ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΙΔΕΡΗ, HELLAS JOURNAL
Δεν είναι λίγες οι φορές που η Άγκυρα γκρινιάζει ή λεονταρίζει για το εξοπλιστικό πρόγραμμα των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων.
Οι πολύ πρόσφατες αναφορές άλλωστε του Τούρκου Προέδρου δείχνουν ότι ενδιαφέρεται πολύ περισσότερο για το τι θα προμηθευτεί η Ελλάδα, αυξάνοντας έτσι την αποτρεπτική της ισχύ, παρά το τι θα κάνει ο ίδιος και η χώρα του προσερχόμενες στη Σύνοδο Κορυφής της Συμμαχίας ή τι έχει σκοπό να πράξει ώστε ν’ ανακάμψει η οικονομία του.
Μπορεί η γείτων να έχει δυσεπίλυτα προβλήματα στην παρούσα στιγμή με τις Ηνωμένες Πολιτείες και συγκεκριμένα με το θέμα της αποδέσμευσης των 40 νέων και την αναβάθμιση άλλων 80 εκ των υφισταμένων F-16 στο επίπεδο Viper, αλλά δεν σταματά να κοιτάζει και να ζυγίζει το κάθε εξοπλιστικό πρόγραμμα που εγκρίνει η Αθήνα.
Μπορεί επίσης να έχει ξεκινήσει να ναυπηγεί, αλλά τα ζητήματα στο πολεμικό της ναυτικό παραμένουν πολλά και ορισμένα από τα προγράμματα της έχουν μείνει χρόνια πίσω.
Γιατί ακριβώς η Τουρκία ζητά από τους Αμερικανούς ή τον ΓΓ του ΝΑΤΟ να μπει φρένο στην λελογισμένη εξοπλιστική ατζέντα της Ελλάδας; Μήπως θέλει να προλάβει η ίδια να μάθει έστω και κατ’ ελάχιστον το υποβρύχιο Πίρι Ρέις που μετά βασάνων κατάφερε να ρίξει στο νερό;
- Μήπως απαιτεί από τους Συμμάχους να σταματήσει ο κατρακύλα του ισοζυγίου δυνάμεων καθώς η ψαλίδα διαρκώς διευρύνεται σε σημαντικά προγράμματα και κυρίως αυτά τα οποία αφορούν την επίτευξη αεροπορικής κυριαρχίας;
Η Ελλάδα μήνα με τον μήνα αποκτά κι ένα F-16 Viper ενώ συνεχίζει την παραλαβή των Rafale. Οι νέες φρεγάτες ναυπηγούνται και τα χρόνια κυλούν με ταχύ ρυθμό. Η Τουρκία έχει προαναγγείλει εδώ και χρόνια ένα πρόγραμμα ενίσχυσης του στόλου της με νέες μονάδες, από κορβέτες, φρεγάτες, έως και πλοία μεγέθους αντιτορπιλικού. Είχαν υποστηρίξει τότε οι Τούρκοι ότι αυτά θα είναι τα πλοία άμυνας περιοχής και μάλιστα θα έχουν πυραύλους της τουρκικής βιομηχανίας.
Από όλα αυτά τα προγράμματα ορισμένα προχώρησαν και κάποια δεν έχουν καν εκκινήσει.
Την ίδια στιγμή το μεγάλο πρόβλημα της γείτονος βρίσκεται στον αέρα διότι μπορεί να λέει ο κ. Ερντογάν ότι η χώρα του στο νέο αιώνα μετατρέπεται σε σημαντική περιφερειακή δύναμη, δίχως ωστόσο ισχυρή πολεμική αεροπορία.
Πολλά μπορεί να συμβαίνουν στο εσωτερικό της γειτονικής χώρας. Όμως το αναθεωρητικό δόγμα της Γαλάζιας Πατρίδας συνεχίζει να υφίσταται, όπως φυσικά και το casus belli.
Ο λεγόμενος «Αιώνας της Τουρκίας», δηλαδή η περίοδος μετά τις εκλογές του Μαΐου, ξεκινά με προσεκτικές κινήσεις στη διεθνή σκακιέρα και δείχνει με τον τρόπο αυτό ο Ταγίπ Ερντογάν ότι θα πάρει όσο χρόνο χρειάζεται μέχρι να επιστρέψει στις γνωστές αιτιάσεις και αφού πρώτα ικανοποιηθούν τα αιτήματα ενίσχυσης των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων.
- Το γεγονός της σημαντικής απώλειας των F-35 δεν έχει βάλει μυαλό στον Τούρκο πρόεδρο. Αυτό φαίνεται και μέσα από την στάση που διατηρεί στην διαπραγμάτευση για τα F-16 Viper. Πάντως για την Τουρκία ένα είναι το σίγουρο ότι πρέπει ν’ αποφασίσει τι θα στηρίξει απ’ εδώ και πέρα στον τομέα της αμυντικής της βιομηχανίας διότι όλα, με τη δημοσιονομική κατρακύλα δεν μπορεί. Και επίσης πρέπει να αποφασίσει σε πιο στρατόπεδο θα βρίσκεται, με την Δύση ή με όλους εκείνους που στρέφονται κατά του ΝΑΤΟ.
Για την Αθήνα τα πράγματα είναι πολύ πιο ξεκάθαρα, εφόσον ακολουθηθεί ο προγραμματισμός που υπάρχει και δεν δημιουργηθούν επιπλέον κομμάτια στο παζλ των εξοπλιστικών τα οποία θα φέρουν τα πάνω κάτω. Η μεθοδική δουλειά που έχει γίνει αυτή τη στιγμή σε πολιτικό, διπλωματικό και στρατιωτικό πεδίο έχει δείξει ότι η Αθήνα είναι ικανή να σταθεί στην ευρύτερη περιοχή ως η ήρεμη δύναμη.
ΠΗΓΗ hellasjournal
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου