμα είναι πολύ μεγάλο, τα επιχειρήματα είναι πολύ ευρύτερα, μοιραία και προς αποφυγή της υπερεξάπλωσης για την αμερικανική στρατηγική εμπλέκονται όλοι αυτοί οι δρώντες. Αναμφίβολα η Ρωσική εισβολή είναι είναι παράνομη, από κάθε έννοια, από κάθε άποψη υψηλής αρχής Διεθνούς δικαίου, διακρατικής ισοτιμία, μη επέμβαση, εσωτερική, εξωτερική κυριαρχία, ο Κύριος Συρίγος μπορεί να εξηγήσει καλύτερα από εμένα το θέμα. Το θέμα όμως είναι, ότι το διεθνές δίκαιο βασίζεται πάνω στα κρατοκεντρικά χαρακτηριστικά του Διεθνούς συστήματος, του σύγχρονου Διεθνούς συστήματος που διαμορφώθηκε μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και εξελικτικά μετά το τέλος του διπολισμού. Τι θέλω να πω με αυτό; Ότι το διεθνές δίκαιο στηρίζεται πάνω στο, σε μία έννοια που εμείς ονομάζουμε διεθνή τάξη, που θα το πω πολύ απλά, αφορά το σεβασμό στις στρατηγικές ευαισθησίες των ηγεμονικών δυνάμεων, και στο, στις σφαίρες επιρροής όπως ονομάζουμε των ηγεμονικών δυνάμεων, δεν τα έχω πει εγώ, δεν τα λέει κάποιος αυτό έτσι κάποιος Ρωσόφιλος, τα χουν πει πολύ πριν από μένα ο Χένρι Κίσινγκερ, ο Τζόν Μερσάιμερ, ο Μπέρνι Σάντερς, πιο πρόσφατα και λοιπά. Συνεπώς για να φτάσω στο ερώτημά σας, αυτό που θα που νομίζω θα μπορούσα να απαντήσω μονολεκτικά είναι να επανέλθουμε στον ορθολογισμό. Στο σεβασμό δηλαδή αυτών των αρχών που αφορούν τη λειτουργία του Διεθνούς συστήματος, την ομαλή λειτουργία του διεθνούς συστήματος όπως τη γνωρίζουμε μεταπολεμικά και αν μη τι άλλο να αντιληφθούν όλες οι πλευρές αυτό που ήδη έχει διαμορφωθεί. Και τί έχει διαμορφωθεί αυτή τη στιγμή; έχουμε από τη μία πλευρά μία δεδομένη κατάσταση επιχειρησιακά στο πεδίο, από πλευράς της Ρωσίας. Δεν νομίζω ότι πιστεύει κάποιος ότι μπορεί αυτή η κατάσταση να ανατραπεί στην Ανατολική Ουκρανία και στην Κριμαία, μία πυρηνική Ρωσία, μια Ρωσία η οποία θεωρεί ζωτικής σημασίας την περιοχή για την ίδια και από την άλλη πλευρά καλώς ή κακώς, λόγω της ήπιας ισχύος των Ηνωμένων Πολιτειών, δεν ξέρω πως; έχουμε μία δεδομένη κατάσταση όσον αφορά τον Ουκρανικό Εθνικισμό στο Κίεβο. Έχουμε δηλαδή έναν εταίρο προσδιορισμό της Ουκρανίας τις τελευταίες δύο δεκαετίες, που είναι μία συνθήκη η οποία οφείλεται να αναγνωριστεί. Με λίγα λόγια επιστροφή στον ορθολογισμό και αναγνώριση από όλες τις πλευρές της κατάστασης που έχει διαμορφωθεί ▶ Πηγή: Εκδήλωση του Star Κεντρικής Ελλάδας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου