Πολλοί πανηγύρισαν την πτώση της θερμοκρασίας στα ελληνοτουρκικά. Πρόκειται για ένα απόλυτα φυσιολογικό συναίσθημα για κάθε απλό φιλειρηνικό πολίτη που προτεραιοποιεί την ηρεμία στις διακρατικές σχέσεις, άρα και στα ελληνοτουρκικά, καθώς αποτελεί προϋπόθεση οικονομικής ανάπτυξης και ευημερίας.
Από αυτό το σημείο όμως, μέχρι το να ζητείται μετ’ επιτάσεων η ακύρωση κάθε προσπάθειας αποκατάστασης της αποτρεπτικής αξιοπιστίας των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, δήθεν για να μην εκτροχιαστεί η προσέγγιση Ελλάδας-Τουρκίας, υπάρχει μεγάλη απόσταση. Κυριαρχούν ευσεβείς πόθοι, ενώ επί της ουσίας επιχειρείται να αγνοηθούν τα περί διακρατικών διενέξεων με στρατιωτικό περιεχόμενο που ισχύουν απαρέγκλιτα ανά τους αιώνες…
Φυσικά, δεν μπορεί κανείς να μην παρατηρήσει σε πολλούς την απουσία παρόμοιου ενδιαφέροντος για τη σύγκρουση στην Ουκρανία, επιλέγοντας μια στάση που ομοιάζει με “σταυροφορία” του… καλού εναντίον του κακού. Παρότι εκεί η Ρωσία παίρνει το ρόλο της Τουρκίας και η Ουκρανία της Ελλάδας, δεν έχει παρατηρηθεί στην περίοδο προ της ρωσικής εισβολής να προπαγάνδιζαν μια πολιτική κατευνασμού του ισχυρού της σύγκρουσης, με παρόμοιο περιεχόμενο των συστάσεών τους στα ελληνοτουρκικά. Μετά την παραβίαση του αντιπολεμικού ταμπού, παρουσιάζουν μια ακατανόητη απροθυμία αναζήτησης λύσεων τερματισμού της σύγκρουσης, προβάλλοντας επιχειρήματα περί της ανάγκης τιμωρίας του επιτιθέμενου. Φυσικά, είναι εύκολο να επιλέγει ανέξοδες συζητήσεις, αφού το κόστος σε αίμα το καταβάλλει άλλος.
Ένα από τα πιο κλασικά παραδείγματα στη δημόσια συζήτηση, είναι ο καθηγητής Παναγιώτης Ιωακειμίδης. Στο παρελθόν είχε θεωρήσει προκλητικό απέναντι στην Τουρκία το να προχωρά η Ελλάδα σε ναυπηγήσεις πολεμικών πλοίων διότι κλιμακώνεται υποτίθεται η ένταση. Αποδείχθηκε μάταιο να επιχειρηθεί να εξηγηθεί ότι πλοία που οδεύουν ολοταχώς προς τον μισό αιώνα ζωής και άλλα που κοντεύουν να συμπληρώσουν τρεις δεκαετίες ζωής χωρίς να έχουν αναβαθμιστεί – εκσυγχρονιστεί, δεν συνιστούν υπολογίσιμη ναυτική δύναμη, άρα καταλήγουν σε αναξιόπιστη αποτροπή, αφήνοντας τη χώρα έρμαιο στις διαθέσεις του αντιπάλου της. Η προοπτική αλλαγής αυτής της κατάστασης είναι που εξοργίζει την Τουρκία. Πόσο λογικό είναι Έλληνες να συντάσσονται με τις τουρκικές ανησυχίες;
Ο κύριος καθηγητής, παρέλειπε βολικά να αναφερθεί στην υπερδεκαετή προσπάθεια οικοδόμησης ναυτικής ισχύος από την πλευρά της Τουρκίας, με την υλοποίηση ναυπηγικών προγραμμάτων για δεκάδες μονάδες επιφανείας και υποβρύχια. Εκεί, δεν κατάφερε να διακρίνει κίνδυνο αποσταθεροποίησης και να ζητήσει τη διακοπή, ή έστω την αναστολή τους. Μόνο όσα κάνει η Ελλάδα έχουν τέτοιο… προνόμιο. Ίσως διότι αντιλαμβάνεται ότι τέτοια λόγια θα αντιμετωπίζοντας με ειρωνεία στην Τουρκία. Ίσως, διότι αντιλαμβάνεται κατά βάθος, ότι “it takes two to tango“, ή απλά, με το ζόρι, γνήσια προσέγγιση δεν γίνεται. Και η Τουρκία έχει κατ’ επανάληψη υποδείξει τις προϋποθέσεις της,
Οπότε πιέζει εκεί που ίσως κάποιοι τσιμπήσουν το ιδεολόγημα ψευδαίσθηση, ότι εάν εμείς κάτσουμε φρόνιμοι, η Τουρκία δεν θα υλοποιήσει τις απειλές της και θα περιορίζεται σε απόπειρες λεκτικών εκβιασμών. Αυτό όμως θα φέρνει κάθε φορά ανεπαίσθητες υποχωρήσεις, οι οποίες σωρευτικά, θα οδηγήσουν σε αλλαγή του status quo χωρίς να έχει καταγραφεί κάποια στρατιωτική ήττα για την Ελλάδα. Αυτή είναι η επιθυμία; Καλά που δεν ζουν στην Ταϊβάν… Αποφεύγουν βέβαια να διατυπώσουν ευθαρσώς το υπόστρωμα της σκέψης τους, που δεν είναι άλλο από τη μοιρολατρική και πλήρη δορυφοροποίηση της χώρας από τον περιφερειακό ηγεμόνα.
