Αυτή η Ελλάδα πολέμησε με τέσσερις στρατούς

Οι σημερινοί ηγέτες σε Ελλάδα και Κύπρο
να ακούσουν την φωνή του Λαού και να πουν «ΟΧΙ» στην ιμπεριαλιστική δουλεία

Του Χ.Κ. Λαζαρόπουλου Από το newsbomb

Όταν ήμουν παιδί είχα βρει μια φωτογραφία ταυτότητας του παππού Ευάγγελου. Ήταν ντυμένος με τη στολή του στρατιώτη και το δίκοχο. Δεν τον γνώρισα ποτέ γιατί έχει πεθάνει από το 1948, αλλά από την ιστορία του κατάλαβα τι σημαίνει να είσαι Ρωμιός. Τι σημαίνει να είσαι Έλληνας και πατριώτης.

Ο Ευάγγελος είχε γεννηθεί το 1908 στην Κωνσταντινούπολη. Σε ηλικία 11 χρονών έφυγε με την οικογένειά του αναζητώντας μια καλύτερη ζωή στη μητέρα πατρίδα, αφιλόξενη και σκληρή. Την αγάπησε κι έκανε προκοπή σε μια γειτονιά του Πειραιά που εκείνη την εποχή είχε περιβόλια, λίγα αρχοντικά και πεύκα.

Το 1940 πήγε στο μέτωπο να πολεμήσει και διέθεσε δύο λεωφορεία που είχε για τη μεταφορά των στρατιωτών. Συμμετείχε στην εποποιΐα του 1940 – 1941. Ήταν μεταξύ των απελευθερωτών της Βορείου Ηπείρου. Βοήθησε στην απόκρουση των τμημάτων που εισέβαλαν στη χώρα από τη Βουλγαρία κατά την εαρινή επίθεση των Ναζί την άνοιξη του 1941.

Ύστερα από ενάμισι χρόνο πολέμου γύρισε με τα πόδια στον Πειραιά. Λίγο πριν πεθάνει τον Δεκέμβριο του 1948 άφησε έξι γυναίκες πίσω του. Έλεγε στη γυναίκα του, τη Μάρω: «Να προσέχεις τα κορίτσια. Αυτές είναι η ζωή που χάσαμε… Είναι η Ελλάδα που ονειρευτήκαμε εμείς».

Κάπως έτσι σχηματίσθηκε στο μυαλό μου πώς πρέπει να είναι ένας Έλληνας. Να είναι αγωνιστής. Να είναι αγέρωχος. Να είναι περήφανος ακόμα και στις χειρότερες κακουχίες, ακόμα και στη μεγαλύτερη φτώχεια. Η αλήθεια είναι ότι οι γενιές που ακολούθησαν με κορυφαία αυτή τη λεγόμενη «γενιά του Πολυτεχνείου» δεν έχει καμμιά σχέση μ’ αυτούς τους Έλληνες.

Και για να μην παρεξηγηθώ, ο Έλληνας (με τη σημασία της λέξης κι όχι τον οποιοδήποτε άλλο προσδιορισμό που θυμίζει ρατσιστική ετικέτα) μοιάζει λίγο στον Ελύτη, στον Σικελιανό, στον Σεφέρη, στον Χατζηδάκι, στον Μίκη Θεοδωράκη. Έλληνας και πατριώτης ήταν ο Ιωάννης Μεταξάς και κρίνεται θετικά εκ του αποτελέσματος. Έλληνας και πατριώτης ήταν ο Νίκος Μπελογιάννης που θυσιάστηκε άδικα για το ιδανικό της ελευθερίας και της δημοκρατίας.

Τι να δούμε σήμερα

Πέρα από τα κομματικά και ιδεολογικά χαρακώματα πρέπει να δούμε σε επετείους όπως είναι η σημερινή ποιες είναι οι δικές μας υποχρεώσεις για την πατρίδα μας. Πώς πρέπει να αλλάξουμε εμείς πρώτα τη σκέψη μας και τις πρακτικές μας ώστε να αναγκάσουμε και τους πολιτικούς να προσαρμοστούν ή να αποσυρθούν.

Στην πρώτη περίπτωση θα μιλάμε για ένα ημίμετρο. Στη δεύτερη περίπτωση, η οποία θα έρθει νομοτελειακά και με την αλλαγή μιας ολόκληρης γενιάς, θα δώσει το στίγμα μιας νέας εποχής, ενός νέου πατριωτικού οράματος για την Ελλάδα που θέλουμε.

Η Ελλάδα του 1940 ήταν σε πολύ καλύτερη κατάσταση απ’ αυτήν που είναι σήμερα όσον αφορά στις παραγωγικές δομές και την προπαρασκευή. Μπορεί ο βασιλιάς Γεώργιος Β’ και ο τότε δικτάτορας (και για πολλούς διορισμένος πρωθυπουργός) Ιωάννης Μεταξάς να φάνταζαν σκληροί και απρόσιτοι ηγέτες, ο δεύτερος ωστόσο γνώριζε πολύ καλά τη διαχείριση της εξουσίας και την άσκηση πολιτικής.

Ο επιτελάρχης της εποποιΐας των βαλκανικών πολέμων του 1912 – 1913 χρησιμοποιούσε μια φράση του Αισχύλου. «Μόνοι ἐμεῖς, (οἱ Ἕλληνες) ἀντίθετα ἀπὸ τοὺς βαρβάρους, δὲν μετροῦμε ποτὲ τὸ πλῆθος τοῦ ἐχθροῦ στὴν μάχη» έλεγε και δεν είχε άδικο.

Τέσσερις στρατοί έναντι των Ελλήνων

Αυτό μας δείχνουν τα στοιχεία. Η εποποιΐα του 1940 – 1941 δεν ανέδειξε την αρτιότητα και την αποτελεσματικότητα του Έλληνα αξιωματικού και δεν επιβεβαίωσε την ανάγκη εκπαίδευσης των στρατιωτών (υπηρετούτων, εφέδρων και επιστράτων πριν από το καλοκαίρι του 1940). Μαρτυρά ότι με το κατάλληλο ηθικό, η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα που αναγκάστηκε να αντιμετωπίσει τέσσερις στρατούς ταυτοχρόνως. Απέναντι στον Ελληνικό Στρατό παρατάχθηκαν ο Ιταλικός, ο Γερμανικός, ο Αλβανικός και ο Βουλγαρικός.

Αυτό είναι ένα στοιχείο που ξεχνούν οι σημερινοί ιστορικοί και οι σημερινοί πολιτικοί «ηγέτες». Την ώρα που οι Ευρωπαίοι «εταίροι» εξαπολύουν χολή εναντίον της Ελλάδας θα πρέπει να γνωρίζουν ότι αυτή η χώρα, αυτός ο λαός, αντιστάθηκε – αγωνίστηκε – πολέμησε λιονταρίσια επί 219 ημέρες! Δεν παραδόθηκε από κόπωση. Δεν έπεσε όπως οι στρατιώτες στη γραμμή Μαζινώ. Παραδόθηκε μόνον όταν τελείωσε και η τελευταία σφαίρα από τα αποθεματικά μέσα στα οχυρά.

Η στρατιωτική αντίσταση

Στα αρχεία της Διευθύνσεως Ιστορίας Στρατού αναφέρεται σε έκδοση του 1945 που έγραψε ο ταγματάρχης Πυροβολικού Θεόδωρος Δρ. Βουδικλάρης αναφέρεται ότι μετά την Ελλάδα, η Νορβηγία αντιστάθηκε για 61 ημέρες στις δυνάμεις του Άξονα, η υπερδύναμη της εποχής Γαλλία μόλις 43 ημέρες, η Πολωνία 30, το Βέλγιο 18, η Ολλανδία τέσσερις και η Γιουγκοσλαβία μόλις τρεις.

Η Δανία που αγαπά ο ΓΑΠ

Παραδόθηκαν αμαχητί το Λουξεμβούργο, η Τσεχοσλοβακία και η αγαπημένη του Γιώργου Παπανδρέου, η Δανία. Ο άνθρωπος που θέλει να μετατρέψει τη χώρα μας σε Δανία του Νότου θα πρέπει να γνωρίζει ότι οι Δανοὶ "παραδώθηκαν σὲ ἕναν μοτοσικλετιστὴ τοῦ Χίτλερ, ὁ ὁποῖος μετέφερε στὸν Δανὸ βασιλιὰ απαίτηση τοῦ Χίτλερ γιὰ διέλευση τῶν ναζιστικῶν στρατευμάτων. Ο Δανὸς βασιλιὰς σὲ ἔνδειξη ὑποταγῆς παρέδωσε τὸ στέμμα του στὸν μοτοσικλετιστὴ γιὰ νὰ τὸ πάει στὸ Βερολίνο καὶ στὸν Χίτλερ".

Ίσως με τέτοια πρότυπα ο κ. Παπανδρέου προωθεί την οικονομική υποταγή στα δόλια και ιμπεριαλιστικά συμφέροντα που προωθούν σε απόλυτη αρμονία με το πολυεθνικό βιομηχανικό κατεστημένο η Γερμανίδα καγκελάριος Άγκελα Μέρκελ και ο υπουργός της Βόλφγκαγκ Σόιμπλε.

Το καθήκον των σημερινών αξιωματικών, των σημερινών πολιτικών και όλων όσων θέλουμε να λεγόμαστε Έλληνες είναι να τιμήσουμε αυτήν την ιστορία. Να δείξουμε ότι είμαστε αντάξιοι αυτής της ιστορίας.

Οι απώλειες
Στις 219 ημέρες της στρατιωτικής αντίστασης και αντεπίθεσης στους εισβολείς σκοτώθηκαν 13.676 στρατιώτες. Οι Αλβανοί εκτέλεσαν 1.165 στην Πάργα, στο Μαργαρίτιο και στην Παραμυθιά. Οι Ιταλοί εκτέλεσαν 8.000 στρατιώτες, οι Βούλγαροί 25 χιλιάδες και οι Γερμανοί 50 χιλιάδες.
Οι απώλειες της Ελλάδος κόστισαν τη ζωή στο 10% του πληθυσμού όταν η γιγαντιαία Σοβιετική Ένωση έχασε το 2,8%, η Γαλλία το 2%, η Πολωνία 1,8% και η Γιουγκοσλαβία 1,7%.
Αυτές τις απώλειες, αυτές τις ζωές τιμούμε σήμερα κι όχι τα τρωκτικά που ροκανίζουν τον εθνικό πλούτο τις τελευταίες δεκαετίες. Οι κύκλοι και οι περίοδοι της Μεταπολίτευσης έκλεισαν. Ξεκίνησαν με την ανάγκη του εκδημοκρατισμού και κατέληξαν σε μια άτιμη υποδούλωση με οικονομικά στοιχεία σε ξένα κέντρα.
Τι κάνει η γενιά μας
Αφού εξευτέλισαν ο,τιδήποτε χαρακτήριζε τους Έλληνες, αφού τα «αμερικανάκια» που τους ρίχναμε φάπες στο σχολείο έγιναν trendy και must, αφού η ελληνική γλώσσα έγινε “greenglish” απέμεινε να θυμηθούμε τι έκαναν οι πατεράδες και οι παππούδες μας.
Το μήνυμα από τις ενέργειές τους είναι ένα: Αντίσταση σε ό,τι στρέφεται κατά της εθνικής κυριαρχίας, της λαϊκής κυριαρχίας, της κοινωνικής δικαιοσύνης.
Οι Ούννοι της Μέρκελ δεν ξέχασαν τις εμμονές τους. Για να δείξουν πως είναι δήθεν ανώτερος λαός επιδιώκουν να υποδουλώσουν με οικονομικά μέσα κατ’ αρχήν ένα λαό με τέτοια ιστορία και τέτοιο υπόβαθρο όπως ο ελληνικός.
Όπως οι πατέρες και παππούδες μας είπαν όχι στον φασισμό τότε, έτσι πρέπει να πούμε κι εμείς όχι σ’ αυτόν τον πλουτοκρατικό, απάνθρωπο και αντιδημοκρατικό ιμπεριαλισμό που θέλει να μας μετατρέψει σε ανθρωπόμορφους πίθηκους.
Είναι υποχρέωση των ηγετών μας σε Ελλάδα και την Κύπρο να ακούσουν την φωνή του Λαού.