Πλέον, στο στόχαστρο του καθηγητή Ιωακειμίδη, στο τελευταίο του πόνημα, μπήκαν οι πύραυλοι SPIKE NLOS από τους Ισραηλινούς. Τι κι αν ασκείται σκληρή κριτική ότι με τεράστια καθυστέρηση ασχολούμαστε μαζί τους ενώ θα έπρεπε από αυτούς και άλλα όπλα, όχι πλατφόρμες, να ξεκινήσει ο επανεξοπλισμός των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων… Ζήτησε να μην ληφθεί τώρα η απόφαση, αλλά μετά τις εκλογές! Ας δούμε τι ακριβώς έγραψε:
“Χωρίς αμφιβολία αρκετοί σε Τουρκία και Ελλάδα θα ήθελαν να εκτροχιάσουν τη διαδικασία εξομάλυνσης και να καταστρέψουν το νέο κλίμα που έχει επικρατήσει στις σχέσεις των δύο χωρών. Γι’ αυτό χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή ειδικά αυτή την παράλληλη προεκλογική περίοδο μέσα στην οποία καθετί που λέγεται, το timing αποφάσεων κ.λπ. μπορεί και να αξιοποιηθούν πολιτικά (προκειμένου να εκτροχιασθεί η εξομάλυνση). Στη βάση αυτή εύλογο είναι το ερώτημα εάν σ’ αυτή τη δεδομένη στιγμή θα έπρεπε η Αθήνα να προχωρήσει στην αγορά των οπλικών πυραυλικών συστημάτων SPIKE NLOS από το Ισραήλ. Η κίνηση αυτή θα μπορούσε να πάει μετά τις εκλογές χωρίς ιδιαίτερες συνέπειες, όπως λένε οι γνωρίζοντες.”
Δηλαδή, αλήθεια πιστεύει ότι μια προμήθεια ενός πυραυλικού συστήματος που μπορεί να ακυρώσει στην πράξη μια αποβατική ενέργεια σε ελληνικό νησί και μπορεί να στοχοποιήσει και να πλήξει από απόσταση τουρκικά πλοία, θα ήταν ο λόγος “εκτροχιασμού” των ελληνοτουρκικών; Εάν η απάντηση είναι “ναι”, τότε θα αποτελούσε απόδειξη για το δόλιο περιεχόμενο της δήθεν αλλαγής της τουρκικής στάσης! Διότι χώρα που δεν σκοπεύει να χρησιμοποιήσει εκβιαστική διπλωματία, δεν έχει λόγους να ανησυχεί από εξοπλιστικά προγράμματα. Εκτός εάν συντάσσεται ο Ιωακειμίδης με τους Τούρκους που ισχυρίζονται ότι η Ελλάδα… θα επιτεθεί στην Τουρκία! Αυτός θα ήταν ο υπέρτατος παραλογισμός κι εάν σκοπεύει να αναπαράγει, έχοντας πρώτα καταπιεί αμάσητη την τουρκική προπαγάνδα, καλό θα ήταν να το γνωρίζουμε.
Ας βρει λοιπόν το θάρρος ο κύριος καθηγητής, επιτέλους, κι ας διακηρύξει το δικό του “όραμα” για τα ελληνοτουρκικά. Να διαφοροποιηθεί από όλους όσοι υποστηρίζουν, ότι η πλήρης υποταγή της Ελλάδας στον επίδοξο και υπερφιλόδοξο ηγεμόνα της γειτονιάς, αλλά και η εκχώρηση του γεωπολιτικού ελέγχου της περιοχής σε αυτόν, είναι η προϋπόθεση κατευνασμού του θηρίου, σε όσα αφορούν την Ελλάδα. Αυτό θα επιτρέψει να καταλάβουν όλοι. Τι στην ευχή επιθυμούμε στο τέλος της ημέρας…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